Αγάπη,το παρόν

 

Dance me to τhe end of Love

Η αγάπη, ένα συναίσθημα αυθόρμητο, πηγαίο. Δεν έχει ανάγκη από συγγνώμες. Τυχεροί όσοι αγαπιούνται , πρωταρχικά από τους γονείς, τ΄ αδέρφια, τους φίλους, τον σύντροφο ,τον κόσμο όλο.

O Berne στην θεωρία του, για την ανάλυση των ανθρώπινων σχέσεων, είπε πως ο άνθρωπος κρύβει μέσα του πολλαπλούς ρόλους. Ο ένας μας εαυτός, είναι το παιδάκι μέσα μας, που κατασκευάζει σενάρια ζωής. Ο άλλος ,ο ενήλικας. Στην παιδική μας ηλικία ,μάθαμε πως γινόμαστε στους γονείς αγαπητοί, όταν συμπεριφερόμαστε, σύμφωνα με τα πρότυπά τους και υιοθετούμε συμπεριφορές που είναι σ΄ αυτούς αρεστές. Γινόμασταν κάθε φορά αποδεκτοί, όταν δεν ήμασταν ο πραγματικός μας εαυτός.

H προσκόλληση αυτή, στο παρελθόν μας και την παιδική ηλικία μας , δεν μας αφήνει να ζούμε το παρόν. Έτσι πολλές φορές, οι σχέσεις μας στην αγάπη είναι ατελείς.

H αγάπη ,είναι ένα συνεχές ταξίδι ζωής. Ένα μπουκέτο εμπειριών. Είναι ένα δώρο.

Eίναι μια τέχνη. Χρειάζεται, συνεχής προσπάθεια. Κατά τον Erich Fromm και το βιβλίο του, η τέχνη της αγάπης.

Δεν αγαπάμε για να μας αγαπήσουν, αγαπάμε γιατί, απλά έτσι νιώθουμε. Να ζεις, ν΄ αγαπάς και να μαθαίνεις σύμφωνα με τον Λέο Μπουσκάλια.

Τα είδη που ανθίζει η αγάπη, ρομαντική, αδελφική αγάπη, για τον συνάνθρωπο και τον Θεό.

Aγάπη ένα χαμόγελο, το σφίξιμο του χεριού, ένα χέρι βοηθείας προς τον συνάνθρωπο, η νίκη του εγώ σου, μια ματιά, η αποδοχή του άλλου, με τις ατέλειές σου, του.

Δεν πρέπει να φοβόμαστε να αγγίξουμε τον άλλον, να δείχνουμε τη συγκίνησή μας, να εκφραζόμαστε. Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο για να υπάρξουμε, είναι να είμαστε αυτό που είμαστε, αυτό που νιώθουμε. Το πιο δύσκολο πράγμα για να υπάρξουμε, είναι να είμαστε αυτό που οι άλλοι θέλουν να είμαστε, αλλά αυτό είναι το σκηνικό μέσα στο οποίο ζούμε.

Λέο Μπουσκάλια

Έχω μια πολύ βαθιά εντύπωση πως το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος, -είναι η απάθεια.

Αν κάποιος με μισεί αυτό θα πει ,ότι πρέπει να νιώθει κάτι για μένα, αλλιώς θα αδυνατούσε , να με μισήσει.

Λέο Μπουσκάλια.

Αγάπη και μίσος οι δυο αντίποδες. Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Για να μελετήσεις την αγάπη, πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη.

Δεν μπορεί κανένας να αξιολογήσει κάτι, που δεν αναγνωρίζει. Για να αναγνωρίσεις την αγάπη, πρέπει να είσαι δεκτικός στην αγάπη.

Δεν μπορεί κανένας να έχει αμφιβολίες σχετικά με κάτι που θέλει πολύ να εμπιστεύεται.

Λέο Μπουσκάλια.

Για να αφιερώσεις τον εαυτό σου στην αγάπη, πρέπει για πάντα να ωριμάζεις μέσα στην αγάπη.

To μήνυμα της αγάπης το παρόν, σύμφωνα με τον Μπουσκάλια.

Ας αγαπήσουμε το παιδικό κομμάτι μέσα μας, αφού είναι ο πραγματικός, αγνός μας εαυτός.O καθένας βαδίζει τον δικό του δρόμο, προς την αγάπη, με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Δεν είναι η αγάπη που κάνει τον κόσμο να γυρίζει. Η αγάπη κάνει το γύρισμα να αξίζει τον κόπο.

Franklin P. Jones

Η αγάπη είναι ο εξάντας της αλήθειας

Τζελαλεντίν Ρουμί

Οι άγγελοι ,την ονομάζουν επουράνια χαρά, οι διάβολοι: μαρτύριο της κόλασης, οι άνθρωποι τη λένε αγάπη.

Ηeinrich Heine

Αποστάγματα αγάπης, πνευματικών ανθρώπων.

Εσύ τι θα διαλέξεις;

Mπες στην Αγάπη, κέρδισε Ζωή.

Ανδρονίκη Ατζέμογλου

Δεν υπάρχει τέλειος γονιός

Tέλειος; Tέλεια;
H ανάλυση της λέξης αυτής για τον καθένα από εμάς, ντύνεται με διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Δε θα ήταν άραγε η ζωή μας μονότονη και βαρετή αν καθόμασταν στον άμεπτό μας θρόνο, βρίσκοντας στους υπηκόους μας ελαττώματα αφ’ υψηλού;
Η λέξη τέλειος δεν υφίσταται, ειδικά όταν μιλάμε για γονείς. O ρόλος αυτός προϋποθέτει την υποστήριξη της συναισθηματικής, νοητικής και κοινωνικής ανάπτυξης ενός παιδιού.
Προϋποθέτει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, αυτόνομη, ανεξάρτητη οικονομικά, για  τη στήριξη των υλικών απαιτήσεων της ανατροφής ενός παιδιού.
Πόσοι όμως, από τους γονείς κάθε φορά διαθέτουν αυτό το απαραίτητο πακέτο για την επιβίωση ενός παιδιού;
Oι υπόλοιποι στερούνται άραγε, του δικαιώματος της επιθυμίας ενός παιδιού; Αν παρακινούνται μόνο από το κίνητρο της λαχτάρας και αγάπης για τα παιδιά;
Σίγουρα η χρηματική στήριξη για τη συντήρηση μια οικογένειας με παιδιά παίζει έναν πρωταρχικό ρόλο, πόσο μάλλον σε μια περίοδο κρίσεως στην εποχή μας.
Όμως, το σημαντικότερο ρόλο σαφώς, τον παίζει η αγάπη που παρέχουμε στο παιδί μας, από τη μέρα της γεννήσεώς του.
Όσο για τους τόμους βιβλίων παιδαγωγικής και ψυχολογίας, πολλές θεωρίες αναλύουν διεξοδικά το ρόλο ενός καλού γονέα.
Να διαθέτει αυτογνωσία. Ν' αποβάλλει τον εγωισμό του. Να είναι ανιδιοτελής και αλτρουιστής. Να διαθέτει συναισθηματικό έλεγχο. Να είσαι καλός ακροατής στα προβλήματά του.

Και ο κατάλογος μακραίνει και μακραίνει. Μόνο ένας οσιομάρτυρας καταφέρνει αυστηρά να τηρήσει τον κατάλογο των κανόνων. Το θέμα για μένα, δεν είναι να παριστάνεις τον τέλειο γονιό, αλλά να είσαι ταπεινός, με όλες τις ατέλειες που αυτό περικλείει. Αν δεις το ρόλο σου ως τέχνη ή τεχνική, ως κανόνες βιβλίου τσέπης ψυχολογίας  που θεσπίζονται, σίγουρα η αποτυχία είναι εξασφαλισμένη.
Δεν προγραμματίζεσαι βάση κανόνων ως μια ψυχρή, άψυχη υπολογιστική μηχανή.
Παιδί μου, σ' αγαπάω μ' όλη μου την καρδιά. Ήσουν και είσαι ο κόσμος μου. Σε εικοσιτετράωρη βάση ήσουν η αναπνοή μου.
Κι όμως, αυτοί οι έντονοι ρυθμοί της ζωής με τις υπέρμετρες τις απαιτήσεις, τα προβλήματα της ζωής, οι ρυθμοί εργασίας, με λυγίζουν. Μου στερούν τον ελεύθερο χρόνο μαζί σου.
Είμαι ρομαντική και θεωρώ πως με την αγάπη μου τη μεγάλη, αυτή την βουβή, τη σιωπηλή εσύ θα προχωράς στη ζωή αναίμακτα, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές. Θα βγαίνεις αλώβητος, από τους φθονερούς και κακούς ανθρώπους.
Αδυνατώ να σε βάλω σε γυάλα αποστειρωμένη για να μην πικραθείς, απογοητευτείς, λυπηθείς, γιατί μέσα από τις εμπειρίες της ζωής όμορφες ή άσχημες τη ζεις, τη γνωρίζεις.
Η ζωή μέσα από τις εμπειρίες, σε στέφει σοφότερο, εμπειρότερο και δυνατότερο για να την αντιμετωπίζεις με μεγαλύτερο σθένος.
Δεν είμαι η μητέρα που θα σου θέτω κανόνες, αλλά εκείνη που θα σου εφιστώ την προσοχή σε πιθανούς κινδύνους της ζωής.
Δε φοβάμαι τι θα απογίνω εγώ, όταν θα μεγαλώσεις και οι προτεραιότητές σου διαφοροποιηθούν. Συνειδητοποιώ πως όσο μεγαλώνεις, αυτός είναι ο κύκλος της ζωής.
Θέλεις να τη ρουφήξεις. Να τη ζήσεις. Να πειραματιστείς. Δε θα σου σταθώ εμπόδιο. Θα προσπαθήσω να βελτιώνομαι, αλλά πάντα με τον τρόπο μου. Δε θα είμαι σε θέση ποτέ να είμαι η τέλεια μητέρα των παιδικών σου χρόνων.
Είμαι από πηλό, γήινη, εύθραυστη. Έχω και εγώ τις ανάγκες μου, τους φόβους, τα κενά μου. Είμαι ένας άνθρωπος μ' όλα τα ελαττώματα της γήινης μου φύσης.
Σ' αφήνω ν ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις ελεύθερα στους ορίζοντες της ζωής. Σου δίνω την ευχή να μπορείς να συνεχίζεις να χαμογελάς στις κακοτοπιές της ζωής. Να συγχωρείς κακόβουλους ανθρώπους στο διάβα σου.
Να ξαναζήσεις την αγάπη της μητέρας σε άλλη μορφή από τον άνθρωπό σου. Να κρατήσεις στην καρδιά κάποιες καλές μας στιγμές.
Και προπαντός, να είσαι πάντα ο εαυτός σου με τα μάτια τα δικά σου, όχι των άλλων. Να είσαι ταπεινός. Ν' αποτελείς ένα κομμάτι αυτού του πολύπλοκου και πολύπλευρου κόσμου, προσφέροντας ένα κομμάτι της χρησιμότητάς σου. Να μη χάνεις ποτέ την ελπίδα σου.
Σίγουρα δεν είμαι η τέλεια μητέρα, αλλά είμαι αληθινή. Μαθαίνω κάθε μέρα από το σχολείο της ζωής. Πιστεύω σ' εσένα και τις δυνατότητές σου. Προχώρα.

http://www.pillowfights.gr/tetarti_diastasi/item4798/%CE%94%CE%B5%CE%BD_%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9_%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CF%8C%CF%82

Μουσικές που μας ενώνουν

Σε μια μουσική μελώδια, τραγούδι, όλοι μας κάποιες στιγμές της ζωής μας δέσαμε τα  φτερά της ψυχή μας. Είναι ο καθρέφτης έκφρασης της, με την επιλογή, τόσο των τραγουδιών, όσο και στίχων, αλλά και ερμηνευτών.
Για τον καθένα η μουσική αυτή σήμανε κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό. Στην πρώτη εφηβεία μας, την ονειροπόληση και το ξεσάλωμα της επανάστασής μας.
Ένα ρομαντικό μπλουζ την πρώτη μας αγάπη.
Για άλλους, την έκφρασή μας μέσα από τον χορό με συνοδεία μουσικής και τραγουδιού.
Πολλοί από μας έκλαψαν μαζί της ένα χωρισμό. Για κάποιους άλλους από εμάς, ορισμένα τραγούσια θυμίζουν αφιερώσεις από το έτερον ήμισυ σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό.
Η μουσική θυμίζει λίκνισμα σε ρομαντικά μπαράκια, υπό το φως κηροπηγίου και παρέα κρασιού, ακούγοντας εκστατικά το παίξιμο ενός πιανίστα.
Για κάποιους άλλους, είναι χαρά μιας ταξιδιάρικης αναδρομής, μια αναπόληση στιγμών της ζωής μας.
Για ορισμένους είναι η πρώτη αντανακλαστική κίνηση μαζί με το κλειδί στη μίζα και το γκάζι. Άνοιγμα του ραδιοφώνου στη διαπασών, πολλές φορές σιγοτραγουδώντας και το τραγούδι της αρεσκείας τους. Ο μαγικός μας σταθμός για τον καθένα να  ηχεί και να ταξιδεύει την καρδιά μας.
Στην παραλία, τα καλοκαίρια, με παρέα φίλων, γύρω από την φωτιά με συνοδεία κιθάρας, τραγουδάμε κομμάτια που αγαπάμε με κρασί και αναμνήσεις.
Η μουσική καλλιεργεί τον άνθρωπο. Τον εξυψώνει σε σφαίρα άλλης διάστασης. Τον χαλαρώνει, εξημερώνει τα ήθη, θεραπεύει, εξιτάρει, τον αισιοδοξεί. Είναι ένα ισχυρό ελιξήριο για την κατάθλιψη, το στρες. Ειδικά στις ΗΠΑ πολλά νοσοκομεία έχουν εντάξει τη μουσική στο πρόγραμμα αποθεραπείας των ασθενών. Ακόμη και η διάσημη Κλινική Μάγιο, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα, χρησιμοποιεί τη μουσικοθεραπεία, έπειτα από επεμβάσεις του καρδιαγγειακού. Έρευνες έχουν αποδείξει, ότι ασθενείς που άκουγαν μουσική πριν και κατά τη διάρκεια εγχείρησης είχαν χαμηλότερα επίπεδα ορισμένων ορμονών στο αίμα τους.
Η μουσική γυμνάζει τον εγκέφαλο. Οι περιοχές του εγκεφάλου στους μουσικούς διευρύνονται. Υπάρχει ευαισθησία και ευαισθητοποίηση σε  κάθε μορφή ήχου. Αντιλαμβάνονται τους ήχους και οι ήχοι τους αγγίζουν. Με την μουσική ενεργοποιείται η μνήμη και η προσοχή.
Δεν είναι απλώς  ένα  παιχνίδι των ήχων, αλλά έχει ισχυρές επιδράσεις στον ψυχικό μας κόσμο. Επιδρά στα συναισθήματά μας. Για την ηθικοπλαστική της δύναμη, μιλάει και ο  Πλάτωνας με τον Αριστοτέλη. Την επίδραση της μουσικής στη ζωή μας, υπογραμμίζει και Εκκλησία με τους ύμνους.
Επομένως, οι μελωδίες αποτελούν έκφραση και φυσική προέκταση της ψυχοσύνθεσης του δημιουργού τους. Η μουσική δηλαδή, εκφράζεται αυθόρμητα και πηγαία. Είναι ένας κατ’ εξοχήν τρόπος έκφρασης του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου. Η μουσική είναι η αγωγή της ψυχής. Οι  ήχοι της στάζουν βάλσαμο στην καρδιά μας.
Ενώνει λαούς με διαφορετικές κουλτούρες υπό τους ήχους της. Με την αρμονία και το ρυθμό της, μιλά στις καρδιές των ανθρώπων. Σαν υπόγειο ρεύμα μας ξεσηκώνει να κολυμπήσουμε κόντρα, με νότες γεμάτες ελπίδα.
Άγγιξέ την, ψηλάφισέ την με τις αισθήσεις και δώσε μου το χέρι για ένα ταξίδι μαγικό. Κρατάω το εισιτήριο. Ενώνει τον κόσμο μου, με τον κόσμο σου. Έλα να χορέψουμε την ζωή.
Εάν η μουσική είναι τροφή αγάπης, παίξε και άλλο.
Σαίξπηρ.
Μουσική είναι η σιωπή ανάμεσα στις νότες.
Claude Debussy

http://www.pillowfights.gr/tetarti_diastasi/item4725/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CF%80%CE%BF%CF%85_%CE%BC%CE%B1%CF%82_%CE%B5%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD 

Yπάρχει κάποιος που σε προσέχει

Όσο και αν περπατάμε σε δρόμους πολυδαίδαλους ή μπερδευόμαστε σε στενά σοκάκια, δε χανόμαστε σε καμία περίπτωση. Υπάρχει πάντα κάποιος άνθρωπος  που είναι ακούραστος φύλακάς μας κάθε μέρα. Προσέχει το κάθε βήμα μας, χωρίς εμείς να το γνωρίζουμε. Μας καθοδηγεί, ώστε να εξερευνήσουμε τη ζωή και να δοκιμάσουμε τα όρια και τις αντοχές μας.
Ένας προσωπικός οδηγός που παρακολουθεί από απόσταση ασφαλείας το περπάτημα και πέσιμό μας με τα άγρυπνά του μάτια. Μπορεί να είναι ένας άγνωστος που μόλις γνωρίσαμε, ένας νέος φίλος, άνθρωποι που δε θα φανταζόσουν. Δεν είναι εύκολο να τους διακρίνεις και δε χρειάζεται κιόλας.
Αυτοί βρίσκονται  διακριτικά απομακρυσμένοι. Τους φανταζόμαστε θεϊκούς αγγελιοφόρους που μεταφέρουν πληροφορίες και μηνύματα, ώστε να συμβάλλουν μέσα  από κάποια γεγονότα ασήμαντα, μερικές φορές και κωμικά, ν' αλλάξουν θετικά τη ζωή μας. Στην ουσία δεν έχουν καμιά μαγική ιδιότητα, εκτός απ' το ν' αγαπούν ανιδιοτελώς.
Βοηθούν από απόσταση. Κι εμείς δεμένοι με το αόρατο νήμα επικοινωνίας μαζί τους νιώθουμε όλα αυτά τα ωραία που μας σηματοδοτούν, όσο μακριά και να βρίσκονται. Ως φυλακτό τους κουβαλάμε πάντα μέσα στην ψυχή μας, για να μας προστατεύουν από κακοτοπιές και λανθασμένες πράξεις.
Όποτε τους χρειαστούμε είναι εκεί βοηθώντας έμμεσα ή άμεσα. Δε βάζουν τα συμφέροντά τους πάνω από εμάς και δε μας ζητήσουν κάτι σε αντάλλαγμα. Τους φτάνει μόνο να είμαστε καλά.
Ναι, υπάρχουν άνθρωποι όπως κι εμείς καθημερινοί, τρωτοί, αδύναμοι, αλλά η αύρα τους συμπορεύεται με τη δική μας. Η αγάπη τους είναι μια τεράστια ομπρέλα που μας σκεπάζει και βοηθά να κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας. Αυτή η καλοσύνη τους, τους μεταμορφώνει σε δυνάμεις του καλού.
Ο καθένας τους συμμετέχει ανάλογα με τις δυνατότητές  του και προσφέρει ακόμη ένα ακόμη χαμόγελο στην μέρα μας. Ένας εφοδιάζει τη μέρα μας με μουσική, άλλος με σημαντική κουβέντα, άλλος με τη φιλική του παρέα. Μ' όποιον τρόπο κι αν βοηθά κανείς, το σίγουρο είναι ένα. Δεν αντιμετωπίζουμε μόνοι τις εκάστοτε δυσκολίες και τα διάφορα προβλήματα. Έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που μας νοιάζονται.
O άνθρωπος που κουβαλάμε μέσα μας, με ευαισθησίες και αγνή καρδιά, πάντα  προχωρά με τα βήματα της ψυχής του και δεν ξεχνά να ευχαριστεί από καρδιάς όλους τους ανθρώπους που ήταν το πέρασμα για να πραγματοποιήσει τα βήματα αυτά. Όλους αυτούς που του στάθηκαν, που τον βοήθησαν, που τον στήριξαν όταν το χρειάστηκε.
Το χειροκρότημα αξίζει σε όλους τους, με όλα τα όμορφα ή άσχημα που ο καθένας πρόσφερε με τον ερχομό του στην ζωή μας.

http://www.pillowfights.gr/tetarti_diastasi/item4646/Y%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9_%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CF%80%CE%BF%CF%85_%CF%83%CE%B5_%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9

Μια λέξη κι όλα σώζονται

Lost words in dream peterle 28

 


Οι λέξεις είναι φορείς συναισθημάτων, άλλοτε θετικών και άλλοτε αρνητικών. Άλλοτε σε απογειώνουν και άλλοτε σε προσγειώνουν. Περιβάλλονται με αγάπη ή με μίσος.
Κάθε φορά λοιπόν, που τις θάβουμε βαθιά μέσα μας, είτε γιατί αδυνατούμε να τις εκφράσουμε λόγω του κλειστού χαρακτήρα μας, είτε γιατί μας είναι δύσκολο να τις ισορροπήσουμε αν τις αφήσουμε ν’ αναδυθούν στην επιφάνεια, η αποφυγή εκδήλωσής τους δε θα αποτελεί  ποτέ βάλσαμο για τον εσωτερικό μας κόσμο.
Μπορεί να καταπιέζω την ειρωνεία μου, τις ειλικρινείς μου σκέψεις, την εχθρότητά μου. Καταπιέζω ουσιαστικά  τον δίαυλο επικοινωνίας  με τον συνάνθρωπό μου, θετικό ή αρνητικό.
Ακόμη κι αν ο αποδέκτης δεν είναι σε θέση ν’ αποδεχτεί την έκφραση των ειλικρινών μας συναισθημάτων, είναι προτιμότερο να είμαστε αληθινοί, εκδηλωτικοί και αυθόρμητοι όταν θέλουμε να του εκφράσουμε τα θετικά μας συναισθήματα. Αλλά και ευθείς, όταν θέλουμε να εκφράσουμε  την δυσαρέσκειά μας και την κριτική μας.
Πολλές  φορές οι λέξεις  μπορεί να σου επιστραφούν, σαν απεσταλμένο γράμμα που δε βρήκε αποδέκτη και ποτέ δεν ανοίχτηκε. Πολλές φορές οι άνθρωποι δε θα καταλάβουν την σημασία τους, την αξία τους, πολλές  φορές  θα χλευάσουν, θα παρανοήσουν, δε θα είναι έτοιμοι ν’ ακούσουν. Θα προσπεράσουν.
Αν λοιπόν, τα λόγια σου περιβάλλονται από αγάπη και αγνά συναισθήματα είναι προτιμότερο να εκφραστείς χωρίς να φοβηθείς να εκτεθείς. Γιατί είναι προτιμότερο να είσαι ο πραγματικός σου εαυτός, από το να κρυφτείς πίσω από ένα τείχος στο οποίο θα ακουμπήσεις, για να τις ενταφιάσεις πίσω από αυτά τα τείχη της σιωπής.
Αν πάλι είναι να βλάψεις τον συνάνθρωπό σου ανεπανόρθωτα , να τον πληγώσεις, ή να τον προσβάλλεις  προτιμότερο ίσως  να  κρατήσεις ένα μέρος τους για τον εαυτό σου. Τότε όντως, μπορεί η σιωπή να είναι χρυσός.
Τα λόγια είναι αυτά που σε οδηγούν σε νέα μονοπάτια και δρομολογούν νέες καταστάσεις, φέρνουν αλλαγές. Και είναι αυτές οι αλλαγές που φοβόμαστε. Φοβόμαστε να μιλήσουμε και διαλέγουμε τη σιωπή -άλλοτε από φόβο και άλλοτε από θυμό, απογοήτευση, αδιαφορία, ακόμη και από αγάπη.
Ανείπωτες  λέξεις κι αλήθειες μπορούν πολλές φορές να διαμορφώσουν τη ζωή των ανθρώπων προς το καλύτερο ή χειρότερο. Μια ειλικρινής συνομιλία με το σύντροφό μας μπορεί να σώσει τη σχέση μας. Ένας γλυκός λόγος σε κάποιον συνάνθρωπό μας μπορεί να του γλυκάνει τη ζωή. Ένα όμορφο κομπλιμέντο, μπορεί να του ομορφύνει τη μέρα.
Ένας απλός κανόνας της ζωής και των σχέσεων μας είναι να ξεκινάει κανείς πάντα με μία ωραία σκέψη, έναν καλό λόγο. Κι όμως, στις σχέσεις με τα κοντινά  πρόσωπα μας, δυσκολευόμαστε πολύ να προφέρουμε κάτι φιλικό. Επικρατεί ο φόβος να χάσουμε την αυτοκυριαρχία  μας, να δείξουμε την αδυναμία μας, ν΄αφήσουμε γυμνά τα συναισθήματά μας. Κι όμως, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ανάγκη για κάποιον έπαινο, ιδιαίτερα από τους δικούς του ανθρώπους.
Λέξεις τραπουλόχαρτα. Με όποια και να παίξεις κερδίζεις ή χάνεις. Ρισκάρεις. Το ποια θα είναι ο άσσος στο μανίκι εξαρτάται τόσο από τ’ άτομα και τις καταστάσεις, όσο κι απ' τη σωστή χρονική στιγμή. Το να εκφράζεσαι είναι πλούτος ψυχής.
Μια λέξη και όλα σώζονται. Μια λέξη και όλα χάνονται. André Breton
Tα λόγια ήταν της θάλασσας. Κομμάτια πέτρες τα λόγια των θεών. Οδ. Ελύτης.
Για να αποφύγεις την κριτική, μην κάνεις τίποτε, μη λες τίποτε, μην είσαι τίποτε. Elbert Hubbard

http://www.pillowfights.gr/tetarti_diastasi/item4567/%CE%9C%CE%B9%CE%B1_%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B7_%CE%BA%CE%B9_%CF%8C%CE%BB%CE%B1_%CF%83%CF%8E%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9

Κάπου υπάρχει ένα πιστό αντίγραφό σου

Αλήθεια υπάρχουν αντίγραφα του εαυτού μας;
Εάν το βλέμμα μας το στρέψουμε στον έναστρο ουρανό στους μακρινούς γαλαξίες υπάρχουν πλανήτες πανομοιότυποι με τον δικό μας.
Σύμφωνα με την θεωρία του Σύμπαντος εκεί έξω υπάρχουν παράλληλοι κόσμοι.
Στο ταξίδι του φωτός αντικείμενα που το φως τους βρίσκεται  ακόμη μακριά μας μετά από μια έκρηξη δημιούργησε εκεί έξω πολλά σύμπαντα πανομοιότυπα που αιωρούνται. Άρα λογικά σύμφωνα με την θεωρία αυτή πρέπει να υπάρχουν και άνθρωποι όμοιοι μας. Αντίγραφά μας και όχι απαραιτήτως του ίδιου φύλου.
Ας ταξιδέψουμε με την κβαντομηχανή κάτι σαν μηχανή του χρόνου.
Ταξιδεύοντας μέσα στο αστραφτερό Σύμπαν, ο χώρος του μοιάζει με μια πελώρια σκακιέρα.
Αμέσως μετά από  την έκρηξη δημιουργούνται φυσαλίδες μ’  ελαφρώς διαφορετική διάταξη της ύλης .Τελικά θα γίνει συνάντηση μιας φυσαλίδας πανομοιότυπης με μια άλλη. Ενώ στη Γη συνάντηση ανθρώπου, σίγουρα πανομοιότυπου μ’ εμάς. Δηλαδή ένα πανομοιότυπο αντίγραφό μας.
Ο Max Tegmark από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, υπολόγισε ότι για να βρούμε το πλησιέστερο αντίγραφο σας θα πρέπει να ταξιδέψουμε στον αριθμό 1 ακολουθούμενο από 10 δισεκατομμύρια δισεκατομμύρια, μηδενικά. Αυτό σημαίνει πρακτικά πως ποτέ δε θα συναντήσουμε από κοντά πρακτικά τον «εαυτό μας».
Είναι συναρπαστικό να υπάρχει κάπου ένα αντίγραφο σου. Άραγε να σ’ έχει ανακαλύψει και συνειδητοποιήσει και αυτό; Μια ψυχή τόσο όμοια με την δική σου.
Σκέψεις τόσο όμοιες με τις δικές σου.
Και όσο συναρπαστικό φαντάζει από την μια, τόσο τρομακτικό που σε κάνει ν ανατριχιάζεις από την τόσο μεγάλη ομοιότητα, να θέλεις να λοξοδρομήσεις  αποφεύγοντάς το.
Παρόλα αυτά μην πλανάσαι. Το αντίγραφο, είναι αντίγραφο, όχι πρωτότυπο, γιατί κανείς δεν έχει τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά γνωρίσματα με τον άλλο. Θα υπάρχει πάντα ένα σημάδι κατατεθέν του καθενός, που θα τον κάνει να ξεχωρίζει, έχοντας την δικιά του πρωτοτυπία.
Το βασικότερο είναι να είσαι πάντα ο εαυτός σου και να εκφράζεσαι και να κάνεις αυτό που γεμίζει την ψυχή σου. Το τι κάνει ο άλλος, είναι δική του υπόθεση. Αποδεσμεύσου από τους φόβους σου και δημιούργησε σκέψεις, πράξεις με πάθος. Μη ζηλεύεις και μην αντιγράφεις κανέναν. Να είσαι ένα Εσύ που θα υπερκεράσει το Εγώ του.
Άσε την πεπατημένη οδό και βρες τα δικά σου μονοπάτια.. Μη φοβάσαι την αποτυχία είναι και αυτή μέρος στο παιχνίδι της ζωής. Αφού θα βρεις το Εγώ σου, θα έρθει και το Εσύ σου να σε συναντήσει. Προτιμητέα η θεωρία της «Εκρηκτικής Συνάντησης» από την θεωρία των παράλληλων δρόμων.
Ετοίμασες το καρμπόν; Θέλω να γίνεις  το δεύτερο πιστό υγιές αντίγραφό μου, χωρίς αρρωστημένες εξάρσεις και εάν μαζί εκραγούμε θα δημιουργήσουμε τον δικό μας αστρικό ουρανό. Ένα πριβέ αστεροσκοπείο για δυο. Για Σένα δεύτερε Εαυτέ μου.

 http://www.pillowfights.gr/tetarti_diastasi/item4395/%CE%9A%CE%AC%CF%80%CE%BF%CF%85_%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9_%CE%AD%CE%BD%CE%B1_%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C_%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CF%8C_%CF%83%CE%BF%CF%85

Μόνο οι φωτογραφίες έμειναν

O κόσμος μας όλος εικόνες μερών, χρόνων, στιγμών. Περασμένες, αλλά και μελλοντικές. Αυτή η γοητεία του παρελθόντος μας τραβά πάντα στις γλυκόπικρες αναμνήσεις και τις περισσότερες φορές ένα γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη μας ή ένα μικρό δάκρυ κυλάει, καθώς κοιτάμε την εικόνα ή φωτογραφία που κρατάμε στα χέρια μας, για τον χρόνο που έσκαψε την παρουσία του στο πρόσωπό μας και την έκανε αισθητή.
Κτίρια αφημένα στο χρόνο, βιτρίνες ξεχασμένες, θάλασσες  φουρτουνιασμένες. Πολλές εναλλασσόμενες εικόνες τόσο διαφορετικές, όμως vintage για όλους.
Φωτογραφία, εικόνα, η δύναμη που σου ασκεί η οπτική επικοινωνία. Ένα μήνυμα προς αποκωδικοποίηση. Θέλεις να  καθρεφτίζεις λοιπόν, το είδωλό σου σε αυτό το ματ ή γυαλιστερό χαρτί, όπως ο Νάρκισσος που ερωτεύτηκε τον εαυτό του, ή σημαίνει κάτι πιο βαθύ και ουσιαστικό; Nα φυλακίσεις τις στιγμές της ζωής σου στο χρόνο, γιατί φοβάσαι μην τις αποχωριστείς ποτέ;
Λένε πως κάθε κλικ της μηχανής είναι ένα ακόμη φυλάκισμα της ψυχής σου από τον φωτογραφικό φακό. Η ψυχή σου κάθε φορά πεθαίνει και ξαναγεννιέται. Λοιπόν, έτσι εξηγείται πως κουβαλάω την ψυχή σου μαζί μου. Ζω με τη φωτογραφία σου.
Την έχω απέναντι στο κομοδίνο μου τώρα  να μου χαμογελά και να μου ομορφαίνει την μέρα. Θυμάμαι όμορφες στιγμές που ξετρυπώνουν από μέσα της και μου θυμίζουν τις σημαντικές στιγμές που περάσαμε μαζί.
Ζω με τη φωτογραφία σου. Την έχω περάσει στο κινητό μου, για να σκέφτομαι πως κάθε στιγμή μαζί σου είναι και ένα επεισόδιο ανεπανάληπτο. Για να μου θυμίζει ένα κομμάτι του δικού μου εαυτού που ταιριάζει καρμπόν με το δικό σου. Είσαι το παιδί μέσα μου. Για να μου θυμίζει πως είμαι μητέρα και έχω τα πιο γλυκά παιδιά του κόσμου. Για να καμαρώνω για τους υπέροχους γονείς που με έφεραν στον κόσμο και μου τον έδειξαν.
Ζω με τη φωτογραφία σου. Την κουβαλάω πάντα φυλαχτό μαζί μου, όταν έχω τις μαύρες μου, και κάνω νοητό διάλογο μαζί της, σαν να είσαι κάθε στιγμή παρών. Ξεπροβάλλει κάθε στιγμή από την τσέπη  του τζιν κουστουμιού μου, για να μου υπενθυμίζει πως έχω έναν φύλακα άγγελο στο πλευρό μου. Μου μιλάει για σένα χωρίς στόμα, είναι σαν να σε ξέρω όλη μου την ζωή.
Ζω με τη φωτογραφία σου, σκονισμένη μέσα στο συρτάρι κι αναπολώ τις στιγμές που χάσαμε μετά το χωρισμό. Μόνο όταν το ανοίγω κάθε φορά να δω τον χρόνο στου ρολογιού τους δείκτες, βλέπω πόσος χρόνος μου έλειψε κι έλειψες από τότε.
Γέμισε το άλμπουμ της ζωής σου με ζωή. Πέρασε του ήχο και μουσική και ζωντάνεψέ τις σε μια κινηματογραφική υπερπαραγωγή. Ποιος από εμάς δεν έχει έστω και μία ακόμη και κρυμμένη;
Aν μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις τότε γιατί όλες οι φωτογραφίες έχουν λεζάντα;
Paul Levinson, επικοινωνιολόγος
Κάθε φωτογραφία είναι μια μάχη ανάμεσα στη μορφή και το περιεχόμενο.
Garry Winogrand, 1928- φωτογράφος
Εσύ την έχεις κερδίσει;

http://www.pillowfights.gr/tetarti_diastasi/item4320/%CE%9C%CF%8C%CE%BD%CE%BF_%CE%BF%CE%B9_%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82_%CE%AD%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%BD

Καθένας περπατά το δικό του δρόμο

                           Keep the streets empy for my, by asalisinasa,deviantart   

Xαμένες οι μέρες μέσα στο δάσος της μεγαλούπολης, μέχρι να βγεις στο ξέφωτο που σου αξίζει.
Το ξέφωτο μπορεί να είναι οι οάσεις των ανθρώπων που σε περιβάλλουν με αγάπη και οι επαγγελματικές επιτυχίες που κάθε φορά ονειρεύεσαι, μπορεί όμως να είναι και κάθε ανθρώπινη απλή επιθυμία.
Πολλές φορές οι στόχοι και οι επιλύσεις μπορεί να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής και μπροστά σου. Μπορεί να είναι απλές κι εμφανείς, αλλά εμείς να ψάχνουμε περίπλοκους τρόπους, σπαταλώντας όλη μας την ενέργεια και τον πολύτιμο χρόνο σε καταστάσεις και άτομα που μας αντιμετωπίζουν ως οπτασίες κι εμφανίζουν αδυναμία να μας αντικρύσουν κατά πρόσωπο.
Συνήθως τις περισσότερες φορές που αγνοείς κάποιον, φωλιάζει μέσα σου ο φόβος μην αποκαλύψεις κομμάτια του εαυτού καλά φυλαγμένα, μην αποκαλύψεις ξεχασμένα συναισθήματά σου. Μην αποκαλυφθείς εσύ ο ίδιος.
Αυτό το σβήσιμο των ιχνών, δεν αφορά μόνο τις προσωπικές σχέσεις του καθενός, αλλά και τις επαγγελματικές. Όσο περισσότερο ο ανταγωνιστής σε αγνοεί, τόσο περισσότερο μετράει η αξία σου. Προσπαθώντας να μειώσει αυτήν, με την δήθεν αδιαφορία του, προσπαθεί να σε αποπροσανατολίσει και να σε κάνει να παραπατήσεις στην λακκούβα που σου έσκαψε. Να σε κάνει ν΄ αμφιβάλλεις για τις αξίες σου και ικανότητές σου.
Περπάτα αργά και σταθερά, με σίγουρο βήμα, άφησε τ΄ αποτυπώματα από τα ίχνη σου. Δε χάνονται, για όσους δε θέλουν να τα χάσουν.
Περπάτησε σ΄ένα δύσβατο μονοπάτι σε βουνό και κοίτα γύρω σου. Βλέπεις τα χαραγμένα σημάδια στα δέντρα που σου σηματοδοτούν το δρόμο; Έτσι και με τα ίχνη σου, όποιος δε θέλει να τα χάσει τ΄ ακολουθεί.
Για τους άλλους, είναι απλά πατημασιές μες στο χιόνι. Με την πρώτη συναισθηματική θύελλα, τις σκεπάζουν, για να μην ξεσκεπαστούν και αφήσουν ακάλυπτα  τα  συναισθήματά τους που παγώνουν.

Κι ας γίνουνε οι λέξεις μας τα ίχνη που θα πατήσουν για να μας πλησιάσουν. Λέξεις, ίχνη φωτιάς και νερού που θα αναζωπυρώσουν τη φωτιά που σιγοκαίει και θα σβήσουν την προκατάληψη που τρέφουν για το άτομό σου.
Τα ίχνη δε χάνονται. Σ' όποιο τοπίο της ζωής σου και να στραφείς, πάντα βλέπεις πρόσωπα. Έτσι μας λέει ο Βαν Γκογκ, ζωγραφίζοντας ίχνη.
Τα ίχνη απ' την  πατημασιά ίσως να εξαφανιστούν. Τα ίχνη απ' τη γλώσσα μπορούν να μείνουν για πάντα.
«Μην ακολουθείς το μονοπάτι. Πήγαινε εκεί που δεν υπάρχει μονοπάτι και άφησε τα ίχνη σου.» Αγνώστου
«Και δες. Ναι, είμαι το ίχνος που άφησε το αγκάθι που με άγγιξε.» Αμυ Λόουελ


Χάραξε τα ίχνη μου, στο μέρος της καρδιάς

http://www.pillowfights.gr/tetarti_diastasi/item4248/%CE%9A%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82_%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AC_%CF%84%CE%BF_%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF

Συναντήσεις που δεν περίμενες

Η ατμόσφαιρα μυρίζει καλοκαίρι. Είναι από τις βραδιές,που η πανσέληνος σεληνιάζει πάθη, έρωτες, μυστήρια.
Ο κόσμος έχει γεμίσει ασφυκτικά τα μπαράκια και το ποτό γαργαλιστικά ερεθίζει τον ουρανίσκο. Όλοι έχουν βγει, σαν τα σαλιγκάρια μετά από τη βροχή, σ' έναν χειμώνα που τους άδειασε. Εισπνέουν τον καλοκαιρινό αέρα να γεμίσουν τις μπαταρίες τους. Το ηλιακό σύστημα όλων, στην τροχιά της πλανεύτρας πανσέληνου.
Αν και στην πρωτεύουσα είναι ελάχιστοι οι κήποι, όλο και από κάποιο μπαλκόνι, ευωδιάζει γιασεμί και βασιλικός. Σε κάτι μπαλκόνια του κέντρου, με κάγκελα σιδερένια, σκαλιστά και στριφογυριστές σκαλίτσες, μπαλκόνια Ρωμαίου και Ιουλιέτας, όπου ακόμα ανθίζει ο έρωτας.
Συναντήσεις, συναντήσεις, συναντήσεις. Σ' αυτά τα καλλιτεχνικά στέκια που αποπνέουν την κουλτούρα, φυλακισμένη σε τόμους βιβλίων, έτοιμη να ξεχυθεί, ακουμπώντας στα φύλλα τους με τα ακροδάχτυλα,μέσα από την κίτρινη ψυχράδα που τα έθαψε.
Εγώ πάντα με συντροφιά τον φωτογραφικό μου φακό που δεν αποχωρίζομαι, απαθανατίζω τους χώρους, τους ανθρώπους, τα δρώμενα. Η μηχανή μένει μετέωρη, έτοιμη να σκάσει στο πάτωμα. Το κακό έχει τριτώσει. Στο νου μου στροβιλίζουν οι στίχοι του Τίτου Πατρίκιου, «συναντιόμαστε σαν τα παγόβουνα».
Εάν τα μάτια είναι κέντρο της ψυχής καθώς λένε, σίγουρα θ' αποκωδικοποιούσαν το μυστικό μας κώδικα. Μέσα σ'αυτές τις λίμνες μπορείς να βουλιάξεις και να πνίξεις την έκφραση της ζωής σου. Τα στόματα σφραγισμένα σε τυπικούς χαιρετισμούς.
Μετά, μετακίνηση θέσεων, όπως ένα παιχνίδι παιδικό, οι μουσικές καρέκλες.
Η μετακίνηση πλάτη με πλάτη. Από τη στάση μιας πλάτης, καταλαβαίνεις την αύρα που αποπνέει. Μια ελαφρώς κυρτή, τα κλεισμένα προβλήματα που την κατατρέχουν. Μια αγέρωχη, απροσπέλαστη χώρα για πλέυση.
Στις πλάτες μας χαρτογραφώνται οι σκέψεις μας, γειτονικά νησιά σε άγονη γραμμή. Στο παιχνίδι αυτό εισβάλλει, το τραγούδι Imagine του John Lennon κι αυτό το «εάν οι άνθρωποι έκαναν ειρήνη». Σύμφωνα με το τραγούδι, αυτό το εάν πλανάται. Εάν εισέρρεε ο λόγος, θα λυνόταν το μυστήριο που τις έδενε; Μου κάνεις πλάτη για να εκθέσω τη δική μου. Σου κάνω πλάτη για ν' ανακαλύψεις το μυστήριο της. Στιγμιαία η μαγεία σπάει και η ξαφνική σου αναχώρηση προ των πυλών.
Ένα τσαλακωμένο χαρτάκι τηλεφώνου στο πάτωμα, επιβεβαιώνει την παρουσία σου στο βιβλιοχώρο. Σε μια τηλεφωνική κλήση οι επιλογές άφθονες. Η απάντηση του ψυχρού τηλεφωνητή να τα προωθεί. Η φωνή του άλλου μέσα από μια απόμακρη άβυσσο.Η προώθηση του αριθμού, ως πίστωση σε ένα λογαριασμό που δεν έκλεισε.
Σε μια επόμενη μετωπική, ή δυο παγόβουνα που συναντιούνται σπάνε τους πάγους τους και λιώνουν, καθώς το ένα έρχεται στα νερά του άλλου ή παγώνουν σε κομμάτια που επιπλέουν τις επιφάνειές τους. Όχι σε ταινία του «Τιτανικού», αλλά «εγώ αυτός και τα μυστήρια, πλάτη με πλάτη».
Κοιτάω το μοχίτο μου με τη γαρνιτούρα μέντας και τα παγάκια να λιώνουν αργά μέσα στο ποτήρι, με την πανσέληνο στο πιάτο της πόλης. Μια καλοκαιρινή νύχτα στο φως της.

 http://www.pillowfights.gr/tetarti_diastasi/item4076/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CF%80%CE%BF%CF%85_%CE%B4%CE%B5%CE%BD_%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%82