Από μια "Κατάδυση στο Είναι" Εκδόσεις Αύρα,
σε" Αναδυόμενο Εγώ", Εκδόσεις Όστρια ,ταξιδεύοντας ως "Αρχαίες Ψυχές"(Νουβέλα σε επεισόδια) και πέφτoνταs σ΄ έναν "Επίγειο Ουρανό" ανέκδοτη Νουβέλα.
Όλα τα ποιήματα και οι τίτλοι κατοχυρωμένοι από την συμβολαιογράφο Αλίμου, Μαρία Τρωγάδα
Ποιήματα, βουτηγμένα, στα άδυτα της ψυχής.
Γραμμένα με την αύρα της.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην ψυχή
και αυτή μονόδρομος.
Τις
ποιητικές μου Συλλογές,μπορείτε να τις παραλάβετε άμεσα,
επικοινωνώντας και μαζί μου,σε συνεργασία με τους εκδοτικούς μου οίκους
Αύρα και Όστρια.
https://www.facebook.com/niki.atzemoglou?ref=tn_tnmn
Δεν βουτώ την πένα μου μέσα στη μελάνη, αλλά μέσα στη ζωή.
Blaise Cendrars
1887-1961, Γαλλοελβετός ποιητής
Για να ζήσεις ένα θαύμα,
πρεπει να σπειρεις το αίμα σου
στις οχτώ γωνιές των ανέμων.
Γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες των ανθρώπων.
Το κρασί είναι εμφιαλωμένη ποίηση.
Robert Louis Stevenson
Και αν με ρωτήσουν από που
πηγάζουν οι στίχοι μου,
Απαντώ.Απλά χρειαζομαι μια βουτιά
στην ψυχή μου και βλεπω το Σύμπαν.
Blaise Cendrars
1887-1961, Γαλλοελβετός ποιητής
Για να ζήσεις ένα θαύμα,
πρεπει να σπειρεις το αίμα σου
στις οχτώ γωνιές των ανέμων.
Γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες των ανθρώπων.
Γ.Σεφερης.
Robert Louis Stevenson
Και αν με ρωτήσουν από που
πηγάζουν οι στίχοι μου,
Απαντώ.Απλά χρειαζομαι μια βουτιά
στην ψυχή μου και βλεπω το Σύμπαν.
Merini Alda.
Ενδεδυμένος με τον κόσμο πια δεν φαίνονται τα φτερά. Κανείς δεν ξέρει πως ήμουν .Δεν με γνωρίζουν. Στους δρόμους, ποιος θυμάται; Παπούτσια είναι τα σανδάλια μου Ο χιτώνας μου, παντελόνια και σακάκι δερμάτινο Πες μου ποιος είμαι Και, όμως, εγώ ήμουν...
Κοιτάξτε με.
Rafael Alberti
Ο δημιουργός παλεύει με ουσία σκληρή, αόρατη, ανώτερη του, κι ο πιο
μεγάλος νικητής βγαίνει νικημένος. Για πάντα το πιο βαθύ μας μυστικό, το
μόνο που άξιζε να ειπωθεί, μένει ανείπωτο. Δεν υποτάσεται ποτέ αυτό στο
υλικό περίγραμμα της τέχνης. Πλαντούμε στην κάθε λέξη, βλέπουμε ένα
δέντρο ανθισμένο, έναν ήρωα, μια γυναίκα, το άστρο της αυγής και
φωνάζουμε: Αχ! και τίποτ' άλλο δεν μπορεί να χωρέσει τη χαρά μας. Όταν
το Αχ! αυτό θελήσουμε, αναλύοντάς το να το μεταδώσουμε στους ανθρώπους,
να το σώσουμε απο την ίδια μας τη φθορά, πως εξευτελίζεται σε λόγια
αδιάντροπα, βαμμένα γεμάτα αέρα και φαντασία!...
Νικος Καζαντζακης
Πού βρίσκεται ποίηση;
Με το βλέμμα ενός παιδιού,
μιας εννιάχρονης μαθήτριας
Σε κοιτώ στα μάτια,στα ίσια,επειδή δεν έχω τίποτα να κρυψώ.
Σε κοιτώ στα μάτια,στα ίσια,επειδή έμαθα να ζω με την αλήθεια.
Σε κοιτώ στα μάτια,μέσα στα μάτια σου και βλέπω την καρδιά σου.
Εκεί σου καθρεφτίζεται.
Σε κοιτώ στα μάτια,μέσα στα μάτια σου και βλέπω εμένα.
Μια αντανάκλασή μου είσαι.
Σε κοιτώ στα μάτια πίσω από τα μάτια σου και ακούω την συμφωνία των αγγέλων που είχαμε υπογράψει.
Σε κοιτώ στα μάτια,πίσω από τα μάτια σου και βλέπω τη ζωή πιο ολοκληρωμένη μέσα από τη μάτια σου.
Σε κοιτώ στα μάτια .Στα ίσια.Και αν δεν χαμηλώσεις το βλέμμα σου,θα είναι υπέροχο.
Δημήτρης Νομικός
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ: <ΚΑΤΑΚΤΗΣΕ ΜΕ>
ΦΩΤΟ ΘΩΜΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
IOYNIOΣ 2015
ΞΕΠΕΖΕΥΤΕΣ ΜΕΡΕΣ
Ραπίζω τις μέρες.
Στοιχειωμένα φαντάσματα.
Καλπάζουν σε πάρκα φαντασίας.
Οπλές, σμιλεύουν τα όπλα σου, σ εδάφη αφιλόξενα.
Κόντρα και προσπέραση, στήνουν χορό, τα φύλλα του
Σεπτέμβρη.
Η πένα μου κονταροχτυπιέται με τον άνεμο σε άτακτη φυγή.
Εσύ,ως άλλος Χiθκλιφ,στο ύψος της σταυροφορίας σου.
Χτυπάμε και οι δυο, ένα σάπιο φθινόπωρο, με γκέμια ξεσαλωμένα.
Άνοιξα την Πύλη.
Πέταξες με τους αέρηδες.
Ραπίζω τις μέρες.
Στοιχειωμένα φαντάσματα.
Καλπάζουν σε πάρκα φαντασίας.
Οπλές, σμιλεύουν τα όπλα σου, σ εδάφη αφιλόξενα.
Κόντρα και προσπέραση, στήνουν χορό, τα φύλλα του
Σεπτέμβρη.
Η πένα μου κονταροχτυπιέται με τον άνεμο σε άτακτη φυγή.
Εσύ,ως άλλος Χiθκλιφ,στο ύψος της σταυροφορίας σου.
Χτυπάμε και οι δυο, ένα σάπιο φθινόπωρο, με γκέμια ξεσαλωμένα.
Άνοιξα την Πύλη.
Πέταξες με τους αέρηδες.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Χίθκλιφ, ήρωας του μυθιστορήματος της Έμιλυ Μπροντέ <Ανεμοδαρμένα ύψη>
Ποια η τύχη ενός ποιήματος σήμερα;
Στην καλύτερη των περιπτώσεων ν αναγνωστεί, έστω και από αυτούς τους λίγους ρομαντικούς, ευαίσθητους της ζωής.
Στις ελάχιστες των περιπτώσεων ,να φυλαχτεί στο συρτάρι ενός κομοδίνου ή στις σελίδες ενός ημερολογίου.
Άλλη των περιπτώσεων να θαφτεί στις σελίδες Ποιητικών Συλλογών που σκονίζουν τα ράφια, στα υπόγεια των βιβλιοπωλείων, μια που δεν θεωρούνται το ίδιο εμπορικά με τα πεζογραφήματα.
Τι και εάν δόθηκε Ψυχή, μετρά το δόσιμο χρημάτων.
Σε μια εποχή ραγδαίων αλλαγών, σαρωτικής τεχνολογίας, έντονου πολιτικού παρασκηνίου, βίας ,γενικής ψυχικής αναστάτωσης,
ο κόσμος της λογοτεχνίας και των τεχνών ,είναι ηρεμιστικό της ψυχής μας, που ως πυρήνα τους έχουν τον άνθρωπο στο προσκήνιο.
Ζούμε ,σε μια εποχή, όπου ο υπολογιστής και το τάμπλετ μεταμορφώνονται σε σελίδες, όπου η αφή και η μυρωδιά των σελίδων, μετατρέπεται σε γυάλινη οθόνη και αφή του πληκτρολογίου.
Η τεχνολογία, σαφώς, ένα όπλο μας, στον χώρο της δουλειάς μας ,όσο και για την εξέλιξη της ανθρωπότητος.
Στην ελισσόμενη ζωή μας, που τρέχει να προλάβει τα πάντα, με το ένα πόδι στην δουλειά και τα άλλο στις οικογενειακές υποχρεώσεις, το βιβλίο φαντάζει, πολυτέλεια, ίσως για κάποιους και περιττά έξοδα.
Είναι ένα φανταχτερό ζαχαρωτό.
Το κοιτάς κολώντας, το πρόσωπό σου στην βιτρίνα.
Επεξεργάσεσαι το φανταχτερό εξώφυλλο. Εντυπωσιάζεσαι πιθανώς από την πρωτότυπη του εικόνα.
Η ιστορία του ,ίσως που περιέχει στο οπισθόφυλλο, μοιάζει με την δική σου. Σε μεταφέρει στην θέση των ηρώων. Συνεπαίρνει την δική σου ζωή που την κάνει γλυκύτερη, συναρπαστικότερη, χάνεις την καθημερινότητά σου.
Είναι, όμως ένα ζαχαρωτό γλυκανάλατο, που θα φουσκώσει την τσέπη του πορτοφολιού σου, ως έξοδο ανεπίτρεπτο, ίσως και την φαντασία σου. Μια τρέλα, όπως κάθετι που έχει σχέση με την τέχνη.
Θ ακούσεις πολλές φορές <Ο κόσμος καίγεται και εσύ ξεφεύγεις στην σφαίρα φαντασίας..Στο φεγγάρι, επιτέλους ζεις>, από τον διπλανό σου.
Ξαφνικά, γίνεσαι ενοχικός, φαντάζεις εξωγήινος, υπερφυσικός.
Εγώ, το κάθε βιβλίο, δεν είμαι ο αριθμός των like σου, σε μια μια οθόνη υπολογιστή.
Δεν είμαι ο αριθμός φίλων μου, που θα με στηρίξουν.
Είμαι ,άλλη μια ψυχή, που πρέπει να κατακτήσεις, για να γίνω ψυχή της ψυχής σου.
Τότε, ίσως γίνω φίλος σου, συνάνθρωπός ,δάσκαλός σου,ο άνθρωπός σου.
Στα φοιτητικά μου χρόνια με συγκίνησε η ποίηση του Καρυωτάκη.
Αγαπημένο μου ποιήμα ,<Ιθάκη>του Καβάφη.
Λάτρης των συγγραφέων Edgar Allan Poe,Σαρλότ και Έμιλυ Μπρόντε και Jane Austen,
χωρίς ν αποκλείει όλους τους άλλους υπέροχους συγγραφείς και ποιητές που βρέθηκαν και στα δικά μου χέρια και έγιναν βίωμα της ψυχής μου.
Σελίδα ποίησης και γραφής.
https://www.facebook.com/KatadyseStoEinai?fref=ts
Δυό νότες
Σκαλώσαμε το τακούνι μας
στον παροξυσμό της κρίσης.
Πετάξαμε άκυρες εκκινήσεις.
Προσγειωνόμαστε με τα φτερά της ψυχής,
διπλωμένα,σε περιτυλιγμένα από εδώ.
Το από εκεί, το χάσαμε.
Γήινο ταγκό,
με ουράνια πόδια.
Κανείς δεν μας έδωσε ποτέ παπούτσια.
Το ξυπόλητο έχει άλλη χάρη.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
στον παροξυσμό της κρίσης.
Πετάξαμε άκυρες εκκινήσεις.
Προσγειωνόμαστε με τα φτερά της ψυχής,
διπλωμένα,σε περιτυλιγμένα από εδώ.
Το από εκεί, το χάσαμε.
Γήινο ταγκό,
με ουράνια πόδια.
Κανείς δεν μας έδωσε ποτέ παπούτσια.
Το ξυπόλητο έχει άλλη χάρη.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Βicycle Kingdom of a new world
Oueen of the hearts
Ζαχαροπλαστική
Αυτούς που νόμισες,
φυλλοροούν.
Όσους περισσότερους φυλλομετράς,
σ΄ έπαιξαν.
Αρκεί να ρίξεις το καλό σου.
Αυτό, με την σοκολατένια υφή,
σ΄ ένα αλμυρό γίγνεσθαι.
Δεν είναι δα και από ζάχαρη.
Όσο θα πλάθεις,στην Αγάπη θα ποντάρουν.
Αναλωθήκαμε στην κουβερτούρα.
φυλλοροούν.
Όσους περισσότερους φυλλομετράς,
σ΄ έπαιξαν.
Αρκεί να ρίξεις το καλό σου.
Αυτό, με την σοκολατένια υφή,
σ΄ ένα αλμυρό γίγνεσθαι.
Δεν είναι δα και από ζάχαρη.
Όσο θα πλάθεις,στην Αγάπη θα ποντάρουν.
Αναλωθήκαμε στην κουβερτούρα.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Αχ, ο κόσμος…
Αιώνες,ίδιος τώρα.
Γυναίκες,χαϊδεύουν με γάντια
αραχνοϋφαντα το χαίρεται.
Το στραγγαλίζουν
πίσω από την πλάτη.
Άντρες με γραβάτες και
καλυμμένα πρόσωπα
ραπίζουν τις μάσκες.
Αχ, ο κόσμος…
Τον κολυμπάς χειμερινός
κολυμβητής.
Στο χέρι, ένα τριαντάφυλλο.
Αυτό κρατάς.
Πέταλο ψυχής να φυτέψεις
στον μικρόκοσμο,
αυτόν που όλοι ανήκουμε,
γι΄ έναν κόσμο πιο μεγάλο.
Τον κόσμο τον περπατάς.
Τον αγναντεύεις.
Τον κατακτάς.
Σου ανήκει.
Αιώνες,ίδιος τώρα.
Γυναίκες,χαϊδεύουν με γάντια
αραχνοϋφαντα το χαίρεται.
Το στραγγαλίζουν
πίσω από την πλάτη.
Άντρες με γραβάτες και
καλυμμένα πρόσωπα
ραπίζουν τις μάσκες.
Αχ, ο κόσμος…
Τον κολυμπάς χειμερινός
κολυμβητής.
Στο χέρι, ένα τριαντάφυλλο.
Αυτό κρατάς.
Πέταλο ψυχής να φυτέψεις
στον μικρόκοσμο,
αυτόν που όλοι ανήκουμε,
γι΄ έναν κόσμο πιο μεγάλο.
Τον κόσμο τον περπατάς.
Τον αγναντεύεις.
Τον κατακτάς.
Σου ανήκει.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Τυχερό 13
Το 13 κοίταγε, ψάρι που σπαρταρούσε.
Ψάρι που κολύμπαγε και ξέφευγε θαρρούσε.
Άλλοτε πάλι στα βαθιά ήταν που αιμορραγούσε.
Τ άγκιστρο δεν έδεσε να το τραβήξει έξω..
Τ άφησε και κρύωνε στο ξεροβόρι απέξω.
Το κάλυπτρο στο πρόσωπό της έριξε
και τις πληγές μετρούσε.
Πόσες ακόμη θα πονούσε;
Ήταν κόρη λυγερή γαλανομάτα πλανεύτρα.
Είχε τον ήλιο στα μαλλιά και άσπρων ακρογιαλιών
η κλέφτρα.
Είπε, όταν θα πονώ θα πονάς, ποτέ να μην λυγίσεις,
μην εμπλακείς σε διχόνιες, ξέρεις να πολεμήσεις.
Το αίμα της το κύλαγε στις θαλασσιές ακτές της
και ΚΟΚΚΙΝΟ είχε τον ΡΥΘΜΟ στις άπειρες καρδιές της.
Το δάγκωμα του φιδιού απέφευγε ρωτώντας που θα βρει το αντίδοτο
σε τεντωμένο σχοινί ακροβατώντας.
Είχε την ΔΥΝΑΜΗ, την ΘΕΛΗΣΗ, το ΗΘΟΣ
το ΑΣΤΕΡΙ της έλαμπε ΜΥΘΟΣ.
Κολύμπησε ως την ακτή για να σωθεί πατώντας και άφησε τα
αχνάρια της, στην ΙΣΤΟΡΙΑ κοιτώντας.
Τότε την εκοίταξε της έλυσε το πέπλο και ανάσταση της έδωσε
μ΄ένα φιλί για βέτο.
Ποτέ μην υποκύπτεις, ξέρεις να πολεμάς, ΓΗ και ΟΥΡΑΝΟΣ δικός σου,
λύσε τον μανδύα σου,υπερηφανεύσου και στην ΔΟΞΑ αφέσου. Το 13 το τυχερό,είναι η ζαριά δική σου.
Τυχερό 13
Το 13 κοίταγε, ψάρι που σπαρταρούσε.
Ψάρι που κολύμπαγε και ξέφευγε θαρρούσε.
Άλλοτε πάλι στα βαθιά ήταν που αιμορραγούσε.
Τ άγκιστρο δεν έδεσε να το τραβήξει έξω..
Τ άφησε και κρύωνε στο ξεροβόρι απέξω.
Το κάλυπτρο στο πρόσωπό της έριξε
και τις πληγές μετρούσε.
Πόσες ακόμη θα πονούσε;
Ήταν κόρη λυγερή γαλανομάτα πλανεύτρα.
Είχε τον ήλιο στα μαλλιά και άσπρων ακρογιαλιών
η κλέφτρα.
Είπε, όταν θα πονώ θα πονάς, ποτέ να μην λυγίσεις,
μην εμπλακείς σε διχόνιες, ξέρεις να πολεμήσεις.
Το αίμα της το κύλαγε στις θαλασσιές ακτές της
και ΚΟΚΚΙΝΟ είχε τον ΡΥΘΜΟ στις άπειρες καρδιές της.
Το δάγκωμα του φιδιού απέφευγε ρωτώντας που θα βρει το αντίδοτο
σε τεντωμένο σχοινί ακροβατώντας.
Είχε την ΔΥΝΑΜΗ, την ΘΕΛΗΣΗ, το ΗΘΟΣ
το ΑΣΤΕΡΙ της έλαμπε ΜΥΘΟΣ.
Κολύμπησε ως την ακτή για να σωθεί πατώντας και άφησε τα
αχνάρια της, στην ΙΣΤΟΡΙΑ κοιτώντας.
Τότε την εκοίταξε της έλυσε το πέπλο και ανάσταση της έδωσε
μ΄ένα φιλί για βέτο.
Ποτέ μην υποκύπτεις, ξέρεις να πολεμάς, ΓΗ και ΟΥΡΑΝΟΣ δικός σου,
λύσε τον μανδύα σου,υπερηφανεύσου και στην ΔΟΞΑ αφέσου. Το 13 το τυχερό,είναι η ζαριά δική σου.
Ευχαριστούμε τη λογοτέχνη Ανδρονίκη Ατζέμογλου για την αποστολή του όμορφου ποιήματος της, “Τυχερό 13″, για την Ελλάδα μας, στις Αναπνοές.
27 Δεκεμβρίου 2015
Τείχη
Πόσοι αφουγκράζονται;
Hχομονώνουν.
Τσιμεντώνουν.
Ασβεστώνουν.
Όσοι ακούνε,βλέπουν,
τον άνθρωπο.
Όχι μέσα από τον τοίχο.
Όχι πίσω από τον τοίχο.
Καταπρόσωπο.
Αφουγκράσου.
Αυτοί, που πίσω ψιθυρίζουν,
σκιές,του ίσκιου σου.
Αφουγκράσου.
Προχώρα.
Hχομονώνουν.
Τσιμεντώνουν.
Ασβεστώνουν.
Όσοι ακούνε,βλέπουν,
τον άνθρωπο.
Όχι μέσα από τον τοίχο.
Όχι πίσω από τον τοίχο.
Καταπρόσωπο.
Αφουγκράσου.
Αυτοί, που πίσω ψιθυρίζουν,
σκιές,του ίσκιου σου.
Αφουγκράσου.
Προχώρα.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Φωτό Θωμάς Γιαννάκης, Ιούνιος 2015
Φωτογράφηση με Μάριο Καρακατσάνη,
συγγραφέα ιστοριών τρόμου
Ορίζοντας
Θολωτός τάφος η ψυχή.
Πρόσφερες κτερίσματα.
Απλόχερα.
Με αυτά έπαιξαν.
Σ΄ αυτά που ξέθαψες,τα νύχια έμπηξες βαθιά.
Μάτωσαν τα χέρια.
Τι σου έμεινε;
Φαράσι και σκούπα.
Με στάχτη, βουνό θεριεύεις.
Με άμμο, ριζώνεις στους πρόποδες.
Την κορυφή στολίζεις.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Φωτό Θωμάς Γιαννάκης, Ιούνιος 2015
Φωτογράφηση με Μάριο Καρακατσάνη,
συγγραφέα ιστοριών τρόμου
Φωτογράφηση με Μάριο Καρακατσάνη,
συγγραφέα ιστοριών τρόμου
Ορίζοντας
Θολωτός τάφος η ψυχή.
Πρόσφερες κτερίσματα.
Απλόχερα.
Με αυτά έπαιξαν.
Σ΄ αυτά που ξέθαψες,τα νύχια έμπηξες βαθιά.
Μάτωσαν τα χέρια.
Τι σου έμεινε;
Φαράσι και σκούπα.
Με στάχτη, βουνό θεριεύεις.
Με άμμο, ριζώνεις στους πρόποδες.
Την κορυφή στολίζεις.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Φωτογράφηση με Μάριο Καρακατσάνη,
συγγραφέα ιστοριών τρόμου
Ατέλειωτη ιστορία
Ας ξαναγράψουμε την ιστορία.
Ρίξτε μελάνι.
Ρίχνω κόκκινο.
Βρείτε τον μύθο.
Πασπαλίζω παραμύθια.
Στο όνειρο θα συνορέψουμε,
με το φτερό να γράφει ασταμάτητα.
Ρίξτε μελάνι.
Ρίχνω κόκκινο.
Βρείτε τον μύθο.
Πασπαλίζω παραμύθια.
Στο όνειρο θα συνορέψουμε,
με το φτερό να γράφει ασταμάτητα.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Φωτό,εικαστικός Σπύρος Γεωργάς
Απρίλιος 2014
Τρελή ροδιά
Κόσμος.
Τριαντάφυλλο που μυρίζεις.
Τα αγκάθια του πετάς.
Ευχές του, τις στολίζεις.
Νερό του λιμνάζων, το αλλάζεις.
Κόντρα στο ρεύμα πάντα κολυμπάς.
Κέντρο της ψυχής του,το αγγίζεις;
Nα ο μικρόκοσμος!
Τον φυλάς.
Τα αγκάθια του πετάς.
Ευχές του, τις στολίζεις.
Νερό του λιμνάζων, το αλλάζεις.
Κόντρα στο ρεύμα πάντα κολυμπάς.
Κέντρο της ψυχής του,το αγγίζεις;
Nα ο μικρόκοσμος!
Τον φυλάς.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Eυχή
Κεριά καμμένα και αυτά.
Πόσα άναψες;
Αυτά σβήσανε.
Λιώσανε.
Κιτρινισμένη όψη, ωχρά.
Φώτισε η ελευθερία σου,
σε συναισθήματα στέρεα πάτησες.
Την γέφυρα των αναστεναγμών πέρασες.
Στα συνθήματά τους, έδωσες το παρασύνθημα
με γνησιότητα, ως εσύ.
Σαν άλλος όχι.
Εάν κάηκες;
Έκαψες αμφιβολίες.
Όλες.
Μες την προσευχή ψέλλισες.
Ευχαριστώ.
Πόσα άναψες;
Αυτά σβήσανε.
Λιώσανε.
Κιτρινισμένη όψη, ωχρά.
Φώτισε η ελευθερία σου,
σε συναισθήματα στέρεα πάτησες.
Την γέφυρα των αναστεναγμών πέρασες.
Στα συνθήματά τους, έδωσες το παρασύνθημα
με γνησιότητα, ως εσύ.
Σαν άλλος όχι.
Εάν κάηκες;
Έκαψες αμφιβολίες.
Όλες.
Μες την προσευχή ψέλλισες.
Ευχαριστώ.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Red Ribbon by Slevinaaron deviantart
Περισπωμένη
Στον κύκλο των ιχνών,
πατούν τα σημάδια σου.
Την τελευταία μικρή κορδέλα
την κράτησα για μένα.
Είναι η τρέλα της νιότης μου,
ομοιοκαταληξία αντίλαλου
με την φωνή οξεία.
Πιάσε με.
Δεν θα με βρεις.
πατούν τα σημάδια σου.
Την τελευταία μικρή κορδέλα
την κράτησα για μένα.
Είναι η τρέλα της νιότης μου,
ομοιοκαταληξία αντίλαλου
με την φωνή οξεία.
Πιάσε με.
Δεν θα με βρεις.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Gregor Laubsch Photography
Δύναμη
Kατέδωσε τη στιγμή.
Θα καταδώσω τον χρόνο.
Μαζί χορέψανε.
Κουρνιάσανε στις όχθες της αγκαλιάς.
Βημάτισαν σε χέρια που κρατάνε.
Θα καταδώσω τον χρόνο.
Μαζί χορέψανε.
Κουρνιάσανε στις όχθες της αγκαλιάς.
Βημάτισαν σε χέρια που κρατάνε.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Νήσος Παλουβάν
Μαργαριτάρια όλοι εμείς.
Όλα σκληρά.
Αυτός ο κόκκος άμμου,ο εισβολέας στο όστρακο,
το επωάζει.
Πιο φυσικό,πιο σπάνιο,πιο άγριο.
Πολύτιμο στους λίγους.
Τους νοσταλγούς ρομαντικούς.
Eκεί μέσα, φυλαγμένο ένα μπαρόκ.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Μια γυναίκα
Όσες επέλεγα το αριστερό,
έλειπε το δεξί.
Έψαχνα δεξί,φευγάτο το αριστερό.
Όταν πέταξα και τα δυο ευθυγράμμισα.
Τι αντιφατικοί άνθρωποι Θεέ,
ο ανώτερος και κατώτερος εαυτός μου.
Κονταροχτυπιούνται για να συν-δεθούν
με τη γυναίκα στους αιώνες.
Ξυπόλητα και ελεύθερα.
Κάθε αιώνα διαφορετική.
Κάθε κομμάτι μου και ένα πρόσωπο.
Ρόλοι αντικατάστατοι.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Κασκαντέρ
Πάτα φρένο στο Παρελθόν.
Χειρόφρενο στο Παρόν.
Γκάζι στο Μέλλον.
Μετά από κούρσα δρόμου ταχύτητος,
πλήρωσε τον ταξιτζή.
Περπάτα πεζοπορία,
οδηγείσαι καλύτερα,από το να
σε οδηγούν.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
ΛΕΣ
Nα κοιτάς με τα μάτια του παρατηρητή.
Τα μάτια του κριτή,είτε θαυμάζουν,είτε κατηγορούν.
Τα μάτια του παρατηρητή ξετυλίγουν την ζωή από
τις πλούσιες κορδέλες των αγαθών της.
https://45.media.tumblr.com/197474579dc579a1fc5f119abc1eada6/tumblr_nf59cvADwZ1snvrhjo1_500.gif
έλειπε το δεξί.
Έψαχνα δεξί,φευγάτο το αριστερό.
Όταν πέταξα και τα δυο ευθυγράμμισα.
Τι αντιφατικοί άνθρωποι Θεέ,
ο ανώτερος και κατώτερος εαυτός μου.
Κονταροχτυπιούνται για να συν-δεθούν
με τη γυναίκα στους αιώνες.
Ξυπόλητα και ελεύθερα.
Κάθε αιώνα διαφορετική.
Κάθε κομμάτι μου και ένα πρόσωπο.
Ρόλοι αντικατάστατοι.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Κασκαντέρ
Πάτα φρένο στο Παρελθόν.
Χειρόφρενο στο Παρόν.
Γκάζι στο Μέλλον.
Μετά από κούρσα δρόμου ταχύτητος,
πλήρωσε τον ταξιτζή.
Περπάτα πεζοπορία,
οδηγείσαι καλύτερα,από το να
σε οδηγούν.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
ΛΕΣ
Nα κοιτάς με τα μάτια του παρατηρητή.
Τα μάτια του κριτή,είτε θαυμάζουν,είτε κατηγορούν.
Τα μάτια του παρατηρητή ξετυλίγουν την ζωή από
τις πλούσιες κορδέλες των αγαθών της.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
https://45.media.tumblr.com/197474579dc579a1fc5f119abc1eada6/tumblr_nf59cvADwZ1snvrhjo1_500.gif
Wings of desire
Σώματα εγκλωβισμένοι υπόκοσμοι.
Οι ψυχές πάντα επιστρέφουν.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Οι ψυχές πάντα επιστρέφουν.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
PHOTO CHRISTIAN DIOR
BETWEEN HEAVEN AND EARTH
KONRAD VON GODLY
Αστρικός σταθμός
Μωβπλανήτης φαντασίας,
υποκλίθηκε.
Εμφιάλωσε τον ουρανό.
Ανοίξαμε ομπρέλα,
να γειώσουμε έναν Παράδεισο στα μέτρα μας.
Γη φύτρωσε, Λεοντοπόδιο.
Έναστρη η νύχτα,συστήθηκε στο φεγγάρι.
Άρχισαν τα θαύματα και άλλα τόσα έπεσαν
βροχή αστεριών.
υποκλίθηκε.
Εμφιάλωσε τον ουρανό.
Ανοίξαμε ομπρέλα,
να γειώσουμε έναν Παράδεισο στα μέτρα μας.
Γη φύτρωσε, Λεοντοπόδιο.
Έναστρη η νύχτα,συστήθηκε στο φεγγάρι.
Άρχισαν τα θαύματα και άλλα τόσα έπεσαν
βροχή αστεριών.
Ανδρονίκη Ατζέμογλου
Σφάξαμε με μπαμπάκι τα στόματα.
Μιλούσαν οι ματιές.
Δυο εχθροπραξίες σε πόλεμο.
Πολέμιος ο εαυτός.
Θύτης η αγάπη.
Θύμα η καρδιά.
Μας πνίξαμε σ΄ ένα σύννεφο
από τον κονιορτό
ισόπαλης αναμέτρησης.
Ο ουρανός κριτής στις παλμικές ανάσες
επίγειας κατάβασης.
Πίναμε νέκταρ από ήλιο.
Με την σελήνη,γίναμε ψυχές.
Ένα το κλειδί.
Γυρίζεις και κλειδώνει.
Ανοίγεις και ξεκλειδώνει.
Ένα το κλειδί για κάθε πόρτα.
Μεγάλη πόρτα θα διαβεί.
Τι θέλει την αρμαθιά;
To ένα ταιριάζει.
Αυτό που τον κλειδάριθμο
ενεργοποιεί.
Οι παπαγαλίες προβλέψιμες.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Σφάξαμε με μπαμπάκι τα στόματα.
Μιλούσαν οι ματιές.
Δυο εχθροπραξίες σε πόλεμο.
Πολέμιος ο εαυτός.
Θύτης η αγάπη.
Θύμα η καρδιά.
Μας πνίξαμε σ΄ ένα σύννεφο
από τον κονιορτό
ισόπαλης αναμέτρησης.
Ο ουρανός κριτής στις παλμικές ανάσες
επίγειας κατάβασης.
Πίναμε νέκταρ από ήλιο.
Με την σελήνη,γίναμε ψυχές.
άΥΛΕΣ
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΝΟΥΒΕΛΑ ΠΡΟΣ ΕΚΔΟΣΗ
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΝΟΥΒΕΛΑ ΠΡΟΣ ΕΚΔΟΣΗ
Ένα το κλειδί.
Γυρίζεις και κλειδώνει.
Ανοίγεις και ξεκλειδώνει.
Ένα το κλειδί για κάθε πόρτα.
Μεγάλη πόρτα θα διαβεί.
Τι θέλει την αρμαθιά;
To ένα ταιριάζει.
Αυτό που τον κλειδάριθμο
ενεργοποιεί.
Οι παπαγαλίες προβλέψιμες.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
ΚΩΔΙΚΟΣ
Αν σου αρέσει η άβυσσος, πρέπει να έχεις φτερά.
Αν σου αρέσει το φως,ψυχή.
Αν σου αρέσει η αγάπη,χάρισε την στον Ουρανό
για να την βρεις στην Γη.
Aνδρονίκη Ατζέμογλου
EΠΙΓΕΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΝΟΥΒΕΛΑ
Ένα σώμα χωρίς ψυχή παραδίνεται.
Μια καρδιά ποτέ.
Ανδρονίκη Ατζέμογλου
ΝΟΥΒΕΛΑ ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου