Η προσευχή είναι η λάμψη που εκπέμπει το είναι μας σαν αναφλέγεται αιφνίδια, είναι ένας δρόμος ατέρμονος κι άσκοπος, η βάναυση συνοδός των ελπίδων μας που διασχίζουν αέναα το σύμπαν χωρίς προορισμό.
Ραϊνερ Μαρία Ρίλκε
Επιστολὴ στην Mimi Romanelli
5 Ιανουαρίου 1910
Bίκυ Τσίγγα,έργο εικαστικού Σάκη Διάκου
Από την ομάδα δημιουργικής γραφής της Σοφίας Νινιού
«Είπες»
Ήρθες και πάλι σήμερα, Άρχοντα και Ταξιδευτή της ψυχής μου.
Μ’ εκείνη τη Γνώριμη Παρουσία σου, Χρυσή Ηλιαχτίδα, Σώμα μου,
Σμίλεψες και Κατάκτησες με Χάριν, με Μαεστρία τα όνειρά μου,
τις σκέψεις μου, όλο μου το είναι.
Πυρωμένο Υψηλό «Θέλω » μου Έγινες
«Φως είναι οι σκέψεις σου, γεμάτες Άπλετο Φως» , Είπες
«Παρατήρησε και μείνε εστιασμένη στην Ενέργεια της Αγάπης!»
Είπες και Μίλησες μέσα μου
Φωνή Δοξασμένη σε κάθε κύτταρο μου.
Είπες κι Έφυγες μα Κατοικείς μόνιμα εντός μου.
Δρόμος Απαράμιλλος Έγινες Εσύ , Εσύ, Δημιουργέ και Καθοδηγητή .
Φως μου Υπέρλαμπρο, Ανώτερη Μοίρα μου , Σ’ ΑΓΑΠΩ!!!
Βίκυ Τσίγγα
Δημοσιογράφος (Ταbula Rasa)-Αρθογράφος-Ραδιοφωνική παραγωγός.
Επικεντρώνεται σε θέματα πολιτισμού.
Η επιμόρφωση, διαρκής αναζήτησή της.
Σπουδές: Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, Νοσηλευτική Ψυχικής Υγείας Παιδιού και Εφήβου. Δημόσιες σχέσεις και Επικοινωνίας.
Πολιτιστική Διπλωματία. Διαχείριση χωρισμού-Διαζυγίου γονέων.
Συντηρήτρια Έργων Τέχνης.
Ενεργειακή Θεραπεύτρια.( Reiki 3ou και 4ου επιπέδου.
Reiki 1ου και 2ου επιπέδου. Βασικό επίπεδο στο Pranic Healing)
Συμμετοχή, στην δημιουργική ομάδα της φιλολόγου-συγγραφέως Σοφίας Νινιού
ΦΩΤΟ ΘΩΜΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
2015
4η Διάσταση
Παράδεισός μου, η θάλασσα. Λατρεία μου, τα ταξίδια, οι ήχοι της μουσικής. Πάθος μου, ο φωτογραφικός χώρος. Πλαγιάζω σε συναισθήματα, κλείνω τα μάτια στη λογική. Μιλώ με την έκφραση των ματιών μου. Αλήθεια, η ψυχή μου. Καταζητώ αδελφές ψυχές.
http://www.pillowfights.gr/column/143/tetarti_diastasi
Mε αυτό τ΄ άρθρο και ανάμεσα σε μπαλόνια,μια χαρούμενη φωτό που επέλεξε η ομάδα pillowfights,θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλη την υπέροχη ομάδα και την Κατερίνα Κεχαγιά για το υπέροχο διάστημα που συνεργαστήκαμε.Μια μικρή ανάπαυλα και σίγουρα οι δρόμοι μας θα ξαναδιασταυρωθούν.Ίσως ήρθε και καιρός από την 4η Διάσταση να πάω στην 5η,για ν αστειευτώ και λιγάκι,όπως από φυσικού μου συνηθίζω.
http://www.pillowfights.gr/pillowfighter/niki-atzemogloy/
20 Ιανουαρίου 2009, 18:31
Φύλακας Άγγελος
Φιλία Άγγελος
Ποτέ δεν ξέρεις πότε είναι κοντά σου ο Φύλακας άγγελός σου, γι' αυτό πρέπει να δοκιμάζεις.
Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας είτε για κάποιο λόγο, είτε για ορισμένο χρόνο, είτε για πάντα. Όταν ξέρεις αυτό, ξέρεις και τι να κάνεις για τον κάθε άνθρωπο. Κανένας όμως δεν έρχεται τυχαία.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για κάποιο λόγο, συνήθως απαντά σε μία ανάγκη μας που με κάποιο τρόπο έχουμε εκφράσει. Έχει έρθει για να μας βοηθήσει σε μια δυσκολία, να παρέχει καθοδήγηση ή υποστήριξη, συναισθηματικά ή πνευματικά. Μοιάζει Θεόσταλτος και είναι. Είναι εκεί για το λόγο ακριβώς που τον χρειαζόμασταν..
Μετά, χωρίς να κάνουμε κάτι λάθος και ίσως ακόμα σε μια άβολη στιγμή και παρ' ότι μπορεί να πληγωθούμε, η σχέση θα τελειώσει. Κάποιος από τους δύο θα πει ή θα κάνει κάτι που θα βάλει τέλος.
Μπορεί ο άνθρωπος αυτός να πεθάνει.
Μπορεί απλώς να φύγει μακριά μας.
Κάποιες φορές, μπορεί να ενεργήσει με τέτοιον τρόπο που να μας αναγκάσει να πάρουμε θέση.
Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι, η ανάγκη μας βρήκε ανταπόκριση, η επιθυμία μας εκπληρώθηκε, οπότε η δουλειά του ανθρώπου αυτού τελείωσε.. Η προσευχή μας πήρε απάντηση και είναι ώρα να προχωρήσουμε.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, αυτό σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε, να μοιραστούμε και να μάθουμε.
Μπορεί να μας φέρει μια ειρηνική εμπειρία ή να μας κάνει να γελάμε.
Θα μας μάθει να κάνουμε κάτι που δεν κάναμε ως τώρα και πάντως η παρουσία του θα μας δώσει μεγάλη χαρά.
Παρ' ότι μπήκε στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, το έργο του ήταν σπουδαίο.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για πάντα, μας διδάσκει μαθήματα ζωής. Θα μας διδάξει αυτά, πάνω στα οποία πρέπει να χτίσουμε στέρεα συναισθηματικά θεμέλια.
Η δουλειά μας είναι να δεχτούμε το μάθημα, να αγαπήσουμε τον άνθρωπο αυτό και να εφαρμόσουμε όσα μάθαμε στη σχέση μας μαζί του, σε όλες τις σχέσεις και όλα τα πεδία της ζωής μας.
Λένε ότι, η αγάπη είναι τυφλή, αλλά η φιλία διαισθητική.
http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=21836
ΑΓΓΕΛΟΙ ΣΤΗ ΓΗ!
Μοιάζουν με εμάς...
Η καρδιά τους είναι σαν ενός μικρού παιδιού...
Έχουν συμπόνια...
Είναι λίγοι και νιώθουν τόσο μόνοι...
Δίνουν κουράγιο στους ανθρώπους...
Τους παρηγορούν...
Και τους δίνουν δύναμη...
Πάντα με Αγάπη...
Ψάχνουν συνέχεια την αδελφή τους ψυχή...
ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ...
Ζουν ανάμεσά μας...
Είναι πολεμιστές του Φωτός...
Είναι Εργάτες του Φωτός...
Φέρουν το πνευματικό Φως...
Και την ελπίδα...
Εργάζονται για την ανθρωπότητα...
Έχουν κλίση σε τομείς, όπως...
Οι τέχνες, τα μαθηματικά, η μουσική, το θέατρο, οι επιστήμες ή η θεραπεία...
Μα περισσότερο απ' όλα προσφέρουν... Αγάπη!!!
Κάνουν πάντα θετικές σκέψεις και προσεύχονται για Αγάπη και Ειρήνη!
Είναι γεμάτοι καλοσύνη, γλυκύτητα και υπομονή...
Ο κύριος σκοπός τους είναι να σώσουν τη Γη...
Και να βοηθήσουν τους ανθρώπους να σωθούν!
Η εντολή αυτή δόθηκε στους Αγγέλους από το Ουράνιο Συμβούλιο...
Και είναι τώρα μαζί μας!
Αφιερωμένο σε όλους τους Αγγέλους στη Γη!!!
Ας ξαναμπούμε
στην εποχή της ακοής.
Έκφυλοι άγγελοι
και αναμάρτητοι δαίμονες
έσβηναν ανέκαθεν
την εντύπωση
κι άναβαν τα μανιφέστο
της ιστορίας.
στην εποχή της ακοής.
Έκφυλοι άγγελοι
και αναμάρτητοι δαίμονες
έσβηναν ανέκαθεν
την εντύπωση
κι άναβαν τα μανιφέστο
της ιστορίας.
Σκίσε την εικόνα,
ριξε το ποίημα
καταπέλτη
στην κουφιοκεφαλιά
του Αιώνα
ριξε το ποίημα
καταπέλτη
στην κουφιοκεφαλιά
του Αιώνα
Τούλα Μπαρνασά
Εκδότρια - Διεύθυντρια Ειδήσεων στην εταιρεία Αίτιον Περιοδικό
Φωτογραφία VOGUE
ΥΠΑΡΧΕΙΣ
Υπάρχεις ταξιδεύοντας στο φως
της αιώνιας εναλλαγής
μιας σπειροειδούς ανέλιξης
απ’ το καλό στο καλύτερο
απ’ το πλήρες στο πληρέστερο.
Υπάρχεις ταξιδεύοντας στο φως
της αιώνιας εναλλαγής
μιας σπειροειδούς ανέλιξης
απ’ το καλό στο καλύτερο
απ’ το πλήρες στο πληρέστερο.
Υπάρχεις
γιατί τίποτε δε χάνεται.
Γιατί η ύπαρξη είναι ανεπίστροφη,
όπως όλα όσα υπήρξαν
κι όλα όσα θα υπάρξουν.
Απο την ποιητική συλλογή "ΑΚΤΙΝΟ-ΓΡΑΦΙΑ"-
Εκδόσεις Σ.Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ.-
Γιώργης Παπανικολάου -συγγραφέας
γιατί τίποτε δε χάνεται.
Γιατί η ύπαρξη είναι ανεπίστροφη,
όπως όλα όσα υπήρξαν
κι όλα όσα θα υπάρξουν.
Απο την ποιητική συλλογή "ΑΚΤΙΝΟ-ΓΡΑΦΙΑ"-
Εκδόσεις Σ.Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ.-
Γιώργης Παπανικολάου -συγγραφέας
Ρώτησες, τί ψάχνουμε.
Αντι-βαρύτητα ψάχνουμε.
Εναιώρηση , Πτήση , πνοή.
Τά πράγματα, καλούν γιά μέθη.
Γιά ενθουσιασμό καί παραλήρημα.
Απελευθέρωση , ενοχών καί φόβων.
Γιά ανάδυση , θέωση και ολοκλήρωση.
Αποφυλάκιση από τόν εγκλεισμό τής γής.
Αντιβαρύτητα ψάχνουμε,τήν πόρτα εξόδου.
Δημήτρης Κονδύλης
Αντι-βαρύτητα ψάχνουμε.
Εναιώρηση , Πτήση , πνοή.
Τά πράγματα, καλούν γιά μέθη.
Γιά ενθουσιασμό καί παραλήρημα.
Απελευθέρωση , ενοχών καί φόβων.
Γιά ανάδυση , θέωση και ολοκλήρωση.
Αποφυλάκιση από τόν εγκλεισμό τής γής.
Αντιβαρύτητα ψάχνουμε,τήν πόρτα εξόδου.
Δημήτρης Κονδύλης
Μετά από λίγο μαθαίνεις
την ανεπαίσθητη διαφορά
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι
και να αλυσοδένεις μια ψυχή.
Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια
Και αρχίζεις να μαθαίνεις
πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια
Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις
Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου
με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα
Με τη χάρη μιας γυναίκας
και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού
Και μαθαίνεις να φτιάχνεις
όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,
γιατί το έδαφος του Αύριο
είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια
…και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο
να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.
Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις…
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου
μπορεί να σου κάνει κακό.
Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ
Αντί να περιμένεις κάποιον
να σου φέρει λουλούδια
Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις
Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη
Και ότι, αλήθεια, αξίζεις
Και μαθαίνεις… μαθαίνεις
…με κάθε αντίο μαθαίνεις
.
J o r g e
L u i s B o r g e s
Μου αρέσουν οι άνθρωποι που γελάνε δυνατά, που μιλάνε δυνατά, που αγαπάνε δυνατά, που κλαίνε λες και έσπασε κύμα, που φωνάζουν μέσα στους δρόμους, στις απειλές και στη ανοχή. Mου αρέσουν οι άνθρωποι με τα φωτεινά χαμόγελα και με τους σπασμένους φόβους. Οι άγριοι, οι αδέσποτοι, οι αδάμαστοι, οι πληγωμένοι, οι τρελαμένοι, οι χαοτικοί, οι σιωπηλοί, οι χρωματιστοί, αυτοί που αναζητούν τον ένα Νόμο. Mου αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν να χάνονται μέσα σ ένα βλέμμα, σ ένα βιβλίο, σ ένα σώμα, σε μια ελπίδα, μέσα στο απόλυτο, μέσα στο μοιραίο. Mου αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν να σέβονται όταν όλοι οι άλλοι γίνονται χυδαίοι. Oι άνθρωποι που φιλιούνται και είναι λες και καταπίνουν ο ένας τον άλλον, που κάνουν έρωτα και είναι σαν τον αυτό που λέει ο Καρούζος αν θυμάμαι καλά που εξαϋλώνονται χωρίς σκέψη. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που όταν αντικρίζουν τα σκοτάδια τους και ψάχνουν μέσα σε πανικούς να δουν που είναι και τι κάνουν και όλοι τους λένε ότι η πόρτα ανοίγει απ΄έξω, τότε εκείνοι απλά βλέπουν ότι η πόρτα είναι το μέσα τους… Μου αρέσουν οι άνθρωποι που ενώ είναι πεσμένοι σηκώνουν τους άλλους… Μου αρέσουν οι άνθρωποι που μπορούν ν αναγνωρίζουν την γήινη φύση του ψέματος και την συμπαντικότητα της αλήθειας… Αυτοί που ξέρουν να φτιάχνουν τα πιο αληθινά παραμύθια… Αυτοί που δίνουν όταν δεν έχουν… Αυτοί που ξέρουν να ζουν μέσα σε κάθε κατάσταση γιατί μπορούν να νιώσουν την παροδικότητα των πάντων και πώς μένεις στην όποια φάση μέχρι να πάρεις το μάθημα, από τoν εαυτό σου στον εαυτό σου… Μου αρέσουν οι άνθρωποι που ξύπνησαν ένα πρωί και απλά την έκαναν από το κατεστημένο τους, ένιωσαν την ελαφρότητα της βαρύτητας… Αυτοί που ξέρουν να φεύγουν… Μου αρέσουν αυτοί που έζησαν τον κοινό θάνατο του άστεγου έρωτα.
Άννα Καρρά
«Δεν θα σ’ εγκαταλείψω ποτέ»
του είπε ξαφνικά.
Έκπληκτος
γύρισε και την κοίταξε.
ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ
www.apodytirakiascy.com/category/ιστορικά
http://wp.loveletters.gr/%ce%bf-%ce%ad%cf%81%cf%89%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%cf%8c%ce%bb%ce%b1%ce%b9%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%81%ce%ba%ce%b5%ce%af%ce%b1/
Γιατί φοβάσαι την Αγάπη;
Despina Palamari
H Αγάπη είναι ένα σπάνιο λουλούδι.
Μπορεί να συμβεί μόνο όταν δεν υπάρχει φόβος.
Οsho
Θα την κοιτάξεις από πάνω μέχρι κάτω και θα ελέγξεις κάθε λεπτομέρεια στο πρόσωπο, στο σώμα, στο βλέμμα, στις εκφράσεις της.
Θα αποφασίσει εκείνη αν αξίζεις τον χρόνο στη ζωή της.
Κι όσο θα δίνει χρόνο, θα μεγαλώνει ή θα μικραίνει το χώρο «εισβολής».
Θα σε τσεκάρει πολλές φορές και θα διαγράψει όλες εκείνες που θα έχεις περάσει επιτυχώς τις εξετάσεις σου. Θα κρατήσει εκείνη που απέτυχες και θα ψάξει εξονυχιστικά να βρει το γιατί.
Γιατί δεν μπορείς παραπάνω; Γιατί την θεώρησες εύκολη κατάκτηση; Γιατί την υποτίμησες; Γιατί;
Την ενδιαφέρει το γιατί. Έχει ανάγκη να το ξέρει γιατί αυτό θα γίνει η δύναμή της και η αδυναμία σου.
Αυτή ακριβώς είναι η δύναμή της. Να μπορεί τα πάντα και να επιλέγει τα λίγα. Να τα θέλει όλα αλλά να τα διεκδικεί εκείνη για τον εαυτό της.
Δεν ζητά να της δοθούν.
Βασικά δεν ζητά τίποτα. Δίνει απλόχερα.
Μόνο και μόνο για να σου δώσει την ευκαιρία να την προδώσεις και να τελειώνει μια ώρα συντομότερα μαζί σου.
Δεν έχει χρόνο για ξόδεμα.
Είναι η περιουσία της ο χρόνος της κι όσο κι αν νομίζεις πως τον έχεις δεδομένο, μπορεί να στον στερήσει μέσα σε μια στιγμή.
Μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρά σου.
Δεν σε χειρίζεται.
Δεν της αρέσουν οι χειρισμοί.
Αν θέλει μπορεί να σε παίξει και να σε κερδίζει κάθε φορά, σε κάθε παρτίδα, μα εκείνη δεν θέλει να παίξει. Δεν θέλει να σε χειριστεί.
Θέλει να αφεθεί. Θέλει να αξίζεις τον χρόνο της και να σεβαστείς το χώρο της. Να εκτιμήσεις τα μικρά και να μην θαμπωθείς από τα μεγάλα.
Θέλει να μην κοιτά το ρολόι της για να μετρά τα λεπτά που τις κοστίζεις.
Θέλει να σε κοιτά στα μάτια και να διαβάζει μέσα τους την αλήθεια σου.
Όχι την κοινή αλήθεια, την βαριέται.
Ότι κοινό το βαριέται. Την δική σου αλήθεια για τα μικρά εγκλήματα που έχεις κάνει. Για τις αμαρτίες που έχεις απολαύσει.
Για τα ανείπωτα που δεν θα καταλάβει κανείς άλλος παρά μόνο εκείνη.
Κι εκείνη θα καταλάβει γιατί έχει πέσει πολλές φορές. Δεν τις μετράει καν αυτές τις φορές.
Της αρκεί να είναι πάντα μια παραπάνω εκείνη η φορά που θα σηκώνεται. Μια παραπάνω εκείνη η φορά που θα κοιτά τα σημάδια στο κορμί της και τους λεκέδες στην φορεσιά της, θα ξεσκονίζεται και θα συνεχίζει.
Θέλει να ξεχαστεί μαζί σου.
Δεν θέλει να προσποιείται, δεν θέλει να επιλέγει μάσκα πριν σε συναντήσει.
Ξέρει να παίξει όλους τους ρόλους, όμως μαζί σου, δεν θέλει κανέναν.
Θέλει τον εαυτό της γυμνό, χωρίς πανοπλία, χωρίς άμυνες, χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Κι αυτόν τον εαυτό θα σου δώσει.
Και μην ανησυχείς, μπορείς εύκολα να την προδώσεις.
Θα σου δώσει εκείνη τα όπλα να το κάνεις μόνο και μόνο για να δει τι αξίζεις.
Μόνο και μόνο γιατί δεν την νοιάζει πόσες φορές θα πέσει.
Την νοιάζει μόνο εκείνη η μία παραπάνω φορά που θα σηκωθεί.
Γιατί αυτή είναι η μαγκιά της, να σηκώνεται.
Κι αυτός είναι κι ο φόβος σου, ότι σηκώνεται.
Πάντα.
http://wp.loveletters.gr/%ce%b5%ce%ba%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b7-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bd%ce%bf%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%ce%bd-%ce%b8%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%cf%81%ce%bf/
Να φεύγεις, αλλά πώς να φεύγεις! Το πράγμα θέλει μεγάλη προσοχή.
Γιατί ο ορισμός αυτός είναι τορπίλλι που το παίζει στα χέρια του μικρό παιδί. Το παίζει στα χέρια του και δεν ξέρει τι είναι… Ο Γιωργής τ’ Αποδέλοιπο, που λέει ο Μυριβήλης.
Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις έτσι, που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πολύ πιο σφαγερή από τη σφαγή που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις.
Αν εκείνος πονάει τρεις, εσύ να πονέσεις εννιά. Εδώ σε θέλω, κάβουρα, που λένε, να περπατάς στα κάρβουνα. Χόρεψες ποτέ σου το χορό του αναστενάρη, χωρίς νά ‘σαι αναστενάρης;»
Ο έρωτας είναι γνώση.
Ο έρωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά. Είναι το μειδίαμα της σπατάλης ενός φρόνιμου Άσωτου.
Πως η φύση ορίζει το αρσενικό να γίνεται ατέλειωτη προσφορά και θεία στέρηση για το θηλυκό. Το θηλυκό να κυνηγάει τις τύψεις του. Στον έρωτα όλα γίνονται για το θηλυκό. Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου.
Πάντα σου μελαγχολικός και ακατάδεχτος… Στη σωστή ερωτική ομιλία το θηλυκό δίνει το ύφος της σάρκας και το αρσενικό τη σύνεση της δύναμης. Μιλώ για τα καράτια κοντά στα εικοσιτέσσερα. Για στήσιμο πολύ μεταξωτό. Και το μετάξι μόνο ζωικό παρακαλώ. …
Το πρώτο λοιπόν είναι πως όταν το θηλυκό είναι θηλυκό, την ευθύνη για να γίνει και να μείνει ως το τέλος σωστή η ερωτική σμίξη την έχει ο άντρας. Πάντα όταν φεύγει η γυναίκα, θα φταίει ο άντρας. Να το γράψετε να μείνει στον αστικό κώδικα.
Δ. Λιαντίνης – “Γκέμμα”
thessalonikiartsandculture.gr
Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Εγώ λοιπόν, θα σου μιλήσω για εκείνους τους λίγους, τους σπάνιους και μοναδικούς, με τις ελεύθερες ψυχές και τα καθαρά μάτια.
Εκείνους τους λίγους, που τα μάτια τους είδαν πολλά κι η ψυχή τους έγινε πολλές φορές κομμάτια, μα είχαν μέσα τους τη μαγκιά και τη δύναμη να τα μαζέψουν ένα ένα και να αρχίσουν από την αρχή.
Για κόλλα όμως δεν χρησιμοποίησαν ούτε απωθημένα, ούτε κακία, ούτε ζήλια.
Για κόλλα έβαλαν τα θραύσματα από κάθε φορά που κάποιος «μικρός» πέρναγε, έσπαγε κι έφευγε.
Και ξέρεις γιατί έσπαγε;
Γιατί δεν μπορούσε να την καταλάβει.
Δεν γινόταν να αποδεχτεί την αλήθεια της.
Δεν γινόταν να αποδεχτεί πως αυτή η ψυχή, δεν είχε έρθει για να κάνει κακό. Δεν είχε έρθει για να βλάψει, να καταστρέψει.
Είχε έρθει να αγαπήσει. Ούτε καν να αγαπηθεί.
Κι όταν πια δεν της άφηνε τίποτα να αγαπήσει, έφευγε.
Κι επειδή εκείνος ήταν λίγος, μικρός κι ανόητος και δεν κατάφερε ποτέ να την καταλάβει, την χτύπαγες με τα ίδια της τα όπλα.
Με την αγάπη της την ίδια. Κι εκείνη έσπαγε, κομματιαζόταν.
Κι όταν πια δεν είχε κάτι άλλο να σπάσει κι έφευγε, εκείνη αναγεννιόταν κι εκείνος γινόταν ακόμα πιο τοσοδούλης.
Δεν κατάλαβε βλέπεις ποτέ πως η ψυχή της, ήταν αέρας που δεν μπορούσες να τον χωρέσεις στο καλούπι σου.
Δεν κατάλαβε ποτέ πως η ελευθερία της ήταν αδιαπραγμάτευτη, γι’αυτό και θεωρούσε δεδομένη και τη δική σου την ελευθερία.
Αναζητούσε ζεστασιά και της αρκούσαν πάντα τα λίγα, τα απλά, τα ήρεμα.
Ένα φιλί, μια αγκαλιά, μια αλήθεια.
Η πολλή βουή την ενοχλούσε και οι πολλοί την καταπίεζαν.
Με τα «πρέπει» και τα «περίπου» δεν συστήθηκε ποτέ.
Έκανε ότι ήθελε, όπως το ήθελε, όταν το ήθελε και το έκανε πολύ!
Δεν είχε όριο! Όταν έμπαινε στο παιχνίδι, θα έπαιζε μέχρι τελικής πτώσης.
Δικής σου.
Εκείνη δεν έχανε ποτέ.
Γιατί ακόμα κι όταν έχανε, σε είχε κερδίσει.
Σε είχε κερδίσει γιατί είχε μείνει ελεύθερη και ανυπότακτη.
Ανυποχώρητη σε εκείνα που πίστευε και πάντα ονειροπόλα.
Κι εσύ δεν κατάλαβες ποτέ πως δεν σε αναζητούσε για λιμάνι και η Ιθάκη της έπεφτε πολύ κοντά.
Δεν της άρεσε ούτε το άραγμα, ούτε να ρίχνει κάπου άγκυρα. Δεν έψαχνε τους ανθρώπους για δικλείδα ασφαλείας της, δεν τους ήθελε για να βολευτεί.
Και σε εκείνος, ήθελε μόνο να του μάθει την ζωή από την αρχή.
Μια άλλη ζωή, που δεν την υποψιάστηκε καν.
Όχι ροζ, όχι εύκολη, όχι ανέφελη και ξέγνοιαστη.
Μια ζωή αληθινή.
Αληθινή σαν το γέλιο της και βαθιά σαν το κλάμα της.
Γιατί και τα δύο έβγαιναν από μέσα της απροσποίητα και δεν ντράπηκε ποτέ γι’ αυτά.
Δεν τα έκρυψε, δεν τα «ζύγισε», δεν τα μέτρησε πριν τα δώσει.
Άλλωστε ότι είχε να δώσει το έδινε απλόχερα χωρίς να περιμένει ποτέ τα «ανάλογα» για ανταμοιβή.
Έδινε γρήγορα, αγάπαγε πολύ, έτρεχε να προλάβει το χρόνο και δεν κοίταζε ποτέ πίσω.
Δεν χώραγε σε καμία αγιογραφία! Κι όταν της έλεγαν «πόσο καλή είσαι», τους κοίταγε, τους χαμογελούσε και του έλεγε την αλήθεια της.
«Είμαι, ότι επιλέξω. Είσαι, ότι μπορείς»
Είχε μέσα της και το καλό και το κακό κι ότι της ξύπναγες, με αυτό θα έπρεπε να πορευτείς, με δικιά σου ευθύνη!
Μόνο την εκδίκηση δεν είχε στο αίμα της. Την θεωρούσε χαμένο χρόνο.
Όταν αποφάσιζε να φύγει, έπαυες να υπάρχεις, έπαυες να την απασχολείς, δεν χώραγες πια στην καθημερινότητά της κι έτσι σε ελευθέρωνε ακόμα κι από την παρουσία της.
Σε έκλεινε σε ένα από τα σπασμένα της κομμάτια και τράβαγε παρακάτω.
Πάντα ελεύθερη, πάντα ανυπότακτή, πάντα ακατανόητη για τους πολλούς..
Πάντα με ελεύθερη ψυχή και μάτια καθαρά!
http://wp.loveletters.gr/7599-2/
Εάν ανήκεις στη μάζα, θεωρείσαι λογικός. Μπορεί η μάζα να είναι στα πρόθυρα της τρέλας, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Εσύ πρέπει απλά να ανήκεις στη μάζα και να συμπεριφέρεσαι όπως όλοι οι άλλοι. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Δεν υπάρχουν περιθώρια για την ατομικότητα. Τα άτομα κλείνονται σε ψυχιατρείο.
Τρελό θεώρησαν τον Βούδα, τρελό θεώρησαν τον Ιησού, τρελό θεώρησαν τον Σωκράτη.
Οι μάζες θεωρούν τρελό οποιονδήποτε δεν ανήκει στη συλλογική τρέλα, οποιονδήποτε ξεφεύγει από αυτήν. Αλλά αυτή η τρέλα είναι ο μοναδικός τρόπος για να εξαγνιστείς!
Ο άνθρωπος δεν είναι ένα ον αλλά μια διαδικασία, δεν είναι ένα ον αλλά ένα γίγνεσθαι. Ο σκύλος γεννιέται και πεθαίνει σκύλος.Η κατάσταση δεν είναι η ίδια όσον αφορά τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μπορεί να γεννηθεί άνθρωπος και να πεθάνει σαν Βούδας! Καμιά άλλη ύπαρξη, εκτός του ανθρώπου, δεν εξελίσσεται ανάμεσα στη γέννηση και στον θάνατο. Αλλά για να φτάσεις σε αυτό θα πρέπει να είσαι ο κεραυνός που θα κάψει ό,τι σάπιο υπάρχει μέσα σου.
Πρέπει να είσαι αρκετά τρελός για να πας πέρα από όλες τις υποκρισίες, όλες τις ιδιομορφίες, όλες τις μάσκες που ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει για να μείνει εκεί που είναι, για να μην εξελιχθεί. Η μάζα, ο κόσμος, θα καταδικάσει όλους τους “επαναστάτες”, όλα τα επαναστατικά πνεύματα και θα πει πως είναι οι καταστροφείς. Αλλά για να δημιουργήσεις πρέπει πρώτα να καταστρέψεις. Εάν δεν καταστρέψεις ό,τι είναι άσχημο και κατακριτέο, δεν μπορείς να δημιουργήσεις την ομορφιά και το ωραίο.
Εάν δεν καταστρέψεις την ψευτιά, δεν μπορείς να ανοίξεις δρόμο στην αλήθεια. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να μην μισήσεις αυτόν τον τύπο ανθρώπων, που διαταράσσουν τον ύπνο σας, τα ψέματα σας που σας κάνουν να αισθάνεστε ασφαλείς και σας παρηγορούν.
Είναι φυσικό ο κόσμος να μισεί τον άνθρωπο της αλήθειας: είναι ένας “ταραξίας” με τα ψέματα σου αισθάνεσαι σίγουρος και ξαφνικά έρχεται εκείνος να υποκινήσει την αμφιβολία μέσα σου και να ταράξει την πίστη σου. Η αλήθεια βρίσκεται πάντα σε αντίθεση με τα δόγματα των μαζών. Η αλήθεια είναι ατομική και οι μάζες δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια. Στις μάζες ενδιαφέρουν οι παρηγοριές και οι ανέσεις.
Οι μάζες δεν αποτελούνται από εξερευνητές, από ανθρώπους που αγαπούν τις περιπέτειες, από άτομα που προχωρούν στο άγνωστο, χωρίς φόβο, και ριψοκινδυνεύουν την ζωή τους για να ανακαλύψουν ποια είναι η σημασία της ζωής τους και ολόκληρης της ύπαρξης. Οι μάζες θέλουν απλά να τους διηγηθείς γλυκές ψεύτικες ιστορίες, άνετες και επωφελείς. Άνευ κόπων και βασάνων επαναπαύονται και χαλαρώνουν μέσα στην ψευδαίσθηση τους που τους χρησιμεύει για παρηγοριά.
Η μάζα μισεί όποιον θέλει να είναι “Άτομο”, όποιον θέλει να ακολουθήσει ένα δικό του ιδιαίτερο μονοπάτι, ένα στυλ ζωής.
Οι μάζες θέλουν να είσαι απλά “ένας σαν και αυτούς”. Ο διαχωρισμός σου τους κάνει να φοβούνται!
Θέλουν να είσαι πράος, υπάκουος και υπόδουλος.
Εάν, με κάποιο τρόπο καταφέρεις και τους ξεπεράσεις δεν θα σε συγχωρέσουν ποτέ.”
Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr
·
“Κάποιοι ξέρουν περισσότερα, αλλά δεν απαντούν.
Δεν το σκαλίζουν το θέμα. Απλώς το ζουν.
Αν τους συναντήσεις στο δρόμο σου, θα τους γνωρίσεις.
Έχουν ένα βλέμμα που ξέρει να βλέπει βαθιά μέσα στην ψυχή του άλλου, χωρίς να διαβάζει.
Χωρίς να κρίνει.
Χωρίς να σχολιάζει.
Έχουν κι ένα στυφό χαμόγελο, γεμάτο απαντοχή.
Αν συναντήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο, μην τον ζαλίσεις με ερωτήσεις.
Μη θέλεις να ψάξεις στην ψυχή του.
Χάρισέ του μια χούφτα αγάπης.
Αν μπορείς.
Αλλιώς, τράβα το δρόμο σου κι άσε τον ήσυχο”
Δεν το σκαλίζουν το θέμα. Απλώς το ζουν.
Αν τους συναντήσεις στο δρόμο σου, θα τους γνωρίσεις.
Έχουν ένα βλέμμα που ξέρει να βλέπει βαθιά μέσα στην ψυχή του άλλου, χωρίς να διαβάζει.
Χωρίς να κρίνει.
Χωρίς να σχολιάζει.
Έχουν κι ένα στυφό χαμόγελο, γεμάτο απαντοχή.
Αν συναντήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο, μην τον ζαλίσεις με ερωτήσεις.
Μη θέλεις να ψάξεις στην ψυχή του.
Χάρισέ του μια χούφτα αγάπης.
Αν μπορείς.
Αλλιώς, τράβα το δρόμο σου κι άσε τον ήσυχο”
Αλκυόνη Παπαδάκη
«Δεν θα σ’ εγκαταλείψω ποτέ»
του είπε ξαφνικά.
Έκπληκτος
γύρισε και την κοίταξε.
Μέσα στα μάτια της
σμήνος τ’ αποδημητικά πουλιά
(Aνδρέας Μιχαηλίδης - Το εργοτάξιο, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια)
σμήνος τ’ αποδημητικά πουλιά
(Aνδρέας Μιχαηλίδης - Το εργοτάξιο, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια)
Η αγάπη
θεραπεύει, δεν ψάχνει φταίχτες.
Λες η αγάπη
είναι ο σκοπός και δεν έχεις ιδέα τι θα
πει αγάπη. Κατάντησε κλισέ απόφθεγμα σε παραπεταμένες μπλούζες και στιχάκι σε
τραγούδια που υμνήσαμε σα να γράφτηκαν για μας. Η ονειροπαρμένη αγάπη. Η αγάπη
που πονάει. Η αγάπη που θα…
Κανένας
λόγος για την ενεργό αγάπη. Μονάχα κάποιοι λίγο την ένιωσαν.
Κάποιοι που
χάθηκαν ολότελα από τον δρόμο που τους είπες πως είναι ο σωστός.
Όσο πιο
κοντά φτάνεις στο δικό σου σωστό, τόσο πιο «λάθος» ο δρόμος σου στα μάτια
τρίτων. Μα υπάρχει ένα θέσφατο στην ζωή.
Απαράβατο ,αδιάλλακτο. Και μην φοβάσαι. Αν είσαι τυχερός και έρθει μια μέρα η
στιγμή που νιώσεις πως χάνεις ολότελα τον σκοπό σου, εκείνη ακριβώς την στιγμή, θα τον έχεις βρει.
Η αγάπη
είναι επιστήμη, Δεν είναι μια θεατρική σκηνή που θέλει το χειροκρότημα για μια
κάποια αποδοχή. Απέχει από την λοιδορία .Δεν αποζητά κριτήρια για να βγάλει
συμπεράσματα, αυτά είναι τερτίπια του εγωισμού. Η αγάπη συχνά παρερμηνεύεται με
την προσωπική ικανοποίηση.
Η αγάπη
θεραπεύει, δεν ψάχνει δακτυλοδεικτούμενους φταίχτες. Η αγάπη συμπορεύεται με την ελευθερία.
Και είμαστε σκλάβοι αιώνες τώρα για να
συμβάλλουμε
στο ζευγάρωμα. Αισθήσεις κουτσές, κατσικωμένες, σε μια διάσταση που δίνει
κώνειο σε κάθε παραστρατημένο που τολμά να σκεφτεί έξω από το μολυσμένο του
Εγώ.
www.apodytirakiascy.com/category/ιστορικά
Γράφει η Μαρίσα Παππά
Δεν είναι συμβόλαιο ο έρωτας αγάπη μου.
Ακόμα δεν το κατάλαβες.
Εκεί δεν χωρούν προϋποθέσεις, όροι, κανόνες, ένα σωρό πρέπει δηθενιές και καραγκιοζιλίκια που κάνουν μερικοί για τα μάτια του κόσμου και την γνώμη του.
Δεν σου κλείνει κανένα ραντεβού και πουθενά.
Έρχεται όποτε και όπου εκείνος επιλέξει βαράει στο κεφάλι και όποιον πάρει ο χάρος.
Για αυτούς που έχουν πραγματικά ερωτευτεί ξέρουν πως κυκλοφορεί ανάμεσα στο πλήθος ελεύθερος, ωραίος και μεταβάλλεται ανάλογα με τα ερεθίσματα που παίρνει.
Έχει ρίσκο ο έρωτας.
Θέλει κότσια, αντοχές και πολλή τρέλα.
Για αυτό και δεν προτιμά τους δειλούς και τους βολεμένους.
Τους ξορκίζει και τους διώχνει μακριά του.
Έχει διπλή όψη.
Μεταμορφώνεται ανάλογα με την περίσταση και τους πρωταγωνιστές.
Άγγελος ή διάβολος.
Γεννά ή σκοτώνει.
Χτίζει ή γκρεμίζει.
Εξουσιάζεται ή εξουσιάζει.
Ο αμοιβαίος είναι συνήθως ο λυτρωτικός.
Είναι εκείνος που δεν γνωρίζει νικητές και ηττημένους.
Καθορίζει συμπεριφορές.
Σκληραίνει καρδιές ή τις μαλακώνει.
Ορίζει πορείες ζωής.
Τον έρωτα τον έχουν εξυμνήσει ποιητές.
Είναι τέχνη σπάνια ο έρωτας μάτια μου.
Τι ψάχνεις τώρα να βρεις.
Ένας αλήτης, τσόγλανος θεός που εξαπολύει τα βέλη του όπου θέλει.
Μα είναι από τα πιο ατόφια συναισθήματα.
Καρδιά και ψυχή ζούνε μόνιμα στην αβεβαιότητα.
Ώρες, ώρες νιώθεις ανυπεράσπιστος και ξεγυμνωμένος.
Και όσο έμπειρος και αν είσαι έχει την ικανότητα να σε μετατρέπει σε αρχάριο.
Λεηλατεί τα πάντα στο πέρασμά του.
Και εκεί που νομίζεις ότι έχεις ζήσει τα πάντα έρχεται σου φυτεύει την τρέλα στο μυαλό και πιάνεις τον εαυτό σου έτοιμο να ξεπεράσει κάθε όριο.
Σου ανατρέπει τα πάντα.
Ο έρωτας λοιπόν για τον καθένα είναι μοναδικός.
Ο καθείς μας τον βιώνει διαφορετικά και ουδέποτε μπορεί να τον αποτυπώσει αυτό που ζει και νιώθει.
Για εκείνον είναι κάτι πρωτόγνωρο και μοναδικό.
Δεν επαναλαμβάνεται και δεν χωράει καμία σύγκριση.
Αυτοσχεδιάζει.
Εκπλήσσει.
Ρίχνει άμυνες στα πατώματα.
Και προκαλεί αναταραχή σε όλο σου το «είναι».
Πόλεμος ο έρωτας, καρδιά μου.
Και αν είσαι τυχερός αυτός ο πόλεμος θα έχει μεγάλη διάρκεια.
Ερωτευτείτε παράφορα.
Μια ζωή χωρίς έρωτα είναι μια κενή ζωή.
Δεν είναι συμβόλαιο ο έρωτας αγάπη μου.
Ακόμα δεν το κατάλαβες.
Εκεί δεν χωρούν προϋποθέσεις, όροι, κανόνες, ένα σωρό πρέπει δηθενιές και καραγκιοζιλίκια που κάνουν μερικοί για τα μάτια του κόσμου και την γνώμη του.
Δεν σου κλείνει κανένα ραντεβού και πουθενά.
Έρχεται όποτε και όπου εκείνος επιλέξει βαράει στο κεφάλι και όποιον πάρει ο χάρος.
Για αυτούς που έχουν πραγματικά ερωτευτεί ξέρουν πως κυκλοφορεί ανάμεσα στο πλήθος ελεύθερος, ωραίος και μεταβάλλεται ανάλογα με τα ερεθίσματα που παίρνει.
Έχει ρίσκο ο έρωτας.
Θέλει κότσια, αντοχές και πολλή τρέλα.
Για αυτό και δεν προτιμά τους δειλούς και τους βολεμένους.
Τους ξορκίζει και τους διώχνει μακριά του.
Έχει διπλή όψη.
Μεταμορφώνεται ανάλογα με την περίσταση και τους πρωταγωνιστές.
Άγγελος ή διάβολος.
Γεννά ή σκοτώνει.
Χτίζει ή γκρεμίζει.
Εξουσιάζεται ή εξουσιάζει.
Ο αμοιβαίος είναι συνήθως ο λυτρωτικός.
Είναι εκείνος που δεν γνωρίζει νικητές και ηττημένους.
Καθορίζει συμπεριφορές.
Σκληραίνει καρδιές ή τις μαλακώνει.
Ορίζει πορείες ζωής.
Τον έρωτα τον έχουν εξυμνήσει ποιητές.
Είναι τέχνη σπάνια ο έρωτας μάτια μου.
Τι ψάχνεις τώρα να βρεις.
Ένας αλήτης, τσόγλανος θεός που εξαπολύει τα βέλη του όπου θέλει.
Μα είναι από τα πιο ατόφια συναισθήματα.
Καρδιά και ψυχή ζούνε μόνιμα στην αβεβαιότητα.
Ώρες, ώρες νιώθεις ανυπεράσπιστος και ξεγυμνωμένος.
Και όσο έμπειρος και αν είσαι έχει την ικανότητα να σε μετατρέπει σε αρχάριο.
Λεηλατεί τα πάντα στο πέρασμά του.
Και εκεί που νομίζεις ότι έχεις ζήσει τα πάντα έρχεται σου φυτεύει την τρέλα στο μυαλό και πιάνεις τον εαυτό σου έτοιμο να ξεπεράσει κάθε όριο.
Σου ανατρέπει τα πάντα.
Ο έρωτας λοιπόν για τον καθένα είναι μοναδικός.
Ο καθείς μας τον βιώνει διαφορετικά και ουδέποτε μπορεί να τον αποτυπώσει αυτό που ζει και νιώθει.
Για εκείνον είναι κάτι πρωτόγνωρο και μοναδικό.
Δεν επαναλαμβάνεται και δεν χωράει καμία σύγκριση.
Αυτοσχεδιάζει.
Εκπλήσσει.
Ρίχνει άμυνες στα πατώματα.
Και προκαλεί αναταραχή σε όλο σου το «είναι».
Πόλεμος ο έρωτας, καρδιά μου.
Και αν είσαι τυχερός αυτός ο πόλεμος θα έχει μεγάλη διάρκεια.
Ερωτευτείτε παράφορα.
Μια ζωή χωρίς έρωτα είναι μια κενή ζωή.
Μαρίσα
About
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε.Γιατί φοβάσαι την Αγάπη;
Despina Palamari
H Αγάπη είναι ένα σπάνιο λουλούδι.
Μπορεί να συμβεί μόνο όταν δεν υπάρχει φόβος.
Οsho
Yπάρχουν δυο τρόποι για να ζήσεις.Ο ένας να φοβάσαι κι ο άλλος ν΄αγαπάς
Despina Palamari
http://tantra-yoga-events.blogspot.gr/2016/11/blog-post_20.html#more
Despina Palamari
http://tantra-yoga-events.blogspot.gr/2016/11/blog-post_20.html#more
Εκείνη που δεν την νοιάζει αν θα την προδώσεις, γιατί ξέρει πάντα να σηκώνεται
20/10/2016 Γράφει η Σοφία ΠαπαηλιάδουΘα την κοιτάξεις από πάνω μέχρι κάτω και θα ελέγξεις κάθε λεπτομέρεια στο πρόσωπο, στο σώμα, στο βλέμμα, στις εκφράσεις της.
Θα αποφασίσει εκείνη αν αξίζεις τον χρόνο στη ζωή της.
Κι όσο θα δίνει χρόνο, θα μεγαλώνει ή θα μικραίνει το χώρο «εισβολής».
Θα σε τσεκάρει πολλές φορές και θα διαγράψει όλες εκείνες που θα έχεις περάσει επιτυχώς τις εξετάσεις σου. Θα κρατήσει εκείνη που απέτυχες και θα ψάξει εξονυχιστικά να βρει το γιατί.
Γιατί δεν μπορείς παραπάνω; Γιατί την θεώρησες εύκολη κατάκτηση; Γιατί την υποτίμησες; Γιατί;
Την ενδιαφέρει το γιατί. Έχει ανάγκη να το ξέρει γιατί αυτό θα γίνει η δύναμή της και η αδυναμία σου.
Αυτή ακριβώς είναι η δύναμή της. Να μπορεί τα πάντα και να επιλέγει τα λίγα. Να τα θέλει όλα αλλά να τα διεκδικεί εκείνη για τον εαυτό της.
Δεν ζητά να της δοθούν.
Βασικά δεν ζητά τίποτα. Δίνει απλόχερα.
Μόνο και μόνο για να σου δώσει την ευκαιρία να την προδώσεις και να τελειώνει μια ώρα συντομότερα μαζί σου.
Δεν έχει χρόνο για ξόδεμα.
Είναι η περιουσία της ο χρόνος της κι όσο κι αν νομίζεις πως τον έχεις δεδομένο, μπορεί να στον στερήσει μέσα σε μια στιγμή.
Μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρά σου.
Δεν σε χειρίζεται.
Δεν της αρέσουν οι χειρισμοί.
Αν θέλει μπορεί να σε παίξει και να σε κερδίζει κάθε φορά, σε κάθε παρτίδα, μα εκείνη δεν θέλει να παίξει. Δεν θέλει να σε χειριστεί.
Θέλει να αφεθεί. Θέλει να αξίζεις τον χρόνο της και να σεβαστείς το χώρο της. Να εκτιμήσεις τα μικρά και να μην θαμπωθείς από τα μεγάλα.
Θέλει να μην κοιτά το ρολόι της για να μετρά τα λεπτά που τις κοστίζεις.
Θέλει να σε κοιτά στα μάτια και να διαβάζει μέσα τους την αλήθεια σου.
Όχι την κοινή αλήθεια, την βαριέται.
Ότι κοινό το βαριέται. Την δική σου αλήθεια για τα μικρά εγκλήματα που έχεις κάνει. Για τις αμαρτίες που έχεις απολαύσει.
Για τα ανείπωτα που δεν θα καταλάβει κανείς άλλος παρά μόνο εκείνη.
Κι εκείνη θα καταλάβει γιατί έχει πέσει πολλές φορές. Δεν τις μετράει καν αυτές τις φορές.
Της αρκεί να είναι πάντα μια παραπάνω εκείνη η φορά που θα σηκώνεται. Μια παραπάνω εκείνη η φορά που θα κοιτά τα σημάδια στο κορμί της και τους λεκέδες στην φορεσιά της, θα ξεσκονίζεται και θα συνεχίζει.
Θέλει να ξεχαστεί μαζί σου.
Δεν θέλει να προσποιείται, δεν θέλει να επιλέγει μάσκα πριν σε συναντήσει.
Ξέρει να παίξει όλους τους ρόλους, όμως μαζί σου, δεν θέλει κανέναν.
Θέλει τον εαυτό της γυμνό, χωρίς πανοπλία, χωρίς άμυνες, χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Κι αυτόν τον εαυτό θα σου δώσει.
Και μην ανησυχείς, μπορείς εύκολα να την προδώσεις.
Θα σου δώσει εκείνη τα όπλα να το κάνεις μόνο και μόνο για να δει τι αξίζεις.
Μόνο και μόνο γιατί δεν την νοιάζει πόσες φορές θα πέσει.
Την νοιάζει μόνο εκείνη η μία παραπάνω φορά που θα σηκωθεί.
Γιατί αυτή είναι η μαγκιά της, να σηκώνεται.
Κι αυτός είναι κι ο φόβος σου, ότι σηκώνεται.
Πάντα.
http://wp.loveletters.gr/%ce%b5%ce%ba%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b7-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bd%ce%bf%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%ce%bd-%ce%b8%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%cf%81%ce%bf/
Δημήτρης Λιαντίνης: Πάντα όταν φεύγει η γυναίκα, φταίει ο άντρας..
Να φεύγεις, αλλά πώς να φεύγεις! Το πράγμα θέλει μεγάλη προσοχή.
Γιατί ο ορισμός αυτός είναι τορπίλλι που το παίζει στα χέρια του μικρό παιδί. Το παίζει στα χέρια του και δεν ξέρει τι είναι… Ο Γιωργής τ’ Αποδέλοιπο, που λέει ο Μυριβήλης.
Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις έτσι, που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πολύ πιο σφαγερή από τη σφαγή που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις.
Αν εκείνος πονάει τρεις, εσύ να πονέσεις εννιά. Εδώ σε θέλω, κάβουρα, που λένε, να περπατάς στα κάρβουνα. Χόρεψες ποτέ σου το χορό του αναστενάρη, χωρίς νά ‘σαι αναστενάρης;»
Ο έρωτας είναι γνώση.
Ο έρωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά. Είναι το μειδίαμα της σπατάλης ενός φρόνιμου Άσωτου.
Πως η φύση ορίζει το αρσενικό να γίνεται ατέλειωτη προσφορά και θεία στέρηση για το θηλυκό. Το θηλυκό να κυνηγάει τις τύψεις του. Στον έρωτα όλα γίνονται για το θηλυκό. Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου.
Πάντα σου μελαγχολικός και ακατάδεχτος… Στη σωστή ερωτική ομιλία το θηλυκό δίνει το ύφος της σάρκας και το αρσενικό τη σύνεση της δύναμης. Μιλώ για τα καράτια κοντά στα εικοσιτέσσερα. Για στήσιμο πολύ μεταξωτό. Και το μετάξι μόνο ζωικό παρακαλώ. …
Το πρώτο λοιπόν είναι πως όταν το θηλυκό είναι θηλυκό, την ευθύνη για να γίνει και να μείνει ως το τέλος σωστή η ερωτική σμίξη την έχει ο άντρας. Πάντα όταν φεύγει η γυναίκα, θα φταίει ο άντρας. Να το γράψετε να μείνει στον αστικό κώδικα.
Δ. Λιαντίνης – “Γκέμμα”
thessalonikiartsandculture.gr
Εκείνοι οι λίγοι και σπάνιοι, με την ελεύθερη ψυχή και τα καθαρά μάτια!
Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Εγώ λοιπόν, θα σου μιλήσω για εκείνους τους λίγους, τους σπάνιους και μοναδικούς, με τις ελεύθερες ψυχές και τα καθαρά μάτια.
Εκείνους τους λίγους, που τα μάτια τους είδαν πολλά κι η ψυχή τους έγινε πολλές φορές κομμάτια, μα είχαν μέσα τους τη μαγκιά και τη δύναμη να τα μαζέψουν ένα ένα και να αρχίσουν από την αρχή.
Για κόλλα όμως δεν χρησιμοποίησαν ούτε απωθημένα, ούτε κακία, ούτε ζήλια.
Για κόλλα έβαλαν τα θραύσματα από κάθε φορά που κάποιος «μικρός» πέρναγε, έσπαγε κι έφευγε.
Και ξέρεις γιατί έσπαγε;
Γιατί δεν μπορούσε να την καταλάβει.
Δεν γινόταν να αποδεχτεί την αλήθεια της.
Δεν γινόταν να αποδεχτεί πως αυτή η ψυχή, δεν είχε έρθει για να κάνει κακό. Δεν είχε έρθει για να βλάψει, να καταστρέψει.
Είχε έρθει να αγαπήσει. Ούτε καν να αγαπηθεί.
Κι όταν πια δεν της άφηνε τίποτα να αγαπήσει, έφευγε.
Κι επειδή εκείνος ήταν λίγος, μικρός κι ανόητος και δεν κατάφερε ποτέ να την καταλάβει, την χτύπαγες με τα ίδια της τα όπλα.
Με την αγάπη της την ίδια. Κι εκείνη έσπαγε, κομματιαζόταν.
Κι όταν πια δεν είχε κάτι άλλο να σπάσει κι έφευγε, εκείνη αναγεννιόταν κι εκείνος γινόταν ακόμα πιο τοσοδούλης.
Δεν κατάλαβε βλέπεις ποτέ πως η ψυχή της, ήταν αέρας που δεν μπορούσες να τον χωρέσεις στο καλούπι σου.
Δεν κατάλαβε ποτέ πως η ελευθερία της ήταν αδιαπραγμάτευτη, γι’αυτό και θεωρούσε δεδομένη και τη δική σου την ελευθερία.
Αναζητούσε ζεστασιά και της αρκούσαν πάντα τα λίγα, τα απλά, τα ήρεμα.
Ένα φιλί, μια αγκαλιά, μια αλήθεια.
Η πολλή βουή την ενοχλούσε και οι πολλοί την καταπίεζαν.
Με τα «πρέπει» και τα «περίπου» δεν συστήθηκε ποτέ.
Έκανε ότι ήθελε, όπως το ήθελε, όταν το ήθελε και το έκανε πολύ!
Δεν είχε όριο! Όταν έμπαινε στο παιχνίδι, θα έπαιζε μέχρι τελικής πτώσης.
Δικής σου.
Εκείνη δεν έχανε ποτέ.
Γιατί ακόμα κι όταν έχανε, σε είχε κερδίσει.
Σε είχε κερδίσει γιατί είχε μείνει ελεύθερη και ανυπότακτη.
Ανυποχώρητη σε εκείνα που πίστευε και πάντα ονειροπόλα.
Κι εσύ δεν κατάλαβες ποτέ πως δεν σε αναζητούσε για λιμάνι και η Ιθάκη της έπεφτε πολύ κοντά.
Δεν της άρεσε ούτε το άραγμα, ούτε να ρίχνει κάπου άγκυρα. Δεν έψαχνε τους ανθρώπους για δικλείδα ασφαλείας της, δεν τους ήθελε για να βολευτεί.
Και σε εκείνος, ήθελε μόνο να του μάθει την ζωή από την αρχή.
Μια άλλη ζωή, που δεν την υποψιάστηκε καν.
Όχι ροζ, όχι εύκολη, όχι ανέφελη και ξέγνοιαστη.
Μια ζωή αληθινή.
Αληθινή σαν το γέλιο της και βαθιά σαν το κλάμα της.
Γιατί και τα δύο έβγαιναν από μέσα της απροσποίητα και δεν ντράπηκε ποτέ γι’ αυτά.
Δεν τα έκρυψε, δεν τα «ζύγισε», δεν τα μέτρησε πριν τα δώσει.
Άλλωστε ότι είχε να δώσει το έδινε απλόχερα χωρίς να περιμένει ποτέ τα «ανάλογα» για ανταμοιβή.
Έδινε γρήγορα, αγάπαγε πολύ, έτρεχε να προλάβει το χρόνο και δεν κοίταζε ποτέ πίσω.
Δεν χώραγε σε καμία αγιογραφία! Κι όταν της έλεγαν «πόσο καλή είσαι», τους κοίταγε, τους χαμογελούσε και του έλεγε την αλήθεια της.
«Είμαι, ότι επιλέξω. Είσαι, ότι μπορείς»
Είχε μέσα της και το καλό και το κακό κι ότι της ξύπναγες, με αυτό θα έπρεπε να πορευτείς, με δικιά σου ευθύνη!
Μόνο την εκδίκηση δεν είχε στο αίμα της. Την θεωρούσε χαμένο χρόνο.
Όταν αποφάσιζε να φύγει, έπαυες να υπάρχεις, έπαυες να την απασχολείς, δεν χώραγες πια στην καθημερινότητά της κι έτσι σε ελευθέρωνε ακόμα κι από την παρουσία της.
Σε έκλεινε σε ένα από τα σπασμένα της κομμάτια και τράβαγε παρακάτω.
Πάντα ελεύθερη, πάντα ανυπότακτή, πάντα ακατανόητη για τους πολλούς..
Πάντα με ελεύθερη ψυχή και μάτια καθαρά!
http://wp.loveletters.gr/7599-2/
Σοφία Παπαηλιάδου
Στο παρά κάτι των 40, χάραξα πάνω μου μια φράση.
Amor Fati.
Να αγαπάς την μοίρα. Να ακολουθείς την μοίρα. Να κάνεις την μοίρα σου
επιλογή και ζωή.
Οι άνθρωποι μου και οι λέξεις μου είναι τελικά η μοίρα μου.
Μαμά, φίλη, πρώην στις σχέσεις μου, παρόν στο ότι..
Δεν ζω χωρίς τα παιδιά μου, την θάλασσά μου και τις λέξεις μου.
Όνειρο; Μια μέρα η Αθήνα να είναι πολύ μακριά μου.. μέχρι τότε, αφήνω
ανεξίτηλα σημάδια με τα λάθη μου και ισορροπώ ατρόμητα ανάμεσα σε φόβους
και φοβίες!
Σοφία Παπαηλιάδου
Στο παρά κάτι των 40, χάραξα πάνω μου μια φράση.
Amor Fati.
Να αγαπάς την μοίρα. Να ακολουθείς την μοίρα. Να κάνεις την μοίρα σου
επιλογή και ζωή.
Οι άνθρωποι μου και οι λέξεις μου είναι τελικά η μοίρα μου.
Μαμά, φίλη, πρώην στις σχέσεις μου, παρόν στο ότι..
Δεν ζω χωρίς τα παιδιά μου, την θάλασσά μου και τις λέξεις μου.
Όνειρο; Μια μέρα η Αθήνα να είναι πολύ μακριά μου.. μέχρι τότε, αφήνω
ανεξίτηλα σημάδια με τα λάθη μου και ισορροπώ ατρόμητα ανάμεσα σε φόβους
και φοβίες!Η μάζα θεωρεί “τρελό” οποιονδήποτε δεν ανήκει στη “συλλογική τρέλα”
Δοκίμασε να σκεφτείς ελαφρώς διαφορετικά
από τον κόσμο και όλοι θα αρχίσουν να σε υποπτεύονται: κάτι δεν πάει
καλά, είσαι τρελός.
Εάν ανήκεις στη μάζα, θεωρείσαι λογικός. Μπορεί η μάζα να είναι στα πρόθυρα της τρέλας, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Εσύ πρέπει απλά να ανήκεις στη μάζα και να συμπεριφέρεσαι όπως όλοι οι άλλοι. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Δεν υπάρχουν περιθώρια για την ατομικότητα. Τα άτομα κλείνονται σε ψυχιατρείο.
Τρελό θεώρησαν τον Βούδα, τρελό θεώρησαν τον Ιησού, τρελό θεώρησαν τον Σωκράτη.
Οι μάζες θεωρούν τρελό οποιονδήποτε δεν ανήκει στη συλλογική τρέλα, οποιονδήποτε ξεφεύγει από αυτήν. Αλλά αυτή η τρέλα είναι ο μοναδικός τρόπος για να εξαγνιστείς!
Ο άνθρωπος δεν είναι ένα ον αλλά μια διαδικασία, δεν είναι ένα ον αλλά ένα γίγνεσθαι. Ο σκύλος γεννιέται και πεθαίνει σκύλος.Η κατάσταση δεν είναι η ίδια όσον αφορά τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μπορεί να γεννηθεί άνθρωπος και να πεθάνει σαν Βούδας! Καμιά άλλη ύπαρξη, εκτός του ανθρώπου, δεν εξελίσσεται ανάμεσα στη γέννηση και στον θάνατο. Αλλά για να φτάσεις σε αυτό θα πρέπει να είσαι ο κεραυνός που θα κάψει ό,τι σάπιο υπάρχει μέσα σου.
Πρέπει να είσαι αρκετά τρελός για να πας πέρα από όλες τις υποκρισίες, όλες τις ιδιομορφίες, όλες τις μάσκες που ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει για να μείνει εκεί που είναι, για να μην εξελιχθεί. Η μάζα, ο κόσμος, θα καταδικάσει όλους τους “επαναστάτες”, όλα τα επαναστατικά πνεύματα και θα πει πως είναι οι καταστροφείς. Αλλά για να δημιουργήσεις πρέπει πρώτα να καταστρέψεις. Εάν δεν καταστρέψεις ό,τι είναι άσχημο και κατακριτέο, δεν μπορείς να δημιουργήσεις την ομορφιά και το ωραίο.
Εάν δεν καταστρέψεις την ψευτιά, δεν μπορείς να ανοίξεις δρόμο στην αλήθεια. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να μην μισήσεις αυτόν τον τύπο ανθρώπων, που διαταράσσουν τον ύπνο σας, τα ψέματα σας που σας κάνουν να αισθάνεστε ασφαλείς και σας παρηγορούν.
Είναι φυσικό ο κόσμος να μισεί τον άνθρωπο της αλήθειας: είναι ένας “ταραξίας” με τα ψέματα σου αισθάνεσαι σίγουρος και ξαφνικά έρχεται εκείνος να υποκινήσει την αμφιβολία μέσα σου και να ταράξει την πίστη σου. Η αλήθεια βρίσκεται πάντα σε αντίθεση με τα δόγματα των μαζών. Η αλήθεια είναι ατομική και οι μάζες δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια. Στις μάζες ενδιαφέρουν οι παρηγοριές και οι ανέσεις.
Οι μάζες δεν αποτελούνται από εξερευνητές, από ανθρώπους που αγαπούν τις περιπέτειες, από άτομα που προχωρούν στο άγνωστο, χωρίς φόβο, και ριψοκινδυνεύουν την ζωή τους για να ανακαλύψουν ποια είναι η σημασία της ζωής τους και ολόκληρης της ύπαρξης. Οι μάζες θέλουν απλά να τους διηγηθείς γλυκές ψεύτικες ιστορίες, άνετες και επωφελείς. Άνευ κόπων και βασάνων επαναπαύονται και χαλαρώνουν μέσα στην ψευδαίσθηση τους που τους χρησιμεύει για παρηγοριά.
Η μάζα μισεί όποιον θέλει να είναι “Άτομο”, όποιον θέλει να ακολουθήσει ένα δικό του ιδιαίτερο μονοπάτι, ένα στυλ ζωής.
Οι μάζες θέλουν να είσαι απλά “ένας σαν και αυτούς”. Ο διαχωρισμός σου τους κάνει να φοβούνται!
Θέλουν να είσαι πράος, υπάκουος και υπόδουλος.
Εάν, με κάποιο τρόπο καταφέρεις και τους ξεπεράσεις δεν θα σε συγχωρέσουν ποτέ.”
Πηγή: Ιαθειήν
Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr
Κεχαγια Κατερινα -:”To pillowfights προεκυψε απο εναν ερωτα, οπως κι οι περισσοτερες ενδιαφερουσες ιδεες. #UrbanLifeWalksIntoThePillowMind”
Τι είναι το Pillowfights. Πως γεννήθηκε η ιδέα, τι ήταν αυτό που ξύπνησε μέσα σου την ανάγκη να δημιουργήσεις ένα τέτοιο μεγάλο project;
To pillowfights προέκυψε από έναν έρωτα, όπως κι οι περισσότερες ενδιαφέρουσες ιδέες. Βρεθήκαμε με τον Κώστα Ξυλά πριν δυο χρόνια και κάτι και αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σ’ ένα κοινό έδαφος. Εκείνος ανέλαβε το προγραμματιστικό κομμάτι, εγώ το αρχισυντακτικό και μπήκαμε με τα μπούνια στο χορό. Σκεφτήκαμε ένα portal αφιερωμένο στις ανθρώπινες σχέσεις, με έμφαση στον έρωτα, γιατί κρίναμε κι οι δύο πως πρόκειται εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα που δεν είχε την αρθρογραφική προσέγγιση που του άξιζε και γιατί πιστέψαμε πως πολλοί άνθρωποι θα έβρισκαν έδαφος να εκφραστούν, είτε απλώς διαβάζοντάς μας, είτε συμμετέχοντας πιο ενεργά.
Η μέχρι τότε πορεία σου στον χώρο, πόσο συνέβαλλε στην δημιουργία του;
Σαφώς το μικρόβιο υπήρχε. Να είναι καλά οι άνθρωποι που μ’ εμπιστεύτηκαν και μοιράστηκα άρθρα μου μέσα από τις σελίδες τους. Η εμπειρία ενός portal είναι πολύ διαφορετική από εκείνου ενός προσωπικού blog, οπότε στα σίγουρα η μικρή προϋπηρεσία μου με βοήθησε απεριόριστα κυρίως στο ζήτημα της συνέπειας και στο να γνωρίσω εκ των έσω πώς λειτουργεί μια ιστοσελίδα καθημερινής ύλης. Αδιαπραγμάτευτα λοιπόν συνέβαλε αρκετά.
Σε τι κατα την γνώμη σου διαφέρει το pillow απο άλλα παρεμφερή site;
Θα προτιμούσα να μην το δω συγκριτικά με άλλα site – και γιατί εναντιώνεται στους προσωπικούς μου κώδικες, αλλά και γιατί πιστεύω πως έχει μια πολύ ιδιαίτερη ταυτότητα που μου είναι δύσκολο να βρω κοινά σημεία ή μη σε σχέση με άλλες σελίδες. Γενικώς το pillowfights διαφέρει.
«Η συντήρηση αυτής της ιδέας, η εξέλιξή της, η μόνιμη φροντίδα, η διαρκής απασχόληση, οι εναλλαγές, οι προσθήκες, με δυο λόγια η ανατροφή της, είναι υπόθεση δύσκολη, επίπονη αλλά κι απίστευτα δημιουργική.»
Σε τι κοινό τελικά απευθύνεται το pillow. Σκιαγράφησε μας έπειτα απο δύο χρόνια λειτουργίας του τον μέσο αναγνώστη.
Ανέκαθεν μου την έδινε ο όρος “μέσος αναγνώστης.” Τι πάει να πει μέσος αναγνώστης; Και πώς μπορούμε με τέτοια ευκολία, απλά χάριν στατιστικής να κατηγοριοποιούμε; Θεωρώ ότι το site απευθύνεται σε όσους ερωτεύονται, προβληματίζονται, δένονται, πληγώνονται και απολαμβάνουν να βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα σε γραπτά τρίτων. Δηλαδή σχεδόν σε όλους.
Ήξερες ότι…
-Το pillowfights μετρά πάνω από 167.500 φίλους στη σελίδα του στο facebook.
– Καθημερινά ανεβαίνουν γύρω στα 15 άρθρα.
– Το δυναμικό των pillowfighters αγγίζει τους 90 αρθρογράφους.
– Οι ημερήσιοι επισκέπτες του site αγγίζουν τους 50.000.
– Η παγκόσμια μέρα μαξιλαροπόλεμου από το 2008 γιορτάζεται σε πολλές χώρες και από πέρσι με διοργάνωση του Pillow ξεκίνησε και στην χώρα μας.
Πως επιλέγονται τα θέματα σας ; Συγχρονίζονται με την επικαιρότητα, αφουγκράζεστε τις επιθυμίες των αναγνωστών;
Τα θέματά μας, σχεδόν στο σύνολό τους προέρχονται μέσα από προσωπικές εμπειρίες. Είτε δικές μας, είτε των αναγνωστών που μας τις εμπιστεύονται. Σε κάθε περίπτωση όλα όσα διαδραματίζονται στο τώρα, θα ήταν αδύνατον να μη μας επηρεάζουν, γεγονός που είναι κι ορατό μέσα από πολλά άρθρα μας.
Πως προκύπτει η επιλογή ενος pillowfighter;
Το πιο απολαυστικό σημείο στο pillowfights είναι ακριβώς αυτή η διαδικασία. Όταν ένας νέος αρθρογράφος μας εμπιστεύεται το πρώτο του κείμενο και το βλέπουμε δημοσιευμένο. Κι όλοι απολαμβάνουμε το να μεγαλώνει η παρέα κι ο κάθε νέος συντάκτης μας προσφέρει μια διαφορετική, ενδιαφέρουσα και ολοκαίνουρια οπτική.
Αν κάποιος θέλει να μπει στην ομάδα, δεν έχει παρά να στείλει ένα email στο info@pillowfights.gr και να μας εκπλήξει.
Υπάρχει καυστικός και χύμα λόγος σε κάποια άρθρα. Που αποσκοπεί ο λόγος αυτός;
Υπάρχει μη επιτηδευμένος λόγος.
Σε σχέση με πριν δύο χρόνια, τι έχει εξελιχθεί και ωριμάσει στο pillow;
Τα πάντα. Είναι ένα άλλο site, ας πούμε ότι μπήκε στην εφηβεία. Τρέχει και δεν το προλαβαίνουμε ενίοτε μας καθοδηγεί κιόλας αντί να το καθοδηγούμε εμείς.
120 άνθρωποι, 14 άρθρα ημερησίως, ζωντανές εκπομπές κάθε βράδυ στο pillow radio, μια ελληνική και μία αγγλική έκδοση στο pillowfights.co.uk, τρία event εν’ όψει της παγκόσμιας μέρας μαξιλαροπόλεμου στα σκαριά. Την περίοδο της αρχής του ωστόσο, όσο κι αν μας γεμίζει ικανοποίηση η σημερινή του εικόνα, τη νοσταλγώ συχνά, ακριβώς όπως νοσταλγώ την ανιψιά μου όταν ήταν ενός έτους.
«To όραμα μας παραμένει πάντα ίδιο και αναλλοίωτο. Ενδιαφέροντα, ειλικρινή, καλογραμμένα κείμενα.»
Ποιό είναι το ομορφότερο συναίσθημα που έχεις εισπράξει απο την δημιουργία του pillow;
Περηφάνια. Περηφάνια για τ’ άρθρα των συνεργατών, για την εμπιστοσύνη των αναγνωστών, για την επιμονή και τον κόπο μας.
Το pillow, ένα site με τόσο μεγάλη απήχηση, είναι λογικό να έχει δεχθεί κατα καιρούς κριτική έντονη και επιθετική. Πόσο την ασπάζεσαι και την μετράς; Σε επηρεάζει; Έχεις μπει ποτέ στην διαδικασία να απαντήσεις σε κάποιον που έκανε άσχημη ή άδικη κριτική για την δουλειά σου.
Αλίμονο αν μπεις σε ένα τέτοιο τριπ και τρέφεις την αυταπάτη ότι θα έχεις μόνο θαυμαστές. Κι ακόμα πιο αλίμονο αν όντως το επιθυμείς.
Ένα site στο οποίο εκτίθενται καθημερινά τόσες απόψεις είναι φυσικό επακόλουθο ότι θα υπάρχουν διαφωνίες/ενστάσεις/αντιδράσεις. Εκτός από απόλυτα λογικό όμως είναι κι εξαιρετικά εποικοδομητικό. Προσωπικά εξετάζω κάθε κριτική και αναλόγως κρίνω: ή προβληματίζομαι -και γιατί όχι αναθεωρώ της αρχικής μου άποψης- ή -συνηθέστερα- το διασκεδάζω.
Σου λείπει να γράφεις σε εβδομαδιαία βάση όπως παλιά;
Μου λείπει ναι. Και πολύ κιόλας. Ωστόσο προτιμώ αντί να το θεωρήσω αναγκαίο κακό, να το αντιμετωπίσω ως μια ευκαιρία εξέλιξης ώστε όταν επανέλθω να είμαι σε καλύτερη φόρμα.
Κάνε μας μια μικρή αποκάλυψη για το τι έπεται στην συνέχεια…
Το μεγάλο στοίχημα τώρα είναι το αγγλικό μας site. Εύχομαι να συνεχίσουμε να σας κάνουμε εξίσου καλή παρέα!
Το pillowfights μας προσκαλεί όλους στο μεγάλο μαξιλαροπόλεμο που διοργανώνει φέτος σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Λονδίνο στις 2 Απριλίου.
http://urbanlife.gr/?p=1783
http://www.pillowfights.gr/tetarti_diastasi/item7668/%CE%96%CE%AE%CF%83%CE%B5_%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82_%CE%B5%CF%83%CF%8D_%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5%CF%82
Κάνουν τα πάντα για να σε κατακτήσουν κι όταν το καταφέρουν βαριούνται
Τζένη Βελιάδου
Αχόρταγοι, έμπειροι, διπλωμάτες. Αχόρταγοι γιατί ίσως να μη θέλουν αυτό που τους προσφέρεις μα θα δαγκώσουν και το χέρι σου για να το πάρουν. Διπλωμάτες γιατί θα θυμηθούν τα γενέθλιά σου μα θα ξεχάσουν την ηλικία σου. Έμπειροι γιατί αρκετές φορές δάγκωσαν το λάθος χέρι κι άλλες ξέχασαν γενέθλια γιατί επικεντρώθηκαν στην ηλικία .
Γεμάτοι αυτοπεποίθηση, αλαζονεία με χιούμορ και περιτριγυρισμένοι από ένα μυστήριο το οποίο πλανάται μονίμως στην ατμόσφαιρα. Μυστήριο ορατό στα δικά σου μάτια μοναχά, οι ίδιοι έχουν διαλευκάνει την υπόθεση απ’ την πρώτη στιγμή που διασταυρώθηκαν τα βλέμματά σας, σε χρειάζονται μονάχα για να γραφτεί η αναφορά.
Ακόμη μια αναφορά. Είναι ο θύτης, είσαι το θύμα, αυτό που χρειάζονται για να κλείσει η υπόθεση είναι τα αποτελέσματα της νεκροψίας. Της δικής σου νεκροψίας. Και θα τους βοηθήσεις με ευχαρίστηση. Την ίδια ευχαρίστηση που νιώθεις όταν ξυπνάς από έναν εφιάλτη.
Ύφος πολλών καρδιναλίων και μεγάλο τουπέ, με αυτό το στιλ το μπλαζέ. Ξέρουν πώς να σε πλησιάσουν, ξέρουν πώς να σε κολακέψουν χωρίς να σε κάνουν να αισθανθείς ότι υπερβάλλουν. Ντροπή δε θα νιώσεις δίπλα τους παρά μόνο περηφάνια. Ξέρουν τι να πουν και τι θα απαντήσεις. Είναι πάντα τρεις κινήσεις μπροστά κι όταν σε έχουν ρουά ματ, αποχωρούν.
Δεν ενθουσιάζονται με την πάρτη σου, μην ενθουσιάζεσαι. Ο ενθουσιασμός προϋποθέτει αμάθεια κι αυτοί γνωρίζουν ακόμη και πόσο κάνει εμμέσως πλην σαφώς. Κι αν δεν μπορούν να σε πείσουν, τότε θα σε μπερδέψουν. Κι ύστερα πάλι θα βρουν τον τρόπο να σε φέρουν βόλτα και πάντα ξέρουν πού να σε πάνε βόλτα και πώς θα ξετρελαθείς με αυτή τους την επιλογή.
Δε λειτουργούν αυθόρμητα. Η κάθε κίνησή τους είναι προμελετημένη κι άκρως αφοπλιστική για ‘σένα αφού θα σου τάξουν τον ουρανό με τα’ άστρα για να σε καταφέρουν. Κι εσύ ξεχνάς πως τα άστρα δεν υπάρχουν. Η λάμψη τους όμως, αυτή που απέμεινε απ’ αυτά, είναι αρκετή για να σε θαμπώσει, τόσο θαρρείς και σου έβαλαν το φεγγάρι για δαχτυλίδι.
Ο έλεγχος κάθε σχέσης βρίσκεται στα χέρια αυτού που ενδιαφέρεται λιγότερο. Δεν τους ενδιαφέρεις εσύ. Εδώ θα μπερδευτείς. Δε θέλουν το βασιλιά σου, το στέμμα του θέλουν, στρατιωτάκι. Για αυτό κι αποχωρούν πριν το τέλος της παρτίδας.
Φτάνει το βλέμμα της ήττας που αντικρίζουν στα μάτια σου. Κι ας χάνουν αυτοί στην πραγματικότητα, εσύ θα νιώσεις υπαίτιος και χαμένο κορμί. Δεν είναι ευχαριστημένοι με αυτά που ήδη έχουν στην κατοχή τους κι ούτε θα είναι με αυτά που θα έχουν. Απλώς δε θα ψάξουν σε εσένα πια να βρουν αυτά που τους λείπουν.
Ο άδειος τενεκές κάνει το μεγαλύτερο θόρυβο. Κι αυτοί μέχρι να σε ρίξουν έκαναν πολλή φασαρία. Σου παραχώρησαν τα λευκά πιόνια για να νομίζεις πως έχεις το αβαντάζ της πρώτης κίνησης. Να σε κάνουν να νιώσεις πως έχεις τον έλεγχο.
Χάρηκες καθότι ήθελες τον έλεγχο έχοντας γκρεμίσει τους πύργους σου στη σκέψη και μόνο ότι προσπαθούν να σε κατακτήσουν. Κολακεύτηκες και χωρίς να το γνωρίζεις γίνεσαι υποχείριό τους, εσκεμμένα. Μα απ’ τη στιγμή που δεν έβλεπες κανένα κορόιδο απέναντί σου, έπρεπε να μαντέψεις πως το κορόιδο είσαι εσύ.
Πιθανότατα σε πλησίασαν γιατί βαριόντουσαν και σε άφησαν γιατί τους έκανες να βαρεθούν. Μερίδιο ευθύνης έχεις και του λόγου σου για την τροπή της παρτίδας. Παρέδωσες βασίλισσα ξεχνώντας πως ο βασιλιάς χωρίς εκείνη, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι ένα βήμα πιο κοντά στην ήττα.
Ο έρωτας αγάπη μου, δεν είναι μια ακόμη παρτίδα σκάκι. Κι αν ήταν θα παίζατε στο ίδιο στρατόπεδο. Θα είχατε το ίδιο χρώμα. Κι ας ήσασταν κι οι δυο στρατιωτάκια. Σκοπός είναι ο άλλος την ασπίδα σου να την κάνει να μοιάζει με στέμμα κι όταν σε κατακτήσει να στο χαρίσει. Να μην αποχωρήσει. Η διαδικασία της κατάκτησης θα ήταν ωφέλιμο να γίνεται από κοινού, να είναι από καρδιάς κι ας γίνονται λάθος κινήσεις.
Για αυτό λοιπόν όπου ακούς πολλά κεράσια, ροκέ. Μπορεί να πέσει ο πύργος σου μα θα έχεις προστατέψει το πολυπόθητο στέμμα.
http://www.pillowfights.gr/nordinary/item6818/%CE%9A%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD_%CF%84%CE%B1_%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CE%BD%CE%B1_%CF%83%CE%B5_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD_%CE%BA%CE%B9_%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD_%CF%84%CE%BF_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD_%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9
Συναισθηματικά μη διαθέσιμος
Ενδιαφέρεσαι. Κι αυτός το ίδιο ενδιαφέρον έδειχνε, όμως, σταδιακά ανακαλύπτεις ότι συναισθηματικά δεν είναι εδώ. Είναι αλλού; Δεν θέλει να είναι πουθενά;
Δεν έχει και τόση σημασία και ίσως ποτέ δεν θα μάθεις. Το θέμα είναι τι σημαίνει συναισθηματικά μη διαθέσιμος και τι μπορούμε να κάνουμε.
Ας το ξεκινήσουμε από το αντίθετο: ποιος είναι συναισθηματικά διαθέσιμος; Το άτομο που θέλει να ξέρει τα συναισθήματά σου, τις ευαισθησίες σου, τους φόβους και τους προβληματισμούς σου, αυτά που θαυμάζεις και αυτά που σε κάνουν να γελάς, που θέλει να γνωρίσει τους φίλους και την οικογένειά σου. Το άτομο που είναι πρόθυμο να μοιραστεί και τα δικά του συναισθήματα μαζί σου, να σου μιλήσει για τις αγωνίες και τα όνειρά του, που θέλει να το καταλάβεις και να σε καταλάβει. Το άτομο που είναι ανοιχτό σε μια νέα γνωριμία και σε μια πιθανή δέσμευση. Το άτομο που επενδύει σε σένα και σου δίνει την ευκαιρία κι εσύ να επενδύσεις σ’ αυτό.
Ίσως κάποιος σκεφτεί ότι όλα αυτά θα συνέβαιναν σε μια ιδανική σχέση σε ένα ιδανικό κόσμο. Όμως, όσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από αυτά τα στοιχεία τόσο πιο κοντά φτάνουμε στο να γνωρίσουμε ένα συναισθηματικά μη διαθέσιμο άτομο, που εδώ το ερώτημα δεν είναι πώς θα το κάνουμε να γίνει συναισθηματικά διαθέσιμο, αλλά γιατί εμείς επιλέξαμε αυτό το άτομο και ποια είναι τα σημάδια εκείνα που θα πρέπει να μας αποτρέψουν από μια συναισθηματική επένδυση όσον αφορά το συγκεκριμένο άτομο.
Ποιες είναι λοιπόν οι βασικές ενδείξεις που θα καταλάβουμε ότι κάποιος είναι συναισθηματικά μη διαθέσιμος;
Όταν βρίσκεται σε μια σχέση με κάποιον άλλο, ακόμη κι αν λέει ότι η σχέση δεν τον ικανοποιεί, ωστόσο, παραμένει σ’ αυτή.
Δεν μπορεί να δεσμευτεί ή να τηρήσει τις υποσχέσεις του απέναντί μας ή αναφέρει ότι φοβόταν τη δέσμευση σε προηγούμενες σχέσεις.
Όταν έχει το ένα πόδι στο γκάζι και το άλλο πόδι στο φρένο. Η συμπεριφορά του έχει μεγάλες διακυμάνσεις και δίνει αμφίσημα ή αμφίθυμα μηνύματα (μία έτσι μία αλλιώς).
Είναι συναισθηματικά απόμακρος, συχνά κλείνεται στον εαυτό του ή δεν θέλει να ασχοληθεί με συγκρούσεις που προκύπτουν.
Ενδιαφέρεται για το σεξ και θεωρεί ότι μπορεί το σεξ να αποσυνδεθεί από το συναίσθημα και το μυαλό.
Προτιμά σχέσεις από απόσταση ή δεν γνωρίζει ποτέ τη σχέση του στο φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον.
Εμφανίζεται φευγαλέα και εξαφανίζεται για κάποιες περιόδους, συχνά είναι απασχολημένος και κουρασμένος.
Είναι σαγηνευτικός όταν βρίσκεται κοντά στο άλλο άτομο, αλλά δεν τηρεί ποτέ τις υποσχέσεις του. Η συμπεριφορά και τα λόγια του δεν συμφωνούν μεταξύ τους.
Στέλνει ανάμικτα μηνύματα, φλερτάρει με άλλους, δεν δίνει άμεσες απαντήσεις, δεν είναι ξεκάθαρος.
Έχει μια ναρκισσιστική τάση, δείχνοντας ενδιαφέρον μόνο για τις δικές του ανάγκες και όχι για τις ανάγκες και τα θέλω του άλλου.
Δίνει συναισθηματικά ψίχουλα ή δελεαστικές υποδείξεις των δυνατοτήτων του για να αγαπηθεί, και μετά αποσύρεται…
Πρόκειται για ένα άτομο που από την αρχή δίνει την εντύπωση ότι είναι και δεν είναι σε αυτή τη σχέση, ότι βρίσκεται μαζί μας και ταυτόχρονα είναι μακριά μας… για ένα άτομο που θέλει και δεν θέλει, που τελικά ίσως δεν ξέρει και τι θέλει…
Αυτό στο οποίο θα πρέπει να εστιάσουμε είναι όχι στο συναισθηματικά μη διαθέσιμο άτομο αλλά στο γιατί εμείς επιλέγουμε ένα τέτοιο άτομο, καταλήγοντας να νιώθουμε μπερδεμένοι και μόνοι, προσπαθώντας να κερδίσουμε λίγη προσοχή, λίγο ενδιαφέρον και λίγη τρυφερότητα.
Αυτό δεν σημαίνει πως σκόπιμα –συνειδητά- κάνουμε μια τέτοια επιλογή. Ωστόσο, αυτά τα ανάμικτα μηνύματα που μας δίνει το συναισθηματικά μη διαθέσιμο άτομο τα ερμηνεύουμε εκείνη τη στιγμή όπως μας βολεύει, ώστε να καλύψουμε τις δικές μας ευαισθησίες, τα δικά μας τρωτά σημεία και τις δικές μας ανασφάλειες. Επίσης, κι από την άλλη πλευρά, τα συναισθηματικά μη διαθέσιμα άτομα δεν το επιλέγουν αυτό συνειδητά, απλά είναι μια άμυνα απέναντι σε τραύματα ή συναισθηματικές πληγές του παρελθόντος.
Ωστόσο, δεν μας φταίει σε κάτι ο εαυτός μας να τον μπλέξουμε σε μια αδιέξοδη κατάσταση, προσδοκώντας συναισθήματα και εμπειρίες, που ο άλλος δεν είναι συναισθηματικά διαθέσιμος να μας δώσει. Είναι σαν να επαιτούμε και να απαιτούμε από κάποιον που δεν βλέπει καν ότι ζητάμε ή ακόμα και όταν το βλέπει δεν μπορεί να καταλάβει γιατί περιμένουμε κάτι.
Τι σημασία έχει αν μας το έχει υποσχεθεί, τι σημασία έχει αν του δείχνουμε ότι εμείς είμαστε εκεί για αυτόν.
Τι σημασία έχουν όλα αυτά όταν ο άλλος φοβάται να αφεθεί στα συναισθήματα ή ποτέ δεν είχε μάθει να το κάνει και συχνά επιλέγει την απόσυρση, την απομάκρυνση, το σήμερα είμαι εδώ και αύριο δεν είμαι.
Κι όλα αυτά μπορεί να συνεχιστούν και στη σχέση, όπου εκεί περισσότερο θα νιώθουμε να αδειάζουμε παρά να γεμίζουμε από αυτή τη σχέση…
Κείμενο: Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc
Πηγή: papadopsixologos.blogspot.gr
Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr
Δεν έχω καμία φιλοσοφία, έχω αισθήσεις…
Αν μιλώ για τη Φύση δεν είναι επειδή γνωρίζω τι είναι
Αλλά επειδή την αγαπώ, και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο
Επειδή αυτοί που αγαπούν δεν γνωρίζουν τι αγαπούν
Ή γιατί αγαπούν, ή τι είναι η αγάπη.
Η αγάπη είναι αιώνια αθωότητα,
Και η μόνη αθωότητα είναι να μην σκέφτεσαι…
.
F e r n a n d o P e s s o a
Οι γυναίκες
Οι γυναίκες που προσέχουν τα λουλούδια
ξέρουν να προσέχουν και τις ψυχές
γιατί έχουν μάθει να μιλούν
σε κάποιον που δεν απαντά
και να συνεχίζουν να τον αγαπούν
χωρίς να περιμένουν τίποτα
μόνο και μόνο επειδή υπάρχει
γι’ αυτό το λόγο πρόσεξε το
γιατί έτσι μπορείς να δεις το αόρατο
και το μονοπάτι της αλήθειας.
Ν. Λυγερός
“DAVICTE COLLA FROMBA E IO COLL’ ARCO”
«Ο γλύπτης δεν σμιλεύει το άγαλμα,
το ελευθερώνει από τα δεσμά του μαρμάρου
γιατί το άγαλμα ζει ήδη μέσα στην ύλη που το περιβάλλει
στον χώρο που αυτή δημιούργησε εκτοπίζοντας τον αέρα».
https://www.facebook.com/thescript/
Και φεύγοντας έρχεσαι
Τώρα το ξέρεις: τα βουνά δεν μπορούνε
να μας χωρίσουν. Και φεύγοντας έρχεσαι.
Και φεύγοντας έρχομαι. Δεν υπάρχει άλλος χώρος
έξω απ’ το χώρο μας. Κι ο άνεμος είναι
η αφή των χεριών μας.
Καθώς ταξιδεύουμε,
εσύ στο βορρά, εγώ προς το νότο,
κοιτώντας τον ήλιο, ο καθένας μας έχει
τον άλλο στο πλάι του.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Αχόρταγοι, έμπειροι, διπλωμάτες. Αχόρταγοι γιατί ίσως να μη θέλουν αυτό που τους προσφέρεις μα θα δαγκώσουν και το χέρι σου για να το πάρουν. Διπλωμάτες γιατί θα θυμηθούν τα γενέθλιά σου μα θα ξεχάσουν την ηλικία σου. Έμπειροι γιατί αρκετές φορές δάγκωσαν το λάθος χέρι κι άλλες ξέχασαν γενέθλια γιατί επικεντρώθηκαν στην ηλικία .
Γεμάτοι αυτοπεποίθηση, αλαζονεία με χιούμορ και περιτριγυρισμένοι από ένα μυστήριο το οποίο πλανάται μονίμως στην ατμόσφαιρα. Μυστήριο ορατό στα δικά σου μάτια μοναχά, οι ίδιοι έχουν διαλευκάνει την υπόθεση απ’ την πρώτη στιγμή που διασταυρώθηκαν τα βλέμματά σας, σε χρειάζονται μονάχα για να γραφτεί η αναφορά.
Ακόμη μια αναφορά. Είναι ο θύτης, είσαι το θύμα, αυτό που χρειάζονται για να κλείσει η υπόθεση είναι τα αποτελέσματα της νεκροψίας. Της δικής σου νεκροψίας. Και θα τους βοηθήσεις με ευχαρίστηση. Την ίδια ευχαρίστηση που νιώθεις όταν ξυπνάς από έναν εφιάλτη.
Ύφος πολλών καρδιναλίων και μεγάλο τουπέ, με αυτό το στιλ το μπλαζέ. Ξέρουν πώς να σε πλησιάσουν, ξέρουν πώς να σε κολακέψουν χωρίς να σε κάνουν να αισθανθείς ότι υπερβάλλουν. Ντροπή δε θα νιώσεις δίπλα τους παρά μόνο περηφάνια. Ξέρουν τι να πουν και τι θα απαντήσεις. Είναι πάντα τρεις κινήσεις μπροστά κι όταν σε έχουν ρουά ματ, αποχωρούν.
Δεν ενθουσιάζονται με την πάρτη σου, μην ενθουσιάζεσαι. Ο ενθουσιασμός προϋποθέτει αμάθεια κι αυτοί γνωρίζουν ακόμη και πόσο κάνει εμμέσως πλην σαφώς. Κι αν δεν μπορούν να σε πείσουν, τότε θα σε μπερδέψουν. Κι ύστερα πάλι θα βρουν τον τρόπο να σε φέρουν βόλτα και πάντα ξέρουν πού να σε πάνε βόλτα και πώς θα ξετρελαθείς με αυτή τους την επιλογή.
Δε λειτουργούν αυθόρμητα. Η κάθε κίνησή τους είναι προμελετημένη κι άκρως αφοπλιστική για ‘σένα αφού θα σου τάξουν τον ουρανό με τα’ άστρα για να σε καταφέρουν. Κι εσύ ξεχνάς πως τα άστρα δεν υπάρχουν. Η λάμψη τους όμως, αυτή που απέμεινε απ’ αυτά, είναι αρκετή για να σε θαμπώσει, τόσο θαρρείς και σου έβαλαν το φεγγάρι για δαχτυλίδι.
Ο έλεγχος κάθε σχέσης βρίσκεται στα χέρια αυτού που ενδιαφέρεται λιγότερο. Δεν τους ενδιαφέρεις εσύ. Εδώ θα μπερδευτείς. Δε θέλουν το βασιλιά σου, το στέμμα του θέλουν, στρατιωτάκι. Για αυτό κι αποχωρούν πριν το τέλος της παρτίδας.
Φτάνει το βλέμμα της ήττας που αντικρίζουν στα μάτια σου. Κι ας χάνουν αυτοί στην πραγματικότητα, εσύ θα νιώσεις υπαίτιος και χαμένο κορμί. Δεν είναι ευχαριστημένοι με αυτά που ήδη έχουν στην κατοχή τους κι ούτε θα είναι με αυτά που θα έχουν. Απλώς δε θα ψάξουν σε εσένα πια να βρουν αυτά που τους λείπουν.
Ο άδειος τενεκές κάνει το μεγαλύτερο θόρυβο. Κι αυτοί μέχρι να σε ρίξουν έκαναν πολλή φασαρία. Σου παραχώρησαν τα λευκά πιόνια για να νομίζεις πως έχεις το αβαντάζ της πρώτης κίνησης. Να σε κάνουν να νιώσεις πως έχεις τον έλεγχο.
Χάρηκες καθότι ήθελες τον έλεγχο έχοντας γκρεμίσει τους πύργους σου στη σκέψη και μόνο ότι προσπαθούν να σε κατακτήσουν. Κολακεύτηκες και χωρίς να το γνωρίζεις γίνεσαι υποχείριό τους, εσκεμμένα. Μα απ’ τη στιγμή που δεν έβλεπες κανένα κορόιδο απέναντί σου, έπρεπε να μαντέψεις πως το κορόιδο είσαι εσύ.
Πιθανότατα σε πλησίασαν γιατί βαριόντουσαν και σε άφησαν γιατί τους έκανες να βαρεθούν. Μερίδιο ευθύνης έχεις και του λόγου σου για την τροπή της παρτίδας. Παρέδωσες βασίλισσα ξεχνώντας πως ο βασιλιάς χωρίς εκείνη, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι ένα βήμα πιο κοντά στην ήττα.
Ο έρωτας αγάπη μου, δεν είναι μια ακόμη παρτίδα σκάκι. Κι αν ήταν θα παίζατε στο ίδιο στρατόπεδο. Θα είχατε το ίδιο χρώμα. Κι ας ήσασταν κι οι δυο στρατιωτάκια. Σκοπός είναι ο άλλος την ασπίδα σου να την κάνει να μοιάζει με στέμμα κι όταν σε κατακτήσει να στο χαρίσει. Να μην αποχωρήσει. Η διαδικασία της κατάκτησης θα ήταν ωφέλιμο να γίνεται από κοινού, να είναι από καρδιάς κι ας γίνονται λάθος κινήσεις.
Για αυτό λοιπόν όπου ακούς πολλά κεράσια, ροκέ. Μπορεί να πέσει ο πύργος σου μα θα έχεις προστατέψει το πολυπόθητο στέμμα.
http://www.pillowfights.gr/nordinary/item6818/%CE%9A%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD_%CF%84%CE%B1_%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CE%BD%CE%B1_%CF%83%CE%B5_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD_%CE%BA%CE%B9_%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD_%CF%84%CE%BF_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD_%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9
Συναισθηματικά μη διαθέσιμος
Ενδιαφέρεσαι. Κι αυτός το ίδιο ενδιαφέρον έδειχνε, όμως, σταδιακά ανακαλύπτεις ότι συναισθηματικά δεν είναι εδώ. Είναι αλλού; Δεν θέλει να είναι πουθενά;
Δεν έχει και τόση σημασία και ίσως ποτέ δεν θα μάθεις. Το θέμα είναι τι σημαίνει συναισθηματικά μη διαθέσιμος και τι μπορούμε να κάνουμε.
Ας το ξεκινήσουμε από το αντίθετο: ποιος είναι συναισθηματικά διαθέσιμος; Το άτομο που θέλει να ξέρει τα συναισθήματά σου, τις ευαισθησίες σου, τους φόβους και τους προβληματισμούς σου, αυτά που θαυμάζεις και αυτά που σε κάνουν να γελάς, που θέλει να γνωρίσει τους φίλους και την οικογένειά σου. Το άτομο που είναι πρόθυμο να μοιραστεί και τα δικά του συναισθήματα μαζί σου, να σου μιλήσει για τις αγωνίες και τα όνειρά του, που θέλει να το καταλάβεις και να σε καταλάβει. Το άτομο που είναι ανοιχτό σε μια νέα γνωριμία και σε μια πιθανή δέσμευση. Το άτομο που επενδύει σε σένα και σου δίνει την ευκαιρία κι εσύ να επενδύσεις σ’ αυτό.
Ίσως κάποιος σκεφτεί ότι όλα αυτά θα συνέβαιναν σε μια ιδανική σχέση σε ένα ιδανικό κόσμο. Όμως, όσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από αυτά τα στοιχεία τόσο πιο κοντά φτάνουμε στο να γνωρίσουμε ένα συναισθηματικά μη διαθέσιμο άτομο, που εδώ το ερώτημα δεν είναι πώς θα το κάνουμε να γίνει συναισθηματικά διαθέσιμο, αλλά γιατί εμείς επιλέξαμε αυτό το άτομο και ποια είναι τα σημάδια εκείνα που θα πρέπει να μας αποτρέψουν από μια συναισθηματική επένδυση όσον αφορά το συγκεκριμένο άτομο.
Ποιες είναι λοιπόν οι βασικές ενδείξεις που θα καταλάβουμε ότι κάποιος είναι συναισθηματικά μη διαθέσιμος;
Όταν βρίσκεται σε μια σχέση με κάποιον άλλο, ακόμη κι αν λέει ότι η σχέση δεν τον ικανοποιεί, ωστόσο, παραμένει σ’ αυτή.
Δεν μπορεί να δεσμευτεί ή να τηρήσει τις υποσχέσεις του απέναντί μας ή αναφέρει ότι φοβόταν τη δέσμευση σε προηγούμενες σχέσεις.
Όταν έχει το ένα πόδι στο γκάζι και το άλλο πόδι στο φρένο. Η συμπεριφορά του έχει μεγάλες διακυμάνσεις και δίνει αμφίσημα ή αμφίθυμα μηνύματα (μία έτσι μία αλλιώς).
Είναι συναισθηματικά απόμακρος, συχνά κλείνεται στον εαυτό του ή δεν θέλει να ασχοληθεί με συγκρούσεις που προκύπτουν.
Ενδιαφέρεται για το σεξ και θεωρεί ότι μπορεί το σεξ να αποσυνδεθεί από το συναίσθημα και το μυαλό.
Προτιμά σχέσεις από απόσταση ή δεν γνωρίζει ποτέ τη σχέση του στο φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον.
Εμφανίζεται φευγαλέα και εξαφανίζεται για κάποιες περιόδους, συχνά είναι απασχολημένος και κουρασμένος.
Είναι σαγηνευτικός όταν βρίσκεται κοντά στο άλλο άτομο, αλλά δεν τηρεί ποτέ τις υποσχέσεις του. Η συμπεριφορά και τα λόγια του δεν συμφωνούν μεταξύ τους.
Στέλνει ανάμικτα μηνύματα, φλερτάρει με άλλους, δεν δίνει άμεσες απαντήσεις, δεν είναι ξεκάθαρος.
Έχει μια ναρκισσιστική τάση, δείχνοντας ενδιαφέρον μόνο για τις δικές του ανάγκες και όχι για τις ανάγκες και τα θέλω του άλλου.
Δίνει συναισθηματικά ψίχουλα ή δελεαστικές υποδείξεις των δυνατοτήτων του για να αγαπηθεί, και μετά αποσύρεται…
Πρόκειται για ένα άτομο που από την αρχή δίνει την εντύπωση ότι είναι και δεν είναι σε αυτή τη σχέση, ότι βρίσκεται μαζί μας και ταυτόχρονα είναι μακριά μας… για ένα άτομο που θέλει και δεν θέλει, που τελικά ίσως δεν ξέρει και τι θέλει…
Αυτό στο οποίο θα πρέπει να εστιάσουμε είναι όχι στο συναισθηματικά μη διαθέσιμο άτομο αλλά στο γιατί εμείς επιλέγουμε ένα τέτοιο άτομο, καταλήγοντας να νιώθουμε μπερδεμένοι και μόνοι, προσπαθώντας να κερδίσουμε λίγη προσοχή, λίγο ενδιαφέρον και λίγη τρυφερότητα.
Αυτό δεν σημαίνει πως σκόπιμα –συνειδητά- κάνουμε μια τέτοια επιλογή. Ωστόσο, αυτά τα ανάμικτα μηνύματα που μας δίνει το συναισθηματικά μη διαθέσιμο άτομο τα ερμηνεύουμε εκείνη τη στιγμή όπως μας βολεύει, ώστε να καλύψουμε τις δικές μας ευαισθησίες, τα δικά μας τρωτά σημεία και τις δικές μας ανασφάλειες. Επίσης, κι από την άλλη πλευρά, τα συναισθηματικά μη διαθέσιμα άτομα δεν το επιλέγουν αυτό συνειδητά, απλά είναι μια άμυνα απέναντι σε τραύματα ή συναισθηματικές πληγές του παρελθόντος.
Ωστόσο, δεν μας φταίει σε κάτι ο εαυτός μας να τον μπλέξουμε σε μια αδιέξοδη κατάσταση, προσδοκώντας συναισθήματα και εμπειρίες, που ο άλλος δεν είναι συναισθηματικά διαθέσιμος να μας δώσει. Είναι σαν να επαιτούμε και να απαιτούμε από κάποιον που δεν βλέπει καν ότι ζητάμε ή ακόμα και όταν το βλέπει δεν μπορεί να καταλάβει γιατί περιμένουμε κάτι.
Τι σημασία έχει αν μας το έχει υποσχεθεί, τι σημασία έχει αν του δείχνουμε ότι εμείς είμαστε εκεί για αυτόν.
Τι σημασία έχουν όλα αυτά όταν ο άλλος φοβάται να αφεθεί στα συναισθήματα ή ποτέ δεν είχε μάθει να το κάνει και συχνά επιλέγει την απόσυρση, την απομάκρυνση, το σήμερα είμαι εδώ και αύριο δεν είμαι.
Κι όλα αυτά μπορεί να συνεχιστούν και στη σχέση, όπου εκεί περισσότερο θα νιώθουμε να αδειάζουμε παρά να γεμίζουμε από αυτή τη σχέση…
Κείμενο: Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc
Πηγή: papadopsixologos.blogspot.gr
Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr
Δεν έχω καμία φιλοσοφία, έχω αισθήσεις…
Αν μιλώ για τη Φύση δεν είναι επειδή γνωρίζω τι είναι
Αλλά επειδή την αγαπώ, και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο
Επειδή αυτοί που αγαπούν δεν γνωρίζουν τι αγαπούν
Ή γιατί αγαπούν, ή τι είναι η αγάπη.
Η αγάπη είναι αιώνια αθωότητα,
Και η μόνη αθωότητα είναι να μην σκέφτεσαι…
.
F e r n a n d o P e s s o a
Οι γυναίκες
Οι γυναίκες που προσέχουν τα λουλούδια
ξέρουν να προσέχουν και τις ψυχές
γιατί έχουν μάθει να μιλούν
σε κάποιον που δεν απαντά
και να συνεχίζουν να τον αγαπούν
χωρίς να περιμένουν τίποτα
μόνο και μόνο επειδή υπάρχει
γι’ αυτό το λόγο πρόσεξε το
γιατί έτσι μπορείς να δεις το αόρατο
και το μονοπάτι της αλήθειας.
Ν. Λυγερός
“DAVICTE COLLA FROMBA E IO COLL’ ARCO”
«Ο γλύπτης δεν σμιλεύει το άγαλμα,
το ελευθερώνει από τα δεσμά του μαρμάρου
γιατί το άγαλμα ζει ήδη μέσα στην ύλη που το περιβάλλει
στον χώρο που αυτή δημιούργησε εκτοπίζοντας τον αέρα».
Βρήκε πράγματι ένα «εκπληκτικό κομμάτι» (Φρανσίσκο ντε Χολλάντα)
στο μέγεθος σχεδόν ενός βράχου
που κάτω από το απαλό, λείο του δέρμα
έκρυβε μία τέλεια μηχανή
από νεύρα, μύες, αρτηρίες.
Κανένα ίχνος προσπάθειας,
έστω μεταστροφής,
μόνο η κρυφή δύναμη εκατομμυρίων μικρών κρυστάλλων
που το υπερτροφικό δεξί χέρι αφήνει να διαφανεί.
Αντίγραφο πιστό ωραιοπαθούς φλωρεντινού νέου
που κοιτάζει υπεροπτικά, μνησίκακα θα ’λεγε κανείς,
τον εχθρό δημιουργό του.
(Στο περιθώριο ενός προσχεδίου του αγάλματος
ο Μιχαήλ Άγγελος προδικάζοντας την ήττα του είχε σημειώσει:
«Ο Δαυίδ με τη σφενδόνη και εγώ με το τόξο».)
[Από τη συλλογή «Μετά το τέλος της ομορφιάς», στον τόμο «Η εύθραυστη επικράτεια των λέξεων», εκδ. Νεφέλη, 2013]
Χάρης Bλαβιανός
στο μέγεθος σχεδόν ενός βράχου
που κάτω από το απαλό, λείο του δέρμα
έκρυβε μία τέλεια μηχανή
από νεύρα, μύες, αρτηρίες.
Κανένα ίχνος προσπάθειας,
έστω μεταστροφής,
μόνο η κρυφή δύναμη εκατομμυρίων μικρών κρυστάλλων
που το υπερτροφικό δεξί χέρι αφήνει να διαφανεί.
Αντίγραφο πιστό ωραιοπαθούς φλωρεντινού νέου
που κοιτάζει υπεροπτικά, μνησίκακα θα ’λεγε κανείς,
τον εχθρό δημιουργό του.
(Στο περιθώριο ενός προσχεδίου του αγάλματος
ο Μιχαήλ Άγγελος προδικάζοντας την ήττα του είχε σημειώσει:
«Ο Δαυίδ με τη σφενδόνη και εγώ με το τόξο».)
[Από τη συλλογή «Μετά το τέλος της ομορφιάς», στον τόμο «Η εύθραυστη επικράτεια των λέξεων», εκδ. Νεφέλη, 2013]
Χάρης Bλαβιανός
Και φεύγοντας έρχεσαι
Τώρα το ξέρεις: τα βουνά δεν μπορούνε
να μας χωρίσουν. Και φεύγοντας έρχεσαι.
Και φεύγοντας έρχομαι. Δεν υπάρχει άλλος χώρος
έξω απ’ το χώρο μας. Κι ο άνεμος είναι
η αφή των χεριών μας.
Καθώς ταξιδεύουμε,
εσύ στο βορρά, εγώ προς το νότο,
κοιτώντας τον ήλιο, ο καθένας μας έχει
τον άλλο στο πλάι του.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Ξυπνάς μέσα μου τη Βενετία της Γεωργίας Τριανταφυλλίδου
On 5 December, 2012 by BIBLIOTHEQUE
How do you love a assasin by Keja Blank
O κόσμος είναι γεμάτος από μέρη που επιθύμησες και δεν είναι γραφτό να επισκεφτείς. Όταν κάποιος επιμένει ότι «πρέπει να μπεις στη Βενετία με τραίνο και ομίχλη», η Βενετία έχει γίνει ήδη το μήνυμα: η σκέψη, όχι μόνο το βλέμμα, κατευθύνεται προς εκείνο που ο συνομιλητής ο ίδιος θέλησε να προβάλει. Κατόπιν, μαγεμένος περιφέρεις την έκφραση αυτής της επιθυμίας.
Θέλω να πάω εκεί. Και ποτέ δεν πηγαίνεις. Θέλω να πάω εκεί, μαζί σου. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι, σ’ αυτή την περίπτωση, ο αποδέκτης που αναλαμβάνει τη συγκεκριμένη παραγγελία κρίνεται εκ του αποτελέσματος ανεπαρκής. Όταν πηγαίνεις μαζί του στη Βενετία, επειδή το ζήτησες με χίλιους τρόπους κι όχι επειδή το έφερε η ζωή, η πόλη θυμίζει εκείνες τις παλιές ταπισερί «που με την ανόητη λατρεία τους στα γεφύρια, τις άθλιες αναπαραγωγές των ορατών αντικειμένων αλλά κυρίως τις αυστηρές καταθλιπτικές τους αλήθειες» επιβεβαιώνουν την υποψία ότι η Βενετία, αλίμονο, δεν ήταν για σας τους δυο.
Τα χρόνια περνούν και η επιθυμία του ταξιδιού καταχωνιάζεται σαν ρούχο που αγοράστηκε για μία ειδική περίσταση όμως αυτή η περίσταση χάθηκε έτσι γενικά. Σιγά σιγά ξεχνάς πόσο σε θέλησε η Βενετία, ότι η ίδια σε επέλεξε να γίνεις ο ταξιδιώτης των ονείρων της. Επισκέπτεσαι ηττημένος κάτι ορεινούς όγκους στη βόρεια Ευρώπη και αναρριχάσαι, υποδυόμενος ότι καθέτως κυλάς: δηλαδή υψώνεις νερά μέσα σου.
Τελικά, ο κόσμος είναι γεμάτος μέρη που λαχτάρησες και ήρθε ή ώρα να τα επισκεφτείς με τον απρόσμενο «άλλον». Η στιγμή σε βρίσκει απροετοίμαστο και είναι μουσική. Τα τεχνοτροπικά χαρακτηριστικά αυτής της «προσωπικής» μουσικής οδηγούν αυτόματα στην υπόθεση ότι ο τόπος προέλευσης του άλλου είναι η δική σου, ιδανική και ανάξια, μέχρι τότε, Βενετία. Ο άλλος αναλαμβάνει τότε τη διαφύλαξη του ονείρου σου.
Γιατί «ένα ταξίδι είναι πάντα και μια αποστολή διάσωσης, η συλλογή στοιχείων για κάτι που βρίσκεται σε πορεία εξάλειψης και σε λίγο θα χαθεί, το ύστατο αγκυροβόλημα σε ένα νησί που τα νερά το καταπίνουν» λέει ο Κλάουντιο Μάγκρις.
Και η Βενετία αργά ή γρήγορα θα καταποντιστεί. Εσύ και ο άλλος πρέπει να βιαστείτε.
Αnnie Leibovitz
Αλκυόνη Παπαδάκη: Είσαι για ένα ρίσκο;
«”Πόσο κάνει;” λέω στη μοίρα μου.
“Τι χρωστάω;” Τόσο… μου λέει. Πάρ’ τα και δίνε του. Έχω ένα ραντεβουδάκι με την επόμενη μέρα.”
Μην κρίνεις. Μην κατατρέξεις ποτέ κανένα δυστυχή.
Άσε να το κάνουν αυτό οι αργόσχολοι. Εμείς έχουμε άλλες δουλειές πιο σοβαρές. Ας πούμε να μερεμετίσουμε λίγο την ψυχή μας.”
“”Βλέπουμε την ομορφιά του κόσμου γύρω μας, αλλά, αν δεν μας τη χαρίσει κάποιος, δεν γίνεται ποτέ δική μας.”
“Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να φρικάρεις.
Όμως κρατήσου. Μην αφεθείς. Τα πέντε πράγματα που κρύβεις μέσα σου,υπεράσπισέ τα. Κάτι θα γίνει. Δεν μπορεί.”
“Δεν είναι τόσο πεζή η καθημερινότητα όσο την παρουσιάζουν μερικοί. Φτάνει μια λεπτομέρεια για να μετατραπεί σε γιορτή.”
“Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν
πως τους ανήκει.
Και σαστίζουν. Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει, ώσπου ανοίγουν
ένα λάκκο και τη θάβουν, όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά. “
“Είσαι για ένα ταξίδι στ΄ ανοιχτά;
Είσαι για ένα ρίσκο;
Θέλω να μου υποσχεθείς πως δε θα πάρεις μετεωρολογικό δελτίο.”
“Αλλά εγώ μιλώ για την άλλη αγάπη. Την υπερβατική. Αυτή που ντύνει με βελούδο την ψυχή. Αυτή που διώχνει τους σκορπιούς απο τη σκέψη. Αυτή που σπάει το συρματόπλεγμα του εαυτού σου. Αυτή που δεν βγαίνει απο το στόμα. Ξεχύνεται απο την αφή και την ανάσα.”
“Στο ακρογιάλι της ουτοπίας”
Αυτό το κόκκινο σημάδι στον ορίζοντα είναι από το πληγωμένο φεγγάρι που κρύφτηκε στην ανάσα τ’ ουρανού. Αυτό το κόκκινο σημάδι στο χιόνι είναι από το πληγωμένο μου όνειρο που κρύφτηκε στον ίσκιο της ψυχής μου.
Σήμερα ξέφυγα από τον ίσκιο μου. Φτερούγισαελεύθερα
στα τοπία της ψυχής μου. Πήρα την ανάσα της ροδακινιάς και ξέπλυνα το
πρόσωπό μου
Έκλεψα το χαμόγελο από τον ύπνο ενός παιδιού και σκέπασα τη γύμνια μου. Μάζεψα τα σκόρπια φύλλα από τα όνειρά μου και άναψα φωτιά να ζεσταθώ.
Έκλεψα το χαμόγελο από τον ύπνο ενός παιδιού και σκέπασα τη γύμνια μου. Μάζεψα τα σκόρπια φύλλα από τα όνειρά μου και άναψα φωτιά να ζεσταθώ.
Σχεδόν όλη μου τη ζωή την πέρασα στην ακροθαλασσιά. Κρατούσα ένα κοχύλι κι ονειρευόμουνα τον ωκεανό.
Ήμουν έτοιμη να πέσω στα κύματα, όταν πέρασε ξαφνικά
ένα θαλασσοπούλι και μου ψιθύρισε: “Έι ψιτ… εσένα μιλάω. Μου παράγγειλε η
ζωή να σου δώσω ένα φιλί.”
Ένα μικρό ψαροκάικο είναι η ζωή μου. Ένα μικρό φθαρμένο ψαροκάικο που έχει σμαραγδιά φεγγάρια στο κατάρτι κι ένα ξεσκούφωτο ήλιο αληταρά για τιμονιέρη.
Ένα μικρό ψαροκάικο είναι η ζωή μου. Ένα μικρό φθαρμένο ψαροκάικο που έχει σμαραγδιά φεγγάρια στο κατάρτι κι ένα ξεσκούφωτο ήλιο αληταρά για τιμονιέρη.
Τι με πιάνει και θέλω πάντα να τεντώνω τα σκοινιά και ν’ αρχίζω τις ακροβασίες δίνοντας πέντε φάσκελα στις συνέπειες.
Αν βρισκόταν τώρα κάποιος δίπλα μου να μου ζεστάνει
τα χέρια… Να μου πει ψιθυριστά, εντάξει, εντάξει, μη φοβάσαι… Κι εγώ να
σύρω τα δάχτυλά μου στο πρόσωπό του και να πιάσω το σχήμα του χαμόγελού
του. Να πιάσω το σχήμα του κόσμου. Αν βρισκότανε λέει…
Ευτυχώς σου λέω που έμαθα μερικά χρήσιμα πραματάκια. Να μαζεύω, ας πούμε, πολύχρωμα χαρτάκια και να βάζω ουρές στα όνειρά μου.
Κάνει τόση παγωνιά! Κι αυτή η ψυχή μου, τι μανία! Να θέλει να ρίχνει τα όνειρά της στη φωτιά για να ζεσταθεί…
Aπό το κορμί σου ξεκινούσαν όλα τα τραγούδια των πουλιών…Κι αν ακόμα καταφέρω να κλειδώσω την ψυχή μου, να σφραγίσω πόρτες και παράθυρα, η σκέψη μου θα ξεφύγει από τους αρμούς για να σ’ ανταμώσει.
Θέλω να σε πάρω μια φορά μεσάνυχτα, να πάμε στην ακροποταμιά, ν’ ακουσεις τ’ αηδόνια. Θέλω να σε πάρω μια φορά μεσάνυχτα με φεγγάρι, να πάμε στην ακροποταμιά, να σου δείξω το Θεό.
Σε είδα μέσα σε μια γκρίζα παγωμένη λίμνη, να τριγυράς με τη βάρκα σου. Μου φάνηκες λυπημένος. Είπα να κάνω την ψυχή μου νούφαρο, να ομορφαίνει τη λίμνη σου. Δε φαντάστηκα πόσο άγρια χτυπούσαν τα κουπιά σου.
Δε συμφωνώ μαζί σου, μ’ αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Σε νοιάζομαι και σ’ αγαπώ.
Εστόλισα το τοπίο της μοναξιάς σου μ’ ένα κυκλάμινο. Δεν έκανα τίποτα σπουδαίο για να μ’ ευχαριστείς.
Εσύ, εγώ και κάμποσοι άλλοι, είμαστε από δω μεριά. Το παιχνίδι παίζεται απέναντι, αλλά δε μας αφορά. Αυτοί τρέχουν σα ξόανα και τους απασχολεί ποιος θα προφτάσει να βάλει πρώτος στον άλλο τρικλοποδιά Εμείς τρέχουμε σαν αερικά και κυνηγάμε το φεγγάρι, στην κοίτη του ποταμού. Υπάρχει διαφορά, επί της ουσίας όπως καταλαβαίνεις.
Θέλω να ξέρεις μόνο πως είμαι εδώ. Ό,τι και να γίνει. Όπως και να είσαι. Ό,τι κι αν συμβεί. Ωραία;
Προς το παρόν, αγάπα με. Το έχω ανάγκη.
Περίμενέ με… θα έρθω. Κάποτε θα ‘ρθω! Και πάψε να μου λες πια πως θα ‘ναι αργά και δε θα μ’ αναγνωρίσεις. Είμαι ντυμένη πάντα με τ’ όνειρό σου.
Αλκυόνη Παπαδάκη.
http://www.anapnoes.gr/alkioni-papadaki-ise-gia-ena-risko/
HAMISH BLAKELY
Οι Ιθάκες που ποτέ δεν έφτασες, από την Ιωάννα Γκανέτσα
Δεν νιώθεις την αναπνοή σου.
Ούτε τη γη κάτω από τα πόδια σου νιώθεις.
Μόνο μια ψύχρα διαπερνά ανά διαστήματα το σώμα σου και το περονιάζει.
Είναι κι αυτό το απροσδιόριστο βάρος στο στήθος. Νομίζεις πως σε τραβά σ’ έναν πάτο.
Βαρελιού ή βυθού δε θέλεις να μάθεις. Μόνο να μη πνιγείς σε νοιάζει.
Μόνο μια ψύχρα διαπερνά ανά διαστήματα το σώμα σου και το περονιάζει.
Είναι κι αυτό το απροσδιόριστο βάρος στο στήθος. Νομίζεις πως σε τραβά σ’ έναν πάτο.
Βαρελιού ή βυθού δε θέλεις να μάθεις. Μόνο να μη πνιγείς σε νοιάζει.
Τραντάχτηκε ο κόσμος σου. Στέκεσαι μετέωρος στο κέντρο του και δεν κινείσαι.
Φοβάσαι πως θα σκορπίσεις μόνος τα κομμάτια του. Ίσως τρέμεις και λίγο.
Από φόβο ή δειλία δεν μπορείς να πεις με σιγουριά.
Φοβάσαι πως θα σκορπίσεις μόνος τα κομμάτια του. Ίσως τρέμεις και λίγο.
Από φόβο ή δειλία δεν μπορείς να πεις με σιγουριά.
Το μόνο που ξέρεις είναι πως για τις φορές που ολόκληρη η καθημερινότητα σου στροβιλίστηκε,
οι συνήθειες και τα δεδομένα σου παρασύρθηκαν και νέα ζητούμενα δημιουργήθηκαν, δεν έφταιγε τίποτα παραπάνω από μια τόση δα στιγμή. Τόσο μικρή αλλά τόσο διαβολεμένα δική σου.
οι συνήθειες και τα δεδομένα σου παρασύρθηκαν και νέα ζητούμενα δημιουργήθηκαν, δεν έφταιγε τίποτα παραπάνω από μια τόση δα στιγμή. Τόσο μικρή αλλά τόσο διαβολεμένα δική σου.
Ήρθε
και παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμα της. Τις αντιστάσεις, τις ενοχές, τα
ερωτήματα, τους φόβους. Στάθηκε μόνη, απέναντι σε όλα και όλους.
Όρθωσε το ανάστημα της και κατατρόπωσε τη λογική. Φόρεσε αλεξίσφαιρο γιλέκο και προστάτεψε τον εαυτό της από τα «πρέπει».
Όρθωσε το ανάστημα της και κατατρόπωσε τη λογική. Φόρεσε αλεξίσφαιρο γιλέκο και προστάτεψε τον εαυτό της από τα «πρέπει».
Φώναξε «θέλω να μείνω, να γίνω ανάμνηση». Μια στιγμή με τόση δύναμη όση η θέληση της.
Κι εσύ μόνο την κοιτάς. Δεν κάνεις βήμα. Διστάζεις να την ακουμπήσεις.
Ξέρεις πως συνοδεύεται από κόστος. Δεν θέλεις να πληρώσεις, να δώσεις, να χάσεις κεκτημένα.
Περιμένεις χωρίς ανάσα, χωρίς θέλω. Μόνο η ακινησία σε χαρακτηρίζει. Η αναβλητικότητα.
Διστάζεις να κόψεις το λώρο της συνήθειας. Σε ταΐζει σιγουριά.
Και η στιγμή εκεί. Να διεκδικεί χώρο και χρόνο στη ζωή σου.
Δελεαστική σαν σειρήνα, σαν Κίρκη. Επικίνδυνη σαν Σκύλα, σαν Χάρυβδη.
Δελεαστική σαν σειρήνα, σαν Κίρκη. Επικίνδυνη σαν Σκύλα, σαν Χάρυβδη.
Μέσα
σου ξέρεις. Για όλες τις συμπληγάδες που δεν διέσχισες, τις ανοιχτές
θάλασσες που δεν ταξίδεψες, τα λιμάνια που δεν έδεσες, τους προορισμούς
που δεν εξερεύνησες,
υπήρχε πάντα μια Ιθάκη που ποτέ δεν έφτασες.
υπήρχε πάντα μια Ιθάκη που ποτέ δεν έφτασες.
Ταξίδια μισά, ανολοκλήρωτα. Έρωτες ανομολόγητοι. Πάθη χωρίς αποδέκτη. Εμπειρίες αταξίδευτες.
Λάθη που πέρασες για σωστά και σωστά που δεν έπραξες γιατί έμοιαζαν για λάθη.
Και εσύ εκεί, να επιμένεις να «κηδεύεις» τις στιγμές σου. Χώμα το χώμα, βότσαλο το βότσαλο.
Ώσπου
έρχεται ένα φύσημα του ανέμου, ένα ξαφνικό κύμα, μια μπόρα και ξεθάβει
όσα προσπαθούσες να ξεχάσεις. Έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και σου
μαθαίνει πως είναι να πονάς για όσα δεν βίωσες.
Στις
Ιθάκες της ζωή σου που δεν έφτασες, υπήρχε πάντα μια στιγμή που σε
περίμενε αλλά ποτέ δεν έζησες. Απόψε μετράς άλλη μία, μα κατά βάθος
ξέρεις .. έχεις ήδη χάσει το μέτρημα.
Κείμενο: Ιωάννα Γκανέτσα
Ghost of Atlantis by Helga Helleborus
Μη με σώσεις. Θέλω να καταστραφώ σαν την… Ατλαντίδα – Αναστασία Κορινθίου
Σε παρακαλώ ΜΗ ΜΕ ΣΩΣΕΙΣ!
Δεν γουστάρω να σωθώ...Να καταστραφώ σαν την Ατλαντίδα θέλω!
(νέο άρθρο..όσοι επιθυμείτε το ίδιο, συνυπογράψτε στο έγκλημα).
Στάθηκες απέναντι μου και κοίταξες με αυτό το βλέμμα του σωτήρα υπερήρωα.
Ποτέ δεν γούσταρα τους άντρες με κολάν και κόκκινες κάπες!
Ποτέ δεν γούσταρα αυτούς που πετάνε…
Τα αλάνια στην ψυχή που ξέρουν να… πέφτουν – όχι σε πόδια μα σε… πατώματα – είναι η δική μου αγαπημένη κατηγορία αντρών!
Αυτοί με την γραβάτα λυτή στον λαιμό και το πουκάμισο ξεκούμπωτο σαν την… ψυχή τους!
Δεν σου ζήτησα ποτέ να με σώσεις δίνοντας μου… εγχειρίδιο ζωής, συμπεριφοράς και ερωτικών «σκέρτσων» .
Οι άνθρωποι δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης σε αυτή την ζωή.
Δεν έχουν καν εγγύηση και καρτούλα αλλαγής.
Αν δεν σου κάνω πέτα με… Μη με ντροπιάσεις με μια… επιστροφή!
Ναι… μπορεί να σε σοκάρω που θα στο πω
φίλε μου μα ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΙ ΧΩΜΑΤΙΝΟΙ είναι διαφορετικοί και καμία φορά
μάλιστα ΠΟΛΥ ενοχλητικά διαφορετικοί γιατί δεν σου δίνουν περιθώρια για
συγκρίσεις.
Ειρωνικό, το ξέρω. Το έχω πει. Ο Θεός
δεν είναι σοφός γέροντας μα πεντάχρονο ζωηρό κουτσοδόντικο πιτσιρίκι που
σπάει συμπαντική πλάκα μαζί μας.
Μας έφτιαξε σαν το τελειότερο μηχάνημα,
αλλά μας καταδίκασε να στερούμαστε οδηγιών. Αδέλφια μας βάφτισε από το
ίδιο “εργοστάσιο παραγωγής” δολοφόνων (α ρε Καιν πρόγονε) και μας όρισε
κληρονομιά ένα κατακόκκινο δαγκωμένο μήλο να μείνουμε εξόριστοι από τον
όποιο ερωτικό Παράδεισο για πάντα στους αιώνες των αιώνων… ΑΜΗΝ!
Ερωτικά ανεπαρκείς και λίγοι.
Απίστοι.
Άπιστα λίγοι με… μισά πλευρά και καρδιές.
Όχι, δεν είμαστε ίδιοι.
Μη με συγκρίνεις λοιπόν μάτια μου, μη με καλουπώνεις να φτιάξεις αντίγραφο.
Μην προσπαθείς να βρεις σε μένα την όποια πρώην σε πρόδωσε γιατί εγώ δεν έχω χθες.
Εγώ καίω όλα τα χθες μου.
Εγώ καταπίνω τις θάλασσες και τις στεριές μου για να ανταμώσω ουρανό.
Εγώ σαν τώρα θέλω να με βλέπεις. Μήτε καν σαν αύριο.
Το αύριο δεν έχει εγγυήσεις, μόνο οι ηλεκτρικές σκούπες έχουν και τα πολυμίξερ!
Χαμπάριασε το, χώνεψε το.
ΔΕΝ είμαστε ίδιοι. Δεν έχει
καλύτερους ή χειρότερους. Έχει απλά διαφορετικούς. Η όποια ομοιότητα
βρίσκεται μόνο στη διαφορετικότητά μας.
Στέκεσαι απέναντι μου σαν μονομάχος στην αρένα του έρωτα.
Όλες οι πρώην σου και όλοι οι πρώην μου θες να γίνουν οι… Καισαρίσκοι που ή θα σηκώσουν ή θα κατεβάσουν τον αντίχειρα.
Δεν θα παλέψω.
Δεν θα αγωνιστώ.
Δεν θα σου κάνω την χάρη.
Θα πάρω αγκαλιά το λιοντάρι και γυμνή στην αρένα θα σου πω ΣΕ ΑΓΑΠΩ.
«Εσύ;»
Εσύ τολμάς να αγαπήσεις κάτι άλλο πέρα από σένα και την ασφαλή μνήμη των… πρώην ερωτικών φαντασμάτων;
Έλα, ας το παραδεχτούμε επιτέλους.
Μεγάλα παιδιά είμαστε!
Οι πρώην πήδηξαν ή το κορμί ή την ψυχή μας!
Αν μας είχαν κάνει έρωτα στο σώμα και στο μυαλό θα ήταν νυν.
Θα ήταν παρών.
Μην τους τρέφεις άλλο. Θα σε δαγκώνουν κάθε μέρα και θα ματώνεις.
Μην τους χρησιμοποιείς σαν δικαιολογία για όσα φοβάσαι από την νευρωτική εφηβεία σου ως σήμερα.
Οι… αγχωμένες μαλακίες έδωσαν την θέση τους στις νευρωτικές χαπακωμένες με ζάναξ επιθυμίες!
Σαβουάρ βιβρ του έρωτα δεν υπάρχει και οι ατάκες του sex and the city δεν έσωσαν τελικά ούτε την Μπράντσο ούτε την Σαμάνθα, ούτε καν τον Mr Big.
«Δικέ μου μεγάλε», μη ντύνεσαι μικρός!
Πέτα το λεξικό και το λυσάρι της ζωής
από το παράθυρο. Μην τα χρησιμοποιείς, μη με χρησιμοποιείς σαν «γέμισμα»
της ώρας και του καναπέ σου!
Δεν είναι για χρήση οι άνθρωποι.
Να τους αγαπήσεις ή να μην τους αγαπήσεις μπορείς μόνο. Δεν έχουν μέτρο
σύγκρισης οι άνθρωποι. Ανεξήγητη η ομορφιά τους! Η πολύπλοκη απλότητα
τους. Εκείνος που είναι τραγικά αδιάφορος για σένα, για κάποιον άλλον,
είναι ο κόσμος όλος. Η ασχημούλα απέναντι σου στο τρένο, είναι η
πεντάμορφη του παραμυθιού για τον δικό της βάτραχο-πρίγκιπα.
Δεν μπορείς να ζητάς σε κάποιον να
γίνει, ούτε όπως εσύ θες, ούτε να μοιάσει με κάποιον που δεν είναι. Η
μοναδικότητα, είναι το στοιχείο κλειδί της ανθρωπότητας.
Είναι το γκράαλ, το Αγιο δισκοπότηρο, το Viagra και όλες οι 50 αποχρώσεις της καύλας μαζί!
Βγάλε την στολή του υπερηρωα.
Βγάζω τα τακούνια.1.60… μια σταλιά.
Ή θα χωρέσω ή δεν θα χωρέσω μέσα σου.
Θα δείξει.
Θα φανεί.
Μη με σώσεις αγάπη μου.
Κανείς δεν έσωσε εσένα άλλωστε τόσα χρόνια πριν από μένα…
Ας κολυμπήσουμε απλά στην καταιγίδα του έρωτα, ανόμοιοι με τον ίδιο τρόπο.
Αυτόν που ΔΕΝ σώζεται!
Αυτόν που θα με καταγράψει στα πρακτικά των μεγάλων ερώτων σαν μια καταστροφή, σαν μια Ατλαντίδα !
Ποτέ να μη με «περπατήσουν» τουρίστες και ποτέ να μη με ερμηνεύσουν ξεναγοί.
Μόνο δική σου και μόνο βυθισμένη!
Είναι κάτι γυναίκες ρε φίλε, σκέτα αερικά.
Είναι κάτι γυναίκες ρε φίλε, σκέτα αερικά. Δεν μπορείς να τις πιάσεις. Δεν μπορείς να τις αγγίξεις. Φοβάσαι μην τυχόν και σπάσεις τα φτερά τους.
Είναι αυτές οι γυναίκες που δεν προσπάθησαν ποτέ να γίνουν αντράκια. Δεν τον θέλουν τον τίτλο, δεν τον γουστάρουν.
Ξέρουν καλά τι θα πει γυναίκα. Ξέρουν καλά την ομορφιά, τον πόνο και την σιωπή που κρύβει η ουσία τους.
Δεν ψάχνουν να ευνουχίσουν, δεν θέλουν να γκρεμίσουν.
Ξέρουν να χτίζουν.
Ζωές, βάθρα, σπίτια.
Ξέρουν και να γκρεμίζουν μα επιλέγουν να μην το κάνουν.
Όταν νιώσουν πως θέλουν να κάνουν την ζημιά, ρίχνουν μια ματιά, σκάνε ένα χαμόγελο και κλείνουν την πόρτα πίσω τους.
Είναι κάτι γυναίκες ρε φίλε, που δεν χωράνε υποκοριστικά μέσα τους, παρά μόνο ένα κι αυτό θα το καταλάβεις μόλις τους το πεις.
Δεν μπορείς να τις πεις γυναικάκια ή γυναικούλες.
Δεν είναι. Θα σε ακούσουν, θα σου δώσουν όχι από το περίσσευμά τους, αλλά από το έλλειμά τους.
Δεν θα περιμένουν ποτέ να τους περισσεύει τίποτα για να στο δώσουν.
Ούτε ψυχή, ούτε αγάπη, ούτε λεφτά.
Κι όμως ρε φίλε, από αυτό που τους λείπει, από εκείνο είναι πλούσιες.
Είναι κάτι γυναίκες ρε φίλε, που τις μάχες που έδωσαν δεν θα τις μάθεις ποτέ.
Κι όσες φορές τις γκρέμισε η μοίρα τους, εκείνες στάθηκαν για λίγο χάμω, πήραν ανάσες, έγλειψαν τις πληγές τους, κοίταξαν στα μάτια και σηκώθηκαν ξανά.
Γιατί αυτή είναι η διαφορά τους από το σωρό.
Δεν χωράνε σε γενικεύσεις και κατηγορίες.
Δεν είναι αναμάρτητες κι αλάθητες.
Μην τις ψάχνεις μέσα σε φωτοστάφανα και λευκά σύννεφα.
Δεν θα τις βρεις εκεί. Δεν είναι εκεί.
Για να πετάξουν ψηλά, σύρθηκαν πολλές φορές στην λάσπη. Την άγγιξαν. Τις λέρωσε, αλλά δεν λέρωσε το μέσα τους.
Μην τις ψάχνεις μέσα σε αγγέλους και αγίους.
Ούτε εκεί θα τις βρεις. Το μέσα τους το κράτησαν καλά φυλαγμένο.
Είναι γυναίκες που περνάνε από δίπλα σου σαν αέρας. Είναι γυναίκες που την μοναξιά την επέλεξαν γιατί δεν τους αρέσει να ψωνίζουν από τα φτηνά καλάθια.
Τίποτα φτηνό δεν θα βρεις μέσα τους. Δεν αγαπάνε τις εκπτώσεις στους ανθρώπους. Δεν θέλουν να συμβιβάσουν το θέλω τους.
Είναι που λες, αυτές οι γυναίκες που τις κόρες τους τις μεγαλώνουν για να γίνουν γυναίκες και τους γιούς τους αρσενικά.
Είναι οι γυναίκες που δεν θα μπορέσεις ποτέ να αγοράσεις με καμιά πιστωτική και με κανένα πορτοφόλι. Δεν τις αφορά καν το θέμα.
Είναι ρε φίλε εκείνες οι γυναίκες που δεν τις έχεις, τις κατακτάς.
Δεν έρχονται να σου παραδοθούν, τις κερδίζεις.
Είναι εκείνες που θα γίνουν η ασπίδα σου και η ασφάλειά σου.
Είναι εκείνες φίλε οι γυναίκες που θα νιώσεις την αύρα τους, πριν νιώσεις εκείνες.
Είναι εκείνες που ο ήχος τους, είναι βαρύ ζεϊμπέκικο. Και δεν θα τις δεις ποτέ να το χορεύουν.
Δεν έχουν τίποτα εύκολο γι’αυτό και δεν δίνουν τίποτα εύκολα.
Είναι εκείνες που θα ξέρουν πάντα την αλήθεια και θα σου δίνουν το χώρο και το χρόνο και την δύναμη να φύγεις μακριά τους για να ξέρουν πως το να μένεις, είναι επιλογή σου κι όχι ανάγκη.
Είναι τέλος, εκείνες που δεν θα φοβηθούν ποτέ να γίνουν παλιάτσοι και να τσαλακωθούν μπροστά σου. Δεν θα γίνουν ποτέ το χώμα να πατήσεις, αλλά θα στέκονται μισό βήμα πίσω σου για να σε βοηθήσουν να σηκωθείς όταν πέσεις. Δεν διστάζουν να μοιράσουν την καρδιά τους αλλά δύσκολα θα σου ανοίξουν την ψυχή τους.
Δεν θα τις δεις ποτέ να κρύβουν τα δάκρυά τους. Δεν προσποιούνται τις αγέρωχες και τις ατάραχες.
Δεν θα φορέσουν τον μανδύα της αξιοπρέπειας για να το παίξουν υπεράνω. Ότι κάνουν, το κάνουν πολύ και απόλυτα.
Αγαπάνε πολύ, ερωτεύονται πολύ, κρατάνε τα σημάδια από το παρελθόν και πάνω τους ζωγραφίζουν το μέλλον.
Περπατάνε από το σαλόνι στο λιμάνι και πίσω και ανήκουν όπου κι αν τις τοποθετήσεις απλά γιατί έχουν μέσα τους τα πάντα.
Είναι εκείνες που δεν θα σου ζητήσουν ποτέ τίποτα.
Είναι εκείνες οι γυναίκες που έπαιξαν πολλές φορές στα ζάρια τα αισθήματα και την ζωή τους. Και τα επέτρεψαν όλα. Όλα, εκτός από το να ανήκουν.
Γιατί ήξεραν καλά, πως αν σου ανήκουν, δεν θα υπάρχει επιστροφή. Ανήκουν μια φορά. Μόνο.
Ακόμα και τότε όμως αν νιώσουν πως ο αέρας τους σε βαραίνει… θα ανοίξουν τα φτερά τους να πετάξουν ψηλά. Κι ας τσούζουν τα δάκρυα στα μάτια.
Και τότε, το μόνο που σου μένει, είναι να εύχεσαι, ο επόμενος αέρας, να σου φέρει ένα τέτοιο αερικό στα χέρια σου.
Είμαι η Σοφία και είμαι συνήθως.. "καλά". Μεταξύ λεπτών ισορροπιών των "θέλω" και των "μπορώ" μιας και τα "πρέπει" δεν τα βάζω ποτέ στην εξίσωση, κινούμαι ανάμεσα στις λέξεις και ζω τους ρόλους που μου έδωσε η μοίρα. Μαμά, κόρη, φίλη, workaholic, Δίδυμος με Δίδυμο και κυκλοθυμική όσο δεν πάει άλλο. Πρώην στις σχέσεις μου και παρούσα στην ζωή μου, κινούμαι σαν αέρας κι όταν θυμώνω οι λέξεις μου αφήνουν κυνικά σημάδια. Αιώνια απούσα από τις άσκοπες στιγμές και τις ανούσιες παρουσίες, αναζητώ το απροσδόκητο! Έτσι απροσδόκητος ήταν κι ο έρωτας με τις λέξεις. Απροσδόκητος και υπέροχος...
Σοφία Παπαηλιάδου
http://www.loveletters.gr/item/einai-kati-gynaikes-re-file-sketa-aerika/1236.html?tmpl=component
Μια Παρτίδα με την Μοίρα..
«Πόσο τυχαία είναι η συνάντησή μας με ορισμένους ανθρώπους;»
Μπαίνουν στη ζωή μας κυριολεκτικά από το πουθενά.
Τους συναντάς στα πιο απίθανα μέρη.
Κι όμως, όταν τους πρωτοβλέπεις, είσαι πεπεισμένος ότι κάπου τους έχεις ξανασυναντήσει.
Κάτι σου θυμίζουν. Τυραννάς το μυαλό σου για να εντοπίσεις, από πού, πώς και πότε τους γνωρίζεις. Τίποτα.
Να το πω «προηγούμενη ζωή;» Όχι, δεν πιστεύω σε τέτοιες θεωρίες.
Να το πω «κοσμογονία;» Μπα, ούτε.
Ανεξήγητο. Αυτό θα σου πω.
Μια παρτίδα με τη μοίρα.
Είμαι σίγουρη όμως, πως ένα μαγικό χέρι τους αρπάζει απ’το γιακά, και τους τοποθετεί μπροστά μας, ακριβώς όταν τους χρειαζόμαστε περισσότερο.
Για να μας δείξουν τον δρόμο, τον τρόπο ή την ουσία.
Για να μας διδάξουν και να τους διδάξουμε.
Θα τους κοιτάξεις κατάματα κι αμέσως θα το καταλάβεις, γιατί όσο υπάρχεις θα σου συμβεί μια φορά όλο κι όλο. Άντε δύο.
Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να μείνει στη ζωή σου για λίγο, αλλά όσα θα ζήσεις μαζί του, θα είναι τόσο ουσιώδη, τόσο έντονα, που άλλοι θα 'θελαν δέκα ζωές για να τα γευτούν και πάλι δε θα τους έφταναν.
Ίσως σου δώσει το χέρι του, για να κρατηθείς.
Ίσως σε «φορτώσει» με αναμνήσεις που αργότερα θα θέλεις να σβήσεις απ’ τον σκληρό δίσκο του μυαλού σου.
Ίσως σε πονέσει.
Ίσως σε νιώσει. Όσο κανείς άλλος. Χωρίς να πείτε λέξη.
Ίσως σε χρειάζεται, όσο κι εσύ. Ίσως και όχι.
Ίσως σε μάθει ν'αγαπάς. Αληθινά.
Ίσως πάλι έρθει στη ζωή σου, και φέρει μια λιακάδα τόσο εκτυφλωτική, που θα σβήσει όλες τις προηγούμενες που νόμιζες πως έχεις δει.
Είναι ο άνθρωπος που μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν είχατε μοιραστεί τίποτα.
Δε γνωριζόσασταν από παιδιά.
Δεν ξενυχτήσατε, δε γελάσατε μαζί, δεν τα ήπιατε παρέα. Δεν ήσασταν φίλοι.
Δεν ήξερε τίποτα για σένα, ούτε εσύ για 'κεινον.
Ζούσατε μόνο παράλληλους βίους και κάποια στιγμή αυτοί συναντήθηκαν.
Εμφανίστηκε στην πορεία σου και πλέον τίποτα δεν ηταν το ίδιο.
Ούτε στη δική του.
Μην φοβηθείς ούτε στιγμή.
Τρέξε όσο πιο γρήγορα μπορείς, κατά πάνω του.
Θα είναι ο δικός σου, ο μοναδικός σου πρωταγωνιστής.
Και αν κάποτε φύγει, μην πέσεις στην παγίδα να πιστέψεις πως τον έχασες.
Δεν πήγε πουθενά.
Θα ξαναβρεθεί μπροστά σου, όταν η μοίρα το αποφασίσει.
Ή όταν χρειαστείτε ξανά, ο ένας το χέρι του άλλου.
Και που ξέρεις;
Ίσως αυτή τη φορά, το πιάσετε απ'την αρχή.
Και ίσως η ταινία σας, έχει happy end.
Γιατί όταν δύο άνθρωποι πρέπει να είναι μαζί, ούτε ο πιο ευφάνταστος συγγραφέας δε μπορεί να σκεφτεί, όσους τρόπους θα βρει η ίδια η ζωή, για να το πετύχει...
Mαίρη Βασιλοπούλου
https://skepseissofwn.blogspot.gr/2016/06/blog-post_987.html
Όχι φίλε, δεν τσατίζομαι πια. Ξενερώνω…
Απ’ την πλευρά σου προσπαθείς να ρίξεις φως στην υπόθεση και να διαλευκάνεις το μυστήριο, καλώντας τους να συζητήσετε και να βρείτε μία λύση. Δεν είναι όμως όλοι διατεθειμένοι για κάτι τέτοιο, αφού μοιάζουν σα να έχουν πάρει ήδη τις αποφάσεις τους, χωρίς να ρωτήσουν τη γνώμη σου.
Δεν έχεις μάθει να παραιτείσαι εύκολα απ’ τους ανθρώπους σου και δεν ξέρεις τι σημαίνει το ν’ αφήνεις απλά τα πράγματα στην τύχη τους όταν νοιάζεσαι. Όταν βλέπεις ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα προτιμάς να το λύνεις όταν ακόμα βρίσκεται στη ρίζα του κι όχι όταν πια θα έχει απλώσει τα πλοκάμια του παντού γύρω σου. Όχι τίποτα άλλο, αλλά μπορεί να σε τυλίξει τόσο δυνατά που θα αισθανθείς τελικά ότι σε πνίγει.
Κάποτε όμως, έρχεται μια στιγμή που πιάνεις στα πράσα τον εαυτό σου ν’ αναρωτιέται αν όλη αυτή η προσπάθεια αξίζει τον κόπο. Αξίζει να στενοχωριέσαι, να τσατίζεσαι και να κάνεις ό,τι περνάει απ’ το χέρι σου για να μη χαλάσει ή τελειώσει μια σχέση που υπάρχει στη ζωή σου; Εκείνη την τιμημένη στιγμή το μυαλό σου παίρνει ανάποδες κι απλά κατεβάζεις το διακόπτη.
Συνειδητοποιείς ότι πλέον βρίσκεσαι σε μια ηλικία που δεν υπάρχει λόγος να τσατίζεσαι. Κι όντως, μετά το πέρασμα ενός χρονικού διαστήματος αρχίζεις να μην ενοχλείσαι και τόσο όσο παλιά, αλλά και να μη δίνεις σημασία σε πράγματα ανούσια που μέχρι πρότινος σου απορροφούσαν την ενέργειά σου σαν το σαράκι που κατατρώει οτιδήποτε βρεθεί στο δρόμο του. Έχεις σημαντικότερα προβλήματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθείς. Ν’ αγχώνεσαι από πάνω και για βλακείες;
Για παράδειγμα, σκέψου μια πρώτη γνωριμία. Αρχίζετε το παιχνίδι με κάποιον κι ενώ σου δίνει ξεκάθαρα να καταλάβεις ότι του αρέσεις, σε αρχίζει στα σκωτσέζικα ντουζ. Πότε έτσι, πότε γιουβέτσι και τα νεύρα σου κρόσσια. Ή μάλλον όχι πια. Το παιχνίδι είναι ωραίο μέχρι ένα σημείο. Αν παρατραβήξει κουράζει και τελικά ξενερώνει. Μπορεί έτσι να έχει συνηθίσει το αντικείμενο του πόθου σου, αλλά εσύ γιατί να το υπομείνεις; Οπότε στείλ’ τον από κει που ‘ρθε να ησυχάσεις μια ώρα αρχύτερα.
Μπορεί βέβαια η περίπτωση να αφορά κάποιο φίλο σου. Εκεί που είστε αυτοκόλλητοι, ξαφνικά αρχίζει να εξαφανίζεται. Οι προσπάθειές σου να διορθωθεί η κατάσταση πέφτουν στο κενό. Και θεαματικά κιόλας. Μπορεί να χρειάζεται καινούριους ανθρώπους, μπορεί να κουράστηκε ή να μη μοιράζεστε πλέον τις ίδιες απόψεις. Να μην ταιριάζετε πια. Ας ανοίξει όμως το στόμα του και να στο πει και να μη σε αφήνει να το παίζεις Πυθία μασώντας φύλλα δάφνης για να ψυχανεμιστείς τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι του.
Κάποιες σχέσεις δε φτιάχτηκαν για να κρατήσουν για πάντα. Έχουν, δυστυχώς ή ευτυχώς, ημερομηνία λήξης. Αφού κάνουν τον κύκλο τους πρέπει να τελειώσουν. Είτε αφορούν γνωστούς, είτε φίλους είτε κάποιον που αγαπάμε.
Οι αληθινές σχέσεις είναι λιγοστές, γι’ αυτό άλλωστε είναι και τόσο πολύτιμες. Την επόμενη φορά που θ’ ακούσεις τον κολλητό σου να λέει «Εντάξει ε; Έχεις κερδίσει το λαχείο με μένα», αφού τον πεις ψωνάρα, θα ξέρεις ότι εν μέρει ο τρελάρας με το ωραίο χιούμορ, έχει δίκιο. Γι’ αυτές αξίζει να πολεμάς και να το παλεύεις. Για τις υπόλοιπες όχι.
Γιατί να σπαταλάς χρόνο για ανθρώπους που δεν τον χρειάζονται ή δεν τον θέλουν; Ο χρόνος σου είναι πολύτιμος για να τον χάνεις άσκοπα. Μην το πολυψάχνεις το θέμα. Όσοι θέλουν πραγματικά να προσπαθήσουν για τη φιλία σας, την αγάπη σας και την κάθε είδους σχέσης σας γενικότερα, θα αφήνουν στην άκρη τις εξωπραγματικές δικαιολογίες του τύπου «Πήρε φωτιά το σπίτι, μια καρδιά, ο κώλος μας ή τα μπατζάκια μας», και θα βρίσκουν τον χρόνο, τον τρόπο, αλλά και το χώρο να είναι μαζί σου.
Μη φυτεύεις λουλούδια σε κήπους ανθρώπων που θα τ’ αφήσουν να μαραθούν. Αγαπάς με δύναμη και το καταλαβαίνω αλήθεια, όμως τα συναισθήματα σου σκοτώνονται αργά-αργά. Αν σταματήσεις να νοιάζεσαι η επιστροφή δε θα ‘ναι εύκολη για όποιον φύγει. Όσο πιο μακριά σε σπρώχνουν μπορεί να καταλήξεις να σ’ αρέσει περισσότερο εκεί που θα φτάσεις.
Σκέψου στο κάτω-κάτω πόσοι σε στερούνται όσο αναλώνεσαι σε χαμένες προσπάθειες. Κάποιες μάχες έχουν χαθεί προ πολλού. Κι εκεί δυστυχώς ο επιμένων δε νικά, όπως πολλοί υποστηρίζουν. Συνεχίζει απλά να προσπαθεί και να πέφτει πάνω σε τοίχους μέχρι να μπορέσει να καταλάβει ότι δεν υπάρχει κανένα νόημα σ’ αυτό. Μερικές φορές η καλύτερη λύση σε ένα πρόβλημα είναι το να σταματήσεις να νοιάζεσαι τόσο.
Όταν σταματάς να νιώθεις θυμωμένος, απογοητευμένος στενοχωρημένος κι αισθάνεσαι κενό τότε ξέρεις πολύ καλά ότι έχει πια τελειώσει. Και καλύτερη ένδειξη απ’ αυτή δε θα βρεις. Σα να έφτασε λοιπόν πια ο καιρός για νέα ξεκινήματα και νέες περιπέτειες. Δε συμφωνείς; Απλά σιγουρέψου ότι θα είσαι χαρούμενος στη ζωή σου.
Γράφει η Μαρία Τσιρίγου
Πηγή
http://www.anapnoes.gr/ochi-file-den-tsatizome-pia-xenerono/
Μην γίνεσαι ο άντρας της ζωής σου. Είσαι γυναίκα, απόλαυσέ το!
Αυτό που έμαθα, είναι ότι κουράστηκα να είμαι ο άντρας του εαυτού μου. Είμαι γυναίκα και θέλω να το απολαμβάνω όπως μου αξίζει. Το ρόλο του άντρα της ζωής μου θέλω να τον κερδίσει αυτός που θα τα καταφέρει με την πρόθεση και το “σπαθί” του.
Είναι γεγονός ότι αρκετές γυναίκες είμαστε ανεξάρτητες, δυναμικές κάποιες περισσότερο πετυχημένες, κάποιες λιγότερο. Το σημαντικό, είναι πως η κάθε μία, είτε είναι νοικοκυρά είτε γυναίκα καριέρας, δίνει σε κάθε περίπτωση τον καλύτερο της εαυτό. Παλεύει για αυτά που θέλει με πείσμα και θέληση χωρίς να ξεφεύγει από το στόχο της.
Αγαπά, παθιάζεται, γελάει δυνατά, απολαμβάνει ένα και δυο ποτήρια κρασί, εξομολογείται αυτά που αισθάνεται. Γιατί έτσι πρέπει. Όταν νιώθεις κάτι να το λες. Το να το κρατάς για τον εαυτό σου δεν κάνει καλό ούτε σε σένα αλλά ούτε και στους γύρω σου.
Όταν αγαπάς να το δείχνεις. Όταν είσαι ερωτευμένη να το αποκαλύπτεις. Για σένα. Για να είσαι εσύ καλά με τον εαυτό σου και να προχωράς περήφανη που δεν έκρυψες το παραμικρό. Και συχνά, να κάνεις παύση και να ακούσεις τον άλλο τι θέλει να σου πει…
Είναι αυτές οι δυναμικές γυναίκες που έμαθαν να παλεύουν μόνες και να έχουν τον απόλυτο έλεγχο σε αρκετές περιπτώσεις. Να γνωρίζουν τις δυνατότητες τους, να ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν από τη ζωή τους. Αυτό δεν τις κάνει βέβαια περισσότερο γυναίκες από άλλες. Η γυναίκα γεννιέται γυναίκα κι αν κάποιες φορές ξεχνά να αγαπάει τον εαυτό της θα βρει και πάλι τον τρόπο να δει πόσα πολλά αξίζει. Απλώς κάποιες κουράστηκαν να περιμένουν, να υπομένουν, να κινούν τα νήματα για να έρθουν τα πάντα στη ζωή τους όπως τα θέλουν… Φτάνει όμως η στιγμή που κουράζονται κιόλας να δίνουν συνέχεια και εξαντλούνται να παλεύουν για να τα καταφέρουν μόνες όλα τέλεια τελικά.
Δεν σημαίνει ότι δεν έχεις ανθρώπους δίπλα σου που σε αγαπάνε και σε στηρίζουν. Όχι βέβαια. Το αντίθετο μάλιστα.
Έχεις άτομα κοντά σου που πιστεύουν σε σένα, που σε σηκώνουν όταν λυγίζεις, που γελάτε μαζί μέχρι δακρύων και σας βρίσκουν τα άγρια ξημερώματα, που ζείτε αξέχαστες εμπειρίες ζωής.
Με κάποιους από αυτούς μεγαλώσατε μαζί και ακόμη συνεχίζετε. Κάποιους άλλους τους γνώρισες στην πορεία και είναι σαν να τους ξέρεις χρόνια. Ανεκτίμητες αυτές οι σχέσεις.
Όποιος άνθρωπος πέρασε από τη ζωή σου, είτε σε ανέβασε, είτε σε πλήγωσε, σου δίδαξε κάτι. Σου ξεκλείδωσε συναισθήματα που υπάρχουν στο μέσα σου. Σε έκανε καλύτερο άνθρωπο, πιο ώριμη και σίγουρα περισσότερο δυνατή.
Τις φορές που είπες δεν πρόκειται να ξανακάνεις κάτι, τις έχεις βάλει καλά στο μυαλουδάκι σου. Γιατί διδάχτηκες πράγματα. Και ακόμη και αν αισθανθείς ότι τα επαναλαμβάνεις, καμία περίπτωση δεν είναι ίδια με την άλλη. Οι γυναίκες είναι πάντα δυνατές και δεν κρύβονται πίσω από κανένα μακιγιάζ. Απλά έχουν μάθει να δαμάζουν τον πόνο και την απογοήτευση τους και να συνεχίζουν. Ερωτεύονται ξανά κι ας πληγώθηκαν ανεπανόρθωτα. Και θέλουν δίπλα τους ακριβώς κάποιον που να μπορεί να τις κάνει να αισθανθούν ασφάλεια, να μπορούν να γίνουν “κοριτσάκια” δίπλα του και να του έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη. Κάποιον που θα αναλαμβάνει πλέον τα δύσκολα για τις ίδιες ξεκαθαρίζοντας κάθε κατάσταση που τις στριμώχνει ή τις κάνει να αισθάνονται στενοχώρια. Κάποιον που θα τις χειρίζετε χωρίς δυσκολία και θα τον έχουν ως ένα από τα σημαντικότερα άτομα στη ζωή τους.
Τα κενά που πιθανόν να αισθάνεσαι, να μην τα αφήνεις να μεγαλώνουν. Γιατί υπάρχουν πολλά για τα οποία οφείλεις να είσαι ευγνώμων. Να αγαπάς τη ζωή σου, τη ρουτίνα, την καθημερινότητα σου. Να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου. Και ναι, επιβάλλεται καμιά φορά να σταματήσεις να παλεύεις, να πάψεις να κυνηγάς και να αφήσεις τα πράγματα και τις καταστάσεις να εξελιχθούν όπως αξίζει στον κάθε ένα μας. Μην μετανιώνεις για όλα αυτά που αισθάνεσαι με όλη τη δύναμη του μέσα σου ότι θες να τα ζήσεις και μην επιτρέψεις άλλο σε ανθρώπους της ζωής σου να σε ρίχνουν. Αρκετά τους χαρίστηκες και δεν σου αξίζει. Αυτός που θέλει θα ρισκάρει για σένα και θα γυρίσει και τον κόσμο ανάποδα εάν χρειαστεί.
Όπως και αν έρθουν τα πράγματα, ότι και να σε περιμένει, απλά να το καλοδεχτείς γιατί τίποτα, ποτέ, δεν γίνεται τυχαία.
Της Μαρίνας Αβραάμ
http://www.newsitamea.gr/min-ginese-o-antras-tis-zois-sou-ise-gineka-apolafse/
Ζωή με ημερομηνία λήξης, άραγε αυτό είναι Ζωή;
Τίποτα
πιο περιοριστικό από το: "εδώ αρχίζει η ζωή κι εκεί τελειώνει" και μέσα
σε αυτό χωράνε όλα τα μικρά. Τόση αγάπη, τόση χαρά, τόση ζωή… Σαν
κονσέρβα που τελειώνει και πετιέται γιατί τα υλικά της ήταν φτωχά.
Δεν μου ταιριάζει μια ζωή με ημερομηνία λήξης!
Δεν μου ταιριάζει τίποτα λιγότερο από την ελευθερία.
Γι’ αυτό σπάζω τα καλούπια…
"Γεννιέμαι και πεθαίνω" καθημερινά!!!
Ανοίγω τα μυστικά φτερά μου και φλερτάρω με τις ανατροπές και το ασυνήθιστο
Δεν κρατάω την αγάπη μου ούτε για αύριο, ούτε μόνο για μένα…
Άλλωστε τι θα συμβεί σαν δείξω ότι αγαπώ;
Θα κατηγορηθώ ότι αγαπώ; Ας κατηγορηθώ!
Δηλώνω εξ αρχής ένοχη!
Γεννήθηκα για να αγαπώ και να αγαπιέμαι!!
Και δεν περιορίζω την αγάπη μου όπως δεν περιορίζω την ζωή μου.
Δεν την καλουπώνω μέσα σε ένα όνομα, ένα στόχο, μια διαδικασία…
Η Αγάπη είναι η Διαδικασία… η Αγάπη είναι η Ζωή…
Κι
όποιος δεν το καταλαβαίνει, όποιος υποδουλώνει την Αγάπη μέσα σε ενοχές
και κατηγορητήρια δεν ξέρει να ΖΕΙ. Αρνείται για τους δικούς του λόγους
να ζήσει.
Όμως οι "λόγοι" του δεν είναι ο "λόγος" μου. Η ζωή του δεν είναι η ΖΩΗ μου!!!
Ξέρεις Άνθρωπε το
πιο σημαντικό δεν είναι η καλοκαιριά γύρω σου αλλά η καλοκαιριά μέσα
σου. Κι όταν την έχεις, τα καλοκαίρια κι οι χειμώνες κυλάνε αβίαστα.
Αλλάζουν
γύρω σου τα χρώματα, οι διαθέσεις… Το ψιλοβρόχι γίνεται μπόρα,
καταιγίδα… ο αέρας άλλοτε σε χαϊδεύει κι άλλοτε λυσσομανά… κι ο
πυροδότης ήλιος μια σε ξεμυαλίζει και μια σε κάνει να τρυπώνεις στη
σκιά…
Το
υψηλό και το χαμηλό, συναισθηματικό βαρομετρικό μπορεί να
εναλλάσσονται, μέσα σου όμως, η καλοκαιριά παραμένει καλοκαιριά γιατί
ξέρεις…
Γιατί έχεις μάθει πια να αφήνεσαι στη ροή και να εκδηλώνεις την αγάπη σου σε κάθε συνθήκη.
Κι όταν η αγάπη φανερώνεται, όταν εκδηλώνεται, όταν μοιράζεται… ανθίζει και μοσχοβολά… και ανθίζει πρώτα για σένα…
Όταν η αγάπη περιορίζεται…
Ότι περιορίζεται, καταστρέφεται… καταδικάζεται να μην πετάξει ποτέ στους ουρανούς του κόσμου…
namaste
despoina palamari
Καμιά απόρριψη και καμιά αποδοχή δεν είναι προσωπική
Από το βιβλίο το "Φιλί της πεταλούδας"Δέσποινα Παλαμάρη
http://tantra-yoga-events.blogspot.gr/2016/04/blog-post_8.html#more
Να παίζεις μην το ξεχνάς,να παίζεις
Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το πρόβλημα είναι να παραμείνει καλλιτέχνης ενώ μεγαλώνει.
Πικάσο
Πικάσο
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ήταν την προηγούμενη χιλιετία που έδωσα κάποια διηγήματα σε μια φίλη.
Είναι παράξενα, μου είπε όταν τα διάβασε. Κάπως… φορτωμένα.
Παλεύω με τις λέξεις, της απάντησα.
Μάλλον πρέπει να σταματήσεις να παλεύεις.
Και πώς θα γίνει; Τι να κάνω δηλαδή;
Να παίζεις.
Παλεύω με τις λέξεις, της απάντησα.
Μάλλον πρέπει να σταματήσεις να παλεύεις.
Και πώς θα γίνει; Τι να κάνω δηλαδή;
Να παίζεις.
Να παίζεις. Κόντεψα να φτάσω στα σαράντα, μετά από χιλιάδες σελίδες πάλης, για να καταλάβω τα λόγια της.
~~
Ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου είμαστε
αναγκασμένοι να συμμετέχουμε σ’ έναν διαρκή αγώνα πάλης. Ακόμα κι αν
καταφέρεις να σβήσεις απ’ το μυαλό σου όλους τους ανθρώπους που
δολοφονούνται, λες και δεν υπάρχουν, ακόμα κι αν μείνεις μόνος σου μέσα
στην ιδιωτική σου σαπουνόφουσκα, ακόμα και τότε, παλεύεις.
Μοιάζει λες κι αυτός ο κόσμος, ο ανθρώπινος, να έχει φτιαχτεί για να σταματήσει το παιχνίδι.
Αποτελεσματικότητα, επιτυχία, κέρδος,
ανταγωνιστικότητα, εξετάσεις, άγχος, μεροκάματο, “πενήντα ώρες τη
βδομάδα για δυο πιάτα φασολάδα λαδερή”, ανασφάλεια, ανεργία, φόροι,
περισσότεροι φόροι, ενοχές, κατάθλιψη, χαμόγελα lexotanil, θάνατος.
Γιορτές, τραπέζι τα Χριστούγεννα και το
Πάσχα, διακοπές τον Αύγουστο, διαδήλωση τον Νοέμβρη, έξοδος το Σάββατο,
σεξ στις 12 του μήνα, “κι ο μπόμπιρας στο λούνα παρκ την Κυριακή”.
Όλα σύμφωνα με το πρόγραμμα.
Ακόμα και τα παιδιά εκπαιδεύονται σαν αυτόματα, από δύο χρονών οκτάωρο στους παιδικούς σταθμούς.
Βαράμε κάρτα απ’ τα γεννοφάσκια μέχρι τα σάβανα.
~~
Κι έπειτα πιάνεις το στυλό, την κιθάρα, το πινέλο, την κάμερα, τον πηλό, ακόμα και την μπάλα, και παλεύεις, έτσι όπως έμαθες.
Να κάνεις τι;
Να νικήσεις ποιον;
Να κάνεις τι;
Να νικήσεις ποιον;
Δεν παίζουμε για να νικήσουμε. Παίζουμε για να ζήσουμε.
Γαμώτο, λοχία. Δεν υπάρχουμε για να τρώμε
και να αφοδεύουμε, να διατάζουμε και να υπακούουμε, να εργαζόμαστε και
να ξοδεύουμε, να γεννάμε και να πεθαίνουμε.
~~
Τα κουτάβια συνέχεια παίζουν, μου είπε ο Τηλέμαχος.
Γιατί έτσι μαθαίνουν, του απάντησα ψάχνοντας για παρκάρισμα.
Διασκεδάζουν, είπε ο Τηλέμαχος.
Τι λες; (εκνευρισμένος, μισή ώρα γυρνάω το τετράγωνο)
Διασκεδάζουν. Γι’ αυτό παίζουν.
Γιατί έτσι μαθαίνουν, του απάντησα ψάχνοντας για παρκάρισμα.
Διασκεδάζουν, είπε ο Τηλέμαχος.
Τι λες; (εκνευρισμένος, μισή ώρα γυρνάω το τετράγωνο)
Διασκεδάζουν. Γι’ αυτό παίζουν.
Πάτησα φρένο. Είχε δίκιο. Τα κουτάβια, τα
γατάκια, τα παιδιά, δεν παίζουν επειδή έτσι μαθαίνουν. Παίζουν επειδή
είναι διασκεδαστικό. Κι επειδή δεν χρειάζεται να γυρνάνε μισή ώρα το
τετράγωνο για να βρουν που θα παρκάρουν.
~~
Ο Όλιβερ Χολμς είχε πει:
“Οι άνθρωποι δεν σταματούν να παίζουν επειδή γερνάνε. Γερνάνε επειδή σταματούν να παίζουν.”
“Οι άνθρωποι δεν σταματούν να παίζουν επειδή γερνάνε. Γερνάνε επειδή σταματούν να παίζουν.”
Ωραία φράση, αλλά μάλλον οι άνθρωποι
γερνάνε και δεν μπορούν να παίξουν όταν τρέχουν όλη μέρα, όταν πρέπει να
κερδίσουν αρκετά λεφτά για να πληρώσουν τους λογαριασμούς, τους φόρους
και τον λογιστή και να τους μείνει και για δυο πιάτα φασολάδα λαδερή.
Και το χειρότερο απ’ όλα είναι αυτό που
παθαίνουμε, η αδράνεια της ύλης, η κεκτημένη ταχύτητα, η βαρύτητα της
συνήθειας: Ακόμα κι όταν πάμε να παίξουμε κάνουμε πόλεμο.
Με τους διπλανούς μας, με τον εαυτό μας, με το χρόνο, με το θάνατο.
Αντί να ερωτευτούμε προσπαθούμε να
εντυπωσιάσουμε, αντί ν’ αγαπήσουμε προσπαθούμε να εξουσιάσουμε, αντί να
κάνουμε έρωτα προσπαθούμε να επηδήξουμε, αντί να παίξουμε προσπαθούμε να
επιβληθούμε.
Πάση θυσία νικητές, σ’ ένα χαμένο
παιχνίδι, αφού η αγωνία για το αποτέλεσμα, για τις εντυπώσεις, για τις
φιλοφρονήσεις, για τα like, μας τρώει την ψυχή, καταστρέφει το παιχνίδι,
σαν να γυρνάς αέναα γύρω απ’ το τετράγωνο, ψάχνοντας όλη σου τη ζωή για
παρκάρισμα, ενώ θα μπορούσες να ταξιδέψεις, να χαθείς.
Να παίζεις. Να ταξιδεύεις. Να χάνεσαι. Να ζεις.
Γαμώτο, λοχία. Ζούμε μέσα στα κλουβιά μας και πρέπει να πληρώνουμε κι ΕΝΦΙΑ γι’ αυτά. Μη μου ζητάς να τ’ αγαπήσω.
Αγαπάω τη βροχή και τα μακριά μαλλιά του
Τηλέμαχου. Αγαπάω τη νύχτα και το χαμόγελο της, όταν προχωράει με τα
εσώρουχα στο διάδρομο και γυρνάει για λίγο το κεφάλι, μόνο για να μου
πει να την ακολουθήσω ως εκεί όπου ακτινοβολούν τα κεριά.
~~{}~~
Είναι αστείο, μα ξεκίνησα να γράφω αυτό
το κείμενο για το Συνεργείο Δημιουργικής Γραφής. Χάθηκα, βρέθηκα αλλού,
έπαιξα, το διασκέδασα. Άλλωστε τα πιο ωραία μέρη κάθε ταξιδιού είναι
εκείνα όπου χάνεσαι.
(Το Συνεργείο Δημιουργικής Γραφής – Blogin’ και blog out, κείμενα στο διαδίκτυο και στο χαρτί, ξεκινάει την Παρασκευή, 30 Οκτωβρίου. Για πληροφορίες και συμμετοχές επικοινωνήστε με το my_sanejoker@yahoo.gr ή στο facebook https://www.facebook.com/gelotopoios)
~~~~~~~~~~~~~~
Η φωτογραφία είναι του Philippe Halsman
~~~~~~~~~~~~~
Γελωτοποιός http://sanejoker.info/
Γελωτοποιός
http://www.nostimonimar.gr/homo-ludens/
Διαδικτυακό ψευδώνυμο ενός εγγονού της Πηνελόπης Δ.
Μπλογοτέχνης και ελεύθερος στοχαστής, αυτοδίδακτος και άνεργος,
αγνωστικιστής ένθεος, ανένταχτος και άνευ πεποιθήσεων. Πίνει μόνο κρασί.
Irvin Yalom: «Ο έρωτας δεν διαρκεί, μπορούμε να τον μετατρέψουμε σε “αξιοπρεπή” αγάπη»
Μετά από τόση υπαρξιακή αναζήτηση έχετε καταλάβει ποιο είναι το νόημα της ζωής;
Η ζωή δεν… έρχεται με νόημα. Πρέπει να εφεύρουμε εμείς το νόημα και μετά να… ξεχάσουμε ότι το έχουμε εφεύρει.
Ποιο νόημα έχετε δώσει στη δική σας ζωή;
Είμαι γιατρός, δάσκαλος και γονέας. Προσπαθώ να είμαι δημιουργικός ως συγγραφέας ώστε να βοηθάω και άλλους, περισσότερους ανθρώπους.
…
Τι λέτε σε κάποιον που δεν μπορεί να «εφεύρει» κανένα νόημα για την ύπαρξή του;
Οταν κάποιος μου λέει ότι δεν έχει κανένα νόημα να ζει, προσπαθώ να εξερευνήσω τις σχέσεις του: Ποιους συναντά στην καθημερινότητά του; Τι τον εμποδίζει στην επικοινωνία; Για μένα, ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους ύπαρξης είναι η ουσιαστική διασύνδεση με άλλους ανθρώπους και η αγάπη.
Η αγάπη ή ο έρωτας;
Η αγάπη για άλλους ανθρώπους, για τα παιδιά μας, για τους φίλους μας. Αναφέρομαι σε μια πιο σταθερή αγάπη και όχι στην κατάσταση της ερωτικής τρέλας.
Ο έρωτας είναι υπερεκτιμημένος στις μέρες μας;
Σίγουρα η ιδέα τού να ερωτεύεσαι παρουσιάζεται ως ένα υπέροχο συναίσθημα στη λογοτεχνία και στις ταινίες. Μόνο που συνήθως δεν διαρκεί. Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μετατρέψουμε τον έρωτα σε μια πιο «αξιοπρεπή» αγάπη: να αγαπάμε τον άλλο όπως είναι και όχι όπως τον ονειρευόμαστε.
….
Οπότε προτιμήσατε τη «βαρεμάρα» μιας καλής σχέσης από το πάθος;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεταξύ μας το τυφλό πάθος όπου θέλουμε οπωσδήποτε να βγάλουμε τα ρούχα μας, αλλά υπάρχει πολύ πάθος! Χαίρομαι να είμαι με τη γυναίκα μου.
Το σεξ είναι σημαντικό σε ένα γάμο, σύμφωνα με την επιστημονική σας άποψη; Η κακή σεξουαλική ζωή προξενεί μεγάλη θλίψη στους ανθρώπους. Περνάμε πολλές ώρες στην ψυχοθεραπεία προσπαθώντας να καταλάβουμε γιατί το σεξ δεν λειτουργεί και θα μπορούσα να αναφέρω μια ολόκληρη λίστα από λόγους. Η σεξουαλικότητα είναι σημαντικό μέρος του δεσμού ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα.
…
Προτιμάτε έναν ευσπλαχνικό ιερέα ή έναν ψυχρό ψυχοθεραπευτή;
Εάν ο ιερέας είναι ευσπλαχνικός και σοφός, σίγουρα θα τον προτιμούσα.
…
Καλύτερα να παιδεύεσαι με τα μεγάλα φιλοσοφικά ερωτήματα ή να ζεις ευτυχισμένος μέσα στην άγνοιά σου;
Σίγουρα συμφωνώ με τον Σωκράτη στο ότι, για να ζήσει κανείς μια ολοκληρωμένη ζωή, πρέπει πρώτα να καταλάβει τον εαυτό του. Ομως δεν χρειάζεται να μελετάς υπαρξιακή φιλοσοφία για να είσαι χαρούμενος!
…
Νιώθετε καλύτερα τώρα ή όταν ήσαστε νέος;
Μου λείπει που δεν μπορώ πια να παίζω τένις… αλλά νιώθω πολύ πιο άνετα και ευχαριστημένος από τον εαυτό μου. Οταν ο ήλιος δύει, αρχίζεις να βλέπεις άλλα πράγματα στον ουρανό. Σήμερα απολαμβάνω τα αστέρια.
Εχετε κατορθώσει να βοηθήσετε τον εαυτό σας να μη φοβάται το θάνατο;
Φυσικά λυπάμαι που θα αφήσω αυτή την καλή ζωή σύντομα, αλλά δεν διακατέχομαι από τρόμο. Εχω ζήσει μια γεμάτη ζωή και αισθάνομαι πολύ τυχερός.
Η οικονομική κρίση επηρεάζει υπαρξιακά τους ανθρώπους;
Δημιουργεί περισσότερη δυστυχία. Είναι σημαντικό να μην ξεπέφτουμε οικονομικά, να μας αρέσει η δουλειά μας, να έχουμε υγεία… Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι η κατάθλιψη και το άγχος δεν έχουν οικονομικό υπόβαθρο.
Περιοδικό “Κ”
αποσπασμα συνεντευξης
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ
Εικόνα: Φωτογραφία γάμου από τον Jeff Newson | junebugweddings.com
http://www.lecturesbureau.gr/1/irvin-yalom/
Θεραπεύοντας το παρελθόν
Του Κωνσταντίνου Σμιξιώτη
Κατά καιρούς μ’ απασχόλησε πολύ το ζήτημα της επιρροής του χρόνου όχι ως μονάδα μέτρησης αλλά από την άποψη της αίσθησης που αφήνουν τα γεγονότα της καθημερινότητας που έχουν πλέον παρέλθει. Πολλά συγγράμματα έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα αυτό και τα περισσότερα συμβουλεύουν τους αναγνώστες να μην ασχολούνται με το παρελθόν, να το αφήνουν πίσω τους σαν ένα παλιό ρούχο που ξέφτισε και πλέον δεν ωφελεί να πιάνει χώρο στην γκαρνταρόμπα μας.
«Όπως το φίδι που απορρίπτει το παλιό του δέρμα πρέπει να απορρίπτουμε το παρελθόν μας ξανά και ξανά» – Βούδας
Η απόρριψη του παρελθόντος όπως την παρουσιάζει ο Βούδας με την παραπάνω προτροπή του είναι συνώνυμη της αναγέννησης. Ο άνθρωπος για να ξαναγεννηθεί πρέπει να πετάξει από πάνω του κάθε τι που πλέον έχει κάνει τον κύκλο του και δεν έχει να προσφέρει τίποτε στο ταξίδι της ψυχής που συνεχίζεται πάνω στη γη.
Τι συμβαίνει όμως με τα συναισθήματα που έχουν προκαλέσει όλες εκείνες οι καταστάσεις που έχουμε ζήσει; Που βρίσκονται οι εικόνες που συχνά πυκνά αναδύονται μπροστά στα μάτια της ψυχής και γεμίζουν το μυαλό μας με φωνές, φωνές τόσο δυνατές που δε μας αφήνουν να συνεχίσουμε την πορεία μας αμέριμνοι. Πολλές φορές κι εμείς οι ίδιοι αυθόρμητα κι ηθελημένα κάνουμε ένα μεγάλο μακροβούτι στο παρελθόν, σε στιγμές όμορφες που έχουν μείνει πίσω, για να νιώσουμε και πάλι έστω νοερά, εκείνη την όμορφη αίσθηση που οι συνθήκες που ζούμε στο παρόν δε μπορούν να μας προσφέρουν.
Αυτό το παλινδρομικό ταξίδι στο χρόνο, η αναπόληση των ωραίων στιγμών μοιάζει με μια απόδραση σε ένα άχρονο κρησφύγετο που νομίζουμε ότι θα μας προστατέψει από το τώρα, ενώ στον αντίποδα όλα τα αγκάθια του χθες μας ωθούν σε μια ονειροπόληση του μέλλοντος για να αποφύγουμε τον πόνο που μας προκαλούν. Το παρελθόν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι μια δίνη που όταν αφηνόμαστε στη δύναμη της είναι βέβαιο ότι θα μας καταπιεί.
Κάθε σκέψη-εικόνα κάθε στιγμή που ζούμε παίρνει ζωή, είναι μια ζωντανή οντότητα που καταγράφεται στο αιώνιο κι άφθαρτο αρχείο μας, κάπου βαθιά στο υποσυνείδητο μας. Διαγράφει μια άγνωστη διαδρομή κι αποθηκεύεται σε ένα απρόσιτο αρχείο που όταν χαλαρώνουμε το φυσικό σώμα και γίνει ένας συνειρμός πετάει πάνω μας ένα ατσάλινο δίχτυ και μας αιχμαλωτίζει. Η δύναμη της μοιάζει ακατανίκητη κι όσο πασχίζουμε να ξεφύγουμε απ’ αυτήν τόσο πιο σφιχτός γίνεται ο κλοιός της.
Απ’ το παρελθόν δε μπορούμε να ξεφύγουμε τρέχοντας μακριά απ’ αυτό, ούτε μπορούμε να αποφύγουμε το μέλλον που χτίζουμε στο παρόν, επειδή δεν υπάρχει ούτε μέλλον ούτε παρελθόν παρά μόνο ένα αιώνιο παρόν. Συνεπώς όλα όσα έγιναν κι όσα θα συμβούν βρίσκονται μαζί μας στο εδώ και στο τώρα, τα πρώτα έχουν ήδη πάρει ζωή απ’ την πνοή μας και τα δεύτερα έχουν ήδη γεννηθεί σε χρόνο μηδέν.
Άραγε πεθαίνει το παρελθόν; Μπορούμε να το πετάξουμε όπως το φίδι απορρίπτει το παλιό του δέρμα; Η απάντηση είναι ναι, όμως η νέα προσωπικότητα που θα γεννηθεί όπως η πεταλούδα μέσα από το κουκούλι του μεταξοσκώληκα, θα εμφανίσει τις ίδιες αξίες μ’ αυτή που πέθανε, θα κουβαλήσει το ίδιο φορτίο που δεν κατόρθωσε να αλαφρύνει πριν απορρίψει τη παλιά της μορφή. Άρα ο θάνατος της μορφής ως απόδραση είναι μια πλάνη. Η μεταμόρφωση της προσωπικότητας είναι το μυστικό.
Πρακτικά υπάρχουν κάποιοι τρόποι για να επιτευχθεί αυτό, θα παρουσιάσουμε δύο απ’ αυτούς: Ο πρώτος τρόπος είναι να αγνοήσουμε επιδεικτικά το παρελθόν αποσύροντας κάθε σκέψη μας απ αυτό. Είναι αλήθεια πως απ’ όπου η σκέψη αποτραβηχτεί αυτό μαραζώνει ατροφεί και πέφτει σε χειμερία νάρκη. Αυτή η μέθοδος είναι καλή για όσους έχουν τη δύναμη να ελέγξουν απόλυτα τη σκέψη, γιατί αν έστω και για μια απειροελάχιστη στιγμή ξεφύγει και γλιστρήσει πίσω τότε η εικόνα θα αναγεννηθεί.
Ο δεύτερος τρόπος είναι να θεραπεύσουμε το παρελθόν. Να κατανοήσουμε το μάθημα που είχε να μας δώσει κι έτσι να πάρουμε τα δώρα που έκρυβε μέσα του. Αυτή η κατανόηση στην ουσία είναι μια αποδοχή που βρίσκεται συμπυκνωμένη στη φράση: Ότι έγινε, έγινε κοιτάω μόνο μπροστά. Όχι όμως απλά έγινε, αλλά κατάλαβα πως έγινε γιατί έγινε και τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα.
Αν το παρελθόν μας διδάξει μέσα από τις δράσεις μας οι οποίες μας πληγώσανε ή μέσα από τις δράσεις των άλλων απέναντι μας που κι αυτές χαράξανε τα σημάδια τους στη ψυχή μας, αν μπορέσουμε και ρουφήξουμε το απόσταγμα της συνειδητότητας που περιέχουν εκείνες οι στιγμές τότε το παρελθόν δε θα μας ενοχλήσει ποτέ ξανά, θα του αφιερώσουμε ένα χαμόγελο ικανοποίησης κι ευγνωμοσύνης για τη σοφία που μας χάρισε κι απελευθερωμένοι θα βαδίσουμε μπροστά. Όταν λέμε μπροστά δεν εννοούμε στο μέλλον, αλλά εδώ μπροστά στα πόδια μας, σε τούτη την στιγμή, γιατί αν η στιγμή μας ξεφύγει ή αν μέσα της δράσουμε ασυνείδητα τότε ένα νέο μέλλον παρόμοιο με το άσχημο παρελθόν θα μας συναντήσει λίγα μέτρα πιο κάτω.
Η ουσία λοιπόν βρίσκεται στην συμφιλίωση με τον μικρό εαυτό του χθες που έσφαλε και πληγώθηκε κι όχι στην απομάκρυνση του σαν ένα παιδί που δε θέλουμε πια να παίξουμε μαζί του. Δε μπορούμε να κόψουμε ένα κομμάτι απ’ τον εαυτό μας και να το πετάξουμε μες το πηγάδι της λησμονιάς. Ότι έχουμε είναι δικό μας κι έχουμε χρέος να μετουσιώσουμε το κάρβουνο μας σε διαμάντι και τον χαλκό μας σε χρυσό. Αυτό σημαίνει η φράση: Να πεθάνεις ενόσω ζεις και να ξαναγεννηθείς. Στάσου για μια στιγμή μες τη μέρα, κάπου ήσυχα στη φύση ή στο δωμάτιο σου, χαλάρωσε και κοίταξε πίσω στο παρελθόν. Πρόσεξε όμως πως θα κοιτάξεις, επειδή το παρελθόν είναι το κεφάλι της Μέδουσας.
Μη φοβάσαι να ρίξεις το βλέμμα σου πίσω αλλά δε πρέπει να νιώθεις το συναίσθημα του χθες. Αν δε μπορείς να το κάνεις, μη προχωράς, αν έχεις τη δύναμη τότε βάδισε αργά προς την εικόνα που αιμορραγεί δίχως φόβο, δίχως θλίψη, δίχως πόνο. Κοίταξε την με τα απαθή αλλά εξεταστικά μάτια ενός χειρουργού γιατί ήρθε η ώρα να βάλεις βαθιά το νυστέρι και να βγάλεις μια για πάντα την ακίδα του χθες που πονά.
Με το βλέμμα σταθερό κι αδίστακτο αλλά με Αγάπη στη καρδιά, ρώτησε: Τι ήρθες να μου διδάξεις που δεν έμαθα; Τι είναι αυτό που θέλεις να κατανοήσω για να πάψεις να αιμορραγείς; Παρατήρησε τις εικόνες που θα αναδυθούν, πρόσεξε τι ήταν αυτό που έκανες τότε κι έφερε το λάθος αποτέλεσμα. Μη βιάζεσαι να απαντήσεις εσύ με το μυαλό, η απάντηση θα έρθει στην ώρα της μέσα από την καρδιά και μέχρι τότε μη κοιτάξεις ποτέ πίσω σου ξανά.
Να θυμάσαι ότι:
Όλα στη ζωή είναι μαθήματα που έρχονται να σου προσφέρουν σοφία. Κάθε δράση έχει ένα αποτέλεσμα. Σκέψου πριν δράσεις, μη βιάζεσαι, να σπεύδεις βραδέως.
Όταν σε ένα μάθημα δε τα πήγες καλά αυτό θα προσπαθήσει να σε αφυπνίσει με τον πόνο. Μη φοβάσαι, αυτό που πονάει δεν είσαι Εσύ.
Άδραξε το σινιάλο του πόνου και κάντο μετάνοια και προσευχή.
Αν θέλεις να μη σε απασχολήσει ποτέ το παρελθόν ζήσε συνειδητά στο παρόν δίχως προσκολλήσεις. Να ζεις μόνο στο παρόν και τότε θα πάψει να υπάρχει ο χρόνος.
Όλα είναι ενέργεια, άλλαξε νοερά το παρελθόν σου και θα αλλάξει πραγματικά το μέλλον σου, όχι γιατί είναι μαγεία αλλά επειδή πραγματικά θ’ αλλάξεις εσύ, αν εσύ δεν αλλάξεις θα περπατήσεις τον ίδιο δρόμο ξανά.
Μετουσίωσε τα απόβλητα μέσα σου σε γάργαρο δροσερό νερό, έχεις και τη δύναμη και τις προϋποθέσεις, απλά θυμήσου ποιος Είσαι και θα δεις ότι το μπορείς.
Από τον πρόλογο του νέου μου βιβλίου με τον ομώνυμο τίτλο που θα κυκλοφορήσει σύντομα.
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Σμιξιώτης
Ο Κωνσταντίνος Σμιξιώτης είναι πτυχιούχος πολιτικών επιστημών νομικής Αθηνών, και φοιτητής στο δεύτερο έτος του τμήματος Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος διπλώματος κατάρτισης στην συμβουλευτική απ’ το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και συνεργάζεται ως σύμβουλος (e-mendoring) με το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ενώ παράλληλα ασχολείται με την συγγραφή δοκιμίων αυτοβελτίωσης-εσωτερικής ψυχολογίας κι ως σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης κι επαγγελματικού προσανατολισμού.http://enallaktikidrasi.com/2016/01/therapeuontas-to-parelthon/
Μαγκιά σημαίνει να έχεις Ψυχή
Έννοια παρεξηγημένη και ιδιαιτέρως νοθευμένη από το πέρασμα των καιρών, η «μαγκιά» έχει αλλάξει πολλές μορφές· στα χρόνια των παππούδων μας ήταν η ιδιάζουσα συμπεριφορά των αντισυμβατικών της εποχής, που κρεμούσαν το σακάκι στον έναν ώμο και κοπανούσαν τα κομπολόγια τους στα επιμέρους καφενεία. Ήταν οι ρεμπέτες, οι γυναίκες που δε σήκωναν τους περιορισμούς της πατριαρχίας και οι άνθρωποι που πήγαιναν κόντρα στο μικροαστικό κατεστημένο με έναν τρόπο μοναδικό, που μάγευε και προκαλούσε.
Τα χρόνια πέρασαν, και η λέξη έχασε την αυθεντικότητά της, ξεπέφτοντας στο σημείο να περιγράφει αγενείς συμπεριφορές κι αυθάδεια· οι τύποι που τσαμπουκαλεύονται στα φανάρια, οι γραφικοί άνθρωποι που ξεσπάνε τα νεύρα τους σε σερβιτόρους και πωλητές, οι εργαζόμενοι που κάνουν γυμνάσια στους νεοφερμένους υπαλλήλους, το παιδάκι του Δημοτικού που κλωτσάει το ανυποψίαστο γατάκι για να φανεί δυνατό στους συμμαθητές του. Όλοι βαφτίζουν τις συμπλεγματικές τους συμπεριφορές μαγκιά και φέρονται αναλόγως.
Μαγκιά, λοιπόν, είναι να αρνείσαι τα σίγουρα· τις στρωμένες δουλειές, τις προδιαγεγραμμένες πορείες ζωής, την πνιγηρή βεβαιότητα που σου επιτάσσει ο οικογενειακός και κοινωνικός σου περίγυρος. Να ρίχνεις σε όλα μια κλωτσιά γιατί η δήθεν ασφάλεια που σου παρέχουν δε στάθηκε αρκετή για να ξεπεράσει τη λαχτάρα σου για δημιουργία και τη δίψα σου γι’ αυτό το κάτι παραπάνω. Να είσαι μοναδικός σε έναν κόσμο που σε θέλει κόπια και να καμαρώνεις γι’ αυτό.
Μαγκιά είναι να προσπαθείς για το ανέφικτο επειδή το λέει η ψυχούλα σου, κι όταν τρως τα μούτρα σου να μη κεντράρεις στο «έπαθα», αλλά στο «έμαθα». Ν’ ακούς με προσοχή τις συμβουλές των έμπειρων, να τις κατανοείς και να ζυγίζεις τα πιθανά αποτελέσματα των πράξεών σου, και παρ’ όλα αυτά ν’ ακολουθείς το δικό σου δρόμο γιατί το καλό σου το ξέρεις εσύ, κι εσύ θα ζήσεις με τα λάθη σου. Άλλωστε θέλει κότσια για να διαχειριστείς την κριτική, κι εσύ γεννήθηκες μ’ αυτά.
Μαγκιά δε σημαίνει να πουλάς τσαμπουκά, αλλά να υπερασπίζεσαι με πάθος τόσο τον εαυτό σου, μα κι οποιονδήποτε πέφτει θύμα άδικων χειρισμών μπροστά στα μάτια σου. Να μην αδιαφορείς και να μη γυρνάς το κεφάλι σε καμιάς λογής παράνοια, ακόμα κι αν ο αντίκτυπός της δε σε αφορά άμεσα. Να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα της εποχής για την ουσία, κι όχι για το σαματά. Να προσπαθείς να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό, ακόμα κι αν οι πιθανότητες είναι εξαρχής εναντίον σου.
Μαγκιά είναι να γνωρίζεις τον εαυτό σου και παρ’ όλα αυτά να συνεχίζεις να τον εκπλήσσεις σε κάθε πιθανή ευκαιρία. Να σου αρέσει να αρέσεις, αλλά να μην εξαρτάται η υπόστασή σου από αυτό. Οι άνθρωποι γύρω σου να μην είναι σκαλιά ν’ ανέβεις, αλλά γέφυρες για να περνάς απέναντι. Κι όταν οι γέφυρες είναι σαθρές να τις μπουρλοτιάζεις χωρίς να κοιτάζεις πίσω. Μαγκιά σημαίνει να έχεις τη δύναμη να βλέπεις τα δύσκολα ως πρόκληση κι όχι ως πιθανή καταστροφή.
Και στον έρωτα, σε αυτό το κάστρο των δειλών και των αδύναμων, μαγκιά είναι να αγαπάς ανυπότακτα και να τιμάς τον άνθρωπό σου με κάθε εκατοστό της ψυχής σου.Να εκτιμάς όσα σου δίνει, να δίνεις ακόμα περισσότερα, να λες αλήθεια ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα τον πληγώσεις. Να λες «συγγνώμη», «ευχαριστώ» και «σ’ αγαπώ» σπάνια, αλλά να το εννοείς. Να είσαι εκεί όσο η ζωή σου τον ζητάει, να πολεμάς για την ευτυχία του, μα και να φεύγεις όταν τα συναισθήματά σου φτάνουν στο ναδίρ. Να γνωρίζεις πως δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο να παίζουν με τα αισθήματά του και να προτιμάς τις δύσκολες αλήθειες από τα βολικά ψέματα.
Μαγκιά σημαίνει οι πράξεις σου να συνάδουν με τα πιστεύω σου, μα όσο εύκολο κι αν φαντάζει κάτι τέτοιο στα λόγια, πίστεψέ με, τόσο δύσκολο είναι στην πράξη. Άλλωστε η συγκεκριμένη αρετή δε φωνάζει την παρουσία της, αλλά την υπογραμμίζει, και δυστυχώς η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν αντέχει να ζει χωρίς θόρυβο. Ίσως, τελικά, μαγκιά να σημαίνει κάτι πολύ απλό· να έχεις ψυχή. Ψυχή ν’ αγαπάς, να συγχωρείς και να μαθαίνεις.
Λέο Μπουσκάλια: Το ρίσκο είναι το κλειδί για την αλλαγή στη ζωή.
Ποιος είπε, ότι πρέπει να μείνεις εδώ; Όσο η καρδιά και το μυαλό σου δουλεύουν και το ηθικό είναι ακμαίο, μπορείς να μπεις σε όποιο σκηνικό θελήσεις.
Μπορείς να φτιάξεις το δικό σου. Να δημιουργήσεις ένα νέο. Από αύριο κιόλας τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Κάνε τα διαφορετικά γιατί μόνο η πράξη αλλάζει. Οι κουβέντες είναι καλές μόνο στην αρχή. Η συνειδητοποίηση είναι μόνο η μισή λύση. Τα υπόλοιπα είναι πράξη…
Διάλεξε το δρόμο της ζωής. Διάλεξε το δρόμο της αγάπης. Διάλεξε τον δρόμο του ενδιαφέροντος. Διάλεξε το δρόμο της ελπίδας. Διάλεξε το δρόμο της πίστης στο αύριο. Διάλεξε το δρόμο της εμπιστοσύνης. Διάλεξε το δρόμο της καλοσύνης. Από εσένα εξαρτάται. Εσύ θα διαλέξεις.
Μπορείς να διαλέξεις την απελπισία, την δυστυχία. Μπορείς να κάνεις τη ζωή δύσκολη για τους άλλους. Μπορείς να διαλέξεις την θρησκοληψία. Γιατι όμως; Δεν έχει νόημα. Είναι και πάλι αυτομαστίγωμα.
Σε προειδοποιώ όμως ότι, αν αποφασίσεις να πάρεις την πλήρη ευθύνη για τη ζωή σου, δεν πρόκειται να είναι εύκολο πράγμα και θα πρέπει να μάθεις ξανά να ρισκάρεις. Το ρισκάρισμα – αυτό είναι το κλειδί για την αλλαγή.
«Όταν γελάς, διακινδυνεύεις να περάσεις για ηλίθιος»
Και λοιπόν; Και λοιπόν; Συχνά λέω πως ο κόσμος βλέπει τον Μπουσκάλια σαν ενα είδος τρελού. Είναι πραγματικά τρελό! Εγώ όμως το γλεντάω αφάνταστα,ενώ χιλιάδες γνωστικοί πεθαίνουν από ανία.
«Όταν κλαις, κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός»
Δε φοβάμαι να κλάψω. Κλαίω συχνά. Κλαίω από, από απελπισία. Μερικές φορές κλαίω διαβάζοντας τις εργασίες των μαθητών μου. Κλαίω όταν βλέπω ευτυχισμένους ανθρώπους. Κλαίω όταν βλέπω ανθρώπους να αγαπιούνται. Δε με νοιάζει μήπως φανώ συναισθηματικός. Δεν πειράζει. Μ’αρέσει. Μου καθαρίζει τα μάτια.
«Όταν ανοίγεσαι στους άλλους, κινδυνεύεις να μπλεχτείς»
Και τι πιο σημαντικό υπάρχει στην ζωή; Δεν έχω καμιά διάθεση να ζήσω μόνος μου σ’ενα νησί. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε μαζί εσείς και εγώ, σημαίνει πως έτσι είμαστε φτιαγμένοι. Ας βρούμε τρόπους να κάνουμε την κατάσταση αυτή μια ευκαιρία χαράς.
«Όταν δείχνεις τα συναισθήματα σου, κινδυνεύεις να αποκαλύψεις την ανθρωπιά σου»
Εγώ χαίρομαι να αποκαλύπτω την ανθρωπιά μου. Μπορείς να αποκαλύψεις πολύ χειρότερα πράγματα απο την ανθρωπιά σου.
«Όταν εκθέτεις τις ιδέες και τα όνειρά σου στο κόσμο, κινδυνεύεις να τα χάσεις»
Τι να γίνει. Δεν μπορείς να κερδίζεις τα πάντα. Κι ούτε είναι δυνατόν να σε αγαπούν όλοι. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα πει «Είναι απατεώνας. ‘Ελα ,Μέιμπελ,αρκετά ακούσαμε. Πάμε σπίτι ». Κι αυτό είναι πολύ καλό, ξέρετε, και σωστό. Δεν είναι δυνατόν να σε αγαπούν όλοι.
«Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου»
Δεν είναι κακό αυτό. Αγαπάς για να αγαπάς, και όχι για να πάρεις ανταπόκριση – αυτό δεν είναι αγάπη.
«Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις να πονέσεις» και «’Όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις να αποτύχεις»
Κι όμως πρέπει να ρισκάρεις, γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στη ζωή είναι να μην ρισκάρεις τίποτε. ‘Οποιος δεν ρισκάρει τίποτε δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε και δεν είναι τίποτε. Μπορεί ν’αποφεύγει τον πόνο και την λύπη, άλλα δεν μαθαίνει, δε νιώθει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δεν ζεί και δεν αγαπά.
Είναι δούλος αλυσοδεμένος με τις βεβαιότητες και τους εθισμούς του. ‘Εχει ξεπουλήσει το μεγαλύτερο αγαθό του, την ατομική του ελευθερία. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι ελεύθερος.
Το να κρατάς κρυμμένο τον εαυτό σου, να τον χάνεις με τις αυτομειωτικές σου ιδέες, είναι θάνατος. Μην αφήσεις να σου συμβεί αυτό. Η μεγαλύτερή σου υποχρέωση σου είναι να γίνεις όλα όσα είσαι όχι μόνο για δικό σου όφελος, άλλα και για δικό μου…Λέο Μπουσκάλια
Πηγή
Αν μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου από την αρχή
Εικόνα: ‘Old to Young ‘Case Study in Photoshop, by Cassio Braga
Αν μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου
από την αρχή, θα χαλάρωνα περισσότερο.
Θα ήμουν πιο απερίσκεπτη απ’ ό,τι σ’ αυτήν
τη ζωή. Θα ανέβαινα σε περισσότερα βουνά,
θα κολυμπούσα σε περισσότερα ποτάμια και
θα έβλεπα περισσότερα ηλιοβασιλέματα. Θα είχα
περισσότερα πραγματικά προβλήματα και λιγότερα
πλασματικά. Βέβαια, έχω ζήσει κι εγώ τις στιγμές μου,
και αν έπρεπε να ξαναζήσω, θα φρόντιζα
να είναι περισσότερες. Μάλιστα θα προσπαθούσα
να ζω μόνο σπουδαίες στιγμές, τη μια μετά
την άλλη. Και θα μάζευα περισσότερες μαργαρίτες.
Ναντίν Στερ, 89 ετών
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ανακαλύπτουν ποιο είναι το πραγματικό νόημα της ζωής μέχρι που έρχεται η ώρα να πεθάνουν. Τότε, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τη θνητή τους φύση, αφυπνίζονται και αντιλαμβάνονται τα βαθύτερα νοήματα της ζωής και συνειδητοποιούν όλα όσα δεν έζησαν. Η ζωή μπορεί να είναι σκληρή από αυτήν την άποψη. Πολύ συχνά, ενδέχεται τα δώρα που μας χαρίζει να μη γίνονται αντιληπτά παρά μόνο στο τέλος. Όταν είμαστε νέοι και έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας, αντί να ζούμε, έχουμε την τάση να αναβάλλουμε. «Του χρόνου θα περνώ περισσότερη ώρα στη φύση ή θα γελάω περισσότερο ή θα αγαπώ περισσότερο. Του χρόνου θα περνώ περισσότερη ώρα με τα παιδιά μου και θα διαβάσω τα σπουδαιότερα έργα λογοτεχνίας. Του χρόνου θα δω περισσότερα ηλιοβασιλέματα και θα δημιουργήσω καλύτερες φιλίες. Όμως, τώρα, έχω άλλα πράγματα να κάνω». Αυτά είναι τα συνηθισμένα ρεφρέν της εποχής στην οποία ζούμε. Ε λοιπόν, προσωπικά αυτό που έμαθα είναι ότι, αν δεν αρχίσεις να ενεργείς στη ζωή σου, συνήθως ενεργεί η ζωή για λογαριασμό σου. Οι μέρες γίνονται βδομάδες και οι βδομάδες μήνες και, προτού το αντιληφθείς, η ζωή τελειώνει. Το δίδαγμα λοιπόν είναι σαφές: Πάψτε να ζείτε αφήνοντας τα πράγματα στην τύχη, και αρχίστε να ζείτε σχεδιάζοντας τη ζωή σας. Ξαναμπείτε στο παιχνίδι και αναλάβετε δράση για να δημιουργήσετε την πλουσιότερη πραγματικότητα, που βαθιά στην καρδιά σας γνωρίζετε ότι είστε προορισμένοι να δημιουργήσετε. Ξεκινήστε να ζείτε τη ζωή σας σήμερα όπως θα θέλατε να την είχατε ζήσει όταν πλέον θα βρίσκεστε λίγο πριν το θάνατο. Ή για να παραφράσω τον Μαρκ Τουέιν, ζήστε τη ζωή σας έτσι που ακόμη κι ο νεκροθάφτης να κλάψει στην κηδεία σας.
Η σοφία του γονέα
Robin Sharma
Μην αναλώνεσαι σε ανούσιες φιλίες και περιττούς ανθρώπους
Έχεις αναρωτηθεί πόσο χρονών είσαι; Όχι χρονικά, όχι σωματικά, όχι πνευματικά. Αλλά ψυχικά. Έχεις ιδέα πόσο χρονών είσαι;
Μέτρα την ηλικία σου βάσει φίλων και όχι ετών. Μέτρα τη ζωή σου από χαμόγελα και όχι δάκρυα, John Lennon.
Έχεις αναρωτηθεί πόσο χρονών είσαι; Όχι χρονικά, όχι σωματικά, όχι
πνευματικά. Αλλά ψυχικά. Έχεις ιδέα πόσο χρονών είσαι; Όχι; Απάντα στο
εξής ερώτημα λοιπόν. Πόσους φίλους έχεις;Και με τη λέξη φίλος δεν
εννοούμε τη σημασία που αποδίδουν πολλοί σε εκείνον που απλά βγαίνουν
για να καλύψουν το χρόνο τους. Πολλές φορές θα σου ήρθαν ντυμένοι φίλοι
οι εχθροί μου και άλλες τόσες τους απομάκρυνα.
Φίλος είναι ο άνθρωπος που θα σε στηρίξει μόλις του στείλεις SOS. Φίλος είναι εκείνος με τον οποίο έχεις ένα connection, μια ιδιαίτερη επαφή από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρυσες. Φίλος είναι εκείνος που θα θυμηθεί να σου στείλει καλή επιτυχία για την εξέταση σου, παρότι του το είπες ένα μήνα πριν.
Φίλος είναι εκείνος που θα σου πει μια μπούρδα και εσύ θα βρεις το νόημα σε αυτή τη χαζομάρα. Φίλος είναι εκείνος με τον οποίο δε θα φοβάσαι πως αν πεις κάτι θα παρεξηγηθεί κρατώντας μουτράκια χωρίς να στο πει περιμένοντας να το ανακαλύψεις μόνος σου σε ένα μάταιο κυνήγι.
Τον αληθινό φίλο δεν τον ενδιαφέρει αν είσαι άφραγκος ούτε πόσα κιλά ζυγίζεις ούτε αν το σπίτι σου είναι χάλια ούτε αν έχεις ένα τρελό σόι. Σε αγαπάει για αυτό που είσαι και σε στηρίζει σε όλα. Ο αληθινός φίλος ακόμη κι αν περάσει καιρός χωρίς να μιλήσετε, δε θα αμφισβητήσει ποτέ τη φιλία σου.
Φίλος είναι ο άνθρωπος που θα σε στηρίξει μόλις του στείλεις SOS. Φίλος είναι εκείνος με τον οποίο έχεις ένα connection, μια ιδιαίτερη επαφή από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρυσες. Φίλος είναι εκείνος που θα θυμηθεί να σου στείλει καλή επιτυχία για την εξέταση σου, παρότι του το είπες ένα μήνα πριν.
Φίλος είναι εκείνος που θα σου πει μια μπούρδα και εσύ θα βρεις το νόημα σε αυτή τη χαζομάρα. Φίλος είναι εκείνος με τον οποίο δε θα φοβάσαι πως αν πεις κάτι θα παρεξηγηθεί κρατώντας μουτράκια χωρίς να στο πει περιμένοντας να το ανακαλύψεις μόνος σου σε ένα μάταιο κυνήγι.
Τον αληθινό φίλο δεν τον ενδιαφέρει αν είσαι άφραγκος ούτε πόσα κιλά ζυγίζεις ούτε αν το σπίτι σου είναι χάλια ούτε αν έχεις ένα τρελό σόι. Σε αγαπάει για αυτό που είσαι και σε στηρίζει σε όλα. Ο αληθινός φίλος ακόμη κι αν περάσει καιρός χωρίς να μιλήσετε, δε θα αμφισβητήσει ποτέ τη φιλία σου.
Εσύ λοιπόν πόσο χρονών είσαι; Ή καλύτερα είσαι κάποιας ηλικίας ή
είσαι 0 ετών; Έχεις φίλους που μπορείς να αποκαλέσεις οικογένεια;
Εκείνους που ξέρεις πως και χάλια να είστε θα συνεχίσουν να μένουν στη
ζωή σας; Μην υπολογίσεις τους φίλους που έρχονται και παρέρχονται.Αυτοί
είναι απλοί επισκέπτες. Εσύ πρέπει να βρεις τους συνταξιδιώτες σου.
Κάποιος είχε πει πως ο άνθρωπος δε θέλει πολλά για να ειναι
ευτυχισμένος. Φτάνει να έχει 2-3 καλούς φίλους και λεφτά αρκετά για να
μπορεί να τους κερνά.
Μην αναλώνεσαι σε ανούσιες φιλίες, εξαναγκασμένες συναντήσεις, περιττούς ανθρώπους και άχρηστες συζητήσεις. Όσοι μείνουν, θα λάμψουν και για όσους μείνεις εσύ, θα λάμψεις για αυτούς.
Από την Ηλιάνα Φασόλη
Πηγή
Μην αναλώνεσαι σε ανούσιες φιλίες, εξαναγκασμένες συναντήσεις, περιττούς ανθρώπους και άχρηστες συζητήσεις. Όσοι μείνουν, θα λάμψουν και για όσους μείνεις εσύ, θα λάμψεις για αυτούς.
Από την Ηλιάνα Φασόλη
Πηγή
Στου facebook το λευκό κενό βρίσκεται ο εαυτός μας
Γράφει ο Γιώργος Πατσιλίβας
Ένα κενό, λευκό κενό, υπάρχει στην καρδιά μας. Άλλες φορές είναι μικρό και άσπρο, άλλες πάλι μεγάλο και απλά κενό… Και πολλές φορές το εκφράζουμε στο λευκό κουτάκι του facebook. Γράφουμε ωραία λόγια δικά μας ή δανεισμένα, ποιήματα, σχόλια πολιτικά και αθλητικά, έξυπνες και ανόητες εκφράσεις, πάμπολλες εικόνες, που γεμίζουν αυτόν τον τοίχο το λευκό, που μόνο λευκός δεν είναι…
Με ψέματα πολλές φορές αλλά και μερικές αλήθειες, το κενό προσπαθούμε να καλύψουμε, με αγάπη που δεν δίνουμε, με γνώση που δεν έχουμε, την κακία μας να βγάλουμε, τραγούδια να ανεβάσουμε… Και like περιμένουμε, καρδούλες αρμενίζουν, όμορφα χαμόγελα, το κενό όμως δεν γεμίζουν… Έχουμε χαρά και πρόοδο; Ο φθόνος καιροφυλακτεί, μας αγνοούν επιδεικτικά… Στη λύπη και στην κακομοιριά ο έπαινος δίνεται απλόχερα και η στήριξη είναι επιφανειακή, όπως και στην πραγματική ζωή…
Κι αν κάποιος ρίξει διάλογο στο μπλέντερ του λευκού κενού, κιμαδοποίηση γίνεται μυαλού και ανθρώπου και το επιχείρημα πέφτει στα σκουπίδια του φανατισμού. Το λευκό κενό θα τον ποδοπατήσει, θα προσπαθήσει να τον κατασπαράξει. Στων προβάτων τη χώρα, οι λύκοι τα like πρώτα πατούν πριν να τον καταπιούν… Και η διαγραφή «φίλου», αυτό το κυνικό κουμπάκι που φουσκώνει την εγωπάθεια γερά κρατεί…
Φίλοι είμαστε εδώ, στου facebook το κενό το άσπρο, μα όταν ανταμώνουμε, δύο εχθροί γινόμαστε μες του λευκού το μαύρο…
Και η κάθε όμορφη ή άσχημη ντύνεται και στολίζεται για του facebook το κενό… Έτσι, το άχρωμο κενό της ζωής στις σέλφι αποκαθίσταται…
Υπάρχουν και οι γόηδες, οι λεβέντες του πληκτρολογίου, πέφτουλες και ερωτύλοι, που ξεφτιλίζουν το φύλο τους με το ροζ κενό τους, στέλνοντας πρόστυχες φωτογραφίες και λέξεις… γελάνε και οι πέτρες… πόσω μάλλον οι γυναίκες!
Κυκλοφορούν ανάμεσα στους διαδρόμους του λευκού κενού και αυτοί που εκθέτουν τα παιδιά τους σε πόζες και στημένα βιντεάκια, που τα βάζουν να λικνίζουν τα κορμάκια τους και σερβίρουν την καθημερινότητά τους στα αδηφάγα βλέμματα αυτών που γελάνε με το ψώνιο και τα απωθημένα τους, εκεί δεν είναι απλώς μεγάλο το κενό, ένα άπειρο χάος άγνοιας και ανευθυνότητας απλώνεται γκρι και σκοτεινό…
Σας παρακαλώ αφήστε στην άκρη τις αγνές ψυχές…
Επίσης, δεν μπορεί να μη γίνει λόγος στο χιούμορ, απαραίτητο συστατικό της οντότητας του ανθρώπου, εκεί που η προσφορά του λευκού κενού είναι ανεκτίμητη. Όσο ψάχνεις γελάς, κυριολεκτικά και μεταφορικά…
Υπάρχουν όμως και οι άλλοι… Με πνεύμα καθαρό, χορτασμένο από λάθη της ζωής και ανούσιες καταστάσεις, με λέξεις σεμνές και πνεύμα ηλιόφωτο, διδάσκουν ήθος και αρχές και ας τους αγνοούν οι μάζες, όπως στην κοινωνία, το γλύψιμο και η βλακεία προηγούνται… Δίνουν αξία στην άχρηστη του facebook ουσία, την οποία μετατρέπουν σε δάσος γεμάτο νόστιμους καρπούς που ο καθένας μπορεί να έρθει να δοκιμάσει και να τους καλλιεργήσει…
Η δύναμη του λευκού κενού, ισχύς χαρίζει και λογής μηνύματα αφήνει. Ο χαρακτήρας όμως όλων μας εδώ αποτυπώνεται… Το facebook ένας καθρέπτης είναι και μια μικρογραφία της αληθινής ζωής. Ναι, όσο και να χτυπιέται κάποιος ότι δεν ισχύει, τόσο αποκαλύπτεται! Εκείνος που ισχυρίζεται ότι δεν είναι αυτός μα μόνο χαβαλέ κάνει, τον βλέπουν όλοι καθαρά και ας μη θέλει να το παραδεχτεί! Κρύβεται όσο μπορεί, με πλαστό όνομα και φώτο, τα μάτια τα μισάνοιχτα δεν κρύβουν το κενό μήτε το ματαιόδοξο… Ψέματα δεν λέει αυτό το κάτοπτρο του λευκού κενού, που το γεμίζουμε καθημερινά για να μας λέει τη μοίρα μας, που αντικρίζουμε τη μορφή μας, αυτής που είμαστε και εκτός διαδικτύου. Όσο και να εθελοτυφλούμε!
Και για τους ξύπνιους που λένε βγες από το διαδίκτυο -ενώ οι ίδιοι δεν μένουν ούτε δευτερόλεπτο εκτός- με το επιχείρημα ότι το ίντερνετ φταίει για όλα, την πλάνη τους να την πουλάνε αλλού, ας κόψουν το ρεύμα σπίτι τους και ας σταθμεύσουν για πάντα το όχημα τους. Και την τηλεόραση που προσκυνούν ας την πετάξουν…
Δεν φταίει το facebook για το λευκό κενό, δεν φταίει το ρινγκ για τους μποξέρ, δεν φταίει η εκκλησία για τους παπάδες, δεν φταίει η κάλπη το κουτί, δεν φταίει η μπάλα που είναι στρογγυλή… Ο «φταίχτης» είναι ο χειριστής, υπεύθυνος ο χειροκροτητής, ο πρωταγωνιστής, ο υποστηρικτής, ο άνθρωπος, εσύ, εγώ, εμείς! Είμαστε η εικόνα της κοινωνίας μας της οικτρής αλλά και της τόσο θαυμαστής! Διότι το facebook απλώς αποτελεί μια προέκταση της φυσικής ζωής…
Τα δεσμά και τον χαλκά μόνοι μας πάμε και τον φοράμε…
Όλα είναι θέμα διαχείρισης και ισορροπίας. Το μέτρο και η λογική απουσιάζουν σε έναν ανήθικο και βίαιο κόσμο -εντός ή εκτός facebook… Η αγάπη για τον εαυτό μας και ο σεβασμός που λείπουν και στο φυσικό μας κόσμο… Αν το κενό του βίου μας το μοιραστούμε με κάποιον, τότε γλυκό και το λευκό κενό του facebook το μεγάλο! Ίσως τότε, της ψυχής μας το άδειο να το γεμίσουμε με πραγματική ζωή και φαντασία!
Γιώργος Πατσιλίβας.
Ο άνθρωπος πέφτει στην παγίδα των απλών διαπιστώσεων, της εύκολης ετικέτας, χωρίς σκέψη και αναλώνεται σε μία διαρκή ανακύκλωση η οποία κάποια στιγμή λιώνει και τελειώνει.
Βγες από την ατέρμονη χαζομάρα των μίντια και δες τον εαυτό σου, τους δίπλα σου, το παιδί σου, τη ζωή σου! Οι αξίες σε κράτησαν ζωντανό τόσες χιλιετίες, όχι το βόλεμα ούτε η αχαριστία. Η ιστορία γράφεται από τα ιδανικά και την προσπάθεια, τον πόνο και την πίκρα που δημιούργησαν θέληση και έτσι ξεπήδησαν ανατροπές! Υπάρχουν μέσα σου, αυτά σε ανέθρεψαν, αυτά αναζητώ…
Τη συνειδητοποίηση που θα με κάνει να ξεπεράσω το μαρασμό που μου επιβάλλουν, να βρω τη χαρά μέσα στην καθημερινότητά μου που τη σκεπάζει όλος αυτός ο καταιγισμός της αηδίας, της απαξίωσης, να πετάξω την ανευθυνότητά μου που με έφερε θεατή στην ίδια μου τη ζωή, να πάψω να είμαι επαίτης του πολύτιμου χρόνου της. Όταν ανακτήσω την προσωπικότητά μου θα λυθούν και όλα τα παραπάνω!
Τη διαδρομή αυτή θέλω να την κάνουμε μαζί. Με συζήτηση, με επιχειρήματα, με λάθη… Ο προορισμός είμαστε εμείς!
Η αγάπη, η ελευθερία, ο σεβασμός είναι οι αρχές μου στο ταξίδι της ζωής! Το χιούμορ απαραίτητο συστατικό, διάλογος και πολλή πολλή μουσική! Δηλαδή… Lifonomy!!!
https://lifonomy.wordpress.com/authorjoji/
Πώς κατάντησαν έτσι οι άνθρωποι;
Κουράστηκα άνθρωπε να σου μιλώ για το φως κι εσύ να συνεχίζεις να βολεύεσαι στην ευκολία του σκότους. Προχώρα έτσι, το φως δεν θα γίνει ποτέ δικό σου, θα σέρνεσαι αναζητώντας τα γιατί στις λιγότερες καταθέσεις σου, στις φθηνότερες διακοπές σου, στο γκλαμουράτο αυτοκίνητο που δεν κατάφερες ακόμη να κάνεις δικό σου. Συνέχισε επιβάλλοντας μα όχι εμπνέοντας τα θέλω σου, συνέχισε παραδομένος στα πρέπει σου και σύρσου στις υλικές απολαύσεις μακριά από κάθε φωτεινή σου ακτίδα. Συνέχισε να προδίδεις τον Θεό σου την ψυχή σου, την αλήθεια σου και κυλήσου στο εφήμερο σκοτάδι που εναλλάσσεται με την προσωρινή και ψεύτικη λάμψη της κουτσομπολίστικης νεόπλουτης κοινωνίας που ξεφυλλίζεις στα lifestyle περιοδικά.
Ή μήπως έχεις σταματήσει ακόμη κι αυτά να διαβάζεις γιατί η λέξη βιβλίο έχει από καιρό σκονιστεί στη βιβλιοθήκη σου που την έχεις μόστρα στο σαλόνι σου για να θεωρηθείς διανοούμενος! Τελικά το μόνο που σε συνδέει με την μητρική σου γλώσσα είναι το προφορικό εγώ θέλω, μου φταίνε όλοι και όλα, όχι δεν φταίω εγώ ο άλλος φταίει, πού θα πάμε για καφέ. Α! Και κάτι ακόμη! Το μόνο που σε συνδέει εσένα Έλληνα με το ήθος σου και τις αξίες σου είναι η ματαιοδοξία της βαριάς αρχαίας ελληνικής καταγωγής σου αλλά κι αυτό ανήκει στο πολύ μακρινό παρελθόν σου! Ξύπνα επιτέλους νεοέλληνα και δημιούργησε τον δικό σου πολιτισμό!
Τι επίλογο να έχει η απαξίωση, πώς να κλείσεις με ένα θετικό μήνυμα την ισοπέδωση των αξιών, την ψυχική πτώχευση; Επιλέγω να σταματήσω εδώ και να αφήσω τον χρόνο να αποδείξει για άλλη μια φορά την αλήθεια! Εγώ θα συνεχίσω να εκφράζομαι με φως στους συνανθρώπους μου, να μιλώ για φως στα κείμενά μου και όπου βγει! Κανένας και τίποτα δεν με σταματά! Έχω όμως το δικαίωμα να αγανακτώ πότε πότε και να γίνομαι σκληρή γιατί και η σκληρότητα αν έχει ποιότητα και σεβασμό κάποια χορδή μπορεί να χτυπήσει που ίσως οδηγήσει σε μελωδία που θα ενεργοποιήσει των ανθρώπων να οδηγηθούν στο Φως!
Η συγγραφή είναι δώρο των ουρανών κ με συντροφεύει χρόνια. Η ζωή μου ρέει μακριά από φόβο γιατί ο φόβος είναι η δικαιολογία να μην δώσεις ,η δικαιολογία να μην προχωρήσεις. Σημασία έχει τι ορίζουμε ως εμπόδιο στη ζωή μας και τι ως όχημα για ταξίδι σε νέες προκλήσεις!Ρίνα Σερέτη
http://enallaktikidrasi.com/2016/07/pos-katantisan-anthropoi/
Η Ψυχή των Ελλήνων υπάρχει διαρκώς και εκφράζεται μέσα από την συλλογική τους διάνοια, αυτή όμως χρειάζεται να ζει και να ζει καλά και ο καθένας που αποτελεί δικό της μέρος, σαν ένα τεράστιο ψηφιδωτό, που εκτείνεται σε πολλές διαστάσεις, χρειάζεται όμως όλες τις ψηφίδες για να είναι σωστό, αν κάποια του λείπει δεν είναι εντάξει.
Φαίνεται πως για όλα αυτά μονόδρομος είναι η ειρηνική επανάσταση των διανοουμένων, αρκεί να καταλαβαίνουμε την λέξη σωστά, τον διανοούμενο δεν τον κάνουν τα πτυχία, γίνεται διανοούμενος όποιος έχει αγάπη για την δουλειά, ουσιαστική αγάπη για την παιδεία, μορφώνει τον εαυτό του διαρκώς και επαναστατεί ενάντια στην πνευματική δουλεία, όπως άλλοτε οι πατέρες μας έπαιρναν τα όπλα και πολεμούσαν τον δυνάστη.
Εμείς σήμερα έχουμε την πένα και το πληκτρολόγιο και όλα τα συστήματα ανοικτά για να ακουστούν οι δικές μας απόψεις, αρκεί να μην θέλουμε να γίνουμε σε όλους αρεστοί, μια καλή συζήτηση απαιτεί διαφωνίες. Αρκεί να έχουμε καλή καρδιά και να αγαπάμε τον συνομιλητή μας, αυτά τα δύο είναι αρκετά για να πολεμήσουμε με το πληκτρολόγιο, ενάντια στην αμάθεια και στην ψευτιά, στην δυσώδη απαξία της διανοίας που ο καθένας διαθέτει και στο τέλμα που υπάρχει γενικά, όταν αναπαράγονται ψευδείς ειδήσεις και ο άνθρωπος παρασύρεται τελικά στην εύκολη γοητεία της όμορφης εικόνας.
Ο Λόγος είναι τελικά, ο λόγος είναι που θα μας δώσει πίσω την ψυχική μας υγεία, εδώ δεν εννοώ ότι ο άνθρωπος δεν είναι υγιής, μια χαρά είναι, πάντα όμως υπάρχει και το καλύτερα και για αυτό όλοι προσπαθούμε.
Καλύτερα λοιπόν, κάτι που να μας ανεβάζει και τι καλύτερο υπάρχει από αυτό από τα βιβλία που δεν είναι ακριβώς βιβλία, το καθένα δίνει ενέργεια και καλές συμβουλές, σε όποιον θέλει να το διαβάσει.
Το πιο καλό όμως σε αυτά είναι πως είναι νέα τεχνολογία, τα λόγια είναι λίγα και καλά και δεν χρειάζονται επεξηγηματικές εκφράσεις.
Είναι σαν να διαβάζει κανείς τριάντα σελίδες γεμάτες με αποφθέγματα, που όμως δένουν μεταξύ τους και έχουν ειρμό, αν και είναι συμπυκνωμένες εκφράσεις.
Άλλοι πάλι λένε ότι σαν να καθαρίζει το μυαλό τους, να φεύγει μια ομίχλη, ένα πέπλο που το σκέπαζε και ξαφνικά μερικά πράγματα τους φαίνονται προφανή και αυτονόητα, σε σημείο να απορούν γιατί τόσον καιρό δεν τα έβλεπαν. Θα ήταν πάντα εκεί λένε, μόνο που εμείς δεν μπορούσαμε να τα διακρίνουμε.
Πολλοί περιγράφουν την εμπειρία σαν να έρχεται η καλή παρουσία ενός αγαθού προγόνου και τους μιλάει, τον «ακούνε» να τους συμβουλεύει και να τους μεταγγίζει δύναμη, παρότρυνση και κουράγιο να προχωρήσουν.
Εμείς και αυτοί, οι καλοί μας πρόγονοι, ζωντανοί κατά το πνεύμα και ακμαίοι όσο ποτέ, ας συναντηθούμε και ας μιλήσουμε, με όχημα την Αγάπη που έχουμε στην καρδιά μας και τα κοινά στοιχεία που μας ενώνουν, τον πολιτισμό, την έρευνα, την αναζήτηση της αλήθειας, την πρόθεση για καλά έργα, την υποστήριξη κάθε καλής προσπάθειας και την καλή γνώση που θεμελιώνει κοινωνίες.
Αν βάλουμε τα υλικά και αυτά είναι η αγάπη, η γνώση, η κοινωνία και οι καλές προθέσεις, ποιος μπορεί να πει πού μπορούμε να φθάσουμε και τι καινούριο να δημιουργήσουμε όλοι μαζί και εμείς και Εκείνοι.
Στον σύγχρονο κόσμο η αγάπη είναι μια παρεξηγημένη έννοια.
Πιστεύουν όλοι ότι είναι ένα ήσυχο, αόριστο συναίσθημα, που ανήκει σε άλλες εποχές, όπου και οι άνθρωποι ήταν πιο ήσυχοι και με λιγότερες έγνοιες.
Τώρα, έχουμε την τεχνολογία, είμαστε δυνατοί και έχουμε λύσεις για όλα τα πράγματα. Και αν δεν έχουμε θα βρούμε, έτσι πιστεύουμε.
Η τεχνολογία προχωράει και η Επιστήμη ακολουθεί με γρήγορους ρυθμούς, ό,τι και αν χρειαζόμαστε από εκεί θα το βρούμε. Έτσι πιστεύουμε.
Τώρα η διάνοιά μας ισοπεδώθηκε και η σκέψη μας αλλοτριώθηκε από ξένα πρότυπα. Και όλα θα πήγαιναν καλά και ίσως ακόμα να ευημερούσαμε, αν δεν υπήρχε η Ελληνική ψυχή μας που είναι νοήμων, αυτάρκης και αυτεξούσια και θέτει τα δικά της όρια στην κατρακύλα.
Αυτή μας βοηθάει να αντιστεκόμαστε, αυτή βάζει φρένο στην κατρακύλα. Και από αυτήν θα δούμε πάλι τα ωραία μας έργα.
Γιατί αυτή η Ψυχή είναι γεμάτη Αγάπη. Αγάπη για τον άνθρωπο και την ωραία ζωή, αγάπη για τα καλά έργα που έχουν διαχρονική αξία, αγάπη για μια κοινωνία που προωθεί τις καλές ιδέες και τις βοηθάει να βρουν την δική τους θέση μέσα σε αυτήν. Αγάπη για το Αύριο και για το μέλλον, αγάπη για τους ανθρώπους που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα και αγάπη για τους μακρινούς προγόνους, που δεν γνωρίσαμε ποτέ. Αγάπη για τον πλανήτη και το φυσικό περιβάλλον, αγάπη για τα έργα του Θεού και αγάπη για την αγάπη των ανθρώπων. Η Ουσία της ψυχής των Ελλήνων είναι η αγάπη.
Μια αγάπη σοφά κτισμένη με καλά έργα, γνήσια εκπεφρασμένη στον γραπτό λόγο, ικανή να συγκρατεί τον εαυτό της ζωντανό μέσα στα ήθη και τις παραδόσεις, να εκφράζεται μέσα στις κοινωνίες και να τις ενεργοποιεί, να στηρίζει τον άνθρωπο σε κάθε δυσκολία, να θεραπεύει τον Νου από την αμάθεια, τον σκοταδισμό και τα πικρά λόγια, να ησυχάζει τον άνθρωπο προσφέροντάς του την πρόγευση της αθανασίας, να σταθεροποιεί τον εαυτό στο εύρος των δημιουργικών δυνάμεων της δικής του διανοίας, να κτίζει σοφά την συνείδηση με υλικό πανανθρώπινες αξίες και να γλυκαίνει τον άνθρωπο δείχνοντάς του πόσο όμορφος είναι ο κόσμος όταν υπάρχει αγάπη.
Ο Αριστοτέλης είχε δίκιο τελικά. Κατά την διάνοια κρίνεται ο άνθρωπος αν είναι ελεύθερος και υγιής, όχι κατά τα παροδικά φαινόμενα του βίου και της ζωής, που άλλοτε δείχνουν άσπρο και άλλοτε μαύρο, ανάλογα πώς τα βλέπει κανείς.
Συμφωνεί και ο Πυθαγόρας, αν η διάνοια είναι υγιής δεν σε τρομάζει καμιά σκέψη όσο και αν είναι λεπτοφυής. Μπορείς να κινείσαι στους απέραντους κόσμους της ανθρώπινης λογικής και πάντα τον δρόμο σου να βρίσκεις, ενώ παράλληλα να είσαι τόσο υψιπετής που να ανεβαίνεις στα ψηλά πατώματα, εκεί που η νέα γνώση κατοικεί, να την αντιλαμβάνεσαι, να την μορφοποιείς και να δίνεις στους ανθρώπους τα αγαθά της δικής σου ψυχής.
Τα αγαθά αυτά πρέπει να είναι εύληπτα λέει ο Πυθαγόρας, αν κάποιος θέλει ένα χωράφι να μετρήσει και να βγάλει την έκταση σε τετραγωνικά, μην του εξηγήσεις όλη την μέθοδο που εσύ χρησιμοποίησες για να φθάσεις τελικά να υπολογίζεις την υποτείνουσα από τις δύο κάθετες πλευρές. Χρειάζεται αυτό πολλές μυήσεις και οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι για αυτές, η ψυχή τους δεν είναι ακόμα αρκετά ισχυρή, μπορεί στο δρόμο προς την Αλήθεια να υποστεί απώλειες και να καταστραφεί.
Δώσε τους όμως έτοιμο το δικό σου αγαθό, το τετράγωνο της υποτεινούσης ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο καθέτων πλευρών και ας σου κόστισε εσένα, δύο βίους συναπτούς για να βρεις και να ερμηνεύσεις πώς ένας αγρός μπορεί να μετρηθεί.
Οι άνθρωποι θα ζήσουν με αυτό και θα είναι ωραία, θα μάθουν να κάνουν χρήσιμους υπολογισμούς, πάντα είναι χρήσιμο να ξέρει καθένας την ουράνια γεωμετρία των αριθμών, αυτή την εξαίσια ακολουθία που δεν παύει να δημιουργεί, η μία σπείρα μετά την άλλη, μία εδώ και άλλη εκεί, όλες αλληλοσυνδεδεμένες, αποκύημα ενός ανώτερου Νου.
Γιατί τι άλλο είναι η Εξέλιξη, από μια σπείρα που εξελίσσεται συνεχώς, την βλέπεις να υπάρχει σε πολλές διαστάσεις, μία το βήμα γίνεται εδώ, μία κάπου αλλού αυτή όμως η θαυμαστή Εξέλιξη του ανθρώπινου μυαλού ποτέ δεν πρέπει να σταματάει και είναι έργο όλων να μην την αφήσουμε να παρακμάσει και να κατακρημνιστεί.
Βιργινία Φατσή
Aθήνα, 12 Αυγούστου 2016
despoina palamari
Kάθε αρρώστια που παρουσιάζεται απλά φωνάζει; Άλλαξε τον τρόπο που σκέφτεσαι!
Ποιες ασθένειες δημιουργούνται κάθε φορά που πάσχει η ψυχή μας; Όλες οι απαντήσεις.
Η
ασθένεια είναι ένα μήνυμα που λέει ότι κάτι κάνουμε λάθος και πρέπει
επειγόντως να αλλάξουμε τις σκέψεις μας. Οι ασθένειες είναι
αντανακλάσεις των εσωτερικών μας σκέψεων και συναισθημάτων. Το σώμα μας,
μάς μιλά. Είναι ο καθρέφτης των σκέψεων, των συναισθημάτων και των
πεποιθήσεών μας. Μας στέλνει συνεχώς μηνύματα αρκεί να βρούμε τον χρόνο
και τον τρόπο να τα ακούσουμε. Εξάλλου ο πατέρας της Ιατρικής, ο
Ιπποκράτης, δεν εντοπίζει τη νόσο στα όργανα. Θεωρεί πως ο άρρωστος
αποτελεί ενιαία ψυχοσωματική οντότητα και ότι η αρρώστια διέπεται από
φυσικούς νόμους.
Οι περισσότερες αιτίες ασθενειών είναι οι εσωτερικές συγκρούσεις και γενικά αρνητικά συναισθήματα όπως άγχος, φόβος, θυμός, οργή, γκρίνια, ενοχή, θλίψη, εγωισμός, ζήλια.
Οι περισσότερες αιτίες ασθενειών είναι οι εσωτερικές συγκρούσεις και γενικά αρνητικά συναισθήματα όπως άγχος, φόβος, θυμός, οργή, γκρίνια, ενοχή, θλίψη, εγωισμός, ζήλια.
Κάθε
ασθένεια είναι πάντα μια κραυγή για αγάπη, αντανακλά τις πλευρές
εκείνες του εαυτού που χρειάζεται να θεραπευτούν, ενώ η ουσιαστική
θεραπεία έρχεται πάντα από μέσα. Όμως η εµφανιζόµενη ασθένεια, όχι µόνο
δεν είναι κάποιος τυχαίος, µυστηριώδης τιµωρός, αλλά η κορυφή του
παγόβουνου που ειδοποιεί έγκαιρα για το τι ακριβώς συµβαίνει βαθιά µέσα
µας. Είναι η ανακούφιση της ψυχής που βρίσκει τρόπο να επικοινωνήσει
μαζί μας και να τραβήξει την προσοχή μας, εκφράζοντας τις ανάγκες της.
Ας
δούμε κάποιες νοητικές και συναισθηματικές αιτίες δυσλειτουργιών που
παρουσιάζονται στον άνθρωπο, σύμφωνα με τον χάρτη του Emotion Code του
Bradley Nelson:
– Πρόβλημα στο λεπτό έντερο ή στην καρδιά: από εγκατάλειψη, απιστία, χαμό, έλλειψη αγάπης.
– Πρόβλημα στη σπλήνα ή στο στομάχι: από ανησυχία, απελπισία, αηδία, νευρικότητα.
– Πρόβλημα στο πνευμόνι ή στο παχύ έντερο: από κλάμα, αποθάρρυνση, απόρριψη, θλίψη, πόνο.
– Πρόβλημα στο συκώτι και στη χολή: από θυμό, πικρία, ενοχή, μνησικακία, πανικό, κατάθλιψη.
– Πρόβλημα στα νεφρά ή στην κύστη; από κατάκριση, τρόμο, φόβο.
– Πρόβλημα στους αδένες και σεξουαλικά όργανα: από ταπείνωση, ζήλια, πόθο, καταπίεση.
Τα μάτια
Είναι ο δείκτης της ετοιμότητάς μας να βλέπουμε τον κόσμο.
Όταν
έχουμε προβλήματα όρασης αυτό σημαίνει, ότι δεν επιθυμούμε να δούμε
κάτι στους εαυτούς μας και στους γύρω μας ανθρώπους. Τα προβλήματα
όρασης στα παιδιά δείχνουν με βεβαιότητα, ότι κάτι δεν πάει καλά στο
σπίτι τους, και τα παιδιά αρνούνται να το δουν, οπότε υποσυνείδητα
χαλούν την όρασή τους για να μη βλέπουν τα δυσάρεστα.
Καταρράκτης – Δείχνει συναισθηματική και ψυχολογική θόλωση της άποψής σας για ό,τι συμβαίνει μέσα και γύρω σας.
Μυωπία – Φοβάστε το μέλλον και ό,τι αυτό μπορεί να σας επιφυλάσσει. Όμως η φαντασία σας προκαλεί το φόβο, όχι η πραγματικότητα.
Πρεσβυωπία
– Δείχνει δυσκολία να προσαρμοστείτε με ό,τι συμβαίνει γύρω σας.
Δυσκολία ακόμη και να κοιτάξετε στον καθρέφτη το σώμα σας να γερνάει.
Επιπεφυκίτιδα – Δυσκολεύεστε να δείτε κάτι που σας προκαλεί θυμό και επιθυμείτε να κλείσετε τα μάτια για να μην το δείτε.
Κριθαράκι –
Εμφανίζονται σε άτομα συναισθηματικά, που δεν μπορούν να προσπεράσουν
ό,τι βλέπουν μπροστά τους. Τους στενοχωρεί αυτό που βλέπουν και θα
προτιμούσαν να βλέπουν μόνο ό,τι τους αρέσει. Προσπαθήστε να αποκτήσετε
μεγαλύτερη ανοχή σε όσα βλέπετε γύρω σας.
Τα αυτιά
Δείχνουν την ετοιμότητά μας να ερχόμαστε σε επαφή με τον γύρω κόσμο.
Πόνος ή βόμβος
εμφανίζεται όταν δεν θέλουμε πια ούτε να ακούμε ούτε να υπακούμε. Κάθε
δυσλειτουργία των αυτιών δηλώνει κριτική άποψη σχετικά με ό,τι ακούτε,
ακόμη και εσωτερικό θυμό ή επιθυμία να αποκλείσετε οτιδήποτε δεν θέλετε
να ακούσετε. Μπορεί να αισθάνεστε ότι εύκολα σας δυσφημούν και έτσι
ζείτε διαρκώς σε κατάσταση άμυνας. Καταλάβετε ότι αυτό που σας
εκνευρίζει δεν είναι τόσο αυτά που λένε, αλλά κυρίως η ερμηνεία που
δίνετε σε αυτά που λένε.
Στα παιδιά η ωταλγία
υποδηλώνει μια κατάσταση δυσάρεστη στο σπίτι, την οποία αυτά δεν θέλουν
να ακούσουν, και δεν μπορούν να την εκφράσουν λόγω της απαγόρευσης από
τους μεγάλους, πράγμα που επιδεινώνει την ωταλγία.
Η κώφωση είναι μια μακροχρόνια άρνηση να ακούσουμε κάποιον. Αν παρατηρήσουμε ένα ζευγάρι που ο ένας έχει μειωμένη ακοή, τότε θα δούμε πως ο άλλος μιλάει συχνά πάρα πολύ, φλυαρεί σχεδόν ακατάπαυστα.
Η κώφωση είναι μια μακροχρόνια άρνηση να ακούσουμε κάποιον. Αν παρατηρήσουμε ένα ζευγάρι που ο ένας έχει μειωμένη ακοή, τότε θα δούμε πως ο άλλος μιλάει συχνά πάρα πολύ, φλυαρεί σχεδόν ακατάπαυστα.
Αντιπροσωπεύει
την ικανότητά μας στην διαλλακτική σκέψη, στην αποδοχή μιας άλλης
γνώμης, την κατανόηση των απόψεων πολλών ανθρώπων. Κατά κανόνα οι
παθήσεις του λαιμού προέρχονται από την δογματική πεισματική άρνηση να
δει κανείς με νέο τρόπο τα πράγματα της ζωής. Σημαίνει ισχυρογνωμοσύνη
πάνω στη δική μας σκέψη.
Ο λάρυγγας
Αντιπροσωπεύει
την ικανότητά μας να υπερασπίζουμε τα συμφέροντά μας και τις γνώμες
μας, την προσωπικότητά μας.Ο λάρυγγας αρρωσταίνει, όταν εμείς θεωρούμε,
ότι δεν δικαιούμαστε και δεν είμαστε σε θέση να υπερασπίσουμε τους
εαυτούς μας. Πέραν τούτου, ο λάρυγγας είναι η έδρα της ενέργειας της
δημιουργίας. Όταν η δημιουργική ενέργεια δεν βρίσκει διέξοδο, ο λάρυγγας
αρρωσταίνει.
Ο ερεθισμένος λαιμός δηλώνει πάντα οργή.
Ο λαιμός
Σφίξιμο
στο λαιμό σημαίνει ότι ίσως αισθάνεστε περιορισμένοι, υπό πίεση ή ότι
σας έχουν αρπάξει από το λαιμό για να πείτε ή να κάνετε κάτι. Πόνος κατά
την κατάποση δείχνει τον τρόπο που διαλέγει το σώμα να σας ρωτήσει
ξεκάθαρα «ποιο πρόσωπο ή κατάσταση δεν μπορείτε να καταπιείτε;». Ίσως
δεν μπορείτε να καταπιείτε την στάση ενός συγκεκριμένου προσώπου ή την
έκβαση μιας κατάστασης.
Αμυγδαλίτιδα
– Δείχνει θυμό ή απογοήτευση από μια κατάσταση την οποία δεν μπορείτε
να “καταπιείτε”. Προσδιορίστε τι ή ποιον δεν μπορείτε να αποδεχθείτε.
Το στήθος
Όταν
έχετε προβλήματα με το στήθος, σημαίνει συνήθως πως υπερπροστατεύετε
ένα πρόσωπο/γεγονός/εμπειρία. Ένα μέρος από τη διαδικασία της μητρικής
φροντίδας είναι να επιτρέπουμε στο παιδί να μεγαλώσει, να
απογαλακτιστεί. Χρειάζεται να ξέρουμε πότε θα το αφήσουμε από τα χέρια
μας, πότε θα το προτρέψουμε να πάρει τα ηνία της ζωής του και θα του
επιτρέψουμε να ζήσει όπως θέλει.
Η υπερπροστασία δεν αφήνει τα παιδιά να χειρίζονται μόνα τους τις εμπειρίες τους. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να αρνηθεί και δώστε βοήθεια από αγάπη, όχι αίσθημα υποχρέωσης. Οι παθήσεις του στήθους επίσης μπορεί να έχουν σχέση με τον κρυφό θυμό συνήθως των γυναικών για τους άνδρες.
Η υπερπροστασία δεν αφήνει τα παιδιά να χειρίζονται μόνα τους τις εμπειρίες τους. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να αρνηθεί και δώστε βοήθεια από αγάπη, όχι αίσθημα υποχρέωσης. Οι παθήσεις του στήθους επίσης μπορεί να έχουν σχέση με τον κρυφό θυμό συνήθως των γυναικών για τους άνδρες.
Η πλάτη
Προβλήματα
με την πλάτη αρχίζουν, όταν νιώθει κανείς,ότι του λείπει η στήριξη. Οι
πόνοι του άνω τμήματος της πλάτης σχετίζονται με την ανεπάρκεια της
αισθηματικής στήριξης από τους άλλους (σύζυγος, φίλος, αφεντικό). Το
μεσαίο τμήμα της πλάτης σχετίζεται με το αίσθημα της ενοχής και τους
φόβους του παρελθόντος, φόβους των οικονομικών προβλημάτων.
Ο πόνος στον ώμο
υποδηλώνει ότι κρατάτε το βάρος του κόσμου στους ώμους σας. Έχετε
υπερφορτώσει τον εαυτό σας χωρίς λόγο. Αναλαμβάνετε ακόμη και βάρη που
δεν είναι δικά σας. Επιτρέψτε στους άλλους να ζουν τη δική τους ζωή, με
τα δικά τους λάθη, και ελευθερώστε τον εαυτό σας.
Κύφωση – Αν υποφέρετε από κύφωση ίσως αισθάνεστε πως έχετε τον κόσμο στους ώμους σας και ότι όλοι είναι πάνω στην πλάτη σας.
Λόρδωση –
Προτιμάτε να τα κάνετε συνήθως όλα μόνοι σας και είναι πολύ δύσκολο για
σας να δεχτείτε βοήθεια. Το σώμα σας λέει ότι πρέπει να δέχεστε
πράγματα με ευγνωμοσύνη και απλώς να λέτε ευχαριστώ για ανταπόδοση.
Τα χέρια
Αντιπροσωπεύουν
τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τη ζωή μας, τις ευθύνες μας και τα
ταλέντα μας. Πόνοι εκφράζουν πιθανόν αντίδραση του εαυτού επειδή δεν
εκφράζουμε όλο το δυναμικό μας.
Το κάθε δάχτυλο έχει τη σημασία του.
–Ο αντίχειρας αντιπροσωπεύει τις νοητικές ικανότητες.
–Ο δείκτης τον φόβο και τον εγωισμό.
–Ο μέσος την οργή και τη σεξουαλικότητα.
–Ο τέταρτος ταυτόχρονα την συμφωνία και την πίκρα.
–Ο πέμπτος τις οικογενειακές σχέσεις και τις απαιτήσεις.
Τα πόδια
Τα
προβλήματα που παρουσιάζονται σ’αυτά, τις πιο πολλές φορές προέρχονται
από το φόβο που νιώθουμε να προχωρήσουμε μπροστά ή να πάρουμε μια
συγκεκριμένη κατεύθυνση ή στόχο. Όταν δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι, συχνά
προκαλούμε μικρά προβλήματα στα πόδια μας. Μια αντίρρηση που προβάλει ο
εαυτός για την κατεύθυνση που έχουμε πάρει. Μπορούμε να επιβραδύνουμε
λίγο το ρυθμό μας και να χαρούμε ορισμένα πράγματα περισσότερο.
Τα γόνατα
προσδιορίζουν την ευελιξία του κάθε ατόμου. Εκφράζουν την περηφάνια, το
εγώ, την ισχυρογνωμοσύνη. Την επόμενη φορά που θα έχεις προβλήματα με
τα γόνατά σου, ρώτησε τον εαυτό σου πού ήσουν αδιάλλακτος. Πόνοι στα
γόνατα εμφανίζονται όταν κάτι μέσα μας νιώθει να έχει γονατίσει από τις
πιέσεις της ζωής και δεν θέλει πια να υποτάσσεται, να χαμηλώνει τον
εαυτό του προς χάριν των άλλων ή μιας κατάστασης.
Απελευθέρωσε την ισχυρογνωμοσύνη σου. Για να νιώθεις άνετα, χρειάζεται να είσαι ευέλικτος. Δεν είναι ανάγκη να φοβάσαι μήπως χάσεις τον έλεγχο ακολουθώντας τις ιδέες των άλλων ή αποδεχόμενοι νέες ιδέες. Επιτρέψτε στον εαυτό σας την ευελιξία να δει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία.
Απελευθέρωσε την ισχυρογνωμοσύνη σου. Για να νιώθεις άνετα, χρειάζεται να είσαι ευέλικτος. Δεν είναι ανάγκη να φοβάσαι μήπως χάσεις τον έλεγχο ακολουθώντας τις ιδέες των άλλων ή αποδεχόμενοι νέες ιδέες. Επιτρέψτε στον εαυτό σας την ευελιξία να δει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία.
Πέλματα –
Είστε αναποφάσιστοι ποιο δρόμο να διαλέξετε. Ίσως σας συμβαίνει να
αισθάνεστε πως είστε καρφωμένοι σε ένα μέρος ή δεν μπορείτε να
ξεκολλήσετε τα πόδια σας. Λαμβάνετε μήνυμα από το σώμα σας ότι πρέπει να
αφεθείτε και να κινηθείτε ευδιάθετα μπροστά.
Φτέρνα
– Ο πόνος στη φτέρνα δείχνει ότι επιθυμείτε να κινηθείτε προς την
κατεύθυνση των στόχων σας, αλλά διστάζετε επειδή δεν αισθάνεστε να σας
στηρίζουν επαρκώς οι άλλοι. Προτιμάτε να έχετε πρώτα τη συναίνεση των
άλλων. Αισθάνεστε ακόμα και ένοχοι όταν ενεργείτε χωρίς την έγκριση των
άλλων. Να ξέρετε όμως πως είναι αδύνατον να συμφωνούν όλοι. Αν όλοι
είχαμε την ίδια γνώμη για όλα, η ζωή δεν θα ήταν καθόλου ενδιαφέρουσα.
Αντιπροσωπεύει
την αγάπη, ενώ το αίμα τη χαρά. Όποιος αρνείται στον εαυτό του την
αγάπη και τη χαρά, η καρδιά του σφίγγει. Ως αποτέλεσμα το αίμα ρέει πιο
αργά, πράγμα του οδηγεί στις αναιμίες, την στηθάγχη και το έμφραγμα.
Έμφραγμα –
Το αίμα αντιπροσωπεύει τη χαρά της ζωής και η παρεμπόδιση της ροής του,
αποτελεί συσσώρευση συναισθημάτων που εμποδίζουν τη χαρά στη ζωή σας.
Καρδιακές
δυσλειτουργίες – Αν έχετε προβλήματα στην καρδιά, διακατέχεστε πιθανόν
από την τάση να τα παίρνετε όλα κατάκαρδα ή πολύ στα σοβαρά. Προβλήματα
καρδιάς έχουν να κάνουν με ερωτικές απογοητεύσεις, άρνηση συγχώρεσης,
συναισθηματική εξάρτηση ή αποξένωση και “κλείσιμο της καρδιάς”.
Πνευμονικές παθήσεις –
Οι πνεύμονες σχετίζονται με την στάση μας προς την ζωή, οι
πνευμονοπάθειες έχουν σχέση με τον φόβο της ζωής γενικά ή με τον φόβο να
ζεις ολοκληρωμένη ζωή, της απαισιόδοξης, αρνητικής στάσης προς την ζωή.
Είναι οι ρυθμιστές του αέρα, συνδέονται άμεσα με την επιθυμία για ζωή
και την ποιότητά της. Πιθανόν αισθάνεστε καταπιεσμένοι με ένα αίσθημα
ασφυξίας που σας προκαλεί κάποιο πρόσωπο ή κατάσταση. Το σώμα σας λέει
να πάρετε μια βαθιά ανάσα ζωής.
Το στομάχι
Είναι ο δείκτης της ικανότητάς μας στην χώνεψη των νέων ιδεών και εμπειριών.
Τα
προβλήματα με το στομάχι κατά κανόνα σχετίζονται με την ανικανότητα
προσαρμογής στις νέες συνθήκες. Όταν έχουμε ενοχλήσεις ας αναρωτηθούμε
«Ποιον δεν μπορούμε να χωνέψουμε; Ποιος μας κάθεται στο στομάχι; Τι
φοβόμαστε;. Έτσι λοιπόν τα στομαχικά προβλήματα αποτελούν εκδηλώσεις
αποτυχίας ή άρνησης σας να χωνέψετε ένα άτομο ή μια κατάσταση την οποία
φοβάστε ή δεν μπορείτε να αντέξετε.
Πρωκτός – Κάθε
όργανο του σώματός μας είναι μια υπέροχη έκφραση της ζωής και έχει τη
δική του συγκεκριμένη λειτουργία. Χωρίς τον πρωκτό δεν θα μπορούσαμε να
αποβάλλουμε αυτά που το σώμα μας δε χρειάζεται πια και θα πεθαίναμε πολύ
γρήγορα.
Το
παχύ έντερο σχετίζεται με την ικανότητα να απελευθερώνεσαι από κάτι,
που δεν έχεις πια ανάγκη. Προβλήματα του παχέος εντέρου σχετίζονται με
τους φόβους απαλλαγής από τον παλιό τρόπο σκέψης, με το φόβο να χάσεις
κάτι ή να μην αποκτήσεις κάτι.
Διάρροια – Σε
φυσικό επίπεδο το σώμα αποβάλλει μη αφομοιωμένα θρεπτικά συστατικά.
Έτσι αποβάλλετε κάτι που σας προκαλεί συναισθηματική δυσφορία.
Δυσκοιλιότητα –
Η κύρια λειτουργία του εντέρου είναι να αποβάλλει οτιδήποτε άχρηστο στο
σώμα. Η άριστη ψυχικοσωματική υγεία βασίζεται στην απελευθέρωση παλιών
αντιλήψεων που υπάρχουν. Επίσης μπορεί να παρουσιαστεί όταν αισθάνεστε
ότι πιέζεστε να αποχωριστείτε κάτι υλικής φύσεως. Το σώμα σας στέλνει
ηχηρό μήνυμα ότι είναι καιρός να ξεχάσετε. Σκουριασμένες ιδέες και
παλιές αντιλήψεις θα συσσωρευτούν και σταδιακά θα σας δηλητηριάσουν,
γι’αυτό αποτινάξετε τα παλιά και υποδεχτείτε τα καινούργια.
Το υπερβολικό βάρος αντιπροσωπεύει την ανάγκη για προστασία.
Η
αγάπη για τον εαυτό μας και η δίαιτα στις αρνητικές σκέψεις, είναι η
καλύτερη δίαιτα. Έχετε ανυψώσει ένα ψυχολογικό τείχος γύρω σας, ένα
φράγμα πάχους, για να σας προφυλάσσει από τις απαιτήσεις και τις
προσδοκίες των άλλων.
Όταν
είμαστε οργισμένοι με τον εαυτό μας, όταν νιώθουμε κάποιες ενοχές, όταν
αισθανόμαστε την ανάγκη να επιβάλουμε κάποια τιμωρία, τότε ένα ατύχημα
είναι μια θαυμάσια λύση. Ένα ατύχημα προκαλεί πάντα την προσοχή και την
συμπάθεια των άλλων προς εμάς. Σπεύδουν να μας περιποιηθούν και να μας
φροντίσουν. Ο πόνος κάθε είδους είναι μια ένδειξη ενοχής. Η ενοχή
αποζητά την τιμωρία & η τιμωρία φέρνει πόνο.
Όταν
δεν αισθανόμαστε άνετα επειδή γεννηθήκαμε άντρες ή γυναίκες, όταν
απορρίπτουμε τη σεξουαλικότητά μας, όταν περιφρονούμε το σώμα μας και το
θεωρούμε βρώμικο και αμαρτωλό,τότε συχνά έχουμε προβλήματα στα
γεννητικά μας όργανα.
Δερματολογικά προβλήματα
Το
δέρμα συνδέεται άμεσα με την εικόνα του εαυτού μας για την αντανάκλαση
στον εξωτερικό κόσμο. Τα προβλήματα του δέρματος είναι εκδηλώσεις
υποτίμησης του εαυτού. Δίνετε μεγάλη σημασία στο πώς σας βλέπουν οι
άλλοι και τι γνώμη έχουν για εσάς. Το σώμα σας στέλνει μήνυμα να είστε
πιο φιλικοί με τον εαυτό σας και να τον αποδέχεστε περισσότερο. Μπορεί
επίσης να είναι μια δικαιολογία του σώματος για να αποφύγετε να
αναπτύξετε επαφή με άλλους.
Ξηροδερμία – Είστε απρόθυμοι να δείξετε την ευαισθησία ή λεπτότητά σας.
Σκληροδερμία
– Σας αρέσει να δίνετε την εντύπωση πως είστε σκληρός άνθρωπος, αλλά το
ήρεμο και ευγενικό τμήμα του εαυτό σας επιθυμεί να εκφραστεί.
Ακμή –
Είναι ένας τρόπος να κρατάμε σε απόσταση τον εαυτό μας από τους άλλους
ώστε να μην μας βλέπουν από πολύ κοντά. Επηρεάζονται περισσότερο όσοι
έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η ακμή που επιμένει στην ενήλικη περίοδο
δείχνει την ανάγκη αλλαγής του τρόπου με τον οποίο βλέπετε τον εαυτό
σας.
Το κεφάλι
Συχνά
αντί να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο, το νιώθουμε απλώς να πονάει
από έναν ισχυρό πονοκέφαλο. Είναι ο τρόπος που το σώμα μας στέλνει
μήνυμα ότι έχουμε φορτωθεί με πολλές σκοτούρες ή ότι έχουμε υπερφορτώσει
τα κυκλώματα με κάτι που μας ζητάει πολλή ενέργεια και σκέψη, οπότε
χρειάζεται να αφήσουμε τα πράγματα να κρυώσουν λίγο πριν πάρουμε
αποφάσεις. Αν αισθάνεστε ότι το κεφάλι σας κοντεύει να σπάσει, το μήνυμα
του σώματος είναι να πάψετε να συγκεντρώνετε τόσα πολλά μέσα σας.
Απαλλαγείτε από την υπερβολική νοητική δραστηριότητα και σταματήστε να
επιδιώκετε να καταλάβετε και να εξηγήσετε με το μυαλό τα πάντα.
Η έμμηνος ρύση
Διαταραχές
της περιόδου αποτελούν ένδειξη ότι δυσκολεύεστε να αποδεχθείτε την
θηλυκότητά σας. Επιτρέψτε στον εαυτό σας το δικαίωμα να χρειάζεται τους
άνδρες χωρίς να εξαρτάται από αυτούς.
Οι διαταραχές της ουροδόχου κύστεως σχετίζονται με τον θυμό με τον εαυτόν σου.
Οι κολπίτιδες των γυναικών με τον θυμό με τον σεξουαλικό σύντροφο.
Οι προστατίτιδες με τη μειωμένη αυτοεκτίμηση των ανδρών και με τον φόβο να φανούν ανεπαρκείς σεξουαλικά στα μάτια των γυναικών.
Η σεξουαλική ανικανότητα και ψυχρότητα
οφείλεται στο φόβο, το θυμό και το φθόνο για τον/την σεξουαλικό
σύντροφο και στην αντίληψη, ότι το σεξ είναι αμαρτία. Έχετε αλλάξει την
άποψή σας για τη σύντροφό σας ή για τη σχέση. Μπορεί να τη βλέπετε
περισσότερο σαν μητρική φιγούρα ή φίλη.
Ακόμα και σήμερα όταν βρεθούν σε δημόσιο χώρο έχουν την τάση να φορτώνονται τα συναισθήματα των άλλων και να πνίγονται. Πρέπει να κατανοήσουν ότι αυτά τα συναισθήματα ούτε ανήκουν στους ίδιους, ούτε είναι υπεύθυνοι για τους άλλους.
Αιματολογικά προβλήματα –
Το αίμα αντιπροσωπεύει τη δύναμη της ζωής & της χαράς. Όπως το αίμα
θρέφει το σώμα μας έτσι κι εμείς πρέπει να θρέφουμε την ψυχή μας. Είναι
καλό να ασχολούμαστε περισσότερο με δραστηριότητες που μας ευχαριστούν
παρά να δαπανούμε ενέργεια σε πράγματα που αποστραγγίζουν τη ζωτικότητά
μας.
Αλλεργίες –
Ίσως αισθάνεστε έντονη αποστροφή για κάποιον ή έχετε δυσκολία να
προσαρμοστείτε με κάποιο πρόσωπο/κατάσταση. Μπορεί μάλιστα να επιζητάτε
έγκριση από κάποιο πρόσωπο προς το οποίο αισθάνεστε βαθύτερα εχθρότητα.
Αντί να πιστεύετε πως η αλλεργία προέρχεται από εξωτερικούς παράγοντες,
σκεφτείτε τι σας συνέβη τις προηγούμενες εικοσιτέσσερις ώρες πριν από
την αλλεργική σας αντίδραση. Ο εντοπισμός του προσώπου που δεν ανέχεστε
θα πρέπει να αποτελεί το πρώτο σας μέλημα. Εφόσον δεν μπορείτε να
αλλάξετε τους άλλους, η μόνη σας επιλογή είναι να τους αποδεχτείτε όπως
είναι.
Η ανορεξία και η βουλιμία είναι ακραίες μορφές μίσους εναντίον του εαυτού μας.
Η
τροφή είναι το σύμβολο της ανατροφής μας από τη μάνα γη. Οι ανορεκτικοί
απορρίπτοντας λοιπόν την τροφή, απορρίπτουν και τη μητέρα τους, το
πρωταρχικό γυναικείο πρότυπο ή την δική τους γυναικεία πλευρά. Πρέπει να
αγκαλιάσετε την θηλυκότητά σας και να κατανοήσετε ότι η μητέρα σας
έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για την ανατροφή σας,σύμφωνα με τις
ικανότητές της και τις γνώσεις που διέθετε την εποχή. Σεβαστείτε την και
αποδεχτείτε την ως ένα άλλο ανθρώπινο ον με τους φόβους και τα όριά της
όπως όλοι μας.
Το άσθμα προκαλείται από την υπερβολική, την αποπνικτική αγάπη. Στην περίπτωση αυτή έχουμε την αίσθηση πως δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε.
Αϋπνία –
Τα άτομα που υποφέρουν από αϋπνία είναι συναισθηματικά και αγχώδη. Η
έλλειψη ύπνου πιθανόν να αντιπροσωπεύει κάποια έλλειψη ηρεμίας στη ζωή
σας. Προσπαθείτε να μείνετε ξύπνιοι, ώστε να λύσετε όλα τα θέματα που
σας απασχολούν.
Βήχας –
Κάτω από τον βήχα κρύβονται λόγια, γνώμες, διαμαρτυρίες, βρισιές ή
δηλώσεις που δεν τολμήσαμε να ξεστομίσουμε και προτιμήσαμε να τις
καταπιούμε. Επίσης τα φλέματα, υποδηλώνουν την καταπιεσμένη ανάγκη μας
να “φτύσουμε” ορισμένες καταστάσεις ή πρόσωπα. Συχνά ο βήχας είναι
εκδήλωση αγανάκτησης ή άγχους όταν το άτομο νιώθει ότι έχει καταπιεί
πολλά για πολύ καιρό και έχει πια φτάσει σε ένα σημείο που πνίγεται.
Ηπατικές δυσλειτουργίες – Το
συκώτι είναι ένα απο τα κυριότερα όργανα φιλτραρίσματος και
αποτοξίνωσης του οργανισμού. Αντιπροσωπεύει την πύλη συγκρατημένου
θυμού. Μέσα σας αισθάνεστε λύπη και πικρία. Το συκώτι στέλνει ένα
αυστηρό μήνυμα ότι είναι καιρός να χωνέψετε όσα συμβαίνουν γύρω σας. Μη
βγάζετε βιαστικά συμπεράσματα.
Ίλιγγος – Δείχνει
ότι βλέπετε κάποια απώλεια στην ψυχική σας ισορροπία. Αισθάνεστε ότι
χάσατε το πάτημα ή το κράτημά σας σε αυτό που θεωρούσατε ισορροπημένη
ζωή.
Λιποθυμία – Είναι
ένας είδος φυγής στην εμφάνιση μιας κατάστασης που συνεχίζεται και σας
έχει προκαλέσει αίσθημα απογοήτευσης και εξουθένωσης.
Αντί να παραδίνεστε στους φόβους σας και να προσπαθείτε να δραπετεύεσετε,αντιμετωπίστε τους και μιλήστε γι’αυτούς ανοιχτά. Μην αποφεύγετε λοιπόν την κατάσταση που σας βασανίζει γιατί θα τη συναντάτε ξανά μπροστά σας μέχρι να την ξεδιαλύνετε. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε τι έρχεται να σας διδάξει και όχι να την αγνοήσετε.
Αντί να παραδίνεστε στους φόβους σας και να προσπαθείτε να δραπετεύεσετε,αντιμετωπίστε τους και μιλήστε γι’αυτούς ανοιχτά. Μην αποφεύγετε λοιπόν την κατάσταση που σας βασανίζει γιατί θα τη συναντάτε ξανά μπροστά σας μέχρι να την ξεδιαλύνετε. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε τι έρχεται να σας διδάξει και όχι να την αγνοήσετε.
Μυϊκή δυσλειτουργία –
Αφού οι μύες διευκολύνουν τις κινήσεις, οι μυϊκές δυσλειτουργίες
δείχνουν έλλειψη κινήτρων ή της απαιτούμενης δύναμης θέλησης προκειμένου
να εκπληρώσετε τις επιθυμίες σας. Το σώμα σας λέει να κινηθείτε
μπροστά, να συνδεθείτε με τη δύναμη της θέλησής σας.
Πυρετός –
Είναι αποτέλεσμα καταπιεσμένου θυμού. Μόλις τα ρίγη σταματήσουν ο θυμός
απελευθερώνεται και η υπάρχουσα ένταση οδηγείται προς εκτόνωση. Μπορεί
επίσης να έχει σχέση με ένα φλέγον πάθος για μια κατάσταση η οποία ίσως
νιώθετε ότι δεν έχει την αναμενόμενη έκβαση.
Ρινορραγία –
Χωρίς προφανή αίτια δείχνει προσωρινή απώλεια χαράς. Επίσης
αντιπροσωπεύει την επιθυμία για κλάμα και χρησιμεύει ως συναισθηματική
απελευθέρωση όταν απαγορεύετε στον εαυτό σας να το κάνει.
Ροχαλητό –
Αν ροχαλίζετε αυτό συμβαίνει επειδή πιθανόν θα σας άρεσε να ήσαστε
περισσότερο θορυβώδεις κατά τη διάρκεια της ημέρας και συγκρατείστε.
Επίσης ίσως αισθάνεστε ότι δεν ακούγεστε αρκετά και έτσι το αναπληρώνετε
τη νύχτα. Παραδεχτείτε ότι επιζητείτε την προσοχή και θέλετε να σας
ακούσουν.
Σπασμοί –
Υπάρχει εκτεταμένη εσωτερική αναταραχή. Είστε παθητικοί με τους γύρω
σας και στρέφετε κάθε βίαιη σκέψη προς τα έσω, εναντίον του εαυτού σας.
Το σώμα σας λέει ότι δεν μπορεί πλέον να κρατά δεσμευμένη αυτή την
εσωτερική βία.
Τριχόπτωση –
Αντιστοιχεί στην απώλεια των φτερών. Σαν να είμαστε για άλλα φτιαγμένοι
αλλά υποτασσόμαστε σε μια πιο κοινή μοίρα, που μας προσφέρει ασφάλεια,
αλλά έρχεται σε αντίθεση με αυτό που κατά βάθος ήθελε η καρδιά μας και
που το φοβηθήκαμε επειδή περιείχε ρίσκο.
Στους κύκλους των σαμάνων και των ινδιάνων αφήνουν μακριά τα μαλλιά τους γιατί τα θεωρούν ως μεσολαβητές/κεραίες ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα. Αντιπροσωπεύουν μια κεραία η οποία ενώνει τον άνθρωπο με την κοσμική ενέργεια ή θείον.
Εμείς κατανοούμε πως οι τρίχες πάνω στο κεφάλι και το σώμα παρέχουν στρώμα προστασίας στο δέρμα. Τα μαλλιά παρέχουν ένα μανδύα προστασίας για το κεφάλι, αίσθημα ασφάλειας ότι προστατευόμαστε από ψηλά. Η απώλεια μαλλιών σημαίνει ότι δεν αισθάνεστε πλέον προστατευμένοι και δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης στη θεία ενέργεια. Κατανοήστε όμως ότι είστε πλήρως προστατευμένοι από την Πηγή της ζωής.
Στους κύκλους των σαμάνων και των ινδιάνων αφήνουν μακριά τα μαλλιά τους γιατί τα θεωρούν ως μεσολαβητές/κεραίες ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα. Αντιπροσωπεύουν μια κεραία η οποία ενώνει τον άνθρωπο με την κοσμική ενέργεια ή θείον.
Εμείς κατανοούμε πως οι τρίχες πάνω στο κεφάλι και το σώμα παρέχουν στρώμα προστασίας στο δέρμα. Τα μαλλιά παρέχουν ένα μανδύα προστασίας για το κεφάλι, αίσθημα ασφάλειας ότι προστατευόμαστε από ψηλά. Η απώλεια μαλλιών σημαίνει ότι δεν αισθάνεστε πλέον προστατευμένοι και δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης στη θεία ενέργεια. Κατανοήστε όμως ότι είστε πλήρως προστατευμένοι από την Πηγή της ζωής.
Φτάρνισμα –
Επειδή σκοπός το φταρνίσματος είναι να αποβάλει κάτι, το συχνό ή
επαναλαμβανόμενο φτάρνισμα δείχνει μια ανάγκη να απαλλαγείτε από κάτι ή
κάποιον που σας εκνευρίζει, εμποδίζει ή προκαλεί ανία. Όταν σας πιάσει
φτάρνισμα, σκεφτείτε τι ακριβώς είχατε στο μυαλό σας προηγουμένως και θα
διαπιστώσετε ότι επρόκειτο για κάτι ενοχλητικό το οποίο πιθανόν
σχολιάζατε.
Η εκκλησία την όρισε με τον ένα τρόπο, η κοινωνία με άλλο τρόπο και υπάρχουν ένα σωρό αποκκλίσεις και διαστρεβλώσεις. Λατρεύουμε κάποιον, κοιμόμαστε με κάποιον, η ανταλλαγή συναισθημάτων, η συντροφικότητα - είναι αυτό που λέμε αγάπη?"
"Μπορεί η αγάπη να χωρισθεί στην ιερή και την ανίερη, την ανθρώπινη και την θειική, η απλά υπάρχει μόνο μια αγάπη? Είναι η αγάπη ένα πράγμα και όχι πολλά πράγματα? Αν πούμε "σε αγαπώ" αυτό αποκλείει την αγάπη για κάποιον άλλον? Είναι η αγάπη προσωπική η μη προσωπική? Ηθική η ανηθική? Οικογενειακή η μη οικογενιακή? Αν αγαπάς την ανθρωπότητα αγαπάς και τον καθένα ξεχωριστά ?
Είναι η αγάπη συναίσθημα? Είναι η αγάπη αίσθημα? Είναι η αγάπη απόλαυση και επιθυμία? Όλες αυτές οι ερωτήσεις δείχνουν, έτσι δεν είναι, ότι έχουμε ιδέες για την αγάπη, ιδέες για το τι πρέπει να είναι και τι δεν πρέπει να είναι η αγάπη, έναν κανόνα ή κώδικα που έχει δημιουργήσει η κοινωνία στην οποία ζούμε."
"Τώρα πως θα βρω τι είναι αυτή η φλόγα που λέμε αγάπη? Όχι πως να βρούμε έναν τρόπο να την εκφράσουμε διαφορετικά αλλά να βρούμε την σημασία της. Πρώτα θα απορρίψω ό,τι έχουν πει η εκκλησία, η κοινωνία, οι φίλοι και οι γονείς μου, κάθε βιβλίο και άνθρωπος διότι θέλω να βρω μόνος μου τι είναι η αγάπη.
Εδώ είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που εμπεριέχει όλη την ανθρωπότητα, υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να την ορίσεις και εγώ έχω φυλακιστεί σε κάποιον τρόπο να την ορίζω. Για αυτό τον λόγο δεν πρέπει να διώξω όλες τις τάσεις και τις προκαταλήψεις μου? Είμαι μπερδεμένος, διαλυμένος από τις δικές μου επιθυμίες οπότε λέω στον εαυτό μου "πρώτα καθάρισε το δικό σου μπέρδεμα. Ίσως να μπορέσουμε να δούμε τι είναι αγάπη καταλαβαίνοντας τι δεν είναι."
"Το να ανήκεις σε κάποιον, το να σε φροντίζει κάποιος και να εξαρτάσαι από αυτόν - σε όλο αυτό πρέπει να υπάρχει πάντα άγχος, φόβος, ζήλεια, ενοχή, και όσο υπάρχει φόβος δεν μπορεί να υπάρξει αγάπη. Ένα μυαλό γεμάτο πίκρες δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι αγάπη, αισθηματικότητα και συναισθηματικότητα δεν έχουν καμμιά σχέση με την αγάπη. Έτσι, η αγάπη δεν έχει σχέση με την επιθυμία και την απόλαυση."
"Η αγάπη δεν είναι προιόν της σκέψης, η οποία με την σειρά της είναι προιόν του παρελθόντος. Η σκέψη δεν μπορεί να καλλιεργήσει την αγάπη. Η αγάπη δεν περιορίζεται και δεσμεύεται απο την ζήλεια, γιατί η ζήλεια είναι το παρελθόν. Η αγάπη είναι το τώρα, το παρόν. Δεν είναι το "θα αγαπήσω" ουτε το "αγάπησα".
Όταν αγαπάς δεν πρόκειται να ακολουθήσεις κανέναν. Η αγάπη δεν υπακούει. Όταν αγαπάς δεν υπάρχει ούτε σεβασμός ούτε ασέβεια. Δεν γνωρίζετε τι θα πει να αγαπάς αληθινά κάποιον? Να αγαπάς χωρίς μίσος, χωρίς ζήλεια, χωρίς θυμό, χωρίς να θέλετε να επηρεάσετε το τι σκέφτεται ή τι κάνει ο άλλος, χωρίς να καταδικάζετε, χωρίς να συγκρίνετε? Όταν υπάρχει αγάπη υπάρχει σύγκριση?
Όταν αγαπάτε κάποιον με όλη σας την καρδιά, με όλο σας τον νου, με όλο σας το σώμα, με όλη σας την ύπαρξη, υπάρχει σύγκριση? Όταν αφήνεσαι ολοκληρωτικά στην αγάπη δεν υπάρχει ο άλλος.
"Αλλά αν θέλετε ακόμα να βρείτε (τι είναι η αγάπη), θα δείτε ότι δεν είναι φόβος, εξάρτηση, ζήλεια, ή κτητικότητα, ή υπεθυνότητα και το χρέος, ή αυτολύπηση, ή αγωνία του να μην αγαπηθείς. Λοιπόν, αφού τα διώξετε όλα αυτά, όχι με την βία, αλλά ξεπλένοντας τα όπως η βροχή ξεπλένει την σκόνη πολλών ημερών από ένα φύλλο, τότε ίσως βρείτε αυτό το περίεργο λουλούδι που ο άνθρωπος αναζητά τόσο πολύ.
Θα σας υπαγορέψει κάποια εξουσία, κάποια μέθοδο, κάποιο σύστημα πως να αγαπάτε? Αν κάποιος σας πει πως να αγαπάτε τότε αυτό δεν είναι αγάπη. Γίνεται να πείτε "θα εξασκήσω την αγάπη. Θα κάτσω κάτω και θα το σκεφτώ μέρα με την ημέρα. Θα εξασκήσω τον εαυτό μου να είναι καλός και ευγενικός και θα τον πιέσω να δίνει προσοχή στους άλλους? "
"Η αγάπη είναι κάτι νέο, φρέσκο, ζωντανό. Δεν έχει χτες ούτε και αύριο. Είναι πέρα από το μαρτύριο της σκέψης. Μόνο το αθώο μυαλό μπορεί να καταλάβει τι είναι η αγάπη, και το αθώο μυαλό μπορεί να ζήσει σε έναν κόσμο που δεν είναι αθώος.
Το να βρεις αυτό το καταπληκτικό πράγμα που ο άνθρωπος αναζητά αιώνια μέσα από την θυσία, μέσω της λατρείας, μέσω των σχέσεων, μέσω του σεξ, μέσω κάθε μορφής απόλαυσης και πόνου, είναι δυνατό μόνο όταν η σκέψη κατανοήσει τον εαυτό της και να φτάσει στο τέλος της. Τότε η αγάπη δεν έχει αντίθετο, τότε η αγάπη δεν έχει σύγκρουση."
"Τι πράγμα είναι οι σχέσεις και πόσο εύκολα πέφτουμε στη συνήθεια κάποιας συγκεκριμένης σχέσης, θεωρούμε τα πράγματα δεδομένα, αποδεχόμαστε τις καταστάσεις και δεν είναι ανεκτή καμιά αλλαγή δε δεχόμαστε καμία κίνηση προς την αβεβαιότητα, ούτε για ένα λεπτό.
Όλα είναι τόσο καλά ρυθμισμένα, τόσο στέρεα φτιαγμένα, τόσο δεσμευμένα, που δεν υπάρχει καμία ελπίδα για λίγη φρεσκάδα, για μια καθαρή αναζωογονητική ανοιξιάτικη ανάσα. Αυτά κι άλλα πολλά τα ονομάζουμε σχέσεις.
Αν παρατηρήσουμε από κοντά, οι σχέσεις είναι κάτι πολύ πιο λεπτό, κάτι πιο γοργό κι από την αστραπή, πιο αχανές κι από τη γη, γιατί οι σχέσεις είναι η ζωή. Η ζωή μας είναι σύγκρουση. Θέλουμε να κάνουμε τις σχέσεις χοντροκομμένες, ωμές, εύκολες.
Έτσι χάνουν την ευωδιά τους, την ομορφιά τους. Όλα τούτα συμβαίνουν γιατί δεν αγαπάμε, κι η αγάπη, φυσικά, είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα, γιατί μέσα σ’ αυτή πρέπει να εγκαταλείψει κανείς ολοκληρωτικά τον εαυτό του. (το εγώ του)
Αυτή ακριβώς η ιδιότητα της φρεσκάδας, του καινούριου, είναι ουσιαστική, αλλιώς η ζωή γίνεται ρουτίνα, συνήθεια και η αγάπη δεν είναι συνήθεια, δεν είναι κάτι βαρετό. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν χάσει το αίσθημα της έκπληξης. Θεωρούν τα πάντα δεδομένα κι αυτή η αίσθηση της ασφάλειας καταστρέφει την ελευθερία και τις εκπλήξεις της αβεβαιότητας.
Κρισναμούρτιm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου