Kαλύτερα να πεθάνεις στα γέλια,παρά να πεθάνεις από ανία!

                            

ΦΩΤΟ ΠΑΝΟΣ ΓΚΕΚΑΣ
ΧΩΡΙΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ

Γάμος αλά ελληνικά
https://www.facebook.com/%CE%93%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%82-%C…/
ΜΑΚΙΓΙΑΖ ΣΟΦΙΑ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ
https://www.facebook.com/SK-Beauty-Arts-1440520159548579/…
ΜΑΝΙΚΙΟΥΡ ΝΑΤΑΛΙΑ ΑΤΖΕΜΙΑΝ
https://www.facebook.com/anatali?fref=ts
Ρούχα από το μπαούλο
ΚΑΒΟΥΡΙ
CONCEPT FLAMENCO
31 Μαρτίου 2016

                                                https://www.panosgekas.gr/

https://www.panosgekas.gr/portfolio/portrait/

Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου

To χαμόγελο σου, είναι φάρος σε κάθε τρικυμία της ζωής.
Χαμόγελο, είναι  ο ευεργέτης που φυτεύει δυο λουλουδένια λακκάκια στα δυο σου μάγουλα.
Χαμόγελο, είναι  το φως που φωτίζει την αύρα σου.
Χαμόγελο, είναι  η φυσική σου έλξη και μαγνητισμός.
Χαμόγελο, είναι το άνθος της ζωής και αιώνιας νιότης.
Χαμόγελο, είναι το φάρμακο σε κάθε δηλητήριο κέρασμα εχθρικών επιθέσεων.
Χαμόγελο, είναι η ασπίδα σου σε κάθε σύγκρουση σου με τα προβλήματα της ζωής.

Ξεχάσαμε πια να χαμογελάμε. Κλέφτες του, η ανεργία, οι στριφνοί εργοδότες, η μονοξιά, ο φόβος των γηρατειών, οι αντίξοοες συνθήκες διαβίωσης, η κρίση που μας μαστίζει και τόσα μύρια άλλα. Καθένας μας θα έχει να βάψει με μια μαύρη δική του πινελιά, προσωπική δυσάρεστη εμπειρία, τον καμβά αυτό.

Και αυτό, τόσο μικρό και γλυκό, αναμετρά το ύψος του μαζί τους.
Χαμόγελο, είναι ένα παιδί που μας παρασέρνει στην σκανδαλιά του.
Και το χαμόγελο που στερηθήκαμε, ήταν γιατί ήθελαν όλοι, να γίνουμε μια μάσκα.
Να μην ξεχωρίζουμε ο ένας από τον άλλο με το χαμόγελο μας.
Ήθελαν να ομαδοποιηθούμε στην γκρίζα πραγματιικότητα τους.
Ήθελαν να υψώσουμε το τοίχος στην ευτυχία και χαρά,στο κελάρισμα του γέλιου.
Ήθελαν ν΄αντικρίζουμε με πέτρινη μάσκα την κάθε μας μέρα.
Ήθελαν…

Εναντιωθείτε!
Πετάξτε τον κορσέ της στεναχώριας που σας ασφυκτιά.
Μην καταθλίβεστε και βυθίζεστε στο σημείο που μας βύθισαν.
Αδράξτε ο καθένας το δικό του χαμόγελο, ως οδηγό για τον δικό του φωτεινό δρόμο προς την προσωπική του ολοκλήρωση και ευτυχία.

Ο θυμός, μας σέρνει από τα μαλλιά ως άλλος τροπαιούχος πάνω στο άρμα του.
Μας περιγελά και κορδώνεται νικητής.
Μα εσύ, με το χαμόγελό σου τον έχεις ήδη νικήσει.
Καλύτερα να πεθαίνεις στα γέλια, παρά να πεθαίνεις από την ανία και τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Πότε, δοκίμασες εσύ να μου χαμογελάσεις και να χαθούμε στο μεθυστικό άρωμα των χαμόγελων μας.
Το χαμόγελό σου, διαβατάρικο πουλί που νοσταλγώ, ν΄αγκαλιάσω κάθε χρόνο που θα χάνεται, θα ταξιδεύει, αλλά θα ξαναγυρίζει και πάλι στην εστία της καρδιάς μου, γιατί το χαμόγελό μου είσαι εσύ.
Το χαμόγελό μου είσαι ο ένας, οι πολλοί.

 Να ξέρεις, αυτός που χαμογελά,διαρκεί.
 Mary Pettibone Poole
Σπάσε τον πάγο μ΄άλλο σου ένα χαμόγελο.


Από το ύψος του γέλιου, το σύμπαν εκσφενδονίζεται σε ένα καλειδοσκόπιο νέων δυνατοτήτων.
 Jean Houston

Χαμόγελο, η καμπύλη που  ισιώνει εσένα και  τα πολλά.

 http://www.loveletters.gr/%ce%9a%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%b5%ce%b8%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%b3%ce%ad%ce%bb%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac-%ce%bd/

Πριν κρεμάσεις την ταμπέλα σου στον άλλο,κοίτα λίγο τον καθρέφτη σου.

Γράφει η Νίκη Ατζεμόγλου


Άνθρωποι, προιόντα προς πώληση.
Πόσο, ο καθένας μας κοστολογείται και κάθε φορά από ποιους;
Όπως τα προιόντα, απλωμένα σε πάγκο το καθένα με την ανάλογη τιμή του. Έτοιμα αναρτημένα τα μαύρα ταμπελάκια τους.
Έτσι και οι άνθρωποι στημένοι στον τοίχο. Παραταγμένοι στην σειρά.
Άλλοι χοντροί, άλλοι κοντοί, άλλοι μαύροι, άλλοι λευκοί, άλλοι ανάπηροι, άλλοι τυφλοί, άλλοι πλούσιοι, άλλοι φτωχοί. Ο κατάλογος μακρύς.
Ο κάθε άνθρωπος, με την ταμπέλα του.

Οτιδήποτε μας ξενίζει, οτιδήποτε δεν μας ομοιάζει, οτιδήποτε μας φοβίζει, οτιδήποτε δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε,οτιδήποτε αδύναμο ή με συναισθηματικές αδυναμίες, του κολλάμε την ταμπέλα που μας αρέσει για να το εκμηδενίσουμε, χωρίς να υπολογίσουμε με τι πολύτιμο κόστος εκτιμάται κάθε ανθρώπινη ψυχή.
Επικεντρωνόμαστε κυρίως στις εξωτερικές ατέλειες, στα μειονεκτήματα, στα ελαττώματα, στα λάθη των άλλων.

Κάθε πράγμα έχει πάντα δυο όψεις. Την φωτεινή και σκοτεινή.
Έτσι και κάθε άνθρωπος έχει πάντα την καλή και την κακή του πλευρά.
Παρατήρησες ποτέ τον εαυτό σου στο καθρέφτη το πρωί όταν ξυπνάς; Άλλωτε καλοδιάθετος με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο με τον ήλιο στην ματιά.
Άλλες πάλι φορές αγουροξυπνημένος και κακοδιάθετος με μαύρες διαθέσεις.
Και τις δυο φορές εσύ ο ίδιος δεν είσαι;
Πως όμως ένας περαστικός βλέποντας σε την μια ή την άλλη μέρα μπορεί να σε χαρακτηρήσει και διαφορετικά και να σου επικολλήσει ανάλογη ταμπέλα με την μέρα που σε συνάντησε.
Ακόμη και ο φρονιμότερος άνθρωπος στον κόσμο, είναι πιθανόν να σφάλλει, γιατί είναι άνθρωπος και τα λάθη είναι ανθρώπινα.

Ουδείς τέλειος.
Ουδείς ο αρτιότερος.
Ουδείς καλύτερος από τον άλλο.
Ουδείς αναμάρτητος.

Ουδείς.

Καθένας μας ξεχωριστός με τις ατέλειές του, δημιουργώντας ένα τέλειο όλο μέσα από τις διεργασίες και συνεχείς ζυμώσεις της ζωής.
Πέφτει, σηκώνεται.
Παθαίνει, μαθαίνει, εξελίσσεται.
Αρρωσταίνει, ανασταίνεται.

Πριν το χέρι σου ετοιμαστεί να κολλήσει ανάλογη ταμπέλα στο προιόν προς πώληση,δηλαδή τον συνάνθρωπό σου.
Ρώτα.
Μάθε.
Ερεύνα.
Άκουσε τον.

Όταν εννοώ άκουσε, αφουγκράσου την ψυχή του. Οι τρίτοι, όλο θα έχουν να προσθέσουν το αλάτι και το πιπέρι τους,για να μαγειρέψουν κάτι. Για να περάσουν την ώρα τους,να διασκεδάσουν,να αυξήσουν το εγώ τους αποδίνοντάς χαρακτηρισμούς στον καθένα από εμάς. Μετά θα στο σερβίρουν όπως αυτοί θέλουν, είτε ζεστό, είτε κρύο.
Γνώρισε τον από κοντά τον άνθρωπο.
Μίλα του.
Μάθε τα γιατί του. Μάθε τις πληγές του.
Τις ανάγκες του.
Τους δρόμους που περπάτησε και τις δυσκολίες του στις οποίες στάθηκε.

Οι πιο παρεξηγημένοι, είναι οι αυθόρμητοι άνθρωποι, οι παρορμητικοί, οι έξω καρδιά.
Οι άνθρωποι που δεν κρύβουν τα λόγια τους πίσω από στημένες μάσκες.
Που ανοίγονται στα βαθιά για να τους πνίξουν τα ρηχά.
Άνθρωποι, που ήταν καχύποπτοι με την ανθρώπινη φυλή.
Άνθρωποι ,που τόλμησαν να εκφραστούν,να ξανοιχτούν στο πέλαγος για να χάσουν και πάλι την εμπιστοσύνη τους και να καταπνίξουν κάθετι που άγγιζε την ψυχή τους.
Το να είσαι αυθεντικός, χωρίς να κρύβεις τα λόγια σου,έχει πάντα το τίμημά του. Κοστίζει και κοστίζει ακριβά. Στην γωνιά θα παραμονεύουν χίλιοι το σκόνταμά σου, για να κρίνουν την συμπεριφορά σου, την εμφάνισή σου.

Δεν μπορείς να τα έχεις καλά με όλους, αλλά με ανθρώπους που παραδέχονται ,πως τα λάθη είναι ανθρώπινα και τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων ατελή. Αυτούς, που μετά τον τσακωμό τους μαζί σου χαμογελούν,είτε μετά το λάθος σου, σε αγκαλιάζουν. Για αυτούς που στηρίζουν τις ατέλειές σου.
Για τους άλλους δεν έχουμε καιρό για χάσιμο.

Εάν και οι δρόμοι γεμάτοι ταμπέλες που μας δείχνουν τον δρόμο τον σωστό, θυμίσου υπάρχει και το δάσος της ζωής, που μπορεί ο καθένας μας να χαθεί όταν στον νου του πέσει νύχτα, αλλά και το υπέροχο ξέφωτο στο οποίο ,τελικά έχεις την δύναμη να βγεις, χωρίς να σε νοιάζει ποιους αφήνεις πίσω.
Όσοι θέλουν θ΄ ακολουθήσουν,άσε τους άλλους να καρφώνουν τις ταμπέλες τους.

Αντισταθείτε σ΄ αυτούς που με λυρισμό λένε τα ωραία λόγια.
Στα θούρια, στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους.
Στον άνεμο.
Σε όλους τους αδιάφορους.
Στους άλλους που κάνουνε τον φίλο σας.
Ως και σε μένα ακόμη
Σε μένα που σας ιστορώ ακόμη αντισταθείτε.
Τότε, μπορεί βεβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία.
Μ. Κατσαρός

http://www.loveletters.gr/%ce%a0%cf%81%ce%b9%ce%bd-%ce%ba%cf%81%ce%b5%ce%bc%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%84%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%ad%ce%bb%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf-%ce%ba/ 

Ένα λούνα πάρκ είναι η ζωή,κι εσύ κοίτα να το διασκεδάζεις

Victoria Frances

Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου


Have fun!
H ζωή ένα μεγάλο λούνα παρκ.
Η μεγάλη πόρτα της ανοίγει και μένεις έκθαμβος από τι μπορεί να σου αποκαλύψει.
Μια μεγάλη ρόδα που γυρνάει. Και όσο αυτή γυρνάει, από το ύψος σε βάθος και πάλι ανάποδα, κάνεις τις σβούρες της ζωής.
Σε συναρπάζει και ταυτόχρονα σε ζαλίζει με τα ενδεχόμενα προβλήματά της.
Ένας τροχός τύχης που γυρνάει μια υπέρ σου μια κατά σου.
Ζωή είναι αυτή, ότι θέλει κάνει.

Νάτη, σε καλεί με χέρι απλωμένο να την απολαύσεις.
O λαβύρινθος της σου αποκαλύπτει τόσα ωραία και ταυτόχρονα άσχημά της.
Μπαίνεις στο τρενάκι του τρόμου και φοβάσαι.
Κλείνεις τα μάτια να μην αντικρίσεις, τι σου επιφυλάσσει. Είναι τόσα εμπόδια που κατά καιρούς δύνασαι να ξεπεράσεις.
Οικονομικά, υγείας, επαγγελματικά, οικογενεικά.
Ανοίγεις στιγμιαία τις αυλαίες των ματιών σου και να, σου κλείνει πάλι το μάτι.
Ανασκουμπώνεσαι, γιατί αυτό είναι η ζωή!
Ένας συνεχής αγώνας.
Και εκεί κρέμεσαι από το χταπόδι και σε χτυπάει αρκετές φορές αλύπητα.
Ηave fun!

Να και η μπαλαρίνα!
Πόσες φορές δεν χόρεψες τον χορό της ζωής;
Άλλοτε ήξερες τα βήματά της και άλλοτε πάλι τα μάθαινες ίσως και επίπονα.
Και πάλι εκεί η ίδια,σου φωνάζει:
Have fun!

Eτοιμάζεσαι για σκοποβολή, να στοχεύσεις τους ψηλούς στόχους που έχεις βάλει στην ζωή.
Στα φοιτητικά σου χρόνια, ένα ολόφρεσκο μπουκέτο από όνειρα.
Στην δουλειά, να πετύχεις κάποια σημαντική ηγετική θέση.
Για την οικογένειά σου, ν’ ανέβεις άλλο ένα σκαλοπάτι προσφέροντάς τους.
Κάνεις λογαριασμό και αποτίμηση και πάλι κάτι λείπει.
Κάτι που θα μπορούσες να είχες κάνει ίσως καλύτερα ή περισσότερο.
Have fun!!! Και πάλι είναι αυτή, που σου χαμογελάει.

Και έπειτα, τόσοι άνθρωποι πέρασαν από την ζωή σου.
Άλλοι ως μάθημα. Άλλοι ως προδοσία. Άλλοι ως πραγματικοί φίλοι. Άλλοι ως γνωριμίες της στιγμής. Όλοι είχαν κάτι να σου χαρίσουν.
Την μεταμόρφωση σου σε αυτό που είσαι σήμερα.
Have fun!!!! Σου χτυπάει φιλικά τον ώμο.

Και ας σε κέρασε πού και πού κάποια προδοσία, κάποιο ψέμα, κάποιον θυμό, κάποιες ήττες και κάποιους «μικρούς θανάτους».
Εσύ, συνεχίζεις ακλόνητα ν΄ανακατεύεις τα καφεδάκια που σου προσφέρει.
Ηave fun!!!!

Εσύ ως άλλος αρλεκίνος αυτού τεράστιου λούνα πάρκ με τα όμορφα και τα τρομακτικά του, κάθεσαι βλέπεις τις παρέες που περνάνε χαμογελώντας ανέμελα σαν τίποτα να μην σκιάζει την χαρά τους.
Ένα δάκρυ κυλάει. Λίγη άσπρη μπογιά ξεβάφει από το πρόσωπό σου.
Αναζητάς έναν κόσμο πιο αγγελικά πλασμένο.
Αφουγκράζεσαι τα έσω σου.
Μαθαίνεις, προσπαθείς, βελτιώνεσαι.
Πιάνεις το χέρι και άλλων στην συχνότητά σου.
Ο ένας γίνονται πολλοί!

Και όταν κλείνει η σκηνή, κρατάς το κόκκινο τριαντάφυλλο της αγάπης σφιχτά στην καρδιά και γελάς με την καρδιά σου.
Χαίρεσαι,γιατί ποτέ δεν φόραγες μάσκα. Χαίρεσαι, γιατί πάντα ήσουν αληθινός, εάν και όχι πάντα αλάθητος.
Σαγηνεύεις με το χιούμορ σου και δεν σταματάς τις αστείες πόζες σου .
Το δάκρυ το κρύβεις πάντα πίσω από το μανίκι του χεριού σου.
Και έρχεται αυτή και σε αγκαλιάζει και σου ψιθυρίζει
Have Fun!!!!

Aρλεκίνε της ζωής, συνέχισε να ζεις και να ελπίζεις.

http://www.loveletters.gr/%ce%88%ce%bd%ce%b1-%ce%bb%ce%bf%cf%8d%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%ac%cf%81%ce%ba-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b6%cf%89%ce%ae-%ce%ba%ce%b9-%ce%b5%cf%83%cf%8d-%ce%ba%ce%bf%ce%af%cf%84%ce%b1/