Πριν κρεμάσεις την ταμπέλα σου στον άλλο,κοίτα λίγο τον καθρέφτη σου.

Γράφει η Νίκη Ατζεμόγλου


Άνθρωποι, προιόντα προς πώληση.
Πόσο, ο καθένας μας κοστολογείται και κάθε φορά από ποιους;
Όπως τα προιόντα, απλωμένα σε πάγκο το καθένα με την ανάλογη τιμή του. Έτοιμα αναρτημένα τα μαύρα ταμπελάκια τους.
Έτσι και οι άνθρωποι στημένοι στον τοίχο. Παραταγμένοι στην σειρά.
Άλλοι χοντροί, άλλοι κοντοί, άλλοι μαύροι, άλλοι λευκοί, άλλοι ανάπηροι, άλλοι τυφλοί, άλλοι πλούσιοι, άλλοι φτωχοί. Ο κατάλογος μακρύς.
Ο κάθε άνθρωπος, με την ταμπέλα του.

Οτιδήποτε μας ξενίζει, οτιδήποτε δεν μας ομοιάζει, οτιδήποτε μας φοβίζει, οτιδήποτε δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε,οτιδήποτε αδύναμο ή με συναισθηματικές αδυναμίες, του κολλάμε την ταμπέλα που μας αρέσει για να το εκμηδενίσουμε, χωρίς να υπολογίσουμε με τι πολύτιμο κόστος εκτιμάται κάθε ανθρώπινη ψυχή.
Επικεντρωνόμαστε κυρίως στις εξωτερικές ατέλειες, στα μειονεκτήματα, στα ελαττώματα, στα λάθη των άλλων.

Κάθε πράγμα έχει πάντα δυο όψεις. Την φωτεινή και σκοτεινή.
Έτσι και κάθε άνθρωπος έχει πάντα την καλή και την κακή του πλευρά.
Παρατήρησες ποτέ τον εαυτό σου στο καθρέφτη το πρωί όταν ξυπνάς; Άλλωτε καλοδιάθετος με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο με τον ήλιο στην ματιά.
Άλλες πάλι φορές αγουροξυπνημένος και κακοδιάθετος με μαύρες διαθέσεις.
Και τις δυο φορές εσύ ο ίδιος δεν είσαι;
Πως όμως ένας περαστικός βλέποντας σε την μια ή την άλλη μέρα μπορεί να σε χαρακτηρήσει και διαφορετικά και να σου επικολλήσει ανάλογη ταμπέλα με την μέρα που σε συνάντησε.
Ακόμη και ο φρονιμότερος άνθρωπος στον κόσμο, είναι πιθανόν να σφάλλει, γιατί είναι άνθρωπος και τα λάθη είναι ανθρώπινα.

Ουδείς τέλειος.
Ουδείς ο αρτιότερος.
Ουδείς καλύτερος από τον άλλο.
Ουδείς αναμάρτητος.

Ουδείς.

Καθένας μας ξεχωριστός με τις ατέλειές του, δημιουργώντας ένα τέλειο όλο μέσα από τις διεργασίες και συνεχείς ζυμώσεις της ζωής.
Πέφτει, σηκώνεται.
Παθαίνει, μαθαίνει, εξελίσσεται.
Αρρωσταίνει, ανασταίνεται.

Πριν το χέρι σου ετοιμαστεί να κολλήσει ανάλογη ταμπέλα στο προιόν προς πώληση,δηλαδή τον συνάνθρωπό σου.
Ρώτα.
Μάθε.
Ερεύνα.
Άκουσε τον.

Όταν εννοώ άκουσε, αφουγκράσου την ψυχή του. Οι τρίτοι, όλο θα έχουν να προσθέσουν το αλάτι και το πιπέρι τους,για να μαγειρέψουν κάτι. Για να περάσουν την ώρα τους,να διασκεδάσουν,να αυξήσουν το εγώ τους αποδίνοντάς χαρακτηρισμούς στον καθένα από εμάς. Μετά θα στο σερβίρουν όπως αυτοί θέλουν, είτε ζεστό, είτε κρύο.
Γνώρισε τον από κοντά τον άνθρωπο.
Μίλα του.
Μάθε τα γιατί του. Μάθε τις πληγές του.
Τις ανάγκες του.
Τους δρόμους που περπάτησε και τις δυσκολίες του στις οποίες στάθηκε.

Οι πιο παρεξηγημένοι, είναι οι αυθόρμητοι άνθρωποι, οι παρορμητικοί, οι έξω καρδιά.
Οι άνθρωποι που δεν κρύβουν τα λόγια τους πίσω από στημένες μάσκες.
Που ανοίγονται στα βαθιά για να τους πνίξουν τα ρηχά.
Άνθρωποι, που ήταν καχύποπτοι με την ανθρώπινη φυλή.
Άνθρωποι ,που τόλμησαν να εκφραστούν,να ξανοιχτούν στο πέλαγος για να χάσουν και πάλι την εμπιστοσύνη τους και να καταπνίξουν κάθετι που άγγιζε την ψυχή τους.
Το να είσαι αυθεντικός, χωρίς να κρύβεις τα λόγια σου,έχει πάντα το τίμημά του. Κοστίζει και κοστίζει ακριβά. Στην γωνιά θα παραμονεύουν χίλιοι το σκόνταμά σου, για να κρίνουν την συμπεριφορά σου, την εμφάνισή σου.

Δεν μπορείς να τα έχεις καλά με όλους, αλλά με ανθρώπους που παραδέχονται ,πως τα λάθη είναι ανθρώπινα και τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων ατελή. Αυτούς, που μετά τον τσακωμό τους μαζί σου χαμογελούν,είτε μετά το λάθος σου, σε αγκαλιάζουν. Για αυτούς που στηρίζουν τις ατέλειές σου.
Για τους άλλους δεν έχουμε καιρό για χάσιμο.

Εάν και οι δρόμοι γεμάτοι ταμπέλες που μας δείχνουν τον δρόμο τον σωστό, θυμίσου υπάρχει και το δάσος της ζωής, που μπορεί ο καθένας μας να χαθεί όταν στον νου του πέσει νύχτα, αλλά και το υπέροχο ξέφωτο στο οποίο ,τελικά έχεις την δύναμη να βγεις, χωρίς να σε νοιάζει ποιους αφήνεις πίσω.
Όσοι θέλουν θ΄ ακολουθήσουν,άσε τους άλλους να καρφώνουν τις ταμπέλες τους.

Αντισταθείτε σ΄ αυτούς που με λυρισμό λένε τα ωραία λόγια.
Στα θούρια, στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους.
Στον άνεμο.
Σε όλους τους αδιάφορους.
Στους άλλους που κάνουνε τον φίλο σας.
Ως και σε μένα ακόμη
Σε μένα που σας ιστορώ ακόμη αντισταθείτε.
Τότε, μπορεί βεβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία.
Μ. Κατσαρός

http://www.loveletters.gr/%ce%a0%cf%81%ce%b9%ce%bd-%ce%ba%cf%81%ce%b5%ce%bc%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%84%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%ad%ce%bb%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf-%ce%ba/