Oι μυρωδιές κουβαλάνε μνήμες

 Painter Viacheslav Plotnikov

Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου

Έστριψε στο σοκάκι του γραφικού Παρισιού και άνοιξε με χέρι γαντοφορεμένο το γνωστό μυροπωλείο “La Petit”.
Ντυμένη με την τελευταία δημιουργία του δημιουργού εποχής. Κοζάκικες μπότες και φόρεμα γεμάτο πολύχρωμα κεντήματα.

Στο εργαστήρι του” L’ ecole Martine “όπου ο Πωλ Πουαρέ για πρώτη φορά συνέδεσε το άρωμα με τον κόσμο της μόδας.
Ένας Παράδεισος αρωμάτων ξεχύθηκε μπροστά της σε αυτό το λιλιπούτειο μαγαζί που είχε εισβάλλει.Όλη η κοσμική αριστοκρατία το τιμούσε.

Καθένα είχε να της μιλήσει στην δικιά του μυστική γλώσσα.
Η οσφρητική της μνήμη ξύπνησε.
Αναδρομές από ταξίδια της , της Ανατολής μαγικά ,τυλιγμένη στην “τεράστια κουβέρτα’” μπαχαριών τους που τόσο αγαπούσε.
Μέσα από κάθε ταξίδι της ,ανέπνεε το άρωμά του κλειδωμένο στα μύχια της ψυχής της.
Το άρωμα τριαντάφυλλο που μύριζε τώρα , μια νότα εφορίας στη θύμηση του bonjour του που της ψιθύριζε κάθε φορά. Φρόντιζε να το συνοδεύει με ένα κόκκινο αφημένο μπροστά από την πόρτα της.
Στο πιατάκι του εκλεκτού καφέ που έπιναν στην βεράντα του τεράστιου κήπου, πάντα φρόντιζε για την έκπληξη της, σοκολάτα. Την απολάμβανε σαν μικρό παιδί.
Συζήτηση πάνω στην συζήτηση και η ώρα ξεχνιόταν.
Θύμησες ,θύμησες….
Έκλεισε βιαστικά την πόρτα του μυροπωλείου. Η ατμόσφαιρα ξαφνικά αποπνικτική. Απομακρύνθηκε με γρήγορα βήματα. Δεν ήθελε άλλο να θυμάται.

Η άνοιξη είχε φωλιάσει για τα καλά στις καρδιές των κατοίκων του Παρισιού.
Είχε καιρό να φανεί εκείνος. Η μέρα σήμερα μουντή. Σηματοδοτούσε την βροχή.
Άνοιξε το παράθυρο μια σπιθαμή και μια σταγόνα κύλησε στο πρεβάζι της.
Εσταζε 1900. Η βροχή άρχισε να δυναμώνει. Το έκλεισε και κατευθύνθηκε στην εξώπορτα που είχε ξεχάσει μισάνοιχτη.
Ένα κομψό μπουκαλάκι την στόλιζε. ο άνοιξε προσεχτικά. Μύριζε τριαντάφυλλα, γιασεμιά, λεβάντα και βανίλια, όπως και η καρδιά του! Τώρα ήξερε.
Το καλύτερο Πάσχα της ζωής της.

Τι και εάν τ΄αρώματα προμηνύουν λένε τον χωρισμό.
Ήξερε πως η αόρατη κλωστή που τους συνέδεε δεν θα τους χώριζε ποτέ.
Ο κώδικας της αύρας τους ήταν ταυτόσημος. Τύλιγε η μια την άλλη. Μυστικό μοναδικό επικοινωνίας.
Τελικά κάθε άρωμα έχει την δική του γλώσσα. Το δικό τους όμως είχε κοινή. Αποτελούσε το μοναδικό τους ελιξίριο που μέρα με την μέρα άνθιζε.

http://www.loveletters.gr/%ce%9f%ce%b9-%ce%bc%cf%85%cf%81%cf%89%ce%b4%ce%b9%ce%ad%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%b2%ce%b1%ce%bb%ce%ac%ce%bd%ce%b5-%ce%bc%ce%bd%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%82/