Οι πύρινες δοκιμασίες σ΄ εξαγνίζουν -Ανδρονίκη Ατζέμογλου

Tomasz Alen Kopera

Φωτό Θωμάς Γιαννάκης

Concept Fire and ice
Gipsy
Περιοχή Λαγονήσι-Πούντα

9 Οκτωβρίου 2017

https://www.facebook.com/pg/thomasgiannakisphotographer/photos/?tab=albums

Μια σπίθα σε καθένα μας φωλιάζει .
Άλλοι, κρύβουν μια σπινθηροβόλα ματιά.
Άλλοι,φωτισμένοι με την  σπίθα της δημιουργικότητας.
Άλλοι, πάλι χαρακτηρίζονται ως ''σπίθες΄΄για την οξύνοια του νου τους.
Όπως και να έχει, ο καθένας μας λαμπαδηδρόμος του δικού του προσωπικού μονοπατιού  στον λαβύρινθο της ζωής.


Και από την σπίθα,γίνεται φωτιά και  εξαπλώνεται η πυρκαγιά.
Μια  φωτιά,  που σηματοδοτεί την δημιουργία του κόσμου,την αντίθεση και των πόλεμο των αντιθέτων.Ηράκλειτος
Φωτιά ,είναι και το φως της ψυχής.Αριστοτέλης
Ή φωτιά ζει με το θάνατο του αέρα, και ο αέρας ζει με το θάνατο της φωτιάς, το νερό ζει με το θάνατο της γης και η γη με το θάνατο του νερού.
Τόσα και τόσα έθιμα συνυφασμένα με πρωταγωνιστή την φωτιά. Μια αναδρομή στις αρχαίες τελετές, μέχρι τις δάδες των Ολυμπιακών αγώνων ,με κυρίαρχο το  Άγιο Φως της Αναστάσεως.


Σύμβολο   μικρών ή μεγάλων δοκιμασίων , τις οποίες όλοι γευτήκαμε στην ζωή.
Άλλοτε πύρινες γλωσσίτσες, ήπιες δοκιμασίες και άλλοτε πυρκαγιά,δύσκολα εμπόδια.
Για άλλους από εμάς μπορεί  να συμβολίζει τις συγκρούσεις του Εγώ του,για άλλους προσωπικές ήττες, για άλλους θέματα υγείας, για άλλους συνεχόμενες ατυχίες,για άλλους οικονομικές δυσκολίες ,ποικίλες ανατροπές της ζωής. 

Όλοι μας περάσαμε από μια φωτιά μικρή ή μεγάλη .

Άλλοι,  την ακούμπησαν με την άκρη του ποδιού τους  και άλλοι βούτηξαν ολοσχερώς.

Υπάρχει όμως και η φωτεινή της όψη ,η φλόγα του έρωτα  και της αγάπης που καίει όπως ένα ηφαίστειο που λαγοκοιμάται έτοιμο να εκραγεί.

Ένα είναι σίγουρο  ,εάν  δεν περάσεις ξυπόλητος από τις κάθε είδους  ''φωτιές'' της ζωής, δεν θα καταφέρεις ποτέ να τις δαμάσεις.

Η φωτιά, όπως το άρμα του Ήλιου καλπάζει και παρασέρνει με την εκπεμπόμενη θερμότητα της στο διάβα της ότι της αντιστέκεται.

Εσύ όμως ως άνθρωπος και ευφερέτης της είσαι σε θέση να την ελέγξεις.
 Με τον δαιμόνιο νου σου μπορείς να κυριαρχήσεις.

Τότε  μόνο θα καταφέρεις να πεις πως λειτούργησε εξαγνιστικά ως φωτεινή αλήθεια,ελευθερία  και ελπίδα.

Η φωτιά ως πύρινη κυρία, δεν ρίχνει το μικρόφωνο στην φωτιά.
Φορά κόκκινο φουστάνι πυρκαγιά.
Περνά από φωτιά να φτάσει στην λάμψη και σίγουρα ξεχνά τον αναπτήρα στα σκαλιά .
Παρακολουθεί από το παράθυρο μια πυροσβεστική που διασχίζει τον πολυσύχναστο δρόμο.
Ο καπνός έγινε ''καπνός'' και εκείνη μονολογεί '' το πιο μακρινό μου ταξίδι  εσύ υδάτινέ μου κόσμε''.
Μια ''πύρινη'' κυρία που δοκιμάστηκε στις φλόγες και δεν σβήνει ποτέ.