Εσύ θα λείπεις απ’ της ζωής την κόκκινη γιορτή;

                                                             ivan blinzenkov


Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου

Να ζεις φλεγόμενος.
Πυρπόλησε τα πρέπει της ζωής με θέλω.
Επαναστάτης της γίνε, σπάσε τον φαύλο κύκλο.
Πίσω από το αδιέξοδο σε περιμένει η μεγάλη στροφή της αλλαγής.

Αυτή, με τις φλόγες της εσωτερικής σου πυράκτωσης.
Ανάβει το φιτίλι της και χαρίζει διάρκεια στην  αποκτηθείσα  σοφία σου μέσα στους χρόνους.
Η εσωτερική σου πυρκαγιά αντιστέκεται στην στάχτη της απάθειας.
Φωτίζει με την λάμψη της το  εσωτερικό παιδί μέσα σου.
Σε συνδέει με το κέντρο της καρδιάς σου, που ανθίζει σαν τριαντάφυλλο.
Αυτή βάζει ανάφλεξη  στην  κάθε δημιουργικότητα σου, που  παθιάζει και σε εκπλήσσει ευχάριστα.
Αυτές οι φλόγες της φαντασίας της χορεύουν με  τα κόκκινα φουστάνια τους   και χρωματίζουν απολαυστικά το όραμα σου για ζωή.

Ζωή, για έρωτα στο κάθετι που πλάθεις.
Και αυτός ο έρωτας ο κόκκινος, φλεγόμενος και αυτός.
Μια κλίμακα θερμότητος στο ζενίθ.
Ένα ζωντανό πυροτέχνημα.
Μάτια, ακούσματα, αισθήσεις.
Ποιος  ξέρει από πότε βαθιά χαραγμένα μέσα σου.
Ενεργοποιούν την εστία  της καρδιάς και ανάβουν τον βωμό της αγάπης.
Εκεί θυσιάζεις το άνθος της ψυχής σου.
Και εάν μαραθεί δεν ήταν για τα πέταλά της.

Καίει η ανάσα της φωτιά και το φιλί της σπίθα.
Με ορμή θεριεύει  η φωτιά και ορμά να κάμψει αντιστάσεις.

Γυναίκα αυτή η ζωή .
Μυστήριο,παθιάζει φλογερά σε αυτούς που χορεύουν γύρω της, χωρίς να καίγονται.
Δεν είναι όμως όλοι πυροσβέστες.
Αυτό θα πει εμπρησμός.

To πάθος για ζωντάνεια και ζωή, μόνο φλεγόμενο μπορεί να χορεύει.
Εσύ πως θα  λείπεις από  αυτή την κόκκινη γιορτή;

http://www.loveletters.gr/%CE%95%CF%83%CF%8D-%CE%B8%CE%B1-%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B1%CF%80-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7/

                                                                     the pinsta

EΠΙΓΕΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΝΟΥΒΕΛΑ ''ΑΝΕΚΔΟΤΗ'' -ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ

 Painting Εlena  Checchi

''Στα βιβλία έχω ταξιδέψει, όχι μόνο σε άλλους κόσμους, αλλά και στα δικά μου."
Άννα Quindlen

 Ήρθε στη ζωή μου, σαν ένας αφηρημένος άγγελος που περνάει μέσα από την ψυχή μου.

Ίζαμπελ Aλιέντε

Adonis

Για κάθε ευχαριστώ που δεν είπες,
Ένα ροδοπέταλo πέφτει στο έδαφος.

Να τα νιώθεις όλα πολύ! Με πολύ θάρρος και καθόλου φόβο..

 darkness 

 https://www.facebook.com/Darknesss.in/videos/888161934707395/

Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου


Όσο περνάει ο καιρός πλέεις σ’ έναν κόσμο απατηλό, αδιαφορίας, απάθειας, υποκρισίας και σιωπής.
Σε τοξικότητα πλέει κάθε μορφής αγάπης.

Πιστεύεις πως δεν αξίζει να εκφράζεσαι με αυθορμητισμό και ειλικρίνεια;
Και σε ρωτάω, εάν δεν ήξερες πόση είναι η διωρία σου στον εδώ κόσμο,τι θα επιθυμούσες ν΄αλλάξεις;
Θα είχες την επιθυμία να χρωμάτιζες τις μέρες σου πιο φωτεινές;
Θα ήθελες να τους δώριζες περισσότερη ποιότητα και αξία;
Θα ευχόσουν να εξέφραζες τις επιθυμίες σου;
Θα άνοιγεs το παράθυρο στα όνειρά σου;

Αν ο Θεός σου άπλωνε το χέρι και σου έκλεινε το μάτι να χαρείς και άλλο στον κόσμο του, θα άφηνες το σώμα και την ψυχή σου να ξεδιπλωθούν στις παλάμες του;
Θα επέτρεπες το όραμα της ζωής σου να λιαστεί στον ήλιο του;
Θα χαλάρωνες το είναι σου να γελάει ελεύθερο με την καρδιά του;

Θα έστηνες παγίδα στο δόκανο των μικροτήτων,λυκοφιλιών κάθε ανουσιότητας;

Εσύ, μπορεί να μην έχεις έτοιμη απάντηση.
Μπορεί και ν΄αμφιβάλλεις.
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, έχει όμως έτοιμη απάντηση.
Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.
Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…
Θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που ανάσανα τις λέξεις, θα είχα χρόνο για ένα παρακαλώ,ευχαριστώ,συγγνώμη.
Θα βούτουσα βαθύτερα στην καρδιά από ότι στον νου μου.
Θα βυθιζόμουν βαθύτερα στην αγάπη από ότι την λογική.

Αν δεν γινόμουν δούλος των φόβων μου και καθόμουν αλυσοδεμένος στο χρυσό κλουβί του….
Εάν δεν καθόταν και εγώ τον κοίταγα κάθε φορά που μου χαμογελούσε σαρδόνια και πετούσε επιδεικτικά το κλειδί της ελευθερίας μου στο κενό.

Προτιμώ να βαπτίζομαι παθιασμένος αφελής της ανθρώπινης νοοτροπίας, μόνο και μόνο που ελεύθερα θα ξεχείλιζα με πάθος έκφρασης της άποψης μου και όχι καθενός άλλου.
Όχι επειδή είμαι ΕΓΩ, αλλά επειδή είμαι εγώ.

Θα χορεύε τότε η αγάπη για τον καθένα μέχρι την άκρη του κόσμου.
Θα γινόμουν μέρος του όλου και όσων συναντούσα.

Αν όχι τώρα,τότε πότε;
Αν μίλαγα όμως εγώ και όχι ο άλλος μέσα μου.

“To νιώθω” είναι άνθρωπος με ψυχή.

Νιώσε και εσύ μαζί μου.


http://www.loveletters.gr/%ce%9d%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%bd%ce%b9%cf%8e%ce%b8%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%8c%ce%bb%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%ce%9c%ce%b5-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%ce%b8%ce%ac%cf%81%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%ba/ 

Άπειρα μάτια-Ανδρονίκη Ατζέμογλου

by Darkness

https://www.facebook.com/Darknesss.in/videos/737276096462647/

Αν δεν ανακαλύψεις την κόλαση των ματιών του άλλου,

 με ξιφομαχούσες ματιές κυρηχθεί συνθηκολόγηση,

πως υπογράφεις στον  άδολο Παράδεισό τους;

Aνδρονίκη Ατζέμογλου

Μόνο εάν γιατρέψεις τον πόνο θα βγάλεις φτερά να πετάξεις

Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου 


 Kανένας  δεν έχει φίλο τον πόνο.

Κάθε φορά που σου χτυπά την πόρτα, του κλείνεται αυτή κατάμουτρα.

Όσο επιμένει να τον κεράσεις υπομονή, τόσο εσύ τον αποφεύγεις ως φορτικό και δυσάρεστο επισκέπτη.

Άλλο τόσο, όμως, αυτός διπλώνει τα πόδια σταυροπόδι και δεν βιάζεται καθόλου ν’ αποχωρήσει από κοντά σου.

Μάχη, σου λέω, της επιβολής.

Ρίξε μια ματιά γύρω σου.

Αυτός που είναι στην παρέα αυτού του αντιπαθητικού επισκέπτη, είναι το ίδιο δυσάρεστος στους άλλους.

Όλοι θέλουν να συναναστρέφονται με το χαμόγελο, τον εύπεπτο τρόπο ζωής, την ανεμελιά, τη διασκέδαση, την έξω καρδιά.

Κανένας δεν θέλει να τον σφίξει στην αγκαλιά του και να περάσουν μαζί λίγες ή αρκετές μέρες του.

Να κλάψει μαζί του και να τον σκεπάσει με στοργή.

Να μοιραστούν μαζί τις εμπειρίες του.

Να γίνουν και οι δυο συνταξιδιώτες στην πύλη της φώτισής του.

Γιατί αυτός είναι ο οδηγός προς τη φώτισή σου και εσύ, σαν συνοδηγός, οφείλεις να αποκωδικοποιείς σωστά όλες τις πινακίδες που σου υποδεικνύει.

Πρέπει να τον ενημερώνεις για τη σωστή οδήγηση.

Έχε πάντα τα μάτια σου ορθάνοιχτα στην πορεία του δρόμου σου.

Πόνος σημαίνει βουτιά στην πηγή της αλήθειας σου.

Είναι αυτή που σε ξεδιψάει.

Σε ταρακουνάει ώστε να σκαρφιστείς τρόπους να τον ξεγελάσεις, ν’ αποδράσεις από κοντά του, να τον ξεπεράσεις.

Οι πόνοι της ζωής γεννούν στον καθένα μας τις αυταπάτες για να τους ξεχάσει, να ξεγελαστεί προσωρινά από κάθε τι αρνητικό και οδυνηρό.

 Μας οδηγούν με το να τρεφόμαστε από υποκατάστατα και όχι από την ίδια την αλήθεια, κοιτώντας την καταπρόσωπο.

Το μονοπάτι της επίγνωσής μας είναι δόσεις πόνου, χωρίς την χρήση παυσίπονων.

Όπως ένα ποτό ξεροσφύρι, χωρίς πάγο. Έτσι καταπίνεις και αυτούς.

Άσπρο πάτο, λοιπόν.

Αυτός ο επίμονος κύριος είναι η δύναμή σου.

Μέσα από αυτόν θ’ ανακαλύψεις τις πραγματικές σου αντοχές .

Αναγεννήσου από μέσα του για δεύτερη φορά.

Και μην ξεχνάς…

Μάθε να τον υπομένεις μόνος σου, χωρίς απαιτήσεις συμπάθειας από τους γύρω σου. Γιατί κανένας δεν ξέρει καλύτερα την δύναμή σου από εσένα.

Όσο και να σε κανακέψουν, μην κολακεύεσαι, γιατί κανείς δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο του δικού σου ”μοναδικού” πόνου.

Από τους άλλους θα λάβεις μόνο πρόσκαιρη επιφανειακή ανακούφιση.

Αυτός είναι προσωπική υπόθεση.

 Να τον κουράρεις με δικά σου γιατρικά, αφού πρώτα υποσχεθείς πως θ’ αφεθείς στην επίπονη και βασανιστική σοφία του, πέφτοντας χωρίς προστατευτικό δίχτυ ασφαλείας.

Έχε του απόλυτη εμπιστοσύνη.
Θα βγάλεις φτερά, όταν πρώτος πετάξει αυτός.

http://www.loveletters.gr/%CE%9C%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%B1%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%B8%CE%B1-%CE%B2%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%82/