Αγάπη;-Επίγειος Ουρανός

                     Οι μέρες μας, βράζουν σε σκεύος πυρίμαχο.
                     Εμείς,μαγειρεύουμε τις ελπίδες μας.
                     Στρωμένες σε ροτόντες.
                    Μισοφαγωμένα τα όνειρα,ρωτούν.
                    Τα μαχαιροπίρουνα σε παράταξη.
                    Κάποτε τα γεύματα θα περισσεύουν για όλους.
                    Η αγάπη θα ξεχειλίζει από ποτήρια κρυστάλλινα.
                    Απλόχερα θα προσφέρεται στο σερβίτσιο της καρδιάς
                    μας.
                 Χαρτοπετσέτες μοιρασμένες στα δυο,
                 κολυμβητές στο δάκρυ μας.
                Σε λιμάνια,μελλοντικά,απάνεμα,κυλούν.
                Καραβοκύρηδες,αυτοί που βουτούν να ταξιδεύουν την
                ψυχή μας.     

                          
                 Για την Νουβέλα "Επίγειος Ουρανός"
                 Ανδρονίκη Ατζέμογλου