Ένα φιλί απολογητικό μου το χρωστάς χρόνε........

 are you the rabbit?

by the fox and the raven

Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου


Εδώ και χρόνια κάθομαι παρέα με τον χρόνο.
Κοιταζόμαστε στα μάτια. Έχει πολλές ιστορίες να μου πει για τους μήνες και τις εποχές.Για την κάθε χρονολογία έχει να μου εξιστορήσει και μια διαφορετική ιστορία του δυσάρεστη ή ευχάριστη.
Εγώ πάλι έχω να του διηγηθώ πολλά, για ανεπανάληπτες στιγμές,είτε για άσχημες στιγμές και εμπειρίες που έζησα τόσο καιρό μαζί του.

Κρατάει προκλητικά στο χέρι την κλεψύθρα του και η άμμος ρέει αργά και βασανιστικά από τ΄ ακροδάχτυλά του .Άλλωτε πάλι ρέει ποτάμι ορμητικό που στο πέρασμά του που σαρώνει τα πάντα.
Και ενώ θέλει να με παραπλανήσει δείχνοντάς μου τάχα το αδυσώπητό του εαυτό ,εγώ κάθε φορά χαμογελάω από το περίτεχνο ξεγέλασμά του.

Τον καρφώνω με τα μάτια, σταυρώνοντας νωχελικά τα πόδια μου.Θέλει να καταφέρει να εστιάσω πάνω του, δίνοντάς του κάθε φορά την ανάλογή μου προσοχή.Θέλει να με δελεάσει με με την διάρκεια της ζωής του ,ενώ ο χρόνος του είναι απλώς μια οικτρή ψευδαίσθηση.
Θέλει να με κάνει να πιστέψω πως είναι ατελειώτος,άλλωτε πάλι φευγαλέος.

Καταφέρνω να σπάω τον κύκλο του ,γιατί δεν μου αρέσει να γυρίζω γύρω-γύρω όλοι….παίζοντας το παιγχνίδι του.
Αλλά και από την μονότονη ευθεία του θέλω ν ΄αποδράσω επιτέλους, γιατί είναι βαρετό να περπατώ μόνο σ΄ αυτή πάνω.
Μου αρέσουν οι διασταυρώσεις και άλλοι άπειροι δρόμοι επιλογής που βρίσκονται στην διάθεσή μου.
Αυτός πάλι ο διαχωρισμός στο παρελθόν του και παρόν τουδεν υφίσταται.Άλλη μια οικτρή ψευδαίσθηση.
Παρελθόν, παρόν και μέλλον ένας άνθρωπος.

Να κάνω τον επιβεβλημένο απολογισμό τι θα πάρει και τι θα φέρει και αυτός ο χρόνος, και τι ο επόμενος, όπως κάνουν κάθε χρόνο οι περισσότεροι;
Άδικος κόπος και αφήνω να μ΄ εκπλήξει.
Μου αρέσει ως ψυχή ,να κινούμαι στον χωροχρόνο, ν΄ αφουγκράζομαι το εσωτερικό των πλανητών,να κινούμαι τετραδιάστατα.
Όσο άχρονος είναι αυτός, άλλο τόσο άχρονη και εγώ.

Γιατί να μιζεριάζω κάνοντας υπολογισμούς των κύκλων της ζωής;
Δεν λέω ,η γλύκα από τις τούρτες γενεθλίων κάθε φορά δελεαστική και απολαυστική,το ρολόι του χεριού μου αιώνια ξεχασμένο στο συρτάρι του κομοδίνου μου όμως.
Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από την ελευθερία του απείρου, του αιωνίου.

Όσο ο λεπτοδείχτης απειλητικά πλησιάζει προς το δώδεκα για την αλλάγή του, κοιτάω συνωμοτικά τα παπούτσια μου στην θήκη τους .Ίσως να είμαι έτοιμη να του πετάξω ένα τσόκαρο.
Όχι, ως άλλη Σταχτοπούτα θα χάσω ένα από τα γοβάκια μου να μην αναγκάζομαι να κυνηγώ πάλι τα λεπτά του, τις ώρες του, τις μέρες του, τους μήνες του, τα χρόνια του.

Να τον εξαναγκάσω να με κυνηγήσει αυτός, όχι προσθέτοντάς μου άλλη μια ρυτίδα, αλλά ένα φιλί απολογητικό για κάθε νέα αλλαγή μου και εξωτερική! Να μου επιστρέψει κάθε χαμένη αναξιοποίητη στιγμή.

Συλλέγω μανιακά τα ημερολόγια των χρόνων του,κοιτώντας τις πολύχρωμες εικονογραφήσεις τους. Μ΄ένα ποτήρι σαμπάνια αφρίζουσα στο χέρι του κλείνω το μάτι και του εύχομαι με το πιο γλυκό μου χαμόγελο και του Χρόνου να μ΄ αντέξει και να τον αντέξω.
Χρόνια μας πολλά!

Bρίσκομαι μερικά βήματα πριν την αλλαγή του παλιού με τον νέο
και τον βλέπω από μακριά να έρχεται.Όσο δεν αφήνεσαι στους χρόνους παλιούς και νέους,δεν σε προδίδουν.
2018!  Σημαδιακός  ο χρόνος .Μου πάει! 

http://www.loveletters.gr/%ce%88%ce%bd%ce%b1-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%af-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%87%cf%81%cf%89%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%82-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd/

Το όνομά μου είναι ζωή, το χαρακτηριστικό μου, η ανατροπή!

Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου

Oνόμαζε με ανατροπή.
Ποια είμαι;
H ίδια η ζωή.

Άλλες φορές σε πλησιάζω σαν καλή νεράιδα με εκπλήξεις και πλούσια δώρα.
Άλλοτε πάλι σου επιφυλάσσω νέα δυσάρεστα.
Σου χαρίζω,δεν χαρίζομαι.
Δεν θα με βρεις χαρτογραφημένη.Δεν έχω όρια.
Οριοθετώ η ίδια. 
Υψώνω ή καταποντίζω δεν μου αρέσουν οι μεσοβέζικες λύσεις.
Μόνη μου σκηνοθετώ σενάρια και τα παίζω όπως εγώ επιθυμώ.

Χρίζω τον πλούσιο φτωχό.
Κλέβω χαμόγελα.Μοιράζω χαρτομάντηλα για δάκρυα καυτά.
Ο πολυπόθητος θησαυρός της υγείας και αυτός δικός μου θησαυρός.Μοιράζω μερικά ψήγματα του όπου επιθυμώ ή κιτρινίζω την όψη σου εκεί που δεν το περιμένεις.
Η αρρώστια σου, το πείραμά μου.
Θα υποταχτείς, θα λυγίσεις ή θ’ ανακάμψεις;
Φαντάσου με όπως θες.
 Εσύ έχεις το όραμα, εγώ έχω ράμματα για την ζωή σου.
Κεντήματα ή εγχειρήσεις.

Όλα ή τίποτα.Έτσι παίζεται το παιγχνίδι μου .
Ρωσική ρουλέτα και εσύ παίχτης παίρνοντας ρίσκα.
Με εξιτάρουν οι ανατροπές.
Δροσίζω με σκωτζέζικα ντους.
Αναλογίσου!
Εάν τα πάντα ήταν κτήμα σου για πάντα, πως θα με λαχταρούσες; Πώς θα καρδιοχτυπούσες να κερδίσεις το αναπάντεχο,το μοναδικό; Πως θα εκτιμούσες τις δυσκολίες, τις μάχες, τις νίκες;


Αν ήξερες τι σε περιμένει πως θα τολμούσες να ονειρευτείς ταξίδια μακρινά;
 Eίμαι γοητευτική συνταξιδιώτισσα,γιατί σου χαρίζω στιγμές .
Στιγμιαίες , μοναδικές,ανατρεπτικές.
Λυτρωτικές ή βασανιστικές.
Είναι ειδικότητά μου.
Πως θα γέμιζες με χάδια και πληγές εμπειριών;
Πως θα γευόσουν το βάλσαμο της ζήσης;

Εσύ γίνεσαι γνώστης των δώρων μου .
Γίνεσαι και γνώστης των δυσάρεστων στιγμών μου.
Τελικά βαπτίζεσαι σοφός στο πέρασμά μου.
Αυτή είμαι! Ανατρεπτική. Ζωή.
Σε επιλέγω. Δεν με επιλέγεις.

Δεν αντέχω την περιγραφή,γιατί είμαι μια και μοναδική.
Εάν σου την πάρω, θα με χάσεις φίλε.
Eνώ εσύ κοιμάσαι και κάνεις σχέδια, εγώ σου σκιτσάρω άλλα καλύτερα ή χειρότερα.
Είμαι μια ζωγράφος καλή ή κακή, ανάλογα με την διάθεσή μου.
Έχω τα φεγγάρια μου, τις εξάρσεις και τις μαύρες μου.

Δρομολογώ εκτός πίστας.
Μου αρέσουν οι εκπλήξεις.
Να σε αιφνιδιάζω εκεί που δεν το περιμένεις.
Χάρη των ανατροπών μου, βημάτισες στον δρόμο μου.
Τελετουργώ τελεσίδικα.

Βήμα μου σε γη και ουρανό. Βήμα μου,ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο.

Γνωμικό μου” τα πάντα ρει”.
Αφέσου στην ροή του σύμπαντος και όλα θα κυλήσουν στους ρυθμούς του με χορευτές εμένα και εσένα.

Η ανατροπή μόλις ξεκίνησε.

http://www.loveletters.gr/%ce%a4%ce%bf-%cf%8c%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%ac-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b6%cf%89%ce%ae-%cf%84%ce%bf-%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9/ 

  

                                    Jenya Vyguzov Stunning Fashion Collages

"Πορτραίτα στον χρόνο"-Εκδήλωση

ΕΚΔΗΛΩΣΗ Π.Ε.Λ.Τ

 Πανελλήνιας Εταιρείας Λόγου και Τέχνης
ΕΚΘΕΣΗ ζωγραφικής Εικαστικού
Βασιλάκη-Μεράκου
"Πορτραίτα στον χρόνο" 

 ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΠΕΙΡΑΙΑ
14/12/2017

Επέλεξα δυο ποιήματα  aπό την

 Δεύτερη ποιητική μου Συλλογή 

"Αναδυόμενο Εγώ"

"Διττός εαυτός" στην "αναζήτηση ισορροπίας" και 

 "Άγγελοι πορσελάνης",γιατί τα Χριστούγεννα συνοδεύονται από τους αγγέλους. 

"Είναι το ποίημα η δύναμη,που ακροβάτης σου θα γίνει,

στο τεντωμένο το σχοινί να ισορροπείς εμένα;"

"Διττός ευατός" Α.Α.

'"Αγγελοι που ναυαγήσαν,τις ψυχές τους ξεψυχήσαν,

σ΄ ένα αύριο πλασμένο,πορσελάνινο,ονειρεμένο.

Πιάσε άγγελο φυλαγμένο,φυλαχτό σου μυρωμένο" 

"'Αγγελοι πορσελάνης"Α.Α.

 

Μπορούμε ακόμη μια ζωή να ζήσουμε καινούρια,αντί να μαραζώνουμε σαν τον
κομμένο δυόσμο:
φτάνει να κάνουμε πανιά σαν τους θαλασσοπόρους που μια πατρίδα αφήνοντας εύρισκαν έναν κόσμο.
Κ.Ουράνης

Kερδίζω,χάνω και έτσι κάπως μαθαίνω να ζω.....

Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου

Ποιος είμαι ρωτάω αρκετές φορές τον εαυτό μου.
Τον έχεις και εσύ πολλές φορές ρωτήσει ποιος πραγματικά είσαι;

Eίμαι ένα σώμα που καμουφλάρεται με τα ωραία του ρούχα και κάνω πασαρέλα ανάλογα με την εποχή. Είμαι ένα σώμα που ζεσταίνεται τυλιγμένο στα ζεστά του. Είμαι ένα σώμα που αποκαλύπτει τις όψεις του στον χαμογελαστό ήλιο. Είμαι ένα σώμα που περπατά ά-λογο και χωρίς κρίση.
 
Ένα σώμα που λυγίζει,τεντώνεται,κάμπτεται.
Για δες τώρα να και μια πιρουέτα…
Για στάσου όμως στο σώμα αυτό μέσα κουβαλώ τον πολύτιμο θησαυρό μου.Αυτόν που κρύβω τις περισσότερες φορές από μάτια τα φθονερά.
Toν νανουρίζω,τον αγκαλιάζω ,τον φυλάω σαν κόρη οφθαλμού.
Μαζεύω εμπειρίες της ζωής της σε αυτό το πολύτιμο κουτί.
Δίνω μάχες σε μαθήματα.
Σε άλλα κερδίζω, σε άλλα χάνω, συνεχώς ωριμάζω.
‘Ετσι μαθαίνω να ζω.Ζω.
Κερδίζω,χάνω.
Ποιος νοιάζεται …Κοινοτυπία.

Κάθε όμορφη πράξη ευγένειας σου που προσφέρεις ,την προσφέρεις ως δώρο στον εαυτό σου.
Κάθε πράξη εγωισμού που διαπράττεις προς τους άλλους,είναι στην πραγματικότητα πράξη εγωισμού προς το ίδιο τον εαυτό σου.
Κάθε άσχημη στιγμή που σου συμβαίνει ,είναι για να σου υπενθυμίσει την ανθρώπινη υπόστασή σου.
Την τόσο γήινη και ευάλωτη.
Να σου δείξει το πόσο μικρός και ασήμαντος είσαι μέσα στο τεράστιο σύμπαντικο σύμπλεγμα.
Από την άλλη και πόσο πολύτιμος για την δημιουργία του.Είσαι ένα από τα πολύτιμα μέρη του.

Ο κόσμος κινείται γρήγορα ,υπερπληροφορεί.
Ο κόσμος μας μιλάει πολύ.
Όμως, ούτε βλέπει, ούτε ακούει τις περισσότερες φορές.
Έτσι χάνει την ικανότητα του να αισθάνεται.
Αυτό που είναι το ωραιότερο χόμπυ του είναι η δεινή κριτική, χωρίς να ενδοσκοπεί τον εαυτό του, αλλά να εντρυφεί στους άλλους και να χτυπά με μανία.
Χτυπάει και χτυπάει .
Χτυπάει τον εαυτό του,πρόσεξε ,όχι τους άλλους.
Παρασυρόμαστε από τον χείμαρρο κάθε είδους άχρηστων σκουπιδιών στην ζωή μας.

Τρέχουμε να προλάβουμε το τίποτα. Γιατί όλα είναι ρευστά και από χώμα θα καταλήξουν στο χώμα.
Όλος ο υλικός κόσμος θα καταβροχθιθεί από την ρουφήχτρα των ματαιοδοξιών μας.


Τo θέλω μου;
 H ισορροπία της καρδιάς ν΄ απορροφά τους κραδασμούς παραπατημάτων.
Η βάδιση της ψυχής να μην προτρέχει.
Να περπατώ με γνώμονα την καρδιά και την ψυχή.
Στόχος να είναι ο δρόμος,όχι το βήμα.

Ποιος είμαι;Ένας ταξιδευτής της ψυχής σε σύνδεση με την καρδιά του. Είμαι πια ολόκληρος,όχι μισός.

http://www.loveletters.gr/%CE%9A%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%AF%CE%B6%CF%89-%CF%87%CE%AC%CE%BD%CF%89-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%AC%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CF%89-%CE%BD/ 

Μια παράδεισος,μια κόλαση η γυναικεία ψυχή και εσύ καλείσαι να την κατακτήσεις

                                                                           stacks image

Για να συναντήσεις κάποιον με τη σκιά του είναι να του δείξεις το δικό του φως. Από τη στιγμή που κάποιος έχει βιώσει κάποιες φορές τι είναι να σταθούμε με κριτικό τρόπο μεταξύ των αντιθέτων, αρχίζει να καταλαβαίνει τι σημαίνει ο εαυτός. Όποιος αντιλαμβάνεται τη σκιά του και το φως του ταυτόχρονα βλέπει τον εαυτό του από δύο πλευρές και έτσι βρίσκεται στη μέση. Carl Jung. "Καλή και κακή στην αναλυτική ψυχολογία" (1959).

Πέντε οι σημαντικοί "παίκτες" της ψυχής.Το κέντρο της συνειδητότητάς μας,το πρόσωπο,η κοινωνική μάσκα,η σκια,οι απογοητευμένες ιδιότητές μας.Οι υπόλοιποι "παίκτες" θαμμένοι βαθιά στο ασυνείδητό μας.Μέχρι να συμβιβαστούμε και με τις δυνητικά τοξικές αρμοδιότητες των σκιών μας δεν θα φτάσουμε στο τέταρτο επίπεδο της ώριμης αυτογνωσίας της ψυχής μας.Jean Raffa 


 Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου

Φίλε άντρα, άβυσσος η γυναικεία ψυχή.
Μια κάμπια, δείχνει την άσχημη πλευρά της, γιατί η ζωή δεν είναι πάντα λιακάδα, έχει και αυτή τις άσχημες μέρες της. Μια πάλι, πεταλούδα, με όμορφη και ανάλαφρη ψυχή, σε γεμίζει με ανεμελιά και ζωντάνια.Όσο την κυνηγάς πετά, εξαφανίζεται από τον ορίζοντά σου.
Εάν πάλι την θαυμάζεις από μακριά, πλησιάζει στην ακτίνα σου, χρωματίζει την κάθε στιγμή σου.

Μια παράδεισος, μια κόλαση η γυναικεία ψυχή.
Εσύ anima και εκείνη animus.
Για να την καταλάβεις πραγματικά, πρέπει να καλλιεργήσεις την «θηλυκή «πλευρά της ψυχής σου. Να σκέφτεσαι τις πιθανές σκέψεις, μεταλλάξεις μιας γυναίκας, ανά λεπτό, στιγμή, ώρα, μέρα.

Είναι πραγματικά ευμετάβλητη η γυναικεία ψυχή και συγχρόνως τόσο πολύτιμη, αλλά και τόσο πολυδαίδαλη.
Εκεί που της αρέσουν οι διακοπές σε βουνό, την επόμενη σε τρέχει στην θάλασσα.
Εκεί που παραγγέλνετε μια σολατίνα, πιο μαύρη και από αραπίνα, την επομένη στιγμή θα διαλέξει ένα μιλφέιγ, την προσωποποίηση της Χιονάτης.

Είναι, γιατί μια γυναίκα σκέφτεται πολυπλοκότερα από ότι εσύ πιθανώς φαντάζεσαι.
Δεν είναι μόνο φρου φρου και αρώματα. Shopping therapy, καφές και γυναικείο κους κους με φίλες. Δεν είναι μόνο, πανάκριβα λούσα και χλιδή.
Δεν είναι μόνο απαιτήσεις και γκρίνια.
Είναι γαλήνη και απάνεμο λιμάνι στις μπόρες της ζωής σου.
Εσύ, πρέπει να μαντάψεις τις εκφάνσεις της και να ανοίξεις την ψυχή της.
Η γυναικεία ψυχή,είτε σε προσγειώνει είτε σε απογειώνει ανάλογα με το πώς θα μιλήσεις στην ψυχή της.
Τρενάκι του λούνα παρκ κι αυτή είναι σε μια κούρσα τρελή.

Ποτίζεις το δέντρο της προσοχής, υπομονής, τρυφερότητας, θα αποκομίσεις καρπούς.
Φυτεύεις το δέντρο της ματαιοδοξίας και σκληρότητας σου, αδιαφορώντας; Κερδίζεις σε πληγές.

Μια anima, η γυναικεία ψυχή, δυνατή και ανθεκτική στους στροβίλους της ζωής.
Μια ψυχή ευφυίας με στοιχεία «αρσενικά», ποτέ όμως αναίσθητα.
Αιφνιδίασε την όχι με τετριμμένα και συνηθισμένα πράγματα.
Δεν χρειάζεται να είσαι ο ομορφότερος κι ο πλουσιότερος, γιατί η ευτυχία δεν μετριέται σε πλούτη και επίδειξη ,αλλά σε πράξεις αγάπης και εκδηλωτικότητας. Μετριέται στην καλλιέργεια της ψυχής.
Η λέξη κλειδί για την γυναικεία καρδιά είναι η φαντασία και πρωτοτυπία!
Σε καμιά περίπτωση φυσικά, η σκληρότητα και ακαμψία.
Μην γίνεσαι λοιπόν κάκτος που τρυπά, δείχνοντας κάθε φορά τ’ αγκάθια σου!

Όπως η Γη κινείται γύρω από έναν φανταστικό άξονα τον Βόρειο και Νότιο,έτσι και ο άντρας και η γυναίκα απότελουν τον θετικό και αρνητικό πόλο μιας μπαταρίας. Οι ετερώνυμοι έλκονται, ο ένας φορτίζει τον άλλο με την ενέργεια. Δυο μαγνήτες αλληλεξαρτόμενοι.
Ο ρόλος τους δεν είναι ν΄ αποφορτίζει και ν΄ αδειάζει ο ένας τον άλλον, αλλά να γεμίζουν μ΄ ενέργεια.
Ως ολότητες με τις ποιότητες ως anima και animus θ΄ αποτελούσαν ένα σώμα και ψυχή.
Θα αποτελούσαν δυο ανθρώπους σ΄ έναν ,απαλλαγμένοι από τα πολλαπλα Εγώ τους.

Όταν κοιτάς μόνο το σώμα, χάνεις την ψυχή. Όταν κοιτάς μόνο την ψυχή, δεν έχεις οικοδόμημα να την στεγάσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν την αγάπη, αλλά υποκατάστατά της.

http://www.loveletters.gr/%ce%9c%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b4%ce%b5%ce%b9%cf%83%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%cf%8c%ce%bb%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%b7-%ce%b3%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%b9%ce%ba%ce%b5%ce%af%ce%b1/ 

                                          Gina Affinito art curator

ΓΛΥΠΤΩΝ ΠΑΛΙΝΝΟΣΤΗΣΙΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΕΝΑΟΝ-ΟΜΙΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ UNESCO ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ
«Γλυπτών Παλιννόστησις»
από τον Όμιλο για την UNESCO Πειραιώς & Νήσων, στο πλαίσιο των πολιτιστικών του δράσεων, σε συνεργασία με το πολιτιστικό σύλλογο «Το Καφενείο των Ιδεών» και τον εκδοτικό οίκο ΑΕΝΑΟΝ, παρουσιάστηκε η ποιητική συλλογή
του Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού με τίτλο: «Γλυπτών Παλιννόστησις»
στο Μερόπειον Ίδρυμα (Διονυσίου Αρεοπαγίτου 45)
Ο Ποιητικός Διαγωνισμός εντάσσεται στην ευρύτερη καμπάνια του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς & Νήσων για την Επιστροφή των Γλυπτών και Μαρμάρων του Παρθενώνα και αποσκοπεί στην ευαισθητοποίηση της ελληνικής και παγκόσμιας κοινότητας αναφορικά με το επίμαχο αυτό, εθνικής αλλά και παγκόσμιας εμβέλειας, ζήτημα.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ
«Γλυπτών Παλιννόστησις»
από τον Όμιλο για την UNESCO Πειραιώς & Νήσων, στο πλαίσιο των πολιτιστικών του δράσεων, σε συνεργασία με το πολιτιστικό σύλλογο «Το Καφενείο των Ιδεών» και τον εκδοτικό οίκο ΑΕΝΑΟΝ, παρουσιάστηκε η ποιητική συλλογή
του Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού με τίτλο: «Γλυπτών Παλιννόστησις»
στο Μερόπειον Ίδρυμα (Διονυσίου Αρεοπαγίτου 45)
Ο Ποιητικός Διαγωνισμός εντάσσεται στην ευρύτερη καμπάνια του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς & Νήσων για την Επιστροφή των Γλυπτών και Μαρμάρων του Παρθενώνα και αποσκοπεί στην ευαισθητοποίηση της ελληνικής και παγκόσμιας κοινότητας αναφορικά με το επίμαχο αυτό, εθνικής αλλά και παγκόσμιας εμβέλειας, ζήτημα.

Έλαβα μέρος μαζί με άλλους δημιουργούς με το ποίημα
''ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ''

Tα μάτια και η καρδιά μπορούν να κάνουν λάθος.Η ψυχή ποτέ.....

                                  ΦΩΤΟ από
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ
«Γλυπτών Παλιννόστησις»
από τον Όμιλο για την UNESCO Πειραιώς & Νήσων, στο πλαίσιο των πολιτιστικών του δράσεων, σε συνεργασία με το πολιτιστικό σύλλογο «Το Καφενείο των Ιδεών» και τον εκδοτικό οίκο ΑΕΝΑΟΝ, παρουσιάστηκε η ποιητική συλλογή
του Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού με τίτλο: «Γλυπτών Παλιννόστησις»
στο Μερόπειον Ίδρυμα (Διονυσίου Αρεοπαγίτου 45)
Ο Ποιητικός Διαγωνισμός εντάσσεται στην ευρύτερη καμπάνια του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς & Νήσων για την Επιστροφή των Γλυπτών και Μαρμάρων του Παρθενώνα και αποσκοπεί στην ευαισθητοποίηση της ελληνικής και παγκόσμιας κοινότητας αναφορικά με το επίμαχο αυτό, εθνικής αλλά και παγκόσμιας εμβέλειας, ζήτημα.




Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου

Όταν η καρδιά συνάντησε τα μάτια είχαν να πουν τόσο πολλά.
– Πρέπει να ρίξεις την αυλαία στο «φαίνεσθαι» αλλά να δώσεις σημασία στο “είναι”.
Εάν φλερτάρεις μόνο με την αρμονία του σώματος χάνεις την ουσία της ψυχής.
Κλείνεις το μάτι σε κάθε ελκυστικό, όμορφο που περνά. Τις περισσότερες φορές βλέπεις μόνο το πρόσωπο.
Σε ρωτώ όμως, βλέπεις πίσω από το πρόσωπο;
Κοιτάς πάντα το μέλλον, αλλά δεν βρίσκεσαι με την καρδιά σου στις απολαύσεις του τώρα.
Γλυκοκοιτάς πάντα προς το μέρος της αγάπης.
Κοίτας όμως και το βάθος της κάθε καρδιάς;
Έχε τα μάτια σου δεκατέσσερα σε ποιους κάθε φορά ανοίγεις τις πύλες της καρδιάς σου.

Και τώρα σειρά μου είπαν τα μάτια να εκφραστώ.
– Πόσες φορές δεν έπεσες στην παγίδα κάλπικων καρδιών.
Σίγουρα χάνεις πάντοτε τον έλεγχο των συμπεριφορών τους, αλλά η επιλογή είναι κάθε φορά ολόδική σου ποιες συμπεριφορές θ’ανεχτείς.
Σε πόσες από αυτές δεν έσφιξες το χέρι καλόκαρδα και καλοπροαίρετα και αυτές χαιρέτησαν αγέρωχα με τον αέρα της προδοσίας.
‘Επειτα, με πόσες δεν ξεγελάστηκες.
Όσο εσύ γέλαγες άδολα, αυτές γέλαγαν κάθε φορά πίσω από τις μάσκες.
Και τώρα μην μου πεις ποιος πάσχει από ελαφρομυαλιά εγώ ή εσύ;
Δεν απαντάς έτσι;
Πάσχεις από καρδιά και το ξέρεις.
Η αλήθεια ξέρεις πάντα μας πονά.
Πολύ παραμυθιάζεσαι κάθε φορά από παρόμοιες του λόγου σου καρδιές, αλλά ποτέ δεν εντυπωσιάζεσαι από όμοιες σου.
Χαλάρωσε, ξεκούρασου, ξαπόστασε.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να χαραμίζεσαι από ανώφελες στεναχώριες.
Πώς το λένε να δεις…
Το σύνδρομο σου είναι καρδιακό! Ναι καρδιακό. Πάσχεις από καρδιακό σύνδρομο.
Και τα μαχαίρια πίσω από την πλάτη σου έπεσαν αρκετές φορές κατάσαρκα, αλλά εσύ μες στο ροζ συννεφάκι σου ακόμη πλέεις και μυαλό δεν έβαλες.
Η καρδιά να ξέρεις, πάντα κάνει λάθη. Το ευχάριστo είναι πως πάντα μαθαίνει.
Ξέρεις, μερικοί λένε να μην παρασύρεσαι από τα μεγάλα λόγια,άλλοι πάντα πως καταλαβαίνεις από τις συμπεριφορές τους καθενός.
Εάν θέλεις πραγματικά την γνώμη μου και τα δυο έχουν την ίδια βαρύτητα, γιατί και τα δυο είναι εξίσου δυνατά στο να πληγώσουν.

Άλλη μια συζήτηση μεταξύ φίλων.
Τα μάτια και η καρδιά πολλές φορές λάνθαναν.Οι ψυχές τους όμως παρέμεναν πάντα καθαρές.

http://www.loveletters.gr/%ce%a4%ce%b1-%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b4%ce%b9%ce%ac-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd/ 

Tα μάτια και η καρδιά μπορούν να κάνουν λάθος.Η ψυχή ποτέ.....

Φωτό Θωμάς Γιαννάκης

Concept Fire and ice
Gipsy
Περιοχή Λαγονήσι-Πούντα
9 Οκτωβρίου 2017
Φόρεμα Β-loved
Φουλάρι Αccessori
Μαλλιά Ελένη
Μανικιούρ Ελισάβετ
Μακιγιάζ Ιουλία
Κομμωτήρια Shine Άλιμος

Φωτιά και Νερό δυο δυνάμεις αλληλοσυγκρουόμενες.
Αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους που συναντιούνται.Από εσάς εξαρτάται εάν καταστρέψετε ο ένας τον άλλον ή εάν καταφέρετε να δημιουργήσετε μια ευεργετική δύναμη για ολόκληρο το σύμπαν.
Omram Mikhael Aivanhov.
Μέρος αποσπάσματος από Δέσποινα Παλαμάρη

Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου




Όταν η καρδιά συνάντησε τα μάτια είχαν να πουν τόσο πολλά.
– Πρέπει να ρίξεις την αυλαία στο «φαίνεσθαι» αλλά να δώσεις σημασία στο “είναι”.
Εάν φλερτάρεις μόνο με την αρμονία του σώματος χάνεις την ουσία της ψυχής.
Κλείνεις το μάτι σε κάθε ελκυστικό, όμορφο που περνά. Τις περισσότερες φορές βλέπεις μόνο το πρόσωπο.
Σε ρωτώ όμως, βλέπεις πίσω από το πρόσωπο;
Κοιτάς πάντα το μέλλον, αλλά δεν βρίσκεσαι με την καρδιά σου στις απολαύσεις του τώρα.
Γλυκοκοιτάς πάντα προς το μέρος της αγάπης.
Κοίτας όμως και το βάθος της κάθε καρδιάς;
Έχε τα μάτια σου δεκατέσσερα σε ποιους κάθε φορά ανοίγεις τις πύλες της καρδιάς σου.

Και τώρα σειρά μου είπαν τα μάτια να εκφραστώ.
– Πόσες φορές δεν έπεσες στην παγίδα κάλπικων καρδιών.
Σίγουρα χάνεις πάντοτε τον έλεγχο των συμπεριφορών τους, αλλά η επιλογή είναι κάθε φορά ολόδική σου ποιες συμπεριφορές θ’ανεχτείς.
Σε πόσες από αυτές δεν έσφιξες το χέρι καλόκαρδα και καλοπροαίρετα και αυτές χαιρέτησαν αγέρωχα με τον αέρα της προδοσίας.
‘Επειτα, με πόσες δεν ξεγελάστηκες.
Όσο εσύ γέλαγες άδολα, αυτές γέλαγαν κάθε φορά πίσω από τις μάσκες.
Και τώρα μην μου πεις ποιος πάσχει από ελαφρομυαλιά εγώ ή εσύ;
Δεν απαντάς έτσι;
Πάσχεις από καρδιά και το ξέρεις.
Η αλήθεια ξέρεις πάντα μας πονά.
Πολύ παραμυθιάζεσαι κάθε φορά από παρόμοιες του λόγου σου καρδιές, αλλά ποτέ δεν εντυπωσιάζεσαι από όμοιες σου.
Χαλάρωσε, ξεκούρασου, ξαπόστασε.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να χαραμίζεσαι από ανώφελες στεναχώριες.
Πώς το λένε να δεις…
Το σύνδρομο σου είναι καρδιακό! Ναι καρδιακό. Πάσχεις από καρδιακό σύνδρομο.
Και τα μαχαίρια πίσω από την πλάτη σου έπεσαν αρκετές φορές κατάσαρκα, αλλά εσύ μες στο ροζ συννεφάκι σου ακόμη πλέεις και μυαλό δεν έβαλες.
Η καρδιά να ξέρεις, πάντα κάνει λάθη. Το ευχάριστo είναι πως πάντα μαθαίνει.
Ξέρεις, μερικοί λένε να μην παρασύρεσαι από τα μεγάλα λόγια,άλλοι πάντα πως καταλαβαίνεις από τις συμπεριφορές τους καθενός.
Εάν θέλεις πραγματικά την γνώμη μου και τα δυο έχουν την ίδια βαρύτητα, γιατί και τα δυο είναι εξίσου δυνατά στο να πληγώσουν.


Άλλη μια συζήτηση μεταξύ φίλων.
Τα μάτια και η καρδιά πολλές φορές λάνθαναν.Οι ψυχές τους όμως παρέμεναν πάντα καθαρές.

http://www.loveletters.gr/%ce%a4%ce%b1-%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b4%ce%b9%ce%ac-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd/ 


https://www.facebook.com/MyLoveLetters1/?preloaded_entity_ids[0]=840771919360905&preloaded_entity_type=group 

Φωταγωγός στο σκοτάδι

 ΦΩΤΟ ΘΩΜΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ 

ΛΙΜΝΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2015

https://www.facebook.com/thomasgiannakisphotographer/

Η λάμψη έκρυβε  πάντα την γοητεία της. Tο φως της σιγουριάς μερικών ανθρώπων  αποπνέει  πάντα έναν άλλο αέρα.
Όλοι μας κάποια στιγμή μαγνητιστήκαμε από την λάμψη κάποιων από αυτούς.
Ο καθένας μας ζυγίζει με διαφορετικά μέτρα και σταθμά  την ανθρώπινη ''φωτεινότητα''.

Ο αντίποδας της λάμψης , το σκοτάδι. 
Πόσες φορές δεν έτυχε να το εξοστρακίσουμε ;Να του κρυφτούμε.
Δεν ήταν λίγοι από εμάς που είχαμε δίπλα μας ένα μικρό φως αναμμένο.Έναν φύλακα να μας φρουρεί από τα διαπεραστικά σκοτεινά μάτια της νύχτας ίσως σε ηλικία παιδική.
Οι περισσότεροι από εμάς δεν σκέφτηκαν να συμφιλιωθούν ποτέ μαζί του .Να συμβιβαστούν με το άχαρο χρώμα του.

Τι είναι  σκοτάδι;
Σκόταδι, η κίνηση μες στο Χάος.
Σκόταδι , όταν η νύχτα φορά την μαύρη βραδινή της τουαλέτα απαστράπτουσα.
 Σκόταδι,ένας Έρωτας που κρύφτηκε να μην τον ανακαλύψεις.
 Σκόταδι ,η σιωπή  μέσα σε μαύρη απελπισία.
Σκόταδι, η απουσία της σκέψης.
Σκόταδι ,η έλλειψη της αυτογνωσίας,του εσωτερικού μας φωτός.


Ως άλλοι  περιπατητές  οι περισσότεροι περπατάμε στο άγνωστο ψάχνοντας  ίχνη του,τις απαντήσεις  του.Ο καθένας μας μια μαύρη σκια μέσα στο απέραντο του σύμπαντος . Περιπλανάται σε πρωτόγνωρα μονοπάτια που ελοχεύουν γοητεία.
Ο  κάθε εσύ μες στο σκοτάδι σου, μια κουκίδα φωτός, τοκρατάς αναμμένο  για κάθε καλό και κάθε κακό που κρύβεται πάντα μέσα σου.

Θα μου πεις, όταν κυκλώνεσαι μέσα στα τείχη του σκότους σου, ο ίδιος  δημιουργείς κινδύνους με το μυαλό σου.
Όταν μόνος σου θαμπώνεις το γυαλί  της ύπαρξης σου και δείχνεις μόνο την βιτρίνα ,πως θέλεις να αντλήσουν μέσα από το σκότος σου  οι άλλοι το φως σου;
Όταν η ψυχή συνειδητά βγει από την λήθη θα επέρθει η μνήμη.Η συνάντηση με το φως του διπλανού σου θα πραγματοποιηθεί, αφού πρώτα ανάψει και αυτός  το δικό του.Όταν φωταγωγήσει την ψυχή του,την ντύσει λαμπερή.

 Το φως  ανακαλύπτεται με την αφή,  το σκοτάδι  με την παρατήρηση.
Μόνο η άγνοια της ψυχής γεννά το ημίφως.
Μέσα από τον σκοτεινότερο εαυτό σου, ξεκλείδωσε το φως.
 Κάθε κλειστή πόρτα ,ένας ακόμη λόγος να προχωρήσεις δυναμικότερα.
 Μέσα από τα σκοτάδια εμπειριών σου κερδίζεις την πάλη προς το φως.

 Πλοηγήσου με την πυξίδα της καρδιάς και κάθε  σκοτεινό σύννεφο  σκοταδιού  θα εξαφανιστεί.
Φόρα το φως ,ως ένδυμα πνευματικής σου αφύπνισης. Ταξίδεψε μαζί του με ταχύτητα φωτός.
Γίνε η ενέργεια.
Γίνε καρδιά δημιουργίας.
Και εάν ακόμη καμιά φορά και αυτό ακόμη το φως παραμορφώσει τον κόσμο σου, ξεθάμπωσε το μέσα από ένα μαγικό λυχνάρι  σκουριασμένο από τον χρόνο .
Εκεί θα εμφανιστούν  μέσα του, κρυμμένοι άνθρωποι που πέρασαν από τα χίλια κύματα αφού πρώτα τσαλακώθηκαν για να λάμψουν φωτεινότεροι και σοφότεροι μέσα από την μπόρα των εμπειριών,λουσμένοι πρωταρχικά  μέσα από τις εμπειρίες του σκοταδιού τους.

 Άνθρωπος προς άνθρωπος,ας  ενώσουμε το χάος μας ως δυο μη γραμμικά δυναμικά συστήματα,με τις ιδιαιτερότητες ευαισθησίας μας ,ως πεταλούδες φωτός.
 Συνάντησε το σκότος  μου να το φωτίσεις
Γίνε το φως σε κάθε μαύρο μου.
Φώναξε  μέσα στο κενό και θα σου απαντήσει.


Ανδρονίκη Ατζέμογλου

Στον πόνο να λες πάντα “ευχαριστώ που υπήρξες”..

                                                 haundet pain by chellefan Chibi


Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου


Έχεις  παρατηρήσει πως είμαστε υπέρμαχοι της χαράς και εχθροί του πόνου;
Έχεις παρατηρήσει πως αγκαλιάζουμε όλα τα ευχάριστα και απωθούμe όλα τα δυσάρεστα;
Έχεις παρατηρήσει πως γυρίζουμε γύρω από τα γέλια,τις ευχάριστες παρέες,τις γιορτές και ξεχνάμε όσους υποφέρουν και πονούν;
Πιστεύουμε, πως όλα αυτά μας πλακώνουν,μας μελαγχολούν,μας λυγίζουν,μας νεκρώνουν.
Πιστεύουμε, πως θα προσπεράσουν την δική μας πόρτα και όμως  συμβαίνουν κοντά μας ή έρχονται να χτυπήσουν και την πόρτα μας.
Πιστεύουμε, πως η αδικία,η προδοσία, η ασχήμια,δεν θα χαιρετίσουν εμάς προσωπικά.

Στο πέρασμα των αιώνων, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ο άνθρωπος βίωσε τον πόνο και τον βιώνει .Από τον Προμηθέα που υπέστη πόνους, δεμένος βασανισμένος στον βράχο  του Καυκάσου,για το κλέψιμο της φωτιάς .Με την Πανδώρα που άνοιξε  το πιθάρι της,έλυσε τους "ασκούς του Αιόλου" και σκόρπισε κάθε λογής "πόνους" . Μέσα από τις τραγωδίες, που ο πόνος κατασπαράζει,σωστό ολοκαύτωμα.

 Ο πόνος της "γέννησης",της γέννας,της  παιδικής ηλικίας,ο ερωτικός ,ο πόνος της απώλειας. Στην ωριμότητα η βίωση του πόνου, ως φόβος της φθοράς και του θανάτου.Άλλοτε σωματικός,άλλοτε ψυχικός ,άλλοτε πνευματικός.
Εμείς δεν  βλέπουμε την πραγματικότητα .Βλέπουμε  τον κόσμο όπως εμείς θέλουμε να τον αντιληφτούμε,μέσα από ένα γυαλιστερό ζελοφάν.


Όμως να ξέρεις, ο πόνος είναι ένας από τους σοφότερους δασκάλους.Ο χειρούργος Paul Brand, επισήμανε ,πως ο πόνος είναι ένα δώρο που κανείς δεν θέλει να ξετυλίξει από το περιτύλιγμά του πραγματικά. Δεν μπορούμε να μάθουμε να ζούμε καλύτερα ,χωρίς να περάσουμε από στάδια πόνου κάθε μορφής.Να τον εντρυφήσουμε, να εξοικειωθούμε μαζί του.Να του συστηθούμε και να μας συστηθεί. Να κουβεντιάζουμε σαν δυο παλιόφιλοι.Να μας φέρει σε επαφή με τον εαυτό μας.

Σημαδότης μας, περνώντας μαζί μας την δοκιμασία και τις πολύτιμες πληροφορίες που μας χάρισε ,μας ώθησε να  τον ξεπεράσουμε, πλέοντας με το καράβι της συναισθηματικής εμπειρίας. Στο «ιατρείο'' του,  όλοι είμαστε ασθενείς  που διδασκόμαστε. Μας οδηγεί στην παρατήρηση,ενδοσκόπιση του εαυτού μας, στην πνευματική αφύπνιση ,στην εσωτερική κάθαρση, στην κατανίκηση της εστίας του, στην υπέρβαση.


Μπες στο κελί της φυλακής του πόνου σου και απελευθέρωσέ τον.

Κάθε πόνος είναι σπόρος φώτισης, επειδή ο πόνος σε σπρώχνει να αναζητήσεις τη σοφία.Είναι οδηγητής στον δρόμο για τη αληθεια του καθενός. Αλλιώς, θα βαριόσουν, θα κοιμόσουν, θα ήσουν σαν φυτό. Μην τον ανταγωνίζεσαι  Να νιώθεις ευγνωμοσύνη προς τον πόνο. Σε κρατάει σε εγρήγορση, σε κρατάει ξύπνιο και σε προκαλεί να βρεις τρόπο να τον ξεπεράσεις. «Bodhidharma- Zen Master».

Κανείς δεν επιθυμεί να περπατήσει μέσα από το μονοπάτι του πόνου. Όμως πίσω από  εκείνη ακριβώς την  στροφή, κρύβεται η χαμένη αλήθεια,η επίγνωση,η συνειδητότητα.

 Παιδεύει,εκπαιδεύει,ωριμάζει,χαλυβδώνει.

­To σώμα είναι μόνο το όχημα,η φορεσιά. Στα συναισθηματικά, διανοητικά και πνευματικά ερωτήματα, ο πυρήνας είναι η ψυχή,για αυτό και παραμένει πάντα αλώβητη.Ατσαλώσου δια πυρός και σιδήρου. Μεταμόρφωσε το σκοτάδι σε φως.Το δηλητήριο του πόνου σε ισχυρό αντίδοτο.

Πόνεσα.Ε και;

Eυχαριστώ που υπήρξες.

 all this pain is illusion by imiko

http://www.loveletters.gr/%ce%a3%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%ce%bd%ce%b1-%ce%bb%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b1-%ce%b5%cf%85%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8e-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%85%cf%80/

ΔΙΑΤΡΗΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ "ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΟ ΕΓΩ''ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΣΤΡΙΑ ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ

 Φωτό Θωμάς Γιαννάκης
https://www.facebook.com/thomasgiannakisphotographer/

© Behind The Sea
Gipsy
Περιοχή Λαγονήσι-Πούντα

9 Οκτωβρίου 2017

Σκαρφάλωμα,σκάλες πολλές,πέρασμα μέσα από την θάλασσα για απέναντι.Ανακάλυψη του Θωμά!!
Φόρεμα Β-loved
Φουλάρι Αccessori

Μαλλιά Ελένη
Μακιγιάζ Ιουλία
Μανικιούρ Ελισάβετ
Κομμωτήρια Shine Άλιμος

Φωτιά και Νερό δυο δυνάμεις αλληλοσυγκρουόμενες.
Αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους που συναντιούνται.Από εσάς εξαρτάται εάν καταστρέψετε ο ένας τον άλλον ή εάν καταφέρετε να δημιουργήσετε μια ευεργετική δύναμη για ολόκληρο το σύμπαν.
Omram Mikhael Aivanhov.
Μέρος αποσπάσματος από Δέσποινα Παλαμάρη

Διάτρητο κόκκινο

Φωτιά,πυροσβέστης.
Φωτιά,εμπρηστής.
Φωτιά,ικέτης.
Φωτιά,ανιχνευτής.
Σε στάχτες υποδαυλίζει δαυλούς της φωτιάς.
Πυρπολεί αλήθειες σε καδένες καρδιάς.
Σ΄ ένα κάδρο πάνω από το τζάκι,
γνέθει μίτος με ξέμπλεκα μαλλιά,
ανεμίζει κορδέλες με μάτια ανοιχτά.
Νήματα κουνάει στου λαβυρίνθου τη σκια
και στη λάβα του γράφει ειδήσεις,συνειδητά.
Πάνω από φλόγες χορεύει το ταγκό ρυθμικά
και ενέργεια δαιμονισμένη το χέρι του κρατά.
Στο χορό επάνω γίνεται νερό και σκορπίζει τις φλόγες,
σε ανάφλεξης καλπασμό.
Φωτιά και νερό,σε αντιστάθμισης ρυθμό.
Χορεύουν την παρόρμηση και αόρατο συνειδητό
και οι δυο κυριάρχοι στο ίδιο σκηνικό.
Το νερό σαρώνει της φωτιάς τον τριγμό
Κόκκινο πεπερασμένο ,διάτρητο.
''Αναδυόμενο εγώ''Εκδόσεις Όστρια.

Ανδρονίκη Ατζέμογλου

Αμνησία-"Επίγειος Ουρανός" Νουβέλα προς Έκδοση- Ανδρονίκη Ατζέμογλου

                                                          Lost in memories by hearthy


Περιπλανήθηκε στον χώρο.Η ματιά  περπάτησε.Ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα και αποτραβήχτηκε, λες και το πρόσωπο της ποτίστηκε από πολύ φως.Αυτή η ματιά, στην μαγική στιγμή του χρόνου εγκλωβίστηκε. .Ξεδίπλωσε το καμμένο φιλμ της ζωής της. Τυλιγμένο  ήταν σε εικόνες,στιγμές,ρωγμές. Οι φωτογραφίες φάνταζαν ασπόμαυρες. Βουβός κινηματογράφος εκτυλισσόμενος σε λάθος ταχύτητα.Έπειτα τυλίχτηκε με τα  πέπλα μυστηρίου της. Έριξε   κουρτίνα στην αυλαία των ματιών  της. Αυτή, έπεσε βαριά.

Τα ίχνη χάθηκαν,έτσι όπως βρέθηκαν.Κρύφτηκαν μέσα στις σελίδες τρεχούμενων σελίδων ημερολογίου,μέσα σε χειμώνες, καλοκαίρια,φθινόπωρα ,ανάμεσα σ΄ ανθισμένες αμυγδαλιές.

Και να εκεί, ανάμεσα στα σκηνικά του  άψυχου θεατρού, σε μια αυλαία που έπεσε, η μνήμη ωραία κοιμωμένη,  τόσο καιρό βρίσκεται σε κώμα  αναπαυμένη..Ανασαίνει ρυθμικά,  αρχίζει ν΄ αφουγκράζεται, ξυπνά. Σηκώνεται από  τον λήθαργο.
Μέσα από το σκοτάδι  σκάβει έξοδο προς  το φως.Από το πολύτιμο κουτί της επιλέγει τους διαλεχτούς θησαυρούς της, όλες τις όμορφες αναμνήσεις τους.

Οι ψυχές τους ήξεραν να μιλάνε.Στην αρχή σαν  βροχή που έγλειφε το παγωμένο τζάμι.Αγέρας που  χτύπαγε   την πόρτα τους  να τον φιλέψουν.Τους ξεσήκωνε. Τους  ταξίδευε με τα μάτια  της φαντασίας   στο πέλαγος του κόσμου τούτου .Αυτός ,ως τραγούδι που επιθυμούσαν να τραγουδούν και να χορεύουν.Χάριζε μια  νότα ξεχωριστή σε κάθε μέρα της ζωής τους.

Η γη  που πάταγαν ήταν νησί  του Παραδείσου  τους.Ήταν νησί της θεικής τάξης,αρμονίας και ισορροπίας τους.Κάθε νέο σύννεφο ζωής που  σκιάζε την ζωή τους, για αυτούς πρόκληση πνευματικής αφύπνισης και συντονισμού τους.Χέρι με χέρι, άλλο ένα σκαλοπάτι στο κάλεσμα του ουρανού  που άπλωνε την  προστατευτική ομπρέλα του ουράνιου τόξου του γύρω τους.

Σ΄ έναν   κόσμο επιλεκτικής μνήμης και όρασης,είναι  αυτή ακριβώς  που  είναι φωτογράφος   της όμοιας ψυχής της, όταν την συναντήσει.
Η μνήμη έχει τον  δικό της κώδικα επικοινωνίας,  ακόμη και εάν  παρωδικά  κλειδώσει,αρνηθεί.Το αντικλείδι  της θα είναι  πάντα  η καρδιά.Ξεκλειδώνει τον χαμένο χρόνο ,πιθανά λάθη της αντίληψής της.Ξετυλίγεται.Ξεσκεπάζεται από  τα πέπλα της βαθιάς αμνησίας της.Θυμάται.

Εάν καθένας μας πει ,όχι δεν φοβήθηκα τη μνήμη,δεν την σκότωσα .Την άφησα να ζήσει.Την ζω.
Εάν στην ερώτηση της ψυχής του καθενός , η απάντηση είναι  πάντα ο άλλος ,η  καρδιά, του  δεν θα λαθεύει. Αυτό το μικρό παιδί, η καρδιά, έχει γλώσσα τα μάτια της.

Μια καμουφλαρισμένη τραγωδία τις περισσότερες φορές   είναι η ζωή ,με  μικρές αναλαμπές τις μικρές   κωμωδίες της.Τραγωδία και κωμωδία,παίζουν το έργο της ζωής.Η ζωή φλέγεται.Στην κορυφή του ηφαιστείου της βρίσκεται η αγάπη.Λάβα είναι  τα κομμάτια της αλήθειας της.Σπόροι της  ανθίζουν  οι κωδικοποιημένες πληροφορίες της ζωής.

Όταν στην ερώτηση της ψυχής σου, είμαι η απάντηση, η καρδιά μου θα  φτερουγίζει με φτερά μου την αλήθεια της ψυχής σου.
Η μνήμη σου  θα θυμάται .Η καρδιά μου  δεν  θα ξεχνά.Κάθε χτύπος και μια καινούρια ανάσα. Κάθε μνήμη θ΄ αποτελεί μια καινούρια στιγμή.

Με  το  ένα   φτερό η ζωή θα γράφει.Με το δικό σου και το δικό μου   θα  δημιουργεί.Πετάμε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι σ΄έναν ουρανό πέρα από σύννεφα.Δίνουμε πνοή  σε κάθε στιγμή της  ζωής.


Στο παιχνίδι της μνήμης, το μόνο κρυφτό  το παίζει η ανάμνηση. Το τώρα , είναι ένα άλογο ελεύθερο.Καλπάζει αγέρωχα προς το μέλλον.

Για την Νουβέλα ''Επίγειος Ουρανός".Α.Α.