Τι νόημα έχει να κοιτάς τη θάλασσα αν δεν τολμάς να βουτήξεις μέσα της;

FORGOTTEN ANGEL

PAINTER ΙΑΝΝΙS NIKOU

oil on canvas,140x100cm -2008

Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου

Tι ξέρεις εσύ από θάλασσα, αναρωτήθηκε.
Αγναντεύοντας την θάλασσα, γαληνεύεις από τους παφλασμούς των κυμάτων που σκάνε το χαμογελάκι τους στα βράχια. Κάθε φορά που θεριεύουν απειλητικά, αναδεύεται η ύπαρξή σου και έρχονται τα πάνω κάτω.

Τι ξέρεις εσύ από θάλασσα, αναρωτήθηκε.
Σου αρέσει να την κοιτάς, να την θαυμάζεις.
Από κύματα όμως πως τα πας; Γνωρίζεις να τα δαμάζεις; Nα σερφάρεις στο ίδιο μήκος κύματος;
Να διασκεδάζεις σε κάθε παφλασμό τους, όταν παιγχνιδίζουν γύρω από τα πόδια σου;
Η θάλασσα πράσινος έρωτας. Το φύκι, που γαργαλάει το πόδι σου. Θάλασσα, η κατάδυση με κολλημένο αναπνευστήρα, που σου κλέβει την αναπνοή και εσύ γοητευμένος κάθε μέρα της κλέβεις και ένα φιλί.
Θάλασσα,να κολυμπάς και να ξέρεις να μένεις. Να γνωρίζεις τις φουρτούνες της και την γαλήνια όψη της.

Εσύ κάθε φορά εκεί βράχος.Όσο πιο βαθιά σε σκάβει, τόσο περισσότερο γνωρίζει κάθε σου ρωγμή.
Αχώριστοι σ΄έναν βυθό ουσίας.
Στις μοιραίες βουτιές , ν΄ανακαλύπτεις την Ατλαντίδα της.
Θέλεις λες, να μείνεις στον αφρό;
Την αφρόκρεμα των πολλών. Στην κοινωνία που οδηγεί στην κορυφή, στα κοινότυπα και τετριμμένα.
Τρες μπανάλ.

Άμαθος σε βουτιές, είναι σαν κοιτάς έναν βατήρα που ταλαντώνεται σαν άλλη σπονδυλική στήλη.
Προσπαθεί να τεντωθεί αγουροξυπνημένη, από το ξύπνημα.
Εσύ όμως ποτέ δεν παίρνεις σειρά παρά κοιτάς ξύλινα, ασάλευτος.
Με τα ρούχα κατάστηθα, κουμπώνεις.
Για βύθιση, ούτε λόγος. Μα στάσου…
Εάν δεν βραχείς, θα μείνεις στα ρηχά.
Θωρακίζεσαι στο καβούκι σου.

Δεν ήταν η θάλασσα, μα ο άλλος σου εαυτός που δεν επέτρεπε στο βλέμμα σου να βλέπει και κάτω από την επιφάνεια.
Να ψαρεύει την αλήθεια και όχι μια κακή ψαριά.
Για δες τώρα, που στέκεσαι με άδεια δίχτυα να κοιτάς.
Για δες, δάγκωσες το δόλωμα σαν ψάρι που σπαρταράει στο δύχτι.
Κοντά στο μήνυμα, αλλά ξέθαψες το άδειο μπουκάλι .
Να το εκεί, μπροστά από τα μάτια σου πλέει.
Θα προλάβεις να βουτήξεις για να διαβάσεις την ζωή;

Mην μου πεις πως ήσουν δραπέτης
Ήσουν ένας δύτης χωρίς στολή, αντλώντας οξυγόνο.
Kαι εάν ήταν η θαλασσα όαση, σε ποια έρημο έχασες την πυξίδα;
Στα βήματα στην άμμο ή της καρδιάς;
Ποιος ζει χωρίς καρδιά;
Kυκλοφορεί σκιά, χωρίς ψυχή.
Ψυχή όμως,είναι η αγάπη.

http://wp.loveletters.gr/%ce%a4%ce%b9-%ce%bd%cf%8c%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%cf%84%ce%ac%cf%82-%cf%84%ce%b7-%ce%b8%ce%ac%ce%bb%ce%b1%cf%83%cf%83%ce%b1-%ce%b1%ce%bd-%ce%b4%ce%b5/