Μου αρέσουν οι άνθρωποι που γεννιούνται απο τις στάχτες τους..

                                    Lost Affection

                                    Φωτό Θωμάς Γιαννάκης

                                    Άλιμος 2015                         

Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου


Xάνομαι εκεί που θα με ξαναβρώ.
Χάνομαι στους πέντε ανέμους. Mε πετάνε σ΄ έναν ολοδίκο μου ουρανό.
Εκεί θα ταξιδέψω με τ΄ άλλα σύννεφα και θα βάψουμε το υπέροχο σιέλ της κάθε μέρας μας.
Χάνομαι στις νότες ενός τραγουδιού, για να παγιδευτώ στον ρυθμό του που με συνεπαίρνει σαν στρόβιλος.
Χάνομαι σε λίμνες ματιών να πιω όλες τις αλήθειες τους.
Χάνομαι από τους παγωμένους χειμώνες και ξημερώνω σε ήλιους αναγέννησης της ψυχής.
Χάθηκα εκεί, για να βρεθώ σε όμορφοτερα μονοπάτια της καρδιάς μου.
Χάνομαι σε κάθε άνοιξη που μοσχοβολά γιασεμί, αφημένο σ΄ ένα ξεχασμένο βιβλίο.
Χάνομαι στο κάθε φιλί που με ανασταίνει.
Χάνομαι σε κάθε καλοκαίρι που πλέει στα νερά σου.
Εσύ είσαι το κύμα,ο  κάθε οικείος, φίλος και σύντροφος ζωής.
Χάνομαι σε όσους με πρόδωσαν, για να βρω το δρόμο της δύναμης στην αρένα της ζωής.
Ίσως, χάνομαι γιατί δεν ξέρω τι να πω.
Χάνομαι στην άηχη σιωπή την γεμάτη νοήματα. Κάθε φορά νέοι ορίζοντες. Νέες σκηνές, νέοι πρωταγωνιστές, νέο ενδιαφέρον.
Χάνομαι αθόρυβα, πολλές φορές όχι από σκοπό, άλλα γιατί η προσήλωση στην ρουτίνα μ΄ έχει για άλλη μια φορά απορροφήσει.


Χάνομαι σε αυτό μεγάλο τρένο της ζωής. Κάθε βαγόνι της και ένας χρόνος που με ταξιδεύει στις πολύτιμες εμπειρίες της.
Χάνομαι, γιατί είμαι άνθρωπος και θα ξαναχαθώ εκθέτοντας τον εαυτό μου σε μια καλύτερη κάθε φορά version από αυτή της εξαφάνισης.
Ναι, μου αρέσουν όλοι εκείνοι που ξέρουν τον τρόπο να χαθούν για να περάσουν στην αντιπέρα όχθη.
Αυτούς, που ξέρουν να βραχούν και να μουσκέψουν κάθε ίνα του κορμιού τους από εμπειρίες όμορφες και άσχημες και να συνθέσουν το δικό τους μπουκέτο της ζωής.
Θα είναι αυτό που δεν θα μοιάζει με κανένα άλλο, γιατί η σύνθεση του καθενός θα είναι ένα ανθοπωλείο με λουλούδια γνώσεων.
Κριτήριο αφομοίωσης γίνονται οι πέντε τους αισθήσεις.

Ναι, μου αρέσουν αυτοί που αγγίζουν την φωτιά και αναγεννούνται από τις στάχτες τους.
Μου αρέσουν αυτοί, που δεν ξέρουν ποιον δρόμο θ΄ ακολουθήσουν, αλλά δεν περπατάνε σε τετριμμένα
Περπατάνε, στον άγνωστο δρόμο των εκπλήξεων.

Εύκολο να χαθείς, μα δύσκολο να μείνεις. Άλλο να πολεμάς από κοινού και άλλο ο καθένας μόνος με τους δράκους των παραμυθιών.

Έφυγα από το παρελθόν, μετρώντας το παρόν .Μετράω ότι έμεινε. Μένει.

Είμαι μια μικρή κουκίδα στον χάρτη του κόσμου αυτού.Έλα να απλώσουμε το δίχτυ.Η μια κουκίδα να απλώσει το χέρι στην επόμενη να την φωτίσει .
Όλες μαζί να γίνουμε μια λουτρόπολη αναψυχής μας.

Έψαξες να με βρεις; Να πιάσουμε μαζί το κουβάρι του μίτου και να το ξεδιπλώσουμε;

http://www.loveletters.gr/%ce%9c%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%81%ce%ad%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%8d%ce%bd%cf%84/