To πεπρωμένο σου εσύ το ορίζεις-'' Φυγείν αδύνατον''-Ανδρονίκη Ατζέμογλου

Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου

-Γεια σου. Είμαι  το “πεπρωμένο”.
-Το ποιο;
Το όνομα σου ακούγεται σαν να με χτύπησε πέτρα βαριά.
Kουβαλάς φαίνεται βαριά κληρονoμιά.
-Έχω και πιο εύηχα ονόματα, όπως  ένα από αυτά με το οποίο με  αποκαλούν χαιδευτικά, Κισμέτ. Κάτι από αραβική όαση φέρνω μαζί μου, μια δροσιά από γάργαρα νερά με λούζει. Το άρωμα εξωτικών φυτών αγκαλιάζει την αύρα μου.

-Δεν ξέρω…Τόσο βαριά ηχούν τα γράμματα  του πρώτου σου ονόματος, που δεν θα μπορέσω να το αντέξω…Αλλά και για το δεύτερο έχω τις επιφυλάξεις μου. Άσε που εάν ξεχαστώ στην όαση και σηκωθεί απότομη αμμοθύελλα, ποιος με γλιτώνει; Γιατί εάν βασιστώ επάνω σου θα την έχεις ίσως  κάνει, αφήνοντάς με στο έλεός της.  Άσε με να χαρείς! Φύγε από μπροστά μου! Χάσου!

-Σκεπάζομαι με το μανδύα μου, δες,  για να έχω πιο ευχάριστη όψη και να μην σε προβληματίζω. 
Βιώνω αλήθειες πάντα μέσα από τα ταξίδια και τις εμπειρίες μου. Αποκάλεσέ με και οραματιστή. 
Ακολουθώ τους νόμους της εξέλιξης.
Ακούς; Με λένε πεπρωμένο και υπερασπίζομαι τ΄ όνομά μου.
Εσένα όμως,  λυπάμαι που στο λέω, αλλά σε κόβω πολύ στάσιμο. Έχεις σχεδόν βαλτώσει. Τα πόδια σου  ρίζωσαν στο έδαφος. Κουνήσου, κινήσου, ελίσσου, εξελίξου, βίωσε.
-Σαν πολύ επίμονος μου είσαι και  άρχισες να με νευριάζεις για τα καλά.

-Ωραία, θα σε αφήσω, αλλά απάντησε μου σε μια ερώτηση κρίσεως.
Ξέρεις από πού ήρθες, που πηγαίνεις και ποια είναι η επίγειά σου αποστολή;
-Γιατί θα με κατατάξεις και στον στρατό τώρα, μήπως στις ειδικές δυνάμεις; ‘Ασε με, με κούρασες ειλικρινά με την επιμονή σου.
-Και εγώ πονάω που σε βλέπω αναποφάσιστο και αδρανή. Ξέρεις, στην ζωή μπορεί να πονέσεις για ποικίλους λόγους από ανθρώπους, γεγονότα, καταστάσεις. Εάν όμως δεν περάσεις από το μονοπάτι του πόνου δεν θα φτάσεις ποτέ στην αλήθεια της ζωής σου.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι τυχεροί που ξέφυγαν από τον πόνο. Είναι αυτοί που δεν έχουν συνείδηση ή αυτοί που έχουν απελευθερωθεί από τα λάθη τους. Οι υπόλοιποι ,αποτιμούμε τα λάθη μας και κάνουμε διορθώσεις, όπως μια καλή μοδίστρα που κόβει, ράβει, προσαρμόζει.
Λίγος πόνος και φτάνουμε κοντά στην εκπλήρωση του πεπρωμένου μας.
Δηλαδή φτάνεις σε μένα.
Πολύς πόνος, δεν έχεις δει ακόμη τον σωστό δρόμο μπροστά σου, δηλαδή τον δικό μου.
Έχω όμως πολύ υπομονή.
Άσε, που μου αρέσουν και τα παιχνίδια στον καθρέφτη. Εκεί κατσουφιάζω ανθρώπους ή  τους καταφέρνω να σκάνε στο γέλιο. Όπως εσένα τώρα που κατάφερα να σε κάνω  έτοιμο να εκραγείς…
Κάλμαρε!

Εδώ, εν μέσω της όασης, σου ετοίμασα ήχους χαλαρωτικής μουσικής. Να, το  παλιό γραμμόφωνο θα τους ζωντανέψει. Φαντάσου  πως συμβολίζει την μνήμη σου. Η βελόνα του αποκωδικοποιεί τ΄ αυλάκια της και σημεία της μνήμης σου που ακόμη δεν κατάφερε να διαβάσει. Καθένα  από αυτά  σου φέρει στον νου αναμνήσεις .
 Της τρυφερής παιδικής ηλικίας, ενός χαδιού, ενός χαμόγελου, ενός αγαπημένου αρώματος  ή ήχου. 
Έτσι κάθε φορά  θα καταλαβαίνεις για ποιο λόγο  στην ζωή σου επέλεξες συγκεκριμένη κατάσταση ή άνθρωπο.
Εγώ, λοιπόν, ήρθα για να σου υπενθυμίσω όλες τις ξεχασμένες μνήμες σου. 
Τις σκονισμένες, τις σκορπισμένες, τις ξεχασμένες από καιρό στον λήθαργο. 
Ήρθα, για να δημιουργήσεις ενθυμήσεις, αναμνήσεις, υπενθυμίσεις στον εαυτό σου.

Εσύ μπορείς να μεταμορφώσεις την κατάσταση από  δυσάρεστη σε ευχάριστη. Ακούς; Μόνο εσύ.
Εμείς οι ίδιοι είμαστε το παιχνίδι του πεπρωμένου μας και το παίζουμε όπως μας αρέσει. Χαρούμενα, βαρετά, επίπονα…
Μυαλό ,Ψυχή, Καρδιά συμπράττουν, ώστε να τα βρούμε  και να συμφιλιωθούμε με τον μεταφυσικό αυτόν γίγαντα, δηλαδή εμένα.
Άκουσε λοιπόν έναν μετρ του είδους σε θέματα ζωής και θανάτου.
Παρατάξου, υποτάξου, ανακατατάξου!

Όλοι από μένα περνάνε, είτε τους αρέσει, είτε όχι.
Τ΄όνομά μου ”πεπρωμένο”.
Ακόμη αμφιβάλλεις;


http://www.loveletters.gr/%ce%a4%ce%bf-%cf%80%ce%b5%cf%80%cf%81%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf-%cf%83%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%83%cf%8d-%cf%84%ce%bf-%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%b5%ce%b9%cf%82/