Η Σαγκάη ασφυκτιά περικυκλωμένη από τους πολυμορφικούς ουρανοξύστες της που της έχουν πάρει τον αέρα. Μια μικροαγραφία μιας ακόμη μεγαλούπολης με τους γιγάντιους πυργίσκους . Από τις πλουσιότερες πόλεις με πολλά προνόμια για τους κατοίκους της. Το λιμάνι ανθίζει την οικονομία και κάνει τα πορτοφόλια να γεμίζουν τις τσέπες των καταστηματαρχών .Πλούσια πραμάτεια φορτώνεται και ξεφορτώνεται στο λιμάνι καθημερινά.
Στην γειτονιά Νanshi, την παλαιά πόλη, την στοά με τα πολλά καταστήματα , κίτρινα φαναράκια κρέμονται από τον θόλο με τις κόκκινες τους φούντες και κουνιόνται στο ελαφρύ φύσημα του ανέμου, μαζεύεται κόσμος. Γύρω –γύρω μικρά σπιτάκια με μαύρα στριφογυριστά καπέλα και χαραγμένα γράμματα -σύμβολα. Λίγο παρακάτω από το στόμα ενός αγαλμάτινου δράκου αναβλύζει νερό αντί φωτιά. Διαφέρει από τους κορεάτικους και ιαπωνικούς στα νύχια. Αυτός έχει πέντε. Η σύνδεση των δράκων με το υγρό στοιχείο είναι μεγάλη. Κινέζικος μύθος εξιστορεί, πως ο δράκος που ελέγχει τον κίτρινο ποταμό είναι και ο μεγαλύτερος. Αυτός παρέδωσε το κινέζικο αλφάβητο στον θρυλικό αυτοκράτορα Φου Σι .
Από το σημείο αυτό που βρίσκεται θα τον ραίνουν σήμερα τα πρωτοχρονιάτικα βεγγαλικά Είναι ο bā xià: Λάτρης του υγρού στοιχείου και δεινός κολυμβητής. Σύμβολο δύναμης. Στα πόδια του μια φράση χαραγμένη «Μην ανάβεις φωτιά που δεν μπορείς να σβήσεις».
Η Φου κοιτά προς το μέρος του από το παράθυρο της βιτρίνας και μετά βυθίζεται πάλι στις σκέψεις, χαϊδεύοντας ένα κομμάτι κόκκινο λινό ύφασμα . Ρέει μέσα από τα ακροδάχτυλά της. Λατρεύει το χρώμα αυτό. Ίσως γιατί παίζει με την αντίθεση των μαύρων μακριών της μαλλιών που σκεπάζουν την λεπτή της μέση. Είναι έτοιμη να το αποκτήσει. Στρέφεται στον έμπορο που σκληρά παζαρεύει την πραμάτεια του. Τελικά το κερδίζει, 2 γουάν λιγότερο. Το πείσμα της πάντα αποδίδει σε τέτοιου είδους συναλλαγές.
Το βράδυ η παραμονή της Πρωτοχρονιάς περιμένει και αυτή τα βεγγαλικά της. Έτσι για να εκτονωθεί βρε αδερφέ για όλα τα δεινά που πέρασε την προηγούμενη χρονιά. Το σκηνικό των πυροτεχνημάτων θα στηθεί στο σημείο αυτό. Εδώ κοντά βρίσκεται και το μικρό διαμέρισμα της Φου.
Γυρίζει πάλι στον τόπο του εγκλήματος .Εκεί κάθε φορά που στέκεται τα τελευταία χρόνια παραμονή της Πρωτοχρονιάς παρακολουθώντας τις χαρτογραφημένες εξελίξεις στο πρόσωπό της. Την παραμονή εκτός από την ανασκόπηση της χρονιάς για το πόσο κερδοφόρα ήταν για την ίδια, η ζυγαριά πάντα γέρνει υπέρ ή κατά του χρόνου που φεύγει . Ρίχνει τώρα το κόκκινο ύφασμα που απόκτησε πάνω της.
Κάθεται σε θέση ανακριτή όπως και τόσες άλλες φορές και τον ρωτά. «Λοιπόν;»
Η φωνή του ακούγεται κρυστάλλινη.
«Τι θέλεις να σου πω Φου;»
Στο γυαλί είναι σαν να διακρίνει μια ελαφριά σκιά.
Τώρα το περίγραμμα, της γίνεται πιο ξεκάθαρο.
Έχει άσπρη γενειάδα. Η ματιά του σπινθηροβόλα. Κουβαλά επάνω του κούραση χρόνων. Το δωμάτιο της λούζεται από το σκοτεινό φως της ύπαρξής του και έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με το κόκκινο χρώμα που έχει ρίξει η Φου ατημέλητα στον έναν της ώμο.
Καθώς το βλέμμα του πέφτει πάνω στο κόκκινο, κάνει απότομα μερικά βήματα πίσω.Το μισάνοιχτο παράθυρο κλείνει απότομα από τον αέρα που δεν έχει ακόμη κοπάσει από το απόγευμα. Η σκιά καλύπτει με το ένα χέρι το πρόσωπο. Το ξύλινο κρεμαστό στην πόρτα με τα κουδουνάκια ηχεί δυνατά. Η σκιά οπισθοδρομεί ακόμη περισσότερο σχεδόν παραπατώντας.
Το τραπέζι της Φου ήδη στολισμένο για το Shou Sui « πρωτοχρονιάτικο γεύμα». Το κηροπήγιο με τα κεριά καλεί και η φλόγα του τρεμοπαίζει. Το σκεπασμένο φαγητό στην πιατέλα αχνιστό.
Η Φου του κάνει ένα νεύμα με το χέρι να κοπιάσει.
«Θέλεις να σου πω Νιan (=έτος) έτσι; Απλά σου ζητώ να καθίσεις αυτή την χρονιά μαζί μου στο ταπεινό μου τραπέζι και να γευματίσουμε τις στιγμές, τις ώρες ,τα λεπτά, τα χρόνια».
Είναι η πρώτη φορά που κουρασμένος κάθεται μαζί της κουνώντας το κεφάλι ως ένδειξη του νεύματος κατάφασης. Είναι η πρώτη φορά που ενώ οι άνθρωποι πάλι μένουν ξύπνιοι να εκδιώξουν το μυθικό τέρας, δηλαδή του λόγου του, με την εκτόξευση πυροτεχνημάτων και το άναμμα φωτιών έξω από τα σπίτια τους , έχοντας διαπασών την μουσική και παράγοντας εκκωφαντικού ήχους ,αυτός χαλαρώνει. Ακουμπά ατάραχος στην αναπαυτική του καρέκλα.
Στο πιάτο του αφημένο ένα μπισκοτάκι τύχης. Το ανοίγει με νωχελικές σχεδόν κινήσεις.
Ξετυλίγει το χαρτί και διαβάζει δυνατά μόνο μια λέξη «Φου».
«Σημαίνει Τύχη» λέει εκείνη. Φου, όπως και τ΄ όνομά της. Τύχη εν έτη 2024.
Την κοιτά παραξενεμένος.
«Φου» επαναλαμβάνει εκείνος και τα πυροτεχνήματα σχηματίζουν στον ουρανό σε ποικίλα χρώματα τους αριθμούς 2 0 2 4 πεντακάθαρα, στον σκοτεινό ουρανό.
Στο σύνολο του, 8 . Το άπειρο. Ένα Σύμπαν πυροτέχνημα. Τα κεριά σβήνουν στο φύσημα του ανέμου και το επιβεβαιώνουν. Επιβεβαιώνουν, πως το σκοτάδι σβήνει και λούζεται από το άπλετο φως.
«Φου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου