Butterflies in my stomach by Finch
Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου
Mια ωραία πεταλούδα μες τον κάμπο μια φορά, λέει το τραγουδάκι της παιδικής μας ηλικίας.
Έτσι κάπως χορεύουν και οι πεταλούδες στο στομάχι σου, κάθε φορά που αυτός ο μικρός φτερωτός χτυπά την πόρτα σου.
Ως άλλη άνοιξη, θέλεις να τρέξεις στην φύση.
Ν’ αγκαλιάσεις το άρωμα των λουλουδιών, να τον φυλακίσεις για πάντα πίσω από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού σου και να τον κρατήσεις, ολόδικό σου.
Γιατί, ο έρωτας είναι τυφλός τις περισσότερες φορές. Μην σου τύχει όμως και κουφός ή μουγκός.
Πρόλαβε και κλείσε του την πόρτα κατάμουτρα, μην πέσεις κατακούτελα από το ισχυρό χτύπημά του.
Ζαλίστηκες, έτσι, από το μεθυστικό του άρωμα; Mήπως, αιθέρια λεβάντα θα μπορέσει να φέρει γαλήνη στις ταραγμένες σκέψεις σου και να τον αποκοιμίσει; Πονάει το δοντάκι έτσι; Kαμιά ασπιρινούλα για καταπράυνση;
Όσο παράδοξο και τρελό ,να φαντάζει, όλοι μας έχουμε χτυπηθεί από τα βέλη του. Άλλοι στην καρδιά, παίρνoντάς τον κατάκαρδα, άλλοι στην ψυχή, ως πνευματική προέκταση του εαυτού μας, ρομαντική ιδέα, ένας πλατωνικός έρωτας, ένα εγκεφαλικό πρελούδιο. Άλλοι, χτυπημένοι στην αχίλλειο τους φτέρνα, αφήνοντας ακάλυπτα τα νώτα τους. Άλλοι πάλι στο σώμα, αφήνοντάς τους αδύναμους, μες στον πυρετό της παραζάλης τους.
Είναι αυτές οι πεταλούδες, που χορεύουν τον χορό του Ζαλόγγου παιδί μου στο στομάχι σου και μετά γκρεμίζονται μέσα σ΄ αυτό. Δεν σ΄ αφήνουν πραγματικά στην ησυχία σου.
Και καλά μια όμορφη, πολύχρωμη πεταλούδα που θαυμάζεις ως πίνακα ζωγραφιάς. Αλλά τόσες πολλές μαζί δεν μπορείς να τις αντέξεις άλλο. Σε γαργαλάνε σκανταλιάρικα.
Τι σου είναι λοιπόν η πεταλούδα, μια κάμπια που από αδιάφορη παρουσία, ξεπήδησε από το κουκούλι της και περνώντας από τα πολλά στάδια εξέλιξής της, άπλωσε τις χρωματιστές βεντάλιες της, χάρμα οφθαλμών μας. Θα σου πω τι άλλο είναι. Είναι μια παρόμοια ψυχή, όπως και η δική σου που χορεύει μπροστά στα μάτια σου κάνοντας της παρέα.
Ο έρωτας και ο θάνατος, είναι δύο στιγμές απόλυτα μοναδικές για τον καθένα μας. Ποτέ δε γίνεται να ζήσουν δύο άνθρωποι την ερωτική τους βίωση με όμοιο τρόπο. Αλλά με όμοιο τρόπο ποτέ, δε γίνεται να ζήσουν και τη βίωση θανάτου. Έτσι μας παρουσιάζει δυο σημαντικούς σταθμούς στην ζωή του ανθρώπου, ένας φιλόσοφος εποχής ο Δ.Λιαντίνης.
Στην Ελληνική, αλλά και στην Ρωμαϊκή μυθολογία, η ψυχή που συμβολίζεται με την πεταλούδα, μια θνητή που απελευθερώθηκε από τον θάνατο -Έρωτα. Μπορούσε πια ελεύθερη να πετάξει. Στον μύθο, η ψυχή αγγίζεται από τη θεία αγάπη, αλλά εξαιτίας των λαθών της πρέπει να υποβληθεί σε αρκετές δοκιμασίες πριν πετύχει την αιωνιότητα της αθανασίας της. Η νυχτοπεταλούδα που προσελκύεται από τη φλόγα της λάμπας, απρόσεχτη, αυθόρμητη, παρορμητική, τυφλώνεται από την λάμψη της σαν μια ψυχή που προσελκύεται από τις θεϊκές αλήθειες. Καίει τα φτερά της.
Οι επιστήμονες είναι πεπεισμένοι, ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα του εγκεφάλου σχετίζεται με την αγάπη, όταν οι πεταλούδες αρχίσουν να χορεύουν στο δικό σου στομάχι . Ενεργοποιούνται σήματα κινδύνου μέσα από το σώμα μας. Ελευθερώνει συναισθήματα, για να προειδοποιήσει το άτομο ότι δεν χρειάζεται να αντιδράσει σε αυτό που του συμβαίνει, απλά ν΄ αφεθεί. Εκείνη τη στιγμή, απελευθερώνονται ορμόνες, δημιουργούν ένταση στους μυς και αυτές οι πολύχρωμες, χορεύουν ανεξέλεγκτα.
Πριν ο Έρωτας, προλάβει να μεταμορφωθεί σε κάμπια, μεταμορφώσου εσύ σε πεταλούδα.
Και προσοχή στο πέταγμα.
Πού είσαι; Φόρα την επόμενη φτερά πιλότου, όχι του Ίκαρου.
Μεταμορφώσου. Στην μετάλλαξη του Εαυτού σου, ανακάλυψε κάθε φορά και ένα χαμένο κομμάτι της ψυχής σου.
Ίσως, όσο πιο ψηλά πετάξεις εκτιναχτεί στον αμοιβαίο Έρωτα. Είναι αυτός, που δεν σε θέλει συλλεκτικό κομμάτι, τραυματισμένο στο άλμπουμ με τις πεταλούδες, να το ανοίγει και να σε θαυμάζει. Είναι αυτός, που ακούμπα το κάθε τραύματα σου, χωρίς να φοβάται και σχεδόν μαγικά, τα επουλώνει. Σε θεραπεύει από την αρρώστια,κακία αυτού του κόσμου.
«Η ευτυχία είναι σαν μια πεταλούδα: όσο την κυνηγάς σου ξεφεύγει, αλλά αν στρέψεις την προσοχή σου σ’ άλλα πράγματα, θα έλθει και θ’ ακουμπήσει απαλά στον ώμο σου.
Χένρι Ντέιβιντ Θόρο.
«Αυτό που η κάμπια, ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα». Λάο Τσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου