Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου
Πως ύψωσες εσύ το τείχος σου; Με ει, ή οι. Tοίχος ή τείχος; Όταν σε αυτό, παράθυρα είναι τα μάτια σου, αλλά η πύλη του , το στόμα σου, που φράζεις.
Περιφρουρείς τον εαυτό σου, ως άλλος πύργος. Αγέρωχος, απλησίαστος, επιβλητικός. Τον στολίζεις με τριαντάφυλλα, όπως στο παραμύθι της ωραίας κοιμωμένης. Τον περικυκλώνεις όμως,από τις κάθε είδους προσεγγίσεις, με άγρια αγκάθια που τρυπάνε. Είναι αυτά, που διακόπτουν, κάθε επικοινωνία. Υψώνεις άμυνες, να μην αποκαλυφθείς. Κρύβεσαι πίσω από ένα πέπλο μυστηρίου.
Γκρεμίζεις γέφυρες. Ορθώνεις χάσματα, στην ανθρώπινη επικοινωνία. Ίσως, κρύβεσαι από τους φόβους και τις ανασφάλειές σου. Δεν σου αρέσει να τους αγκαλιάζεις ,αλλά να τους φιμώνεις.
Ως άλλος πολυμήχανος Οδυσσέας, καλύπτεσαι μέσα στο ξύλινο άτι σου. Δούρειος ίππος, παραπλανείς με δώρο το χαμόγελό σου. Με την ματιά σου, εκπέμπεις στον άλλον δείγματα καλής θέλησης. Όταν ο άνθρωπος αυτός, βυθίζεται σε αυτόν τον βαθύ πυθμένα των ματιών σου,πνίγεται σε μια ανελέητη λεηλασία .Εισέρχεται στην κρύπτη της ψυχής σου, στιγμιαία μόνο.
Και ναι, ίσως κάποτε τα τείχη ,υπήρξαν σ’εποχές που η επιβολή τους ήταν αναγκαία, για την προστασία από βαρβαρικές επιδρομές. Οι περισσότεροι σήμερα, έχουν υψώσει τα Κυκλώπεια. Με μάτια τυφλά, πως θέλεις να βυθιστείς; Nα διεισδύσεις στα μυστήρια κάθε ανθρώπινης ψυχής; Άλλοι, υψώνουν τα Μακρά και χάνονται μακριά από την ανθρώπινη επικοινωνία. Αυτά, τα θεόρατα ανθρώπινα φράγματα ,εξασφάλιζαν τις περισσότερες φορές τις ειρηνικές διαπραγματεύσεις. Δεν λέω, έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, όσο δεν αποκαλύπτεσαι στους άλλους. Όσο προφυλάσσεσαι καλά, μέσα στα δικά σου τείχη, για να μην γίνεις ορατός από τους άλλους.
Όσο δεν ξεγυμνώνεσαι από την προσποίηση, δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου.
Γυμνός ,αλλά αληθινός. Ατόφιος.Μείνε.
Σ΄ ευχαριστώ, που κατάφερες να γίνεις αόρατος ,από τα βέλη των ανθρώπινων συναισθημάτων. Ναι άνθρωπε ,σε σένα μιλάω. Κρατάς την ασπίδα έτοιμη, να μην πληγωθείς. Δες και το και από την άλλη πλευρά. Όσο, γκρεμίζεις γέφυρες και τσιμεντώνεις συναισθήματα και ελεύθερη έκφραση ,σ΄ ένα άλλο γεφύρι της Άρτας, χάνεις να γευτείς ουσιαστικές επικοινωνίες, ανθρώπους αξιόλογους και όχι επιφανειακές κουβεντούλες. Γελάκια. Άνευ σημασίας γίγνεσθαι. Η «νάρκωση», της εποχής μας, μας οδηγεί στο να στρεφόμαστε σε πράγματα μηδαμινά και να κλείνουμε τα μάτια μας σε θέματα ουσίας.
Έλα να με συναντήσεις στην γέφυρα των στεναγμών, να κάνουμε βαρκάδα σε όνειρα, κλαίγοντας για τις χαμένες στιγμές. Να μυηθούμε στα βαθύτερα νοήματα των ψυχών μας. Να σφίξουμε τα χέρια ,ως ηλιαχτίδες πιασμένες χέρι-χέρι. Ως ήλιος φωτός.Έλα.
Πριν χτίσω έναν τοίχο, θα ρωτούσα,
Τι κλείνω μέσα ή τι κλείνω απέξω και
ποιον ενδεχομένως..
«Μending a wall”
Robert Frost
Τα Τείχη Μου
Τείχη έχτιζα, φαίνεται, με τα υλικά της υποκριτικής μου τέχνης
και δεν απέφυγα τελικά την παρεξήγηση.
Τι κρίμα να χάνουν γύρω μου, ένας ένας τη διάθεση να μπει στον κόσμο
των υλικών και των συμβόλων τους!
Δημήτρης Γαλάνης
Y.Γ.
Εδώ και χρόνια έχει δημιουργηθεί ένας ενδιαφέρων αστικός μύθος που υποστηρίζει ότι το Σινικό Τείχος είναι το μοναδικό ανθρώπινο κατασκεύασμα που είναι ορατό από το διάστημα. Θεωρείται ότι από τη χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, χίλιες φορές πιο κοντά στη Γη από ό,τι στη Σελήνη, το Τείχος μπορεί να είναι ορατό μόνο όμως υπό ευνοϊκές συνθήκες και εάν κανείς ξέρει ακριβώς πού να κοιτάξει.Το Σινικό τείχος καταλήγει στην θάλασσα.
http://wp.loveletters.gr/%cf%80%cf%81%ce%b9%ce%bd-%cf%87%cf%84%ce%af%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%bf%ce%af%cf%87%ce%bf-%ce%ae-%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%b5%ce%af%cf%87%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%bf%cf%85/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου