Η ζωή μας ελίσσεται ανάμεσα στο άσπρο και στο μαύρο. Κινήσεις μια μπροστά, δυο πίσω. Δυο μπροστά, ένα πίσω. Άλλοτε γευόμαστε το πικρό της κέρασμα. Άλλοτε πάλι την γλυκιά απόλαυση της.
Υπάρχουν άνθρωποι στρατιώτες που μας υποθάλπουν, χτυπούν πισώπλατα , άνανδρα. Αιφνιδιαστικά θέλουν να υποδυθούν έναν ρόλο που δεν τους ταιριάζει .Έναν ρόλο που δεν είναι δικός του προορισμός.
Κάθε άνθρωπος στη γη, έχει να εκπληρώσει τον δικό του προορισμό. Διασταυρώνουν την ρότα μας βάζοντας μας τρικλοποδιές. Δεν γνωρίζουν όμως πως έτσι σφραγίζουν και το δικό τους φωτεινό μονοπάτι, γιατί ποτέ δεν το αποδέχτηκαν. Ο Θεός τα έχει δημιουργήσει όλα με σύνεση. Μας τα επιφυλάσσει όλα για κάποιον λόγο, είτε ανώτερο σκοπό.
Μπαίνουν στην ζωή κάποιου άλλου, χωρίς πραγματικά να απολαμβάνουν την δική τους ζωή και να εξελίσσουν τις δικές τους μοναδικές ικανότητες. Και υπήρξαν δυστυχώς πάρα πολλοί στην ζωή καθενός που πάτησαν την ψυχή μας. Αγνοούν ,πως ο καθένας μας έχει μια ζωή μοναδική. Ζουν την ζωή κάποιου άλλου, χωρίς να την νιώθουν, να την πιστεύουν, να τους αγγίζει πραγματικά.
Άλλοι πάλι αγνόησαν τις καλές μας προθέσεις και την ειλικρίνειά μας, την καλοσύνη και αγάπη μας. Τα έθαψαν στο υποσυνείδητό τους ,χωρίς πραγματικά να τα ενταφιάσουν. Κατά καιρούς ξεθάβουν τις μνήμες.
Πολλοί , βρεθήκαμε ίσως στην δυσάρεστη θέση να καταλάβουμε εκ των υστέρων, πως ίσως ήταν πολύ κοντινά μας πρόσωπα στους οποίους δώσαμε αρκετές ευκαιρίες, εμπιστευτήκαμε, έως ότου το ποτήρι ξεχείλισε. Δεν ακτινογραφήσαμε εγκαίρως τις κινήσεις και σκοπούς τους. Παρόλα αυτά, ίσως μας προσάπτουν ευθύνες, αγνοώντας τα δικά τους στραβοπατήματα και λάθη.
Δυστυχώς στην ζωή δεν βλέπουμε πρώτα τα δικά μας λάθη, αλλά πάντα των άλλων. Γιατί μη μου πείτε πως είμαστε αλάθητοι. Με αυτό τον εύκολο και απλό τρόπο κάνουμε αόρατα τα δικά μας. Αυτό είναι πάντα ο κανόνας. Ποιός όμως από εμάς δεν έχει κάνει λάθη ή μέλεται να κάνει; Είμαστε φθαρτοί, ο καθένας με τις ευαισθησίες του. Κανένας δεν είναι ανώτερος του άλλου.
Στον καθένα μας δίνεται η δυνατότητα να ελίσσεται και να εξελίσσεται ανάλογα με την ετοιμότητά του και πάθος τους για ζωή. Η ελευθερία είναι απλόχερα μοιρασμένη στην φύση. Είναι ατομικό δικαίωμα του καθενός να την καλωσορίσει.
Όμως πόσοι από εμάς δεν μιζεριάζουν, φθονούν, κακολογούν; Δεν έχουν ανοιχτούς ορίζοντες, αλλά φυλακίζουν το μυαλό τους στις κοντόφθαλμες σκέψεις τους για τους ανθρώπους, αλλά και την ίδια την ζωή. Δεν θα ζήσουμε αιώνια στη γη. Τουλάχιστον ,ας προσπαθήσουμε να την δημιουργήσουμε όσο πιο αρμονική και γαλήνια γίνεται.
Κανένας δεν είναι ικανός να κλέψει την ζωή του άλλου, μόνο φαινομενικά. Ξυπνάς και συνειδητοποιείς πως κοιμόσουν στο όνειρο ενός άλλου. Πείτε μου ποιος από μας, θ΄ αρνιόταν να ζήσει το ολόδικό του;
Δεν μπορείς πραγματικά βίαια και εκδικητικά να κατακτήσεις κάτι. Ακόμη και εάν κατορθώσεις να το κατακτήσεις το καταστρέφεις και καταστρέφεσαι. Μόνο η αγάπη και η προσφορά μπορεί ν΄ ανθίσει την αφθονία και ευτυχία.
Στο τέλος, στο δρόμο σου έρχονται όλα από μόνα τους. Πατάς ανάλαφρα στα ασπρόμαυρα πλακάκια. Xαίρεσαι την ζωή.
Με βασιλιά και βασίλισσα στον ίδιο κουτί, οχυρώνεσαι στον πύργο.
Ένα ματ στην ζωή! Πετάς την σκακιέρα και ακολουθείς τους δικούς σου κανόνες στο μονοπάτι της αγάπης και εσωτερικής αναζήτησης.
Είσαι ελεύθερος.Έτοιμος για πλεύση.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου