Το πολύ σου,λίγο

Σε πόσους ανθρώπους στην ζωή σου έδειξες εμπιστοσύνη; Προπαντώς επένδυσες στην ειλικρίνεια των συναισθημάτων τους.

Συντροφικές σχέσεις όπου πίστεψες πως θα ήταν συναισθηματικό δεκανίκι και σε κάποια ψυχική σου ανάγκη  ,είτε πρακτική, σε δύσκολες στιγμές και όχι μόνο.
Στο πρώτο πρωτοβρόχι σε άφησαν να βρέχεσαι ,ώσπου μούσκεψες,πάγωσες.
Φίλες , φίλους που νόμισες αληθινούς,μα κινήθηκαν ύπουλα.

Και ενώ η ψυχολογία μας αναλύει το ψυχογράφημα των καχύποπτων ανθρώπων που λειτουργούν έτσι από παρελθοντικές εμπειρίες.Εκείνοι, που στην πραγματικότητα κουβαλάνε το κάθε παρελθόν τους στις επόμενες συντροφικές,είτε φιλικές τους σχέσεις, δηλητηριάζουν και τις καινούριες.

Φτες άραγε εσύ, που κάθε επόμενη σου συναναστροφή φιλική,είτε συντροφική, την βλέπεις από θέση άμυνας; Διότι το δις εξαμαρτείν ουκ άντρος σοφού ,όπως λέγανε και οι αρχαίοι μας πρόγονοι.

Οι περισσότεροι μετά από εμπειρίες στο μέγιστο της ζωής μας δυσάρεστες και λιγότερο ευχάριστες ακόμη και αυτό το όμορφο που μας συμβαίνει προσπαθούμε να το μηδενίσουμε.
Πόσες φορές κάθετι όμορφο στην φύση  δεν έτυχε να το  προσπεράσουμε αδιάφορα Είναι τόσο μεγάλη η ανησυχία μας για την επιβίωση της ζωής,τις δυσκολίες και τα προβλήματά της που λίγος χρόνος αφιερώνεται στην ομορφιά και τις χαρές της φύσης.Όμορφες στιγμές και γεγονότα της ζωής μας γίνονται μια παλιά ανάμνηση στοιβαγμένα στην βαλίτσα του χρόνου. Όλα αυτά τα θεωρούμε  δεδομένα,σαν να ζήσουμε αιώνια. Κλείνουμε τις κουρτίνες και ρίχνουμε αυλαία.

Είναι εύκολο να επιλέγεις πάντοτε "χρώματα " που δεν θα ταράξουν την αχρωματοψία σου.
Ανθρώπους βολικούς,ευκολοχείριστους, που δεν θα ενοχλούν τα βολέματα σου .Καταστάσεις που δεν θα διεγείρουν τις αισθήσεις σου και δεν θα σε συνεπάρουν Όσο πιο εύκολο τόσο πιο εύπεπτο Βολευόμαστε σε μικρά παραμύθια.. Θέλουμε να μείνουμε ατσαλάκωτοι και όσο το δυνατόν αδιάφοροι. Το αληθινό έχει πάντα κόστος και αξία. Ποιός ,όμως θέλει να επενδύσει σε κάτι ακριβό;
 Ποιός θέλει να πληρώσει  από το απόθεμα ψυχής του;Kρατάμε γερά το κομπόδεμα να μην μας κλέψουν συναισθήματα,εκφράσεις,τον εαυτό μας.

Κερδίζεις την αυτογνωσία και το νόημα της ζωής εάν μη τι άλλο.Ο προορισμός σου όμως δεν είναι μόνο η αυτογνωσία,αλλά μέσα από αυτή η επιθυμία υλοποίησης τω ν στόχων σου. Προσπάθησε μόνο μην είναι ημίμετρα βολέματα τόσο συναισθηματικά όσο και επαγγελματικά.

Kάποτε στα χέρια μας είχαμε μια αρμαθιά κλειδιά. Κάποια τα πετάξαμε,κάποια τα χάσαμε,κάποια τα επιλέξαμε.Πετάξαμε τα σωστά και μείναμε με τα λάθος; Ξεκλειδώνουμε,αλλά πάντοτε την λάθος πόρτα; Αυτή που άνοιγε την κλειδώσαμε;Kαι τώρα τι; Mείναμε ν΄απορούμε ,με τα χέρια στις τσέπες περιμένοντας έναν από μηχανή θεό ,τον κλειδαρά;
Θα σταθεί τυχερός να ξεκλειδώσει τις αμπάρες της ψυχής μας;
To κλειδί όμως τώρα ας μην ξεχνάμε πως είναι καινούριο.
Το παλιό θα έτριζε σε σκουριασμένους στον χρόνο ανθρώπους.

Η εμπιστοσύνη όμως, δεν είναι συναίσθημα αλλά απόφαση. Στην πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί ποτέ να αποδείξει απόλυτα και κατηγορηματικά ότι είναι άξιος εμπιστοσύνης (Rowan, 1997). Η εμπιστοσύνη χτίζεται κι αυτό αποτελεί μια διαδικασία.
Το ρίσκο και η εμπιστοσύνη πάνε μαζί, καθώς χρειάζεται ρίσκο για να δημιουργήσουμε εμπιστοσύνη.
Όσο επιζήμια θα μπορούσε να ήταν η τυφλή εμπιστοσύνη,άλλο τόσο επιζήμιος θα μπορούσε να ήταν
ο αδικαιολόγητος φόβος.

Η εξάρτηση από τα λόγια ή τις πράξεις του άλλου δεν μπορεί να είναι ποτέ ολοκληρωτική, ούτε θα πρέπει να είναι, γιατί αυτός ο δρόμος οδηγεί στην απογοήτευση και την αυταπάτη.


Η πόρτα της συνεργασίας μπορεί ν’ ανοίξει μόνο από την πλευρά μας. Δεν μπορούμε να περιμένουνμε κάποιον άλλο να το κάνει για μας…” ( Rowan)
Χάνοντας το κλειδί της επικοινωνίας,χάνεται και η επαφή.Κερδήθηκε άλλη μια καθημερινότητα.
Όσο εσύ θ΄αναρωτιέσαι πως έπεσες στην παγίδα να τους εμπιστευτείς,συνειδητοποιείς πως ήταν ανάξιοι της εμπιστοσύνης σου.Είναι συναρπαστικό ν΄ ανοίγεσαι στο πέλαγος,να πειραματίζεσαι με  τα κύματα,να χαίρεσαι τα σκαμπανεβάσματά τους.Να αφήνεσαι,να ρισκάρεις,να γνωρίζεις,ν΄αγαπάς,να επικοινωνείς.Η επιλογή της εμπιστοσύνης τελικά είναι πάντα δική σου,δεν εξαναγκάζεται,ούτε απαιτείται.Απλά αυτοί  που δεν σ΄ εμπιστεύτηκαν,δεν σε πίστεψαν ποτέ.Οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ λάθος,αλλά οι επιλογές.

Να τους αγαπάς όλους, να εμπιστεύεσαι λίγους, να μη βλάπτεις κανέναν.

Γουίλιαμ Σαίξπηρ.