Φλόγες αναμμένες ,αιώνια δεμένες
από του ουρανού κρύπτη βυθισμένες.
Σε ουράνια πατώματα στροβιλισμένες
μες στους έκρυθμους πλανήτες ανατιναγμένες.
Εκτροχιαζόμαστε στης γης μες το κενό
γραφή, πέρασμα μας σε γη και ουρανό.
Μέσα στους λεωφοριόδρομους της τροχιάς μας
ουρανοξύστες καρδιάς, χαράκτες του DNA μας.
Της ψυχής σου Θερμοπύλες, πρώτες ύλες,
για της καρδιάς μου τις μπλε ουράνιες πύλες.
Νερό μου αλήθειας,σβήνεις φωτιά δίψας
στον άγραφο συμπαντικό τροχό μες της πίστας.
Εγκωπές απάτητων συννέφων αλλαγής μας
λαξεύσαμε τα ίχνη στην σκηνή γης μας
Το μονοπάτι κάρμα επουράνιων κλειδιών σου
στον επίγειο παράδεισο των ματιών μου.
Αιώνια φτερά μας αγκαλιάζουνε μνήμη,
επίγεια γήινη μας αόρατη ύλη.
Παρόν μου το μέλλον σου το γραφτό,
γραφτό μου το παρόν σου το φωτεινό.
Ουρανός μια επίγεια γη μας,
γη μας η πηγή της δικής ζωής μας.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΟΥΒΕΛΑ ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ-ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
(τραγουδιστής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου