ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ-ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ

                                                         NEKRO ART


http://nekroart.com/


                                                                    ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
                                                                

Φλόγες αναμμένες ,αιώνια δεμένες

από του ουρανού κρύπτη βυθισμένες.

Σε ουράνια πατώματα στροβιλισμένες 

μες στους έκρυθμους πλανήτες ανατιναγμένες.

Εκτροχιαζόμαστε στης γης μες το κενό

γραφή, πέρασμα μας σε γη και ουρανό.

Μέσα στους λεωφοριόδρομους της τροχιάς μας

ουρανοξύστες καρδιάς, χαράκτες του DNA μας.

Της ψυχής σου Θερμοπύλες, πρώτες ύλες,

για της καρδιάς μου τις μπλε ουράνιες πύλες.

Νερό μου αλήθειας,σβήνεις φωτιά δίψας

στον άγραφο συμπαντικό τροχό μες της πίστας.

Εγκωπές απάτητων συννέφων αλλαγής μας

λαξεύσαμε τα ίχνη στην σκηνή γης μας

Το μονοπάτι κάρμα επουράνιων κλειδιών σου

στον επίγειο παράδεισο των ματιών μου.

Αιώνια φτερά μας αγκαλιάζουνε μνήμη,

επίγεια γήινη μας αόρατη ύλη.

Παρόν μου το μέλλον σου το γραφτό,

γραφτό μου το παρόν σου το φωτεινό.

Ουρανός μια επίγεια γη μας,

γη μας η πηγή της δικής ζωής μας.

ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ

                   ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΟΥΒΕΛΑ ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ-ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ


                                                                      ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΝΗ ΓΗΣ

Στης σελήνης νερό είναι εκεί που πάνω που πατώ.

Την φωτιά συναντώ,με αυτή πάντα θέλω να ζω

νερό και φωτιά σύμπλεγμα σ έναστρο ουρανό.

Έκρηξη σε πλανήτη ζωντανό,πυρηνικό σταθμό.

Στ αστέρια αναζητώ, στον ουρανό πολεμώ.

Την Γη δική σου πυρπολώ, ολοκαύτωμα μαγικό.

Πόδι βουτώ, σ αστερόσκονη μέσα με κολυμπώ.

Πατώ σε αστρικό κύμα, γράφω ποιήματος ρίμα.

Στην άμπωτη σου γω της παλίρροιας αρμυρό βήμα.

Σύμπαν γίνομαι για Σένα που ματώνει μες στο αίμα.

Εκτροχιάστηκα δικής σου μοίρας μυστικό γραφτό. 

Ντύνομαι μέσα στης σελήνης το κίτρινο υφαντό. 

Δένω το συναίσθημα μου σε τραγούδι σεληνιακό.

φωτιά εσύ,νερό εγώ,αστέρι ,σελήνη δώ. 

Γυρίζουμε στον ρυθμό αυτό, μες σε ανατιναγμό. 

Πλούτωνες,μυστήριοι,έκρυθμοι,σ΄ ναν αναβρασμό. 

Εσύ και εγώ θάλασσες μας του αιώνιου μαύρου .

Μες σε κόκκινοο πλανήτη ,ενός γαλάζιου πάγου.

Σε σκόνη τυλιγμένοι απ άλλο πλανήτη φερμένοι, 

εμείς οι δυο είμαστε γης δυο μόνιμοι ξένοι.

γαλαξία είμαστε καθρέφτες, της ψυχ΄ς τους κλέφτες.

Στη γη σου θα έλθω τον ουρανό μου εκεί θα τον βρεις.

Οι δυο εμείς θα γίνουμε Παράδεισος επί γης.

Μόνιμοι κλέφτες της αστερόσκονης της θαλασσινής.

 ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ-ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

                                        
                       
                                
                   
                             
                                   

                                           ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ


                            Κάθε συνάντηση δεν είναι τυχαία, μια όμως μοιραία.

Η δίδυμη φλόγα, μέσα από το ταξίδι του παρελθόντος έδεσε φτερά
στο παρόν και πέταξε τον ουρανό στην γη του μέλλοντός σου
με συνωμότη το σύμπαν.
Εκεί έξω περιμένει να γίνει φλόγα αγάπης.

Επίγειος Ουρανός ,νουβέλα προς Έκδοση
Ανδρονίκη Ατζέμογλου